Een bijdrage van Hugo Matthijssen.

Hoe zit het met de opwarming in de afgelopen periode? Om die vraag te beantwoorden is het mogelijk om uit te gaan van de data van het IPCC.  Aan de andere kant kun je ook eens naar de praktijk kijken. Hoe zit het met het zeeijs bijvoorbeeld, wat is het temperatuurverloop de afgelopen periode etc.?

Alvorens verder te gaan is het raadzaam mijn artikel met de titel “Zeeijs op de noordpool gaat de goede kant uit” uit 2013 te lezen. Hieruit blijkt dat er toen al weer sprake was van enige toename na een dieptepunt in 2012.

Enkele stukjes uit deze  tekst:

De afgelopen jaren is de hoeveelheid zeeijs op de Noordpool gestaag afgenomen wat door de klimaatwetenschappers wordt gezien als een overtuigend bewijs van opwarming. Algemeen wordt dan ook aangenomen dat deze afname een gevolg is van ‘de opwarming van de aarde’. Hierover werd begin februari ook door Volkskrant uitgebreid bericht. Een halve pagina waar de populatie van ijsberen in verband werd gebracht met de afname van het zeeijs. Ook is daar een link te vinden naar een artikel van het KNMI. Van oktober 2013. ‘Satellietbeelden laten zien dat de ijsbedekking in het noordpoolgebied afneemt, zowel in de winter als in de zomer. In de zomer van 2012 heeft de zeeijs bedekking een nieuw laagterecord bereikt sinds het zeeijs bestudeerd wordt met satellieten (1979). Een sterke afname van de zeeijs bedekking heeft mogelijk grote gevolgen voor het klimaat in het noordpoolgebied en daarbuiten.

Destijds was er sprake van duidelijk alarmistische berichtgeving in de media. Daarna is het wat het zeeijs op de noordpool betreft rustig geworden en dan komt de vraag naar boven hoe groot het oppervlakte van het zeeijs op dit moment is.

We zoeken de gegevens er maar eens bij en wat zien we, als we naar de zeeijsdata van de noordpool kijken en we vergelijken de laagste waarde van september 2012 met die van 2015, dan zou je uitgaande van de eerdere nieuwsberichten van het KNMI een verdere daling verwachten.

De praktijk is echter anders de laagste waarde in 2012 was 3387 miljoen vierkante kilometer zeeijs en afgelopen september was de laagst gemeten waarde 4413 miljoen vierkante kilometer. Een duidelijke toename dus.

De dalende trend is gestopt in 2012, toch hoor of zie je daar heel weinig over in de media. Dat zou toch een positieve boodschap zijn.

Het zeeijs op de noordpool waarvan het IPCC altijd heeft aangegeven dat dat een goede graadmeter is voor de opwarming neemt de afgelopen 3 jaar toe en niemand neemt dat op, zelfs de NOS niet. Maar een zwaluw maakt nog geen zomer en volgens ‘de deskundigen’ ben ik nu aan het cherry picken.
Laten we daarom dan ook eens naar de zuidpool kijken, wat zijn daarvan de berichten t.a.v. het zeeijs rond Antarctica?

In 2011 schreef het KNMI in een artikel het volgende:

De hoeveelheid zeeijs rond Antarctica is significant toegenomen sinds het begin van de satellietmetingen in 1979. Deze toename is het sterkst in het winterhalfjaar, van april tot september. Van juni tot augustus 2010 bereikte de zeeijsbedekking zelfs recordwaardes en tegelijkertijd was de Zuidelijke Oceaan rondom Antarctica aan het oppervlak ongewoon koud.

Ongewoon koud aan de oppervlakte toename van zeeijs dat is toch positief zou je zeggen en in de praktijk is de toename van het zeeijs rond de zuidpool gewoon doorgegaan de afgelopen periode.

Maar volgens het KNMI is dat helemaal geen goed bericht er moet een link gelegd worden met ‘de opwarming’. En wat blijkt? De toename van het zeeijs op de zuidpool is op dat moment volgens het KNMI een gevolg van de opwarming. Het KNMI bouwt een theorie op die volledig aansluit op de mainstream opwarmingshype. Ze hebben het positieve nieuws keurig omgezet in een negatief verhaal. Ze veranderen niets aan de feiten maar komen met een nieuwe theorie.

