‘We concur with the 97% of scientists …’

Jeroen Hetzler.

Ja ja, die 97% toch! Hoe naïef moet je zijn om nog in dit sprookje te geloven? De kersverse voorzitter van de Amerikaanse Sierra Club gaf overweldigend blijk van deze naïviteit, gepaard aan een verontrustend gebrek aan kennis; hetgeen overigens ook voor zijn ruggespraak gold. Ongetwijfeld weet de man zich geen raad met het acuter wordende probleem dat al onze onheilsprofeten hindert, namelijk de meetreeksen, de cijfers, die bij toepassing van de wetenschappelijke methode als een boemerang werken.

Al 40 jaar wordt ons, en vooral schoolkinderen, een angstaanjagend broodje–aap–verhaal opgedrongen over catastrofale CO2, zeespiegelstijging en smeltende ijsberen. Dit is het verdienmodel van de milieubeweging, het creëren van een waaier van angsten om onze gedesoriënteerde amygdalae in onze hersenen de voor hen gewenste kant op te sturen, namelijk die waar het meeste geld binnen te halen is. Het zijn deze amandelvormige kernen (de amygdalea) in onze hersenen die ons tienduizenden jaren geleden waarschuwden voor gevaren zoals hongerige beren, wolven en leeuwen.

Thans vervelen onze amygdalae zich bij gebrek aan gevaren en werken ze nu als een auto–immuunziekte van onze angstperceptie vanwege de door de milieubeweging aangeprate fictieve gevaren zoals catastrofale opwarming, massa–extinctie, asbest, kernenergie, rechtsdraaiende yoghurt, verpakte nootjes, E-nummers, verzurende oceanen, uitstervende ijsberen etc.

Toegegeven, het is het meest robuuste verdienmodel dat er bestaat en getuigt van grote psychologische kennis dankzij de expertise van gerenommeerde marketing– en PR–bureaus. Ongetwijfeld liften zij mee op de eclatante successen van Al Gore’s ‘Inconvenient Truth’ en diens PR-campagne. Ondertussen echter begint dat verdienmodel barsten te vertonen omdat de meetreeksen een heel ander verhaal vertellen dan men heeft doen willen geloven. Deze meetreeksen vertellen bijvoorbeeld hetzelfde verhaal als datgene wat het verleden aan klimaatwisselingen ons laat zien lang voordat er sprake was van massale menselijke CO2–emissie (hout verbranden was immers altijd al menselijke CO2–emissie). Hoewel ook bij dit laatste een kritische blik nodig is, zoals André Bijkerk in zijn trilogie op Climategate onlangs liet zien, is grosso modo het verhaal dat klimaat permanent aan veranderingen onderhevig is.

Bovendien is er geen aanleiding te veronderstellen dat de opwarming na 1850, die toevallig samenviel met stijging van CO2 – van menselijke of natuurlijke oorsprong –  daadwerkelijk door die CO2-stijging is veroorzaakt. Dit werd ons door onheilsprofeten als Al Gore, de milieubeweging en Michael Mann voorgehouden. Vooral deze laatste, de uitvinder van de hockeystick–grafiek die als basis diende voor de klimaatdoelen van Kyoto, heeft zich bezondigd aan gesjoemel waarbij vergeleken dat van VW kinderspel is. Zijn verdienmodel is echter dermate robuust dat zelfs de ontmaskering van de hockeystick–grafiek het dictaat van de Kyoto–klimaatdoelen niet vermocht tegen te houden. Ondanks het aangetoonde gesjoemel van Mann – met Climategate in het kielzog – verspillen wij nu € 1 miljard per dag aan de bestrijding van een niet bestaand gevaar. Laten wij dus bij deze de hypocrisie van de milieubeweging, het IPCC en daarvan profiterende partijen, vaststellen. Mann heeft een catastrofe op zijn geweten door gesjoemel met software. Inmiddels loopt er een rechtszaak tegen Mann.

