RZ11Grun13

De Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) zet met extra belasting over uw energierekening een beleidsdoel gestuurde energie-economie op poten, los van de reële energievraag. Dat heet ‘duurzame energiedoelen’. Dat doet RVO onder Noord Koreaans applaus van mainstream-media. Als ‘ditch the mainstream’-blog bieden wij een alternatieve analyse van de laatste groene hype: ‘zonne-akkers vol groene energie in het Noorden’, hier siliciumwoestijnen genoemd (zie foto’s).

Afgelopen week schreven massamedia over de tientallen plannen in Noord Korea Light (Friesland, Groningen, Drenthe) om braakliggende bouwgrond van gemeentes vol te zetten met siliciumwoestijnen/zonne-akkers van gemiddeld 30 hectare. Er zouden voor in totaal 1200 MW nominaal vermogen aan plannen liggen. Het rendement zal op jaarbasis een fractie van dat opgegeven vermogen bedragen.

Een voordeel is dat die silicium-woestijnen niet tot 40 kilometer verder zichtbaar zijn. Dat scheelt weerstand van omwonenden. En minder weerstand betekent lagere projectkosten in de aanloopfase.

Omdat belastingen toch al 40 procent van de energierekening inclusief transport bedragen, is de huidige SDE-verhoging van 25 euro relatief gezien nog peanuts. Dus laten we niet moeilijk doen over die 25 piek ontwikkelingshulp voor armlastige subsidie-ondernemers met de naam ‘Solar X,Y of Z’. Zeker als die zonnefarms zijn weg te moffelen in het landschap. Een gemiddelde boer krijgt ook meer dan 200 euro subsidies per hectare aan Europese ontwikkelingshulp.

Opbrengst zonnefarm 1,2 hectare bij Brussel in november

Opbrengst zonnefarm 1,2 hectare bij Brussel in november

Achter aansluiten
In de jaarlijkse SDE+-jackpot van 3,5 miljard euro subsidies voor niet renderende energie-opwekking (‘duurzaam’)  staan windmolens op land voor in de rij . Omdat deze in de eerste ronde kunnen inschrijven voor 7 cent exploitatiesubsidie per kWh. Daarmee vullen zij het gat tussen kostprijs van stroomopwekking en marktprijs van stroom. Een prijs die dankzij overaanbod bij harde wind al af en toe negatief is.

Dus de maximale subsidie/overheids-stimulans is gegarandeerd in jouw categorie, juist in tijden waarin de marktvraag naar jouw product het laagste is. Dat is dan 2020, de groene variant op George Orwell’s 1984.

De biomassa-centrales die bos verstoken en dat ‘duurzaam’ mogen noemen tekenen een ronde verder in. De silicium-woestijnen- zonneakkers genoemd door voorstanders- belanden dankzij hun lage rentabiliteit in de zwaarst gesubsidieerde categorie van 10-15 cent per kWh. En die moeten achter aansluiten in het jaarlijkse SDE+festijn. Momenteel zijn vooral centrales die bos en zaaghout verstoken in trek bij RVO-ambtenaren. (biomassa) Het heilige doel van 14 procent niet-renderende energie-opwekking op papier moet koste wat kost gehaald in 2020.

Milieuredactivisten van onze massamedia- zoals Jeroen Trommelen van de Volkskrant- huilen ach gossie mee met de bedrijven als Sunport Energy, Solar Century, Solar Energy Works en Powerfield (Dokkum) die de SDE+-subsidies niet willen misgrijpen. Omdat een windturbine-uitbater ze voor is. En milieuredactivist Trommelen voert in al zijn advertorials voor de milieubeweging actie voor het Duurzame Avondland, waar geen kWh nog opgewekt hoeft te worden zonder subsidies.

'groene' energie in George Orwell's 2020

‘groene’ energie in George Orwell’s 2020

Dure weilandjes lijk in de kast gemeentebegroting
Met een piekvermogen van gemiddeld 150 Watt per vierkante meter, gaat dat dan bij 1200 MW nominaal vermogen om 8 miljoen vierkante meter zonnepaneel, oftewel 80 hectare panelen, dus reken zo’n 300 hectare grond. Dat is een schijntje.

