Pieter Winsemius (VVD), onze eigen Oranje-Groene Rockefeller-marionet…

Om het voorzichtig te stellen: enige preoccupatie met het wereldgebeuren kan de New Yorker Rockefeller-zakenfamilie (JP Morgan Chase en Exxon/Esso) niet ontzegd worden. De huidige Climate Action-conferentie in Washington wil het Parijse COP22-verdrag gebruiken om nationale soevereiniteit op te heffen,. Het is ook een Rockefeller-kind. Judith Row van de Rockefeller Foundation is daar belangrijk spreker.

Tegelijk vindt nu in Rotterdam een C40-klimaatconferentie plaats, De Adaptation Futures Conference waarbij het doel is; publiek geld losweken voor bedrijven die beweren dat ze het weer kunnen bezweren. C40 zijn 40 grote steden die het weer op de wereld willen beïnvloeden, of dat althans pretenderen te doen.

Zoals ik al beschreef in vorige afleveringen: Sinds de jaren ’60 zien we al hoe de kring politici en multinationals rond die familie een mondiale regering afdwingt, ten koste van nationale soevereiniteit. Dat doen ze via de Verenigde Naties, internationale (klimaat)verdragen en instituties als de Wereldbank, IMF. Ook de Nato is hierbij betrokken, en veel klimaatmodellen hebben hun oorsprong in aan defensie gelieerde instituten tijdens de Koude Oorlog. (RAND) Er bestonden toen namelijk zelfs plannen om via manipulatie van het weer oorlog te voeren. (DAARP)

Rockefeller and Roll
Deze lijst van de World Business Council for Sustainable Development  toont de instituten/schaduwfirma’s van multinationals die Agenda 21 doorduwen met filantropisch proza en dankbare negerplaatjes. Ze brengen steeds wereldvrede en geluk voor allen, ongelimiteerde kerstkadootjes. Zie ook ons in Enschede gevestigde Waterfootprintnetwork.

En dit is wat ze werkelijk willen, meer belastingen heffen, onze zakken kloppen met groen excuus.  Maar daar krijg je geen lachende negers mee op je hand:

Of het Haagse SNV van Allert van der Ham en Hans Heijdra, dat haar volledige jaarbudget van 4,25 miljoen euro van het Ministerie van Buitenlandse Zaken krijgt om liefst 42 Derde Wereld-landen onder koloniaal bereik te houden, nu uit naam van klimaat en met wisselvallige energie. 

De klimaatagenda is ook  1 van de vele vermommingen van het streven van de rijke 1 procent, om het klootjesvolk de gewenste richting uit te duwen en hun consumptie te belasten. De 3 filantropische stichtingen van het Rockefeller-vermogen en Ford Foundation zijn steunpilaren van de meeste globaliserings-institutes als het Aspen Institute, Council on Foreign Relations en de Trilateral Commission. De Wereldbank en IMF zijn ook producten en marionetten van het Rockefeller-netwerk, met vertakkingen naar Amerikaanse defensie. (McNamara, Wolfowitz, Ruckelshaus)

Bankier David Rockefeller (JP Morgan Chase, is de fusiebank van JP Morgan en Chase Manhattan Bank van de Rockefellers)gaf die aspiraties in zijn memoires in 2003 ook toe. Veiligheidsadviseurs van de Amerikaanse defensie waren tegelijk gelieerd aan de Rockefellers, zoals Henry Kissinger en Zbigniew Brezezinski (eerste voorzitter Trilateral Commission). Ook de Rio Earth Summit in 1992 was opgezet door Rockefeller-protege en president van Canadese teerzandfirma Maurice Strong, tevens vice-president van WWF in de tijd dat John Loudon van Shell daar president was.

Bellagio Forum for Sustainable Development
De Rockefeller Foundation is sinds 1959 eigenaar van de Villa Serbeloni in Bellagio (Como-meer Italie), de standaard-locatie voor Bilderberg-borrels. Die Villa werd geschonken door de Duitse adellijke familie Thurn van Taxis, lid van de Maltezer Ridderorde waar Beatrix en het Britse koningshuis ook bij hoort. Daar in Bellagio werd in oktober 1968 het wetenschappelijk personeel voor de Club van Rome-rapport Limits to Growth gerecruteerd.

Voorloper daarvan was de 21 man tellende Conference on Conditions for World Order van de Rockefellers in juni 1965, onder leiding van Raymond Aron (Joods-Franse filosoof-journalist en vriend Jean Paul Sartre). In dat zelfde jaar recruteerden ze Fiat/Olivetti-man Aurelio Peccei (1ste Club van Rome-president) bij een door Rockefeller-opgezette zaken-ontmoeting in Argentinië.

