Kees le Pair glipt door de censuur met rationeel stuk over windenergie

Kees le Pair glipt door de censuur met rationeel stuk over windenergie

De voormalige kwaliteitskrant NRC Handelsblad ligt doorgaans op redactionele ramkoers richting Duurzaam Avondland, in de geest van ‘hoeraah, windturbines voor een schoon klimaat.’ Afgelopen weekend mocht de komst van 5 offshore-miljardenversnipperaars nog bejubeld worden. Maar gisteren mocht natuurkundige Kees Le Pair dienen als rationele excuustruus om vooral die postmoderne koers te handhaven -‘als het goed voelt en iedereen zegt het elkaar na is het waar’ -in de redactiekolommen.  This is my truth, tell me yours.

Voor nieuwkomers op Climategate.nl: Kees le Pair zit in dat sinistere complot met onze energie-ontkenner Thorium Theo Wolters, dat duistere oliemannen financieren om het klimaat te ontkennen. Althans, zo denkt het gemiddelde redactieteefje bij NRC Damesblad, Trouw of erger over ons. Le Pair doet namelijk wat de mainstream-journalistiek nalaat, zwarte zwanen als Keulemans bij de Volkskrant en Rozendaal bij Elsevier uitgezonderd. Hij pakt cijfers van rendement en opbrengst van windturbines er bij, zoals in Ierland, pakt de calculator er bij en kijkt vervolgens: hoeveel fossiele brandstof spaart het bijplaatsen van windturbines nu uit?

Immers, dat is toch het belangrijkste argument achter het Energieakkoord, het verdrievoudigen van het aantal windturbines, dat wat kosten mag: 70-100 miljard euro, de grootste staatsuitgave in de geschiedenis van Nederland, zonder enige kritische vraag van de Meer Europa-Meer Duurzaam-applausmachine in Den Haag, de Twitterkamer.

Een rekenmachine is voldoende om alle (pseudo)groene energie ten grave te dragen
Wat de overheid en milieuclubs steeds doodzwijgen is het rendementsverlies, door het plompverloren inpassen van wisselvallige windstroom in de energievoorziening. Immers, onze elektriciteitsleverantie blijft betrouwbaar doordat KERNcentrales, gas- en kolencentrale een vaste basislast leveren. Het gemiddelde redactieteefje van NRC Damesblad denkt nu vast al ‘ja duuuhh, lekker belanguhrijk ik wil duurzaamheid voor een beter en schoon klimaat, nou dan heb ik zoiets van, huppel huppel laifstail..’.

Maar daar zit nu net de crux. Die fossiele centrales moeten – op straffe van een boete- afregelen op de onbalansmarkt, zodra windturbines plotse overschotten met voorrang op het net dumpen. Die windvaantjes krijgen namelijk voorrang. Dat kost rendement en betekent dus per eenheid geleverde elektriciteit dat zij MEER brandstof moeten verstoken. Tientallen procenten meer. Dus zonder opslagcapaciteit zijn windturbines NOG minder rendabel dan ze al waren.

Het gemiddelde NRC redactieteefje zal dan hun evangelist Jan Rotmans citeren, ‘nou duswelbeswel, die fossiele centrales kunnen gewoon niet op tegen schone groene stroom’.

De VWN-workshop met Nordhaus. Nordhaus veegde de vloer aan met mainstream-journalisten, die consequent het nominale vermogen van windturbines en zonnepanelen als daadwerkelijk geleverd vermogen overschrijven

De VWN-workshop met Nordhaus. Nordhaus veegde de vloer aan met mainstream-journalisten, die consequent het nominale vermogen van windturbines en zonnepanelen als daadwerkelijk geleverd vermogen overschrijven

…bij ingewijden is het al lang bekend, maar ach…
Immuniteit voor technische argumenten is een belangrijk kenmerk van de moderne ‘kwaliteit’-journalistiek. En we gaan natuurlijk vrolijk door met de bouw van de miljardenversnipperaars die windturbines zijn. Voor het schone klimaat. Ecomodernist Ted Nordhaus brandde vorige week in De Balie ook nog de kwaliteit af van de zelfbenoemde kwaliteitsjournalistiek. Milieujournalisten zouden schrijven alsof ze in dienst waren van Greenpeace. En consequent schrijven journalisten het nominale vermogen over dat de windustrie opgeeft, in plaats van de daadwerkelijk geproduceerde stroom.

