Zelfs in overbevolkt Nederland meer natuurgebied dan bebouwing

Steeds minder cultuurgrond nodig voor meer productie

Goed nieuws: u leeft in een van ’s werelds dichtst bevolkte landen, tussen bewijs dat overbevolking niet helemaal ten koste van groene ruimte hoeft te gaan. Bij ons kon de gewervelde diersoort Homo sapiens sinds 1980 met nog eens 3 miljoen zielen  in aantal groeien. Die gingen ook nog eens allemaal meer autorijden. Desondanks is het bebouwde oppervlak met 11 procent van het landareaal 4 procent kleiner dan het oppervlak natuurgebied.

Welvaart redde onze natuur
Ons land was zo welvarend dankzij de aardgasbel onder Slochteren, dat ze vanaf 1990 voor rond de 10 miljard euro meer dan 100 duizend hectare aan grond voor natuurontwikkeling kon kopen. Omdat door landbouwintensivering steeds minder boerenbedrijven nodig waren, kon de slechtere landbouwgrond best geofferd worden voor natuur en recreatiegebied. En die boeren kregen een goede prijs voor een toch al kansloos bedrijf, de Rabobank ook nog eens blij. Zo kon de verstedelijking ook grotendeels plaatsvinden op cultuurgrond, die toch niet meer nodig was.

Dankzij ons aardgas verdween het economisch model achter natuurexploitatie, en dankzij landbouwintensivering was veel minder boerengrond nodig ten koste van natuur. We konden zelfs voor miljoenen euro’s weer hoogveen maken sinds 2005

Dus voor planten en dieren kwam zo veel meer exclusieve leefruimte dan voor mensen, ondanks alle toenemende ruimtedruk. Nog mooier: er is ook nog 1 miljoen hectare aan natuurrijke wateren als de Waddenzee, de Zeeuwse delta, we hebben de rivieren, randmeren, IJsselmeer als een van de grootste zoetwaterreservoirs van Europa. Dus eigenlijk is 30 procent van ons land min of meer natuur.

Nederland is zo welvarend dat we zelfs 3 ton euro betalen voor een ottertunnel, en dieren herintroduceren voor miljoenen euro’s die eerder als plaagdier werden uitgeroeid

Er bestond een gezond stukje centrale planning in ruimtelijke ordening dat maakte dat we niet overal lukraak gingen bouwen maar grote groengebieden als het Groene Hart relatief open wisten te houden. Zodat je zelfs wanneer je in hartje Amsterdam woont in 20 minuten in groengebied kon zitten vol weidevogels, kwakende kikkers, om bij Nes aan de Amstel in Dik Trom-achtig landschap te verdwalen.

We bouwden nog geen windturbines in natuurgebied, gesanctioneerd door de overheid die burgerrechten met voeten treedt met de Rijkscoördinatie -regeling in de hand en een propaganda-apparaat als het NOS-staatsjournaal. Wat waren we tot voor zeer recent eigenlijk een aardig en gastvrij landje, dat economisch ook goed meetelde. Met prachtige kneuterige steden, historie, gezellige terrasjes,  en de beste schilderkunst ter wereld, vele bedrijven die internationaal meetelden. Toch al met al 1 van de minst beroerde landjes op aarde om te leven.

• Zo had de natuurvoorlichting van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) ook kunnen zijn.

Want het lijkt mij voor de motivatie van Nederlanders beter om eens gezond borst te kloppen dan om Nederlanders de grond in te drukken. Het schijnt toch al dat wij racistische discriminerende vrouwonvriendelijke onderbuikmensen zijn die niets goed kunnen doen, behalve vol schuldgevoel al onze vrijheden opofferen. Laat ons dan in ieder geval op groen gebied nog iets positiefs melden.

Ze hadden bij PBL kunnen berichten dat het areaal cultuurgrond al sinds 1950 krimpt van 2,3 miljoen hectare naar 1,8 miljoen hectare nu. Terwijl op minder areaal de productie steeds hoger werd, en de milieudruk van die hogere productie steeds kleiner. In plaats van met de cijfers te sjoemelen en het areaal cultuurgrond te laten groeien tot 1990.

De geoorde fuut, ging pas na jaren ’50 in NL broeden

Het PBL had ons kunnen voorlichten over de tientallen nieuwe soorten broedvogels die er afgelopen eeuw bij kwamen. Hoe het aantal plantensoorten toenam afgelopen eeuw, en hoe het bos beter ging groeien dankzij stikstofdepositie en CO2-verrijking van de atmosfeer.  Zij hadden blij kunnen zijn met de halvering van ons domestische aardgasverbruik sinds de jaren ’80 door energiebesparing, de toename van efficiency van energiecentrales.

Welvarende landen investeren meer in natuurbehoud, waar arme landen de natuur exploiteren. Het aantal gewervelde mensen nam sinds 1980 in Nederland met 3 miljoen toe, en toch bleef er ruimte voor andere beestjes over

Leve het Rationeel Pessimisme
Het PBL had zich kunnen opwerpen als protagonist van welvaart in Afrikaanse landen door de toegang te bepleiten voor alle inwoners van de Sahel tot fossiele brandstoffen. Zodat de met 3 procent per jaar groeiende bevolking niet meer het almaar krimpende bos zou kappen voor potje koken. Daarvan- de nieuwe vergroening van de Sahel- zouden onze nu naar Afrika trekkende vogels weer kunnen profiteren, de bodem en het lokale klimaat. Dankzij meer welvaart en betere voedselproductie zouden die mensen niet meer van de natuur hoeven leven. Want je kunt nog zo investeren in vogeltjes van een Rode Lijst, als die in Afrika in de pan belanden heeft dat weinig zin.

Tegelijk zou bij meer welvaart in deze landen de behoefte verkleinen om naar ons overvolle landje te trekken. Dus een win win-situatie voor mens en natuur. Want onze bevolking kan niet blijven groeien zonder dat dit ten koste van onze groene ruimte gaat. Toch?

Wat zou het kortom mooi zijn wanneer

• a. aan de overheid gelieerde instituten bij de feiten bleven
• b. en als ze die feiten presenteerden, dit zou gebeuren zonder ideologische kleuring

Ik zag een strip van Gumbahh waar twee kansloze schrijvers samen wandelen, de 1 tegen de ander zeggend: ‘wat heeft een mens verrassend weinig nodig om zich te vervelen’.

Wie kwaad wil doen, hoeft enkel iets na te laten. Het zij tegen jezelf of tegen anderen. Het is makkelijker om het slechte te zien en te doen, dan om het goede te zien en te doen. Als er naast de dagelijkse moeite die ieder braaf batterijtje van de belastingdienst heeft al genoeg ellende in de wereld is…..

Waarom hebben we dan ook nog een overheidsinstituut, het PBL, dat onnodig nog eens het negativisme er in ramt over ons land, onze natuur, ons milieu en ons ‘oplossingen’ aanwrijft die erger zijn dan het probleem?

Dit is niet de grafiek van mijn humeur, maar van de leveringszekerheid van ‘duurzame’ energie. Ook dat kun je positief zien: het wordt iedere dag spannend of het licht het zal doen!

Als onverbeterlijk pessimist, kan voor elke zon kan zo een wolk schuiven, de mens is geneigd tot alle kwaad, de historie in bloed geschreven en voor mislukking is het nooit te laat, in de cd-speler geen volkszangers die in polonaise lopen en ‘Heb je eeeven voor mijjjjj’ zingen maar My Dying Bride, Death, Theater of Tragedy, de zwaarste Flamenco, de meest tranentrekkende Fado en de cello-suites van Bach omdat die zo’n mooie tragische klank hebben.

Maar juist daarom wil je dan toch niet je humeur en je landje laten verpesten door de handelaren in Angst? Er is al genoeg gezeur, dus laten we zoveel mogelijk vrolijk zijn.