windmolens beleggen abn-amro-wind2

Nee, deze titel is geen bedenksel van een klimaatscepticus, maar van Het Financieele Dagblad (FD), dat – misschien wat laat, maar toch … – rapporteert over de hernieuwbare energie, die door velen wordt gepropageerd als de energie van de toekomst: windenergie.

Maar onze minister–president zei het al: ‘Windmolens draaien niet op wind, maar op subsidie’ – een uitspraak, waaraan hij thans misschien niet meer graag wordt herinnerd. Maar nu ziet het er naar uit dat zelfs royale subsidies niet meer genoeg zijn om ze aan het draaien te houden.

Het subsidiesysteem was zó opgezet dat het een risicovrij, hoog rendement voor de investeerder beloofde – de droom van elke ondernemer. Maar door de lage stroomprijs zijn windturbines nu op grote schaal verlieslatend en is de sloop begonnen.

Carel Grol berichtte in het FD:

Door de lage stroomprijs zijn windturbines nu op grote schaal verlieslatend. De kosten voor onderhoud zijn hoger dan de baten van de opgewekte energie. Windmolens worden nu gesloopt.

Dat blijkt uit een inventarisatie van het FD. Volgens schattingen van Vereniging Particuliere Windturbine Exploitanten (Pawex) ‘gaat het in potentie om 500 tot 750 megawatt’ dat nu verlieslatend is of dreigt te worden. Dat is een kwart van de het in Nederland op land opgewekte vermogen aan windenergie.

Zo’n 30% van de leden van Windunie zit nu ‘in de gevarenzone’, stelt die windcoöperatie. Grote energiemaatschappijen zijn terughoudend in de informatieverstrekking, maar een Nuon–woordvoerder zegt wel ‘dat de marges nu flinterdun zijn’.

Een jaar geleden lag de stroomprijs op € 42 per megawattuur. Nu is dat € 26. Vooral boeren die kleinere molens hebben en daarvoor geen subsidie meer ontvangen, lijden verlies. Maar ook met het huidige subsidieregime voor groene stroom is de opwekking van windenergie vaak niet kostendekkend.

‘Exploitanten met nieuwbouwplannen zullen opnieuw gaan rekenen of met de huidige lage elektriciteitsprijs gecombineerd met de huidige subsidiesystematiek, het investeren in windenergie op dit moment wel rendabel is’, zegt beleidsadviseur Nick Waltmans van Pawex.

Lees verder hier.

Onder de titel, ‘De tijd dat windmolens winstmachines waren lijkt voorbij’, schreef Carel Grol nog een tweede bericht over hetzelfde thema:

Wind moest een lust zijn, de aanvulling op het inkomen van een boer. Nu is zo’n molen steeds vaker een last. Dat geldt helemaal voor de melkveehouder die vijftien jaar geleden een turbine achter de stal heeft neergezet. De geroemde diversificatie — melk én wind als inkomstenbronnen — pakt nu juist uit als een dubbele dreun. Want de windmolen is onrendabel. En na de afschaffing van het quotum zijn ook de melkprijzen ingestort.

Ook de grote energiemaatschappijen krijgen een tik door de lage stroomprijzen, maar zij geven geen cijfers over hun windmolens. Wel stelt een Nuon-woordvoerder dat ‘met de huidige lage energieprijzen de marges flinterdun zijn’. Volgens Eneco presteren ‘de parken naar tevredenheid. Alle molens draaien een positief rendement.’ Maar ook Eneco ervaart ‘druk op de marges door de lage energieprijs. Wij kunnen die druk opvangen door een efficiënte operatie van onze parken.’ De Nederlandse Windenergie Associatie (NWEA) waarschuwde onlangs dat nieuwe projecten voor meer windenergie ‘nauwelijks nog rendabel zijn te maken.

Voor de kleinere en de zogeheten solitaire turbines, zijn de operationele kosten per molen vaak zelfs hoger dan bij de grote nieuwe parken. Volgens schattingen van de Vereniging Particuliere Windturbine Exploitanten (Pawex) ‘gaat het in potentie om 500 tot 750 megawatt aan opgesteld vermogen, die nu, of zodra grootschalig onderhoud zich aandient, verlieslatend zijn of worden’, zegt beleidsadviseur Nick Waltmans. …

Lees verder hier.

En dan te bedenken dat er nog mensen zijn die beweren dat hernieuwbare energie concurrerend is.

Eerder schreef ik daarover:

De Nederlandse klimaatpaus, Pier Vellinga …, beweert regelmatig dat duurzame energie reeds concurrerend is, dan wel spoedig wordt, met fossiele brandstoffen. Als dat zo is, dan zouden de rijkelijke subsidies aan deze sector onmiddellijk kunnen worden gestaakt. Dat gebeurt niet. En als er voorzichtig wordt geopperd dat het ook een tandje minder kan, stijgt er een gehuil op vanuit de sector. De conclusie kan dan ook niet anders zijn dan dat dit een brokje desinformatie is, waarin klimaatalarmisten plegen te grossieren.

Tennet is bezig om het Duitse en Nederlandse elektriciteitsnet aan elkaar te koppelen. Door de Energiewende, met haar grillige aanbod van elektriciteit uit zonne– en windenergie, kampt Duitsland regelmatig met elektriciteitsoverschotten, die bij de buren worden gedumpt. Daarvoor hoeven die soms niet te betalen. Ze krijgen in enkele gevallen zelfs nog geld toe! Maar dit creëert chaos in ons elektriciteitsnet, waardoor onze nationale elektriciteitsproducenten, die voor de back–up moeten zorgen als het niet waait en de zon niet schijnt, in de verdrukking komen.

Of dit goed afloopt? De toekomst zal het leren. Maar ik ben er niet gerust op.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.