Zodat ze kunnen roepen dat ‘Denemarken het al bewijst dat je voor 30 procent op groene stroom kunt draaien’. Terwijl het land zit ingepast in een net met Noorwegen (hydropower) en Zweden (kernstroom) dat de wisselvallige windstroom van de Denen buffert. Tel je inpassingsverliezen er bij, dan komen de Denen niet hoger dan 9 procent. Aldus Nordhaus. Een echte nerd, die ook gewoon zijn rekenmachine pakt. Net als Le Pair, die dat ook al eerder voorrekende.

En dan blijven de redactieteefjes jubelen: ‘zie je wel, Denemarken bewijst, we kunnen het als we maar geloven’.

Maar dan heeft Kees Le Pair het toch even mogen zeggen, voor wat het waard was. En laten we dan nu als de bliksem die windturbinefarms in de Noordzee planten. Voor een schoon klimaat en de duurzaamheid, en als we maar geloven kunnen we in 2030 op windenergie draaien, gratis schone stroom.

Want als het goed voelt, dan is het waar. En dan heb ik zoiets van, ja, duhhh :-)

Voor een goed gevoel hoef ik slechts 's ochtends in de natuur te lopen, ik heb geen idealen of andere slechte ideeen nodig

Voor een goed gevoel hoef ik slechts ’s ochtends in de natuur te lopen, ik heb geen idealen of andere slechte ideeen nodig

Een goed gevoel mag ook wat kosten
Nu heeft NRC haar imago als kwaliteitskrant weer gered. Zie je wel, wij bieden ook ruimte aan andere geluiden, wat zijn wij toch een objectieve kwaliteitskrant. En dan pleiten ze straks  weer voor juridisch bindende akkoorden in Parijs  en de overdracht per 2020 van 100 miljard dollar klimaatschuld-gelden van Westerse landen naar NGO’s in Afrika en andere subsidieparaplu-staten ‘die geen schuld hebben aan DE klimaatverandering (automatisch vertaald als het rampscenario van milieuclubs), maar die wel de zwaarste prijs betalen’. Het groene klimaatfonds, dat op voortouw van Nederlandse onderhandelaars in Kopenhagen was bedongen, maar op Nederland na bijna geen donateurs kent en nog 99 miljard dollar te kort komt. Voor 2020.

Voor onze idealen. Wat zijn wij idealistisch/vol slechte ideeën en enorme omwegen om een goed gevoel te krijgen over ons eigen leven.

En nu ik dit heb geschreven zullen de Freudiaanse analyses vanzelf in de reacties verschijnen. “nou ik lees veel boosheid en frustratie”, van die linkse metromensjes die mijn humor niet vatten. Voor een goed gevoel hoef ik niet de gehele energievoorziening van ons land te slopen, lasten van mijn medeburgers te verzwaren en allerlei groene rampentaal uit te slaan. Ik hoef alleen maar ’s ochtends vroeg met de terrier door het herfstbos te lopen, de ratelzang van de roodborstjes te horen, de geuren van rottende bladeren te ruiken, de met dauwdruppels behangen spinnenwebben te zien die als bruidssluier van de dood over bomen en takken hangen.

En dan denk ik: wat is de wereld mooi!  Idealisme is kortom een eufemisme voor slechte ideeën. De echte wereld voor je neus. het sensuele en sensitieve is vele malen wonderlijker en een betere bron van inspiratie dan je beperkte fantasie.

Oeroud is de wereld, boven onze bevatting

Oeroud is de wereld, boven onze bevatting

Centre Parcs voor kabouters

Centre Parcs voor kabouters

RZ15.boerbos (10)

Fries boerbos bij ochtendlicht

Fries boerbos bij ochtendlicht