Nu is er ook een Bellagio Forum for Sustainable Development met hoofdkantoor in Osnabruck, dat zacht gezegd niet van openheid uitblinkt. We zullen Koningin Beatrix eens vragen of ze daar meer van weet. Het globaliseringsclubje Global Reporting Initiative in Amsterdam duwt Agenda 21  op eigen wijze door: zorgen dat Multinationals hun bedrijfsvoering overleggen aan de VN. Met de Nederlandse diplomate Theresa Fogelberg (teven WNF-commissaris) in de board, en 2 miljoen euro subsidie van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, 1/3de van hun totale jaarbudget.

  Pieter Winsemius de wind-dictator: in 2012 moest agenda zijn uitgerold
Na deze introductie over de preoccupatie van de Rockefellers met het wereldgebeuren nu onze eigen Pieter W ex-milieuminister van de VVD. Tot nu toe lieten we de rol van Pieter Winsemius (VVD) hier ten onrechte onderbelicht. Voor  de Trilateral Commission (Rockefeller-baby uit 1972) schreef hij in 1990 met leden van de Club van Rome en Aspen Institute (Ford Foundation/Rockefeller Foundation) het uit te rollen actieplan voor ‘Sustainable Development’: Beyond Interdependence, the meshing of the worlds economy and the Earths Ecology. Met voorwoord van Chase Manhattan-bankier David Rockefeller en Canadese teerzand-baas Maurice Strong.

In 2012 moesten alle aanbevelingen van Brundtland en Agenda 21 zijn uitgerold over nationaal beleid. Dat is ze aardig gelukt, zie het Energieakkoord. Zie de wijze waarop alle groene NGO’s overheids-instrumenten zijn gemaakt. Met dank aan Winsemius die voorzitter werd bij Natuurmonumenten. Die club durft met 50 miljoen euro subsidie nog geen foei te zeggen tegen windturbines in natuurgebied

De Brundtland-commissie voor Sustainable Development met ex-defensie-minister van de Amerikanen William Ruckelshaus had haar actieplan voor een groene wereldregering in 1987 geschreven: Our Common Future. Als reactie op Limits to Growth van de Club van Rome- de nul groei-economie) stelden zij Growth to Limits, dus rekbare limieten in groei. Een vagere grens aan de groei.

In Toronto in 1988 kreeg Ed Nijpels de instructies om klimaat tot nationaal veiligheidsprobleem te lanceren, met Pier Vellinga op VROM als zeespiegel-agitator. En in 1989 tijdens de milieutop in Den Haag opperde Winsemius al de mogelijkheid van een ‘Earth Council’: Een mondiale ecodictatuur. Iets dat hij in hoofdstuk 5 van Beyond Interdepencence nog weer als- mogelijkheid nee laat maar- suggereert. Iets dat hij dus wil, maar vanwege de gevoeligheid niet hard stelt. Ook opperde Winsemius hier al de voorloper van wat later de Europese Renewable Energy Directive (2009) zou worden. De doelen voor wisselvallige en dure energie voor 2020.

 

Winsemius werkte mee vanuit zijn Mc Kinsey-achtergrond, en herschreef hier het zelfde organisatiemodelletje dat hij beschreef met Tjeenk Willink en Samsom (vader van Diederik?) in ‘Gast in Eigen Huis’.

Fase 3 is aangebroken na 21 keer drammen met COP-conferenties
Niet voor niets is Winsemius nu in fase 3 met Ed Nijpels aanvoerder van het doordrukken van windturbines met de permanente Crisiswet in de hand, die lokale democratie buiten spel zet. Dat soort dictatoriale neigingen voor De Grote Noodzaak erft hij van de mensen waarmee hij de milieu-agenda al sinds de jaren ’80 loopt door te drukken. We zien hier al de blauwdruk neergelegd in het advies van Winsemius in 1990 (blz 125):

Experience within OECD, the European Communities, and the ECE has shown that regular meetings of ministers can be a powerful force in consensus building and eventual decision-making. The WEDF would be the highest platform for policy development and coordination on issues of climate change. As consensus grows, it might develop into an “Earth Council” as envisaged at the Hague Conference, with much greater authority to make decisions and to enforce regulations. Or it could become a standing commission on environment and sustainable development within the U.N. framework, as discussed above.

