RWE beurkoersmaxresdefault

Mijn trouwe lezers zullen zich wellicht herinneren dat ik vaak heb gewaarschuwd voor de catastrofale gevolgen van de Duitse Energiewende. Een van mijn favoriete opponenten en auteur van ‘De Twijfelbrigade’, Jan Paul van Soest, was van mening dat ik dat helemaal verkeerd zag.

Op Energiepodium schreef hij daarover:

“Duitse Energiewende kost paar centen, maar dan heb je ook wat”

“Duitsers zien vooral voordelen Energiewende

Op de dag dat we (dochter Heleen van Soest en ondergetekende) terugkwamen van een studiereis door Duitsland om de Energiewende in het wild te bestuderen, bracht het conservatieve blog De Dagelijkse Standaard een bericht over Duitsland’s Groene Nachtmerrie.

Merkwaardig. Ging het om het zelfde Duitsland waar wij zojuist waren? En over dezelfde Energiewende als waarover wij ons net geïnformeerd hadden?

Waar zelfverklaard klimaat- en energie-expert Hans Labohm in de Dagelijkse Standaard rept over stijgende energieprijzen en verlies aan concurrentiekracht bij de Duitse industrie, en over lastenverzwaringen die de geïndoctrineerde bevolking lijdzaam draagt, komt uit onze gesprekken met betrokkenen en instituten en uit boekenkasten vol diepgravende rapporten een heel ander beeld tevoorschijn. Een beeld van vastberadenheid, ingenieurstrots en uitdagingen.

De steun voor de Energiewende is onverminderd groot, bleek onlangs uit een enquête die door de vereniging van industriële energie- en waterverbruikers BDEW was uitgezet: 89 procent van de ondervraagden staat achter de doelen van de Energiewende, maar om en nabij de helft van hen meent wel dat het veranderingsproces beter en slimmer gemanaged moet worden. …

Aldus de zelfverklaarde hernieuwbare energie-expert, Jan Paul van Soest.

Hoe groenbevlogen en naïef kun je zijn om de catastrofale gevolgen van de Energiewende te negeren? Immers, ondertussen is de beurswaarde van de grote Duitse stroomproducenten met honderden miljarden gekelderd, waarbij veel institutionele beleggers, grote en kleine spaarders hun vermogen en pensioenen zagen verdampen. Maar daar blijft het niet bij! Daarnaast moet worden gevreesd dat elektriciteitsreuzen als RWE, E.on en Vattenfall aan de rand van de afgrond staan. Dus nog meer verliezen! Als RWE bankroet gaat, betekent dat het grootste faillissement in de Duitse geschiedenis.

Onder de titel, ‘Die letzten Tage von RWE’, schreef Sebastian Balzter voor de ‘Neue Zürcher Zeitung’ (NZZ):

Deutschlands größter Stromerzeuger ist zum Pleitekandidaten geworden. Der Brexit könnte ihm den Rest geben. Was sind die Aussichten des Konzerns?

RWE hat keine Zukunft mehr. Das gibt Deutschlands größter Stromerzeuger, anno 1898 als Rheinisch-Westfälisches Elektrizitätswerk in Essen gegründet, inzwischen sogar selbst zu. Für neue Geschäftsfelder, neue Ideen, neue Technologien, mithin die Zukunft, ist nach den Plänen des Vorstandsvorsitzenden Peter Terium künftig nicht mehr der traditionsreiche Dax-Konzern zuständig, sondern eine neue Firma, die bis zum Jahresende an die Börse kommen soll.

Es ist die schiere Not, die hinter dem Vorhaben steckt. Denn RWE braucht Geld, sehr viel und ziemlich bald. Vor allem für den Atomausstieg. Gut 10 Milliarden Euro sind dafür schon zurückgestellt. Doch das wird kaum genügen. Die zusätzlich benötigten Mittel soll der Börsengang bringen. Noch mehr Schulden können die Essener schlecht machen. Es lasten schon 45 Milliarden Euro langfristige Verbindlichkeiten auf der Bilanz, fast das Achtfache des Eigenkapitals, eine bedrohliche Quote, die Ratingagenturen stufen RWE knapp über „Ramsch“ ein. Und für das in Aktiengesellschaften übliche Vorgehen in klammer Zeit, mittels Kapitalerhöhung frisches Geld von den Aktionären zu holen – das lassen die Anleger nicht mehr mit sich machen. Geht der Börsengang schief, dann ist der Konzern – wie das bei Unternehmen ohne Zukunft so üblich ist – an und für sich ein Fall für den Insolvenzverwalter.

Maar RWE hoopt potentiële investeerders te kunnen overhalen om nieuw geld in de onderneming te steken. Daarvoor is de CEO in London, exact één week na de uitslag van het Britse referendum over de Brexit, met de pet rond gegaan. Maar dat was uiteraard niet het meest gelukkige moment.

En als het niet mocht lukken extra geld aan te trekken?

Und wenn es nicht klappt, weil der Brexit dazwischenkommt oder eine andere Unwägbarkeit? Zur größten Pleite in der deutschen Wirtschaftsgeschichte wird es selbst dann nicht kommen, wenn die nackten Zahlen sie eigentlich erzwingen würden, glaubt Georg Erdmann, der an der TU Berlin Professor für Energiesysteme ist. Der Staat würde sich schon etwas einfallen lassen, eine Prämie für den Betrieb von Kohlekraftwerke zum Beispiel, um RWE vor dem Untergang zu bewahren, zu groß wäre sonst das Chaos auf dem Strommarkt, zu unsicher die Finanzierung des Atomausstiegs. Stichwort: Systemrelevanz. Damit hat sich bisher noch jeder Konzern am Leben halten lassen, dessen Tage gezählt waren.

Aldus de FAZ.

Lees verder hier.

Abonnementen op de Nederlandse financiële media zijn relatief duur. Daarmee hopen beleggers een informatievoorsprong op anderen te verkrijgen. Hadden die media hun lezers niet moeten waarschuwen voor dit echec, zodat zij tijdig hun aandelen hadden kunnen verkopen? Het is mij wellicht ontgaan, maar ik heb daar niets over gelezen. Men kan zich afvragen waarom niet. Foutje, bedankt?

Hoe het ook zij, als dit scenario werkelijkheid wordt, betekent dat weer een nieuwe stap op weg naar de eco-socialistische heilstaat, met alle welvaartsverliezen van dien. En dat is allemaal het (onvoorziene) gevolg van de klimaathysterie, die is gebaseerd op de overtuigend weerlegde AGW-hypothese (AGW= ‘Anthropogenic Global Warming’). Wanneer komt er nu eens een eind aan die klimaatgekte naar aanleiding van een opwarming die zo’n 18 jaar geleden vanzelf is gestopt?

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hierhier, hier, hier en hier.