Zelfde vis heeft andere omvang in verschillende EU-lidstaten

Small is Beautifull vissersbootje Triest. IUU-talianen melden alle vangst keurig aan :-)

Wat bij de financiële discipline geldt rond de euro tussen Noord en Zuid Europa, dat geldt ook voor nauwkeurigheid van visserij-data rond vangsthoeveelheden. In de knoflooklanden rond de Middellandse zee zijn die een zootje, terwijl Nederland, Duitsland en Denemarken op papier de nauwkeurigste en strengste zijn. Dat blijkt na analyse van een club wetenschappers in opdracht van de Europese Commissie, gepresenteerd op een conferentie van 2-4 september. 

De club moest bijvoorbeeld 9 maanden wachten tot de knoflooklanden hun data over vangsten bij elkaar visten, die bij ons met een druk op de knop leverbaar zijn. Dat is niet verwonderlijk, voor iedereen die wel eens een haventje in bijvoorbeeld Italië bezocht. Je ziet een potpourri van kleine vissersbootjes en voelt aan je water: die zouden heel misschien wel eens niet netjes iedere vis aanmelden bij de ambtenaar/afslag.

IUUtalilaanse viskotter met lampen voor ’s nachts vissen

Is dat discriminerend vispopulisme, of gewoon praktisch realisme? Het laatste dus, alleen voor sommige mensen- met name Brusselse ambtenaren- is iets pas waar wanneer het op papier verschijnt. Wanneer je het gewoon ziet vertrouwen ze het niet.

Zo kun je ook liegen dat het gedrukt staat, en dat heet dan ‘wetenschappelijk bewezen’ . Althans, in een wereld waarin media en informatie- derde/vierde hands indrukken door een filter- de werkelijkheid van mensen construeren.

Nauwgezet geregistreerde dorade-vangst in IUU-taliaans restaurant conform Brusselse normen

Trekje voor de rechter
Voor die praktijk van vissen buiten de klok om heeft de EU ook een naam en natuurlijk een beleid. IUU, illegal and unreported fishing.  Een fenomeen dat bij onze kottervissers ook schering en inslag was in de jaren ’80, toen men doodleuk boven quota doorvistte. De overheid maakte het in de vaart brengen van steeds grotere kotters boven 2000 pk financieel gunstig door verstrekking van WIK-leningen.

De AID was onderbemenst of gewoon bang voor vissers,  en betrapping met boete door de rechter leverde minder schade op dan gewoon zoveel mogelijk vis binnentrekken buiten de klok om. Die buitenklokse vis werd als ‘zeevis’ ergens verhandeld met IJmuiden als traditionele zwarte aanvoerpost. Een ’trekje voor de rechter’ heette dat dan, wanneer je even een netje voltrok om de boete te betalen. Nu is de vloot met 1/3 tot de helft gekrompen, en van de overgebleven kotters heb je vrij vlot een overzicht. Al zullen er altijd lieden blijven die tussen zwart en wit de vijftig tinten grijs weten te vinden.

Omdat de Europese Commissie de pretentie heeft 1 gemeenschappelijk vissserijbeleid te kunnen voeren voor alle landen, willen ze ook alle data uniformiseren. Daar is dit project dan onderdeel van. Daar komen dan weer nieuwe papieren tijgers uit voort, 5 jaren-plannen en ‘het beleid dat een einde zal maken aan al het vorige beleid’. Op de pretentie van uniforme visserij leunt ook het voor onze kottervloot destructieve discard-banbeleid, de aanvoerplicht van alle bijvangst. Alle visserij past in Brussel in de zelfde bureaulade, of zou dat moeten passen.

Op papier is ons Ijsselmeer beschermd, maar onze overheid zet er doodleuk windturbines neer

MPA’s betekenen overal iets anders
Ook de invulling van zogenaamde ‘marine protected areas’ verschilt per EU-lidstaat. Bij ons wil het Ministerie van Economische Zaken met milieuclubs de visserij verjagen uit een gebied ter grootte van de provincie Utrecht, of in ieder geval zo ver aan banden leggen. Bij de Raad van State werd voor de al te rigoureuze invulling van die plannen een stokje gestoken. Ook de Doggersbank staat voor sluiting op de rol, op bevel van Rupsje Nooitgenoeg. De term MPA wordt hier conform de eisen van Greenpeace cs ingevuld als ‘zeereservaat’. Overigens vinden die zelfde clubs het prima wanneer hier mega-windturbines in MPA’s verschijnen, dus zo beschermd zijn ze ook weer niet.

In andere landen is men minder recht in de groene leer, omdat dergelijke clubs daar veel minder invloed hebben. Oftewel, de MPA in de ene lidstaat is ook de andere niet.

Ospar: valse concreetheid
Of dat uniformiseren op papier van data enig positief effect zal hebben buiten de wereld op papier, daar kun je gezond over discussieren. Neem bijvoorbeeld een beleid en data-verzameling waar de Europese Commissie WEL tevreden over is: Ospar met haar Ecoquo-onzin.

De pretentie dat je met populatiedata van Noordse stormvogels uit Schotland in de blender met zeekoeten uit Noorwegen een zinvolle uitspraak kunt doen over de ecologische kwaliteit van de Noordzee. Terwijl de Ecoquo gewoon een index is, een nummer, een getal los van de biologische werkelijkheid. Een getal dat een ambtenaar de illusie van maakbaarheid moet geven, en dat is de rechtvaardiging waarop de gehele Brusselse machinerie drijft.

Het maakbare klimaat, de maakbare zee, de maakbare mensheid. Dat is Eurotopia.