The Wolters Weltschmerz Knipsel

De website ‘Café Weltschmertz’ heeft de laatste tijd een aantal uitstekende video’s van vraaggesprekken over klimaat, energie en aanverwante zaken geplaatst. De meest recente aflevering, van bijna een uur, betreft een interview van Marcel Crok met Theo Wolters (zie afbeelding boven). Hierin komt een breed palet van thema’s aan de orde, die in de overheidsvoorlichting en de media niet zijn te vinden of waarvan een verkeerde voorstelling van zaken wordt gegeven. Zij werpen een heel ander licht op de zin en onzin van klimaatbeleid en het daaruit voortvloeiende energiebeleid, zoals vastgelegd in het energieakkoord.

Ik pik er een aantal krenten uit.

Theo Wolters komt oorspronkelijk uit de duurzaamheidshoek en is door zijn persoonlijke interesse in de klimaat- en energiediscussie gerold. In het verleden was hij een fervent voorstander van een actief klimaatbeleid. Maar na diep in de wetenschap te zijn gedoken, kwam hij tot de conclusie dat we nog te weinig kennis hebben om een klimaatbeleid te kunnen rechtvaardigen. De klimaatmodellen wijken zó ver af van de werkelijkheid dat je daar geen beleid op kunt baseren.

Op geologische tijdschalen gezien is de huidige CO2-concentratie in de atmosfeer nog zeer laag. De verdubbeling daarvan sinds de laatste ijstijd is bijzonder gunstig geweest voor de plantengroei. Theo Wolters is op zich niet tegen vermindering van de CO2-uitstoot, Maar het moet wèl betaalbaar zijn, hetgeen het thans niet is. Voorts is hij voorstander van het uitfaseren van fossiele brandstoffen, maar dan moet er wèl iets beters voorhanden zijn. Onze welvaart is gebaseerd op de toegang tot betaalbare fossiele brandstoffen. Door over te schakelen op ‘duurzaam’ maken we de energie zó duur dat bijvoorbeeld de ontwikkelingslanden niet daarvan kunnen profiteren.

Wat betreft het schrikbeeld van de uitputting van fossiele brandstoffen is Theo Wolters van mening dat dit argument eigenlijk alleen nog maar door politici en actievoerders wordt gebruikt. Je hoort het al jaren niet meer van energieexperts. Er is nog voor honderden jaar steenkool – op conventionale manier gewonnen. Daarnaast is ook ondergrondse vergassing mogelijk. Als men die voorraden erbij telt, hebben we voor duizenden jaren steenkool.

Ook de angst voor een spoedige ‘oliepiek’ (‘peak oil’) is ongegrond gebleken. Er worden voortdurend nieuwe olievoorraden ontdekt, die met nieuwe technieken ook commercieel zijn te winnen. De groei daarvan overtreft die van het (stijgende) verbruik.

De aardgasvoorraden zijn nog rijkelijker voorhanden, mede dank zij nieuwe technieken (‘fracking’). Daarnaast zijn er nog gigantische hoeveelheden gashydraten.

Voor voorspellingen (uit 2011!) van Theo Wolters over de de vrije val van de olieprijs, zie hier.

Voor een radiointerview (uit 2005!) over de omvang van de voorraden fossiele brandstoffen, de oliepiek en de invloed van het prijsmechanisme daarop, beluister hier.

Moeten we afhankelijk blijven van ‘schurkenstaten’? Theo Wolters wijst erop dat deze door de jaren heen uitermate betrouwbaar zijn gebleken wat betreft het nauwgezet nakomen van hun verplichtingen – in het bijzonder Rusland. Men moet niet vergeten dat deze staten voor hun economieën zeer afhankelijk zijn van hun afnemers, in het bijzonder voor hun staatsbegroting. Als de export wegvalt, komen zij in grote budgettaire moeilijkheden, zoals thans ook blijkt in bijvoorbeeld Rusland en Saudi-Arabië.

Wat te denken van de overeenkomst van de klimaattop van Parijs, gericht op de terugdringing van het verbruik van fossiele brandstoffen?