Ziehier de verderfelijke werking van een op hol geslagen mentale auto–immuunziekte als aangeprate angst voor de CAGW–hypothese (‘Anthropogenic Global Warming’; door de mens veroorzaakte catastrofale opwarming). En VW maar met veel heilige verontwaardiging aanklagen. Tja, zou de lobby van de Amerikaanse auto–industrie de juristen binnen de milieubeweging in dezen, met de ‘Clean Air Act’ in de hand, betalen om Europese superieure producten uit de markt te drukken uit protectionistische motieven? Het zou zo zomaar kunnen, want binnen het Eco Industrieel Complex lijkt niets te dol. De hypocrisie in de wereld van het klimaatalarmisme en het Eco Industrieel Complex is niet van de, overigens thans nog nooit zo schone, lucht. Het begint gelukkig tot de wereld door te dringen dat de milieubeweging, vanwege haar op talloze punten aantoonbare onjuiste voorlichting, zichzelf steeds meer in diskrediet brengt.

Dit mocht de wereld enkele dagen geleden aanschouwen tijdens een verhoor door senator Ted Cruz van de nieuwe voorzitter van de Sierra Club. Allereerst is hier het roemruchte broodje–aap–verhaal dat er 97% consensus zou zijn onder alle wetenschappers over catastrofale opwarming:

Het volgende hier is mede een grondslag.

Grafisch weergegeven:

75 van 77 aanwezige klimaatwetenschappers in dit steekproefje antwoordt met ja. En dan? De ondervragende senator Ted Cruz zag zich tot zijn irritatie geconfronteerd met dit tot in den treuren herhaald kinderlijke antwoord van de voorzitter van de Sierra Club: ‘We concur with the 97% of scientists ….’.

De senator noemde het een ‘bogus study’, een nep studie, wat het ook is. Als een verkouden machinegeweer bleef de voorzitter van deze milieubeweging deze holle frase herhalen, omdat hij geen verweer had tegen de hem voorgelegde meetreeks: 18 jaar gestagneerde opwarming ondanks gestegen CO2 en de mislukte klimaatmodellen van het IPCC.

Het is gênant om te zien hoe een voorzitter van een dergelijke mede beleidsbepalende organisatie, zich zo blameert door gebrek aan kennis, en vooral zijn weigering zijn ongelijk te erkennen. De Sierra Club heeft zich, en wat mij betreft de gehele milieubeweging, ongeloofwaardig gemaakt. Leugen op leugen gestapeld vormt thans het fundament van de milieubeweging, of het nu gaat om schaliegaswinning, kernafval, de gevolgen van Tsjernobyl, Fukushima etc. De onzin die dergelijke onwetenschappelijke instituties dagelijks via onoplettende, goedgelovige media over ons storten, getuigt van een volledige absentie van verantwoordelijkheid ten opzichte van de volgende generatie. Er is dan ook alle reden om aan te nemen dat de milieubeweging anti duurzaam is. Hoe onverantwoordelijk en verdwaasd kan men immers zijn, zeker ook tegenover de volgende generatie om zo vast te houden aan het fantasiewereldje van de zelfbenoemde Gutmensch? Bij mijn lezingen merk ik hoeveel onvrede onder de burgers leeft over de hypocrisie en de leugens van de milieubeweging.

Het verhoor door de senator in het onderstaande legt dan ook een beschamend gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel bloot bij de ondervraagde – evenals bij diens raadsman – iets wat als symptomatisch is voor de gehele milieubeweging. De milieubeweging is immers gepreoccupeerd door haar eigen verdienmodel en verliest haar doelstelling uit het oog. Het onderstaande bevestigt dat er geen reden is om de milieubeweging serieus te nemen.

Men kan weinig anders concluderen dan dat deze meneer in een welhaast schizofrene fantasiewereld leeft, omdat niet alleen de feiten hem hiertoe dwingen, maar ook omdat hij bezeten is door geloof. Hij is, net als de gehele milieubeweging, zo onverstandig geweest de wetenschappelijke methode te negeren om thans spartelend in een fuik te belanden. Iets wat wij bij alle kopstukken van de milieubeweging het geval is.

Urgenda, Greenpeace, Milieudefensie, het is om het even. Ze fantaseren er maar wat op los en vinden zichzelf hoogstaande planeetredders begiftigd met een hoge morele standaard die echter niemand schijnt te begrijpen.

