Het Wereld Natuur Fonds gebruikte al 350 miljoen euro klapvee-kapitaal van de Postcode Loterij om te zorgen dat iemand ze leuk vindt. Voordat iemand bij dat corporate plofhoofd van Tom Grijssen (Greenpeace) zegt ‘ha, aardige vent’, dan heb je ook minstens 10 miljoen euro campagnegeld nodig uit de ‘Oceanen’-pot.  Meer dan 70 miljoen euro vriendenkoop-geld ging er al naar die vernielers van Wereld Erfgoed, benzineslangsnijdende vissertjepesters, die windturbineplanters in andermans achtertuin op andermans kosten met eigen windenergie-bedrijf Greenpeace Energy.

De Postcode Loterij is er ook met droomfondsen voor een club als Natuurmonumenten: je jaagt boeren met hun koeien van 20 duizend hectare boerenland, voor je Ecologische Geloofstructuur. Vervolgens zet je daar de oerrrrboeren van Natuurmonumenten met hun langharige werkschuwe vee neer, je kweekt een ganzenplaag en het resultaat noem je dan Wildernis. Oerrrr. Er is 400 miljoen euro van de Postcode Loterij nodig geweest om voor zoiets voldoende inzetbaar klapvee te kopen.

Met de Joop van den Ende van het natuurbeheer, Marc van den Tweel.

Idealisme al la Postcode Loterij

Idealisme al la Postcode Loterij

Plots kreeg ik een brainwave over wat nu de essentie is van de Postcode Loterij. Klapvee kopen voor mensvijandig en omgevingsvreemd kosmopolieten-beleid. De Postcode Loterij is een sociopaten-steunfonds, klapvee-kleptoparasitisme. Waarom anders dan voor het opblazen van maatschappelijke steun voor wat in essentie gewoon zielige mensen zijn, heb je anders zoveel loterijgelden nodig? Een Droomfonds voor andermans nachtmerrie, flappentap voor idealist-fascisten die hun levensangst de mijne willen maken, desnoods via het geweldsmonopolie van de overheid.

Met als meest bewonderenswaardige eigenschap dat ze niet moe worden van hun eigen aanhoudende groene gedram.

Na het herlezen van Ineke Holtwijk haar ‘Mannen van de Droomfabriek’ krijg je sterk de indruk dat dit ook de motivatie is van Boudewijn Poelmann. Dat het nuchter gezien een lul van een vent is zonder de Liefde uit Corinthiers 13, die met geld zijn sociale status en vrienden koopt. Knap misschien maar niet bewonderenswaardig.

En soort zoekt soort.

Waarom niet gewoon voor de populariteitsprijs bedanken. De zon is gratis en wie die drammerige bril van wereldverbeterarij afzet ziet dat de schoonheid al dagelijks voor zijn neus ligt. De kunst dat leren te waarderen is met geen geld te koop.

'Idealisme': zucht....

‘Idealisme’: zucht….