Het klimaat laat mij volkomen koud. Veel mooier is het om te zien hoe de natuur reageert wanneer na lange droogte een regenbuitje valt. Of zeg liever bui. Een van de droogste plekken op aarde, de Chileense Atacama-woestijn kreeg door de El Nino een douche. Wat anders een kale levenloze vlakte lijkt blijkt onderhuids boordevol leven te zitten, wachtend op die ene kans.

Hoera de wereld is mooi, de mensen konden beter en ik ben mens.

Een vraag hier aan de klimaat-fanaten: helpt de huidige El Nino de alarmistische kant nu bij Parijs? De sceptische koude kant had mazzel bij Kopenhagen, toen het Al Gore-effect genadeloos optrad. De klimaatactivisten die tegen opwarming protesteerden werden toen onder sneeuw bedolven.