Strijd Trump- Sanders versus geld-elite schudt kussens democratie

Internet ontmaskert pretenties van oude media, die vaak werken als verlengstuk van het politiek establishement. Onze Hajo Smit doet precies dat met zijn eersteling’ Donald Trump & Bernie Sanders’: Amerikaanse Lente 2016, uitgegeven door De Blauwe Tijger. Een node gemist boekje over de rebellen Trump en Sanders in de Amerikaanse presidentsverkiezingen, waarbij hij de mosterd haalt waar het te vinden is: bij de nieuwe media, die de oude meer dan aanvullen. Ze zijn vaak een verbetering

In 1 zin het plot: Bernie Sanders en Donald Trump bedreigen de gevestigde orde van een geld-elite en het Militair Industrieel Complex, door handig gebruik van sociale media en directe steun van het door de kwaliteitsmens zo verachtte volk.

En in 1 zin het gevolg: Wat oude media en hun politieke vrienden als populisme afserveren- de stem van het gepeupel- die stem kan juist anno nu een reinigende democratische werking hebben. Omdat we met een overheid kampen die niet meer van de burger is, maar die vooral de belangen dient van een ‘selfserving’ elite die op het geld zit.

Met een middag lezen dicht Hajo zo een informatiegat in een mainstream-mediamarkt waar Obama-cheerleaders en Trumphaters de toon willen zetten. Terwijl zij- (on)bewust- zo juist steun geven aan een gecorrumpeerde elite die de middenklasse dreigt uit te hollen ten gunste van een kleine 1 procent die er wel bij vaart.

Vredesduiven versus de hawks
We zagen ook al hoe onafhankelijk journalist James Corbett voor nieuwe media waarschuwt voor de verkiezing van Hillary Clinton, die als ‘liberal hawk’ de wereld onveiliger maakt met haar oorloghitserij tegen de Russen. Corbett is geen fan van Trump. Maar alles beter dan een Derde Wereldoorlog en verdere hyperglobalisering: met wetgeving die vooral parasitaire multinationals bevoordeelt (inclusief ‘het milieu’ dat vooral MKB treft).

Zowel The Donald als Bernie waren fel gekant tegen de Irak-avonturen van George W. en zijn dubieuze kabinet van Rumsfeld en Cheney, Neocons die nu de Wolfowitz-doctrine uitvoeren. Hillary zal dat beleid met ‘regime change’ en genocide min of meer voort zetten. Wat weinig goeds voorspelt voor de wereld.

Daarmee alleen al is het voor ons belangrijk meer te weten van de strijd via nieuwe media waarmee Trump en Sanders de gevestigde orde tartten. Meer dan dat ‘het haar’ van Trump niet zou deugen. Of wat zo’n naïef huppelkutje bij NRC Damesblad/Next/De Correspondent ‘duswelbeswel’ nu weer vindt als ze fietst naar de Appie Heijn in De Baarsjes. Wie leest er nog NRC? Of de Greenpeace-promotiebode voor wereldvreemde academia, de Volkskrant?

Een kleine omissie: Het werk van Paul Craig Roberts had Hajo hier ook kunnen noemen, en dan vooral ‘The Tyranny of Good Intentions’: hoe procederende special interest-groepen de lokale en regionale democratie uithollen, en de overheid tot oester maken voor de doorsnee burger, die machteloos achter blijft EN de rekening krijgt. Dat zien we hier nu gebeuren met Urgenda en Milieudefensie, bij de Amerikanen gebeurde dat al in de jaren ’90.

‘Huh Huh, Trump is gek’ versus geïnformeerde Hajo
Met Hajo’s eersteling leer je met 1 middag lezen de diepere achtergronden van zowel Sanders als Trump kennen, hun motivaties, methodes, hun doelen. En vooral de politieke noodzaak van hun doelen: het opschudden van de kussens van een ingedutte democratie, gekaapt door het grote geld. Hajo is als geen ander van ons Climategate-team thuis op het web, kent alle hoeken en gaten van nieuwe media waarvan de meeste van ons zelden hoorden.Per hoofdstuk staat netjes de hele bronvermelding, zodat je alles kunt natrekken.

De ontmaskering van de oude media en hun ‘deskundigen’, de pundits verloopt via het mank gaan van hun voorspellingen over Trump. Niemand verwachtte dat The Donald tot deze hoogte kon stijgen.

De Amerikaanse Lente leest als een dienstbaar boek. Waar onze kwaliteitsmensen niet verder komen dan ‘huhu Trump is gek huhu’- eventueel verzwaard met wat sociaal deskundologen en hun speculaties- kan Hajo juist via de alternatieve media ons veel meer weetjes brengen over de miljardair Trump.  Wat ik niet wist is dat Trump al in de jaren ’80 vorige eeuw werd genoemd als presidentskandidaat. Dat feitje werpt meteen al een ander licht op de man die als bouwondernemer/miljardair meerdere faillissementen overleefde om opnieuw als miljardair in de Fortune terecht te komen.

Om dan zijn tijd en geld te offeren voor de jacht op een slopende functie waar je de schijt van de gevestigde orde over je heen krijgt. Terwijl hij ook kon rentenieren als een Playboy.

 

Feel the Bern
Bernie Sanders lijkt in de strijd tegen bankiers en het militair industrieel complex een geloofwaardiger kandidaat dan een miljardair. Hij hield een speech van liefst 8,5 uur lang tegen een door Obama aangenomen belastingwet die de superrijken verder bevoordeelde. Hij legde Alan Greenspan van de Federal Reserve Bank al het vuur aan de schenen, voor de bankencrisis de staatsschuld verder opdreef en de middenklasse uitholde.

Bernie is de man! Met enkel crowdfunding en sociale media wist hij zijn campagne te financieren, waar Hillary het van galadiners met de superrijken moet hebben.

Maar zijn haat tegen een miljardair als Trump doet hem nu alsnog- tot teleurstelling van zijn fans- een pact sluiten met de duivelin. Terwijl Wikileaks toonde hoezeer Clinton zijn campagne dwarsboomde met smerige methodes. En terwijl Wikileaks nu toont hoe er financiele banden bestaan tussen de Clintons en bedrijven die ook Jihadisten financieren. Waarover je niets hoort in de media van kwaliteitsmensen: die zijn meer geobsedeerd door het kapsel van Trump.

Dialectisch einde
Daarmee is Bernie voor mij een teleurstelling. Maar de unificerende oplossing die Hajo aandraagt zou mij ook wel aanspreken: Bernie als vice-president, iemand die de tent schoonveegt onder een vechtersbaas die ‘het volk’ in een DEMOcratie haar rechtmatige plaats weer wil geven. De man die dat bij ons wilde doen- Pim Fortuijn