Dit is wat het KNMI er van maakt:

Het landijs smelt daardoor komt er meer zoet water in de oceaan terecht en dat bevriest veel sneller dan zoutwater, ook is zoet water lichter dan zoutwater zodat de ijslaag op zee daardoor sneller wordt opgebouwd.  [De eerder genoemde extreme kou kan natuurlijk geen oorzaak zijn.]

Dit is hun tekst:

We hebben het hierboven geschetste mechanisme getest in ons mondiale klimaatmodel, EC-Earth. Als we in dit model de hoeveelheid smeltwater rond Antarctica laten toenemen leidt dit inderdaad tot afkoeling van het oppervlaktewater door de verminderde verticale menging in de oceaan, en ook tot een toename van de hoeveelheid zeeijs. Deze modelsimulaties bevestigen derhalve dat de toegenomen afsmelting van Antarctica leidt tot een uitbreiding van zeeijs.

Met andere woorden, in de praktijk is er al jaren een groei van het zeeijs rond de zuidpool en de temperatuur rond de zuidpool was ongewoon koud. Vervolgens gaat het KNMI deze waarnemingen van een wat onorthodoxe theorie voorzien en met modelberekeningen gaan deze theorie bewijzen. De toename van het zeeijs rond de zuidpool bij extreme koude was weer binnen de opwarmingstheorie geplaatst op basis van modelberekeningen. Daarna is het vrijwel stil terwijl de groei van het zeeijs op beide polen en het landijs op de zuidpool de afgelopen jaren blijft doorzetten.

De huidige situatie
Nu zijn we een aantal jaren verder en kijken we eerst naar het zuidpoolgebied dan blijkt  dat er op een aantal plaatsen in de bodem onder het ijs vulkanische activiteit plaats vindt. Daardoor ontstaat er lokaal opwarming en zie je in kustgebieden soms grote brokken ijs als schots afbreken en wegdrijven. Een prachtig gezicht maar dat heeft weinig met “de opwarming” te maken. De vraag is dan ook hoe zit het nu met het zeeijs en is het landijs afgenomen zoals het KNMI eerder aangaf

In de praktijk is het zeeijs op Antarctica ook de afgelopen jaren gegroeid met ongekende snelheid. Zou de theorie van het KNMI over de relatie smelt landijs en toename van het zeeijs juist zijn dan zou er ook een versnelling van de afname van het landijs moeten plaats vinden maar in de praktijk is ook het landijs op de zuidpool blijven groeien.

Wat we dan ook zien is dat op de afgelopen paar jaar het zeeijs rond de zuidpool records breekt en ook het landijs blijft groeien. Dat zijn de feiten maar geen reactie meer van het KNMI over het feit dat hun eerdere alarm over de afname van het landijs op Antarctica niet juist blijkt te zijn.

Als je nu met mensen in je omgeving praat over deze zaak dan hoor je 9 van de 10 keer nog smeltverhalen en angst voor zeespiegelstijging. Ook de media blijven redelijk stil over dit onderwerp toch kwam recent het AD met de volgende tekst:

“De ijslaag op Antarctica groeit sneller dan dat deze smelt, blijkt uit onderzoek van de NASA. Maar dat is nog geen reden voor vreugde.”

Wat haal je er uit als je de “alarmistische boodschap” er uit filtert:

“De ijslaag op Antarctica neemt toe, het ijs groeit sneller dan dat het smelt, blijkt uit onderzoek van de NASA maar deze conclusie van de NASA is volledig in tegenspraak met andere onderzoeken o.a. van het IPCC.” Er is dan ook een verschil tussen praktijk en theorie.

Let wel deze conclusie van de NASA is gebaseerd op gemeten waarden en die van het IPCC voornamelijk op klimaatmodellen.

“Uit analyse van satellietgegevens blijkt dat de Antarctische ijskap jaarlijks een nettogroei had van 112 miljard ton ijs tussen 1992 en 2001. Die nettogroei nam echter tussen 2003 en 2008 af tot 92 miljard ton.  Geen bijdrage aan stijgende zeespiegel ,,Het goede nieuwe is dat Antarctica geen bijdrage levert aan de stijgende zeespiegel, maar er juist 0,23 millimeter per jaar van af haalt”

De boodschap wat het zeeijs betreft rond de zuidpool is qua groei gelijkluidend.

And sea ice is growing for years.

Geweldig nieuws zou je zeggen maar niemand pakt het op, zou er zo langzamerhand nog wel sprake zijn van een objectieve nieuwsvoorziening over het onderwerp?

