De wereld is vol van mysteries, niet alleen verwonderen wij ons over de natuurlijke formaties, maar er zijn ook vele restanten van oude onbekende of vergeten beschavingen. Heel veel tempels sieren jungles en woestijnen in alle continenten, gebouwd door verdwenen en vergeten beschavingen. Van sommige kennen we de geschiedenis, van andere zijn de bouwers geheel onbekend. Verdwenen beschavingen, waarom verdwenen ze?

In sommige gevallen kan het klimaat als reden worden aangemerkt, vooral droogte, die grote gebieden onleefbaar maakten, zoals de Sahara, die eens een land was van melk en honing. Klimaatvluchtelingen zijn ook al van alle tijden. Maar voor andere gebieden is dat minder evident. Een ander raadsel is het nut van de diverse bouwsels, bijvoorbeeld van de Kailasa tempel, die miljoenen manuren moet hebben gevergd, kun je nog voorstellen dat het niet alleen religieuze doeleinden had maar ook functioneerde als sociaal toevluchtsoord, maar wat moet de praktische toepassing zijn van een sfinx en piramides of een terracottaleger, of Moai beelden?

Ook kan men zich afvragen of de bouw van dergelijke sublieme nutteloosheid te maken kan hebben met het verdwijnen van die beschavingen?

Over de opkomst en ondergang van beschavingen kan men een keur aan studies terugvinden, The Fourth Turning bijvoorbeeld, ziet vier fases in de Amerikaanse beschaving, de eerste is het optimisme na een (gewonnen) oorlog om de samenleving met voortvarendheid te herbouwen (bijv de jaren vijftig), dan een overgang van de jeugd naar een soort van transcendente flowerpower (ik verzin dit niet hoor) dan een stormachtige ontwikkeling naar een hoogtepunt, zoals voor Amerika vanaf ongeveer 1984 wordt aangegeven en dan de ‘fourth turning’, crisis. Het boek uit 1997 voorspelt dat deze rond 2005 begint, waarbij een katalysator de vonk in het kruitvat zou brengen. Wat moeten we daar nu mee? 2005? An inconvenient truth? Dat was 2006, en zat er dicht bij. Niet slecht. Dat mag je wel een aardige katalysator noemen. De crisis die hierop volgt laat zich gemakkelijk voorspellen, wanneer de mensheid elementaire bouwstof van het leven, CO2, tot ongewenste materie verklaart en zich verliest in het bouwen van subliem nutteloze windturbines.

Onze verre nazaat archeologen krijgen er zo een mysterie bij, wanneer ze eindelijk hebben uitgeplozen waarvoor die duizenden grote palen met wieken voor hebben gediend. Energie? Werkelijk? Sublieme nutteloosheid, Maar ze kenden toch de kernsplijting? Waren die voorvaderen dan compleet krankzinnig geworden?

Kijk, beste nazaat, laat ik het nu eens uitleggen. De mensheid is haar eigen grootste vijand, de dominante rol van de angst als sociale katalysator wordt schaamteloos uitgebuit door de slimste charismatische, machiavellistische narcisten die uit zijn op macht en eeuwige roem, de grote roergangers, die bekend willen zijn als de uitverkorenen, de redders van de wereld.

Zelf denken doet de gewone man dan niet meer, hij heeft een heilige opdracht van de grote leider. De wereld moet worden gered, koste wat het kost. Dat leidt tot het bouwen van tempels, piramides, terracotta legers, moai beelden en grote palen met wieken.