Dit verschijnsel doet mij denken aan orthodoxe religiositeit, maar ook aan mijn werk tijdens mijn studietijd in een psychiatrische kliniek. Al vaker heb ik geschreven dat het er op lijkt dat wij in een open inrichting leven. Als ik de ogen zie van die Sierra–voorzitter, dan zie ik de bange ogen van het konijn in de verblindende koplampen van wetenschappelijk feiten.

Tja, dit is geen uitzondering. Laten we eens kijken naar het verhoor van de EPA–directeur door een senator die ook deze dame met de feiten confronteert. Het levert hetzelfde beeld op als dat bij de Sierra–voorzitter: gestamel en gebrek aan kennis.

Het moge duidelijk zijn dat al dat alarmisme en verwijzen naar Twijfelbrigade van de zijde van de fossiele industrie op fantasie is gebaseerd, zoals de voorzitter van de Sierra Club ook deed, banale bluf om mensen zand in de ogen te strooien. Luister en huiver bij deze gênante vertoning.

Ook uit dit verhoor komt duidelijk het gebrek aan feitelijke kennis, of het negeren van de feiten, naar voren. Het moge duidelijk zijn dat het niet verstandig is om deze lieden en derhalve de milieubeweging serieus te nemen om de reden dat dezulken geen oog wensen te hebben voor de feiten en tegelijkertijd zo dom zijn om zich te beroepen op de wetenschap waar zij deze afwijzen als het hen niet uitkomt. Dit leidt dan ook tot de bovenstaande gênante vertoningen van lieden die de wereldpolitiek menen te kunnen adviseren, maar geen benul hebben van wetenschap.

Het gaat erom dat zij het volgende ontkennen:
De temperatuurstop die vooralsnog geen pauze genoemd kan worden omdat hier geen reden voor is:

En vervolgens het falen van alle klimaatmodellen.

En dan komen we deze dame tegen:

Het draait dus allemaal om anti kapitalisme en niet klimaat:

“Our economic model is at war with the Earth,” writes Klein. “We cannot change the laws of nature. But we can change our economy. Climate change is our best chance to demand and build a better world.”

De conclusie uit dit alles is dat wij ons niet langer moeten laten muilkorven en ringeloren door bluffende, liegende, onwetende en geldgraaiende organisaties als Greenpeace, Milieudefensie, Sierra Club, Natuurmonumenten, EPA etc. Deze clubs hebben ons al 40 jaar voorgelogen en bedonderd. Het is tijd om hen de rug toe te keren en terug te keren naar onafhankelijke niet door muilkorving subsidieafhankelijke wetenschap. Dit is wat beide senatoren duidelijk hebben gemaakt. Het moge bovendien duidelijk zijn dat het onwetenschappelijke bluffen van alarmisten niet is opgewassen tegen de wetenschappelijke methode. De een is zo dwaas om zich te beroepen op die mythische 97% als de verderfelijke lokroep der Syrenen, de ander was zo dom om dit document te negeren:

Laten we dus vaststellen dat in het geheel sprake is van een mentale instelling en niet van een wetenschappelijke. Machiavelli was hier heel helder in. Het is ironisch te constateren dat de milieubeweging niet in staat is om het individuele morele besef (zeg maar primaire emotie) te onderscheiden van het publieke morele besef met alle consequenties van dien. Het gevolg is dan ook dat het haken naar hernieuwbare energie in strijd is met duurzaamheid.

De conclusie is onomwonden dat duurzaamheid in verkeerde handen is bij de milieubeweging vanwege sterke politisering en ontbreken van geneigdheid om kennis te nemen van de feiten. De milieubeweging lijkt geen besef meer te hebben van haar verantwoordelijkheid en oorsprong. Thans lijkt zij verworden tot een kapitalistische institutie uit op macht, status en geld.

Voorts valt het op hoe fanatiek sommigen zijn. Rotmans (Ugenda) wil een tribunaal voor ecologische misdaden. Wat bezielt deze lieden die slechts getuigen van een angstaanjagend fanatisme waarin elke wetenschappelijkheid is zoekgeraakt. Ook hier geldt dat het verstandig is om dergelijke lieden niet serieus te nemen.

 

Bron hier.