Theo Wolters: de oliemaatschappijen produceren geen druppel olie waar geen vraag naar is. We zijn fossiel verslaafd. Het afbouwen van fossiel gaat dus ook lang duren. Het is een illusie te men dat je binnen dertig jaar zonder fossiel zou kunnen. In 2013 was het aandeel zonne-energie in het totale wereldwijde energieverbruik 0,077 %; voor windenergie was dit 0,44 %. Zelfs al zouden deze aandelen sterk stijgen, is het idee dat je daarmee fossiel verdringt volkomen ridicuul.

Hoe is de klimaathype ontstaan?

Theo Wolters: Dat is een samenloop van omstigheden geweest – iets wat momentum heeft gekregen door verschillende oorzaken. Het moet verschillende groepen aanspreken – door angst bijvoorbeeld. Een hele hoop mensen waren oprecht bang voor de opwarming van de aarde. Maar ook door het opwekken van idyllische gedachten. Zonnepanelen en windenergie hebben een idyllisch imago: het ‘hutje op de hei’ idee. Maar er zijn ook andere aspecten, bijvoorbeeld het idee dat we om de wereld te redden een wereldregering nodig hebben en dat we via de angst voor klimaatverandering dat voor elkaar kunnen krijgen. Het sentiment werd tevens gevoed door andere krachten die daarin ‘big business’ zagen. Bijna idereen die je op de tv daarover hoort, heeft daar een belang bij.

Wat de Duitse Energiewende betreft memoreerde Theo Wolters een uitspraak van de Duitse vice-kanselier Sigmar Gabriel, die heeft verklaard dat deze 1000 miljard euro zou gaan kosten. Vertaald naar bedragen per gezin kost het Nederlandse energieakkoord 25.000 euro. Voor het geplande vervolg op het energieakkoord kom je op het dubbele voor overheidssubsidies aan wind – dat is ongeveer hetzelfde bedrag als in Duitsland.

Voorts vertelde Theo Wolters over zijn onderzoek om de kosten van het energieakkoord in kaart te brengen, in het bijzonder de kosten ter besparing van de uitstoot van een ton CO2-uitstoot van verschillende alternatieve energieopties en energiebesparingsmaatregelen. Wind op zee en wind op land zitten op 100 – 200 euro per ton CO2-reductie. Biomassa kost meer dan 300 euro per ton. Daarbij is ervan uitgegaan dat het werkelijk CO2-uitstoot bespaart. Fred Udo gaat er echter vanuit dat dit niet of nauwlijks het geval is. Bij deze exercitie zijn uitsluitend overheidsbronnen gebruikt.

Via het waterbedeffect van het Europese emissiehandelssysteem kan de in Nederland bespaarde CO2-uitstoot (die 100 – 300 euro per ton kost) voor 5 euro worden opgekocht en elders in Europa worden uitgestoten. Per saldo leidt dit dus niet tot vermindering van de uitstoot van CO2.

Wat betreft de analyse van de overheidsinformatie over de kosten van het energieakkoord blijkt dat deze aanvankelijk veel te laag zijn ingeschat: zo’n 17 miljard. Daarop is de goedkering van de kamer gebaseerd. Theo Wolters (en Fred Udo en Kees le Pair) kwamen in een vroeg stadium reeds op een hoger bedrag: zo’n 100 miljard. Inmiddels is ook de Algemene Rekenkamer met een hoger bedrag gekomen: 72 miljard! Het betrokken rapport is echter tot dusver door politiek en media genegeerd.

Op de vraag hoe het nu verder moet, antwoordde Theo Wolters dat je een doel moet stellen en vervolgens moet kijken hoe je dat kunt realiseren. In Duitsland met zijn Energiewende blijkt de CO2-uitstoot bijvoorbeeld niet te dalen maar te stijgen! Waar ben je dan mee bezig? Duitsland heeft geen prioriteiot gegeven aan vermindering van de CO2-uitstoot maar aan een verhoging van het aandeel ‘duurzame’ energie. Dat is ook in Nederland gebeurd. Dat is bizar.

De theoretische (maar omstreden) reductie van wind op zee is kleiner dan die momenteel door warmtekrachtkoppeling (WKK) wordt gerealiseerd. Maar de WKK-mensen waren niet vertegenwoordigd bij de onderhandelingen in de SER over het energieakkoord. Resultaat: geen steun meer voor WKK, dus afname daarvan en vermeerdering van de CO2-uitstoot!

Aldus Theo Wolters.

Voor dit en nog veel meer kijk en beluister hier.

Verplichte kost voor klimatofielen en energiefanaten van alle gezindten!

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.