De internationele toppen en hun ‘vrijblijvende’ afspraken, die worden steeds dwingender via de achterdeur van de EU opgelegd. Daarom komt er ook geen einde aan COP-klimaatconferenties, 21 herhalingen van hetzelfde. Men werkt geduldig en dramt gestaag door, tot iedereen is omgekocht. En veel van wat eerst nog als ‘mogelijkheid’ wordt beschreven, is later een dwingende vanzelfsprekendheid. Wat de uitrol van de Ecodictatuur betreft zitten we nu in fase 3, als ik Winsemius goed interpreteer op bladzijde 133:

Phase 3: Implementation The actual implementation of the policy is often costly and has a major microeconomic impact on industry, power generation, transportation, agriculture, and/or private households. However, once it has been determined how the problem will be solved, the political and societal attention paid to it tends to taper off. With the shift toward operational management, more emphasis is placed on enforcing and particularly on streamlining regulations and procedures

De nieuwe rol van ‘NGO’s als staatsgefinancierde verlengstukken:Agenda 21
Onze eigen Koningin Beatrix is als lid van de Club van Rome en als financier van die Club ook betrokken bij het uitrollen van de klimaatagenda. Ze sprak haar angst voor de globale catastrofe al uit in de troonrede van 1989. Ed Nijpels verhuisde van VROM naar het Wereld Natuur Fonds van Prins Bernhard om daar de klimaatagitatie op te zetten. Pieter Winsemius regelde via de Postcode Loterij als commissaris het geld voor de klimaat-agitatie.

En nu schuift hij de Friezen de windturbines enigszins de windturbines door het spijsverteringsorgaan, terwijl Niet Gekozen Organisaties als Wereld Natuur Fonds, Natuur en Milieu en Greenpeace continue roepen; wij willen meer windturbines. Omdat ze daarvoor betaald krijgen via de Postcode Loterij EN via de overheid. Dat was ook het plan zoals geformuleerd in Toronto in 1988 EN in Winsemius zijn schotschrift voor David Rockefeller en zijn Trilateral Commission. De nieuwe rol van ‘NGO’s als democratisch vernis, als agitatoren voor global governance.

We zien dat ook bij clubs als Milieudefensie (helft budget door overheid) en zusterclub Friends of the Earth Europe (helft inkomsten uit subsidies). Mijn serie over de financiering van Klimaatdrammers, toont hoe ver deze lieden al zijn in het doordrukken van die

Hun papier is geduldig: Global Reporting!
Laten wij het vooral netjes formuleren: Pieter, ik vind enigszins dat U de democratische grondbeginselen van ons land geweld placht aan te doen voor uw utopische globaliserings-bevliegingen. Onze Pieter hecht als intieme vriend van off-piste-skier Prins Friso waarde aan netheid, want ja oh, die verruwing zeg, oh die onderbuik.  Nou laten we dat eens fijntjes opmerken.

Maar zaken als u burgerrechten, bestedingsvrijheid:  die sneuvelen in fase 4- de Controle- voor het Hogere Doel.  Wanneer je op dat niveau denkt, zijn de zorgen van mensen abstracties, getallen op de balans die je wegpoetst om de aandeelhouders tevreden te stellen. Precies zoals Martin Sommer tijdens de Bilderberg-conferentie vaststelde. De Winsemiussen zijn meer bezig met het weer in 2030 dan met echte mensen.

Op persoonlijk niveau noem je dat an-empathisch. Mag ik dan net als de ambtenaren van Pieter Winsemius in zijn VROM-tijd de Wet van Behoud van Ellende aanvoeren? Iedere utopie, ook die van het eco-globalisme leidt tot haar tegendeel in de praktijk. Toch zijn Pieter’s aanbevelingen in 1990 al aardig uitgekristalliseerd. Zie hier:

…en dat is exact wat de grote bedrijven als ING nu doen via Global Reporting in Amsterdam, dat in 1997 werd opgericht.

 

En gezellig: op 16 mei alweer een conferentie, waarbij de Nederlandse overheid weer subsidie bijleg, als belangrijskte publieke sponsor van het Global Reporting Initiative (2 miljoen euro van de 6,7 miljoen euro), waar programmeur Michael Meehan de CEO is. Ook in de board zit de Nederlands-Zweedse ambtenaar Theresa Fogelberg, tevens commissaris bij het Wereld Natuur Fonds. Ze werkte eerder voor US Aid, de Amerikaanse tak van Defensie die onder het mom van ontwikkelingshulp in de jaren ’80 ongeveer 80 procent van haar ‘hulp’-budget uitgaf aan Egypte, Israel en wapens. Aldus Jimmy Carter.

Dus, terwijl wij hier op Climategate 6 jaar lang wat voor Jan met de korte achternaam klimaatdetails bespraken, waren zij ons al 80 stappen voor en lachten ze in hun vuistje. Meehan komt van Climatebiz.com en Carbonetworks (nu Enxsuite), een software ontwikkelaar voor duurzame bedrijfsspionage:

The company’s cloud-based platform can collect vast amounts of data for metrics such as emissions, energy, water and waste, among others, to develop actionable intelligence that helps organizations “run their energy and sustainability initiatives like a business,” the company says on its website.

Een stapje dichter bij een globalistische technocratie. Lees dit artikel van Technocracy News maar, hoe de Trilateral Commission China als lab gebruikte voor een technocratische dictatuur.