Dat gaat echter wel om met gemeenschapsgeld gekochte boerengrond, waarmee gemeentes wilden speculeren. Diverse gemeentes kwamen dankzij dat gewoeker met gemeenschapsgeld onder curatele te staan, inclusief mijn gemeente de Friese Meren. Want de rentelasten van de niet verkochte grond drukken zwaar op de begroting. Mijn curatele-gemeente had echter wel 3 ton euro over om- voor de folklore van FNP stemvee- de naam en briefpapier te veranderen in Fryske Marren. It kin net, berenburg en skoetiesiluh, met de economie hier komt het vanzelf goed, als je maar voldoende asfalt aanlegt en weiland opkoopt voor bedrijfsterreintjes. 

Dankzij decennia braindrain op het platteland wil het economisch kortom niet vlotten, en dat werkt zelfversterkend.

In Drenthe is de mislukte woonwijk ‘Delftlanden’ bij Emmen een typische kandidaat voor een silicium-woestijn. De hoop van gemeentebestuurders dat mensen zouden komen Drentenieren bleef onvervuld. Zo ontstonden door het hele land zogeheten ‘dure weilandjes’ die Eric Smaling behandelde in De Laatste Boer, rondreis door groeiend en krimpend Nederland. Dankzij groene subsidies lijkt er nu een nieuw verdienmodel te komen voor deze grondspeculatie met belastinggeld. En dat zijn dus de zonne-akkers.

Eltse wolk hat 'n sulveren ran in het door groene gekte getroffen noorden

Zonnige vooruitzichten in het Noorden

Groene exit-strategie gemeentebestuurders zonder gezichtsverlies
Nu die would-be bouwgrond niet vol komt met bedrijven en woningen, zou die gemeentegrond dan volgens onze massamedia spotgoedkoop zijn, en daardoor zouden exploitanten van silicium-woestijnen eerder uit kunnen met hun project. Zij stellen niet de vraag: goedkoop voor WIE?

  1. Ik mis verder een belangrijke vraag weer: is dit geen geval van ‘dubbel genaaid zit vaster’? Wanneer noordelijke gemeentes voor ‘een prikje’ van grond afwillen, is de kans groot dat ze tegen verlies die grond van de hand willen doen, NADAT de rentelasten al jaren op de begroting drukten. Dan dragen ze de grond over op een lokale opportunist/ondernemer, die dan met rijkssubsidies zijn project laat renderen. Gemeentebestuurders kunnen zo het groene excuus van ‘groene energie’ gebruiken om deze verspilling van overheidskapitaal groen te verven. In dat geval gaat het brave belastingvee twee maal het schip in. Via de gemeentebelasting en OZB-verhogingen om de mislukte grondspeculatie te compenseren, en via de energierekening om die SDE+jackpot te voeden.
  2. Heeft er iemand zicht op de cijfers in deze projecten?
  3. En dit voorjaar nog sprak ik boeren die vertelden over de sterk gestegen waarde van agrarische grond, prijzen van 50.000 euro per hectare zouden al gangbaar zijn. Is het herbestemmen tot agrarische grond op enkele locaties dan niet een rendabeler optie? Met het melkquotum er af, steeg in 2014 het areaal grasland al met 11.000 hectare. Ook bleef het areaal cultuurgrond voor het eerst gelijk, waar het eerder gemiddeld met 8000 hectare per jaar afnam.Dan worden het tenminste weer echte zonne-akkers, waar zonne-energie wordt omgezet in gras voor de koeien. Er is immers toch al een overschot aan stroom.
  4. Wie meer zinvolle vragen kan stellen: wees onze gast.

 

Met windturbines blijft grasland voor koeien over, die bij zonnefarms verdwijnt

Met windturbines blijft grasland voor kuilvoer koeien over, dat bij zonnefarms verdwijnt

2020
De kolencentrale in de Eemshaven geeft op 50 hectare 1700 MW constant en vraaggestuurd vermogen, dat ook in de winter beschikbaar is wanneer de zon laag aan de hemel staat. Dat doen ze tegen kostprijs van 3-4 cent per kWh, dus voor een factor 3 KOSTEN minder dan wat een zonnefarm 15 jaar lang aan subsidies BIJ moet krijgen voor hij rendeert. Deze quote van de jubelende journalist Sander van Mersbergen- zonder enige ironie opgeschreven- wil ik u dan ook niet onthouden:

Daarna moet ook subsidie worden losgeweekt, omdat klassieke energieopwekking goedkoper is dan het duurzame alternatief.

Dus iets dat goedkoper is, dus economisch duurzamer is niet duurzaam, en iets dat duurder is en onberekenbaarder is duurzaam.

George Orwell had er zo een roman over kunnen schrijven. Hoe zou dat boek heten?

Ik ga voor ‘2020’.