Dan komen er een paar vragen naar voren zoals: hoe kan het dan dat het KNMI die in 2013 uitgaat van extreme smelt van het landijs en dit nu niet corrigeert? De hele opwarmingshype is gebaseerd op de opwarmingstrend die liep van 1978 tot 1998. We zitten vanaf 1998 al weer met een trendbreuk, dan zou je je toch achter je oren moeten gaan krabben.

De afgelopen periode zien we op de noordpool weer groei van zeeijs en op de zuidpool is de groei van zowel zee- als landijs gewoon doorgegaan en dat was volgens het IPCC toch de kanarie in de mijn wat de opwarming betreft?

Zo is er nog een kanarie wat het IPCC betreft. Door de opwarming zou er een hotspot gaan ontstaan boven de evenaar daar zou de warmte zich moeten gaan ophopen echter ook daar is weinig van te merken.

Je zou op grond van deze indirecte bewijzen haast gaan twijfelen aan al die alarmistische voorspellingen en dan komt direct de vraag op hoe het dan toch werkelijk zit met de opwarming?

Laten we dan eens kijken hoe de afgelopen periode gegaan is. De opwarming is ondanks toegenomen CO2 uitstoot sterk afgenomen. In de periode 1998-2012 is de mondiale temperatuurtrend beduidend kleiner dan in de decennia ervoor. Deze trendbreuk wordt ook wel hiatus genoemd. En deze boodschap komt van het KNMI. Zij zijn uiteraard op de hoogte van het feit dat er de afgelopen jaren nauwelijks nog sprake is van opwarming. Daarmee is de theorie dan ook duidelijk gefalsificeerd.

Alle positieve feiten op basis van gemeten waarden krijgen de afgelopen periode al snel weer een opwarmingsdraai. Het lijkt er zo langzamerhand op dat het KNMI een dependance van het IPCC is.

Zo gaat hun tekst verder:

“De hamvraag is of de vertraging in de temperatuurstijging tijdelijk of blijvend  van aard is. Daarvoor moeten we naar de oorzaken kijken. Volgens het vijfde assessment rapport van het IPCC hebben in deze periode een aantal natuurlijke invloeden op het klimaat het opwarmende effect door de toename van broeikasgassen voor het grootste deel gecompenseerd. Gegeven de tijdelijke aard van deze natuurlijke invloeden lijkt het onwaarschijnlijk dat de vertraging in de opwarming op langere termijn doorzet.”

Geweldig toch en zo zitten ze weer midden in de alarmistische boodschap.

Conclusie
De dalende trend van het zeeijs op de noordpool is sinds 2012 gestopt en in 2015 was het zeeijs oppervlak al een stuk groter.

Het zeeijs rond de zuidpool is nu groter dan ooit en er is voor zover bekend geen afname geweest de afgelopen tijd. Het landijs op de zuidpool neemt ook al jaren toe en dat kan gezien de natuurlijke flucuaties uiteraard geen lineaire groei zijn.

 “Uit analyse van satellietgegevens blijkt dat de Antarctische ijskap jaarlijks een nettogroei had van 112 miljard ton ijs tussen 1992 en 2001. Die nettogroei nam echter tussen 2003 en 2008 af tot 92 miljard ton”.

En toch wordt ook deze groei in de praktijk weer omgebouwd tot een rampscenario.

De mondiale temperatuurontwikkeling vanaf 1880 verliep ook niet lineair.
Tussen 1880 en 1910 daling.
Tussen 1910 en 1940 was er sprake van een stijging.
Tussen 1940 en 1978 zien we weer een lichte daling en (in die periode werd gedacht aan een komende ijstijd)
Tussen  1978 en 1998 was er een duidelijk stijgende trend (in die periode is de opwarmingshype ontstaan en werd dit het laatste stukje van de hockeystick).
Tussen 1998 en nu is er sprake van een hiatus zo wordt de stagnatie van de stijgend trend nu genoemd. Echter naarmate die hiatus langer duurt kun je beter spreken van een trendbreuk.
Een duidelijke trendbreuk en dat bij een versnelde stijging van de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer.

De kernvraag die je kunt stellen is hoe je een opwarmingsalarm zo lang in de lucht kunt houden voornamelijk op basis van modelberekeningen, terwijl uit metingen blijkt dat de wereld er toch iets anders gaat uitzien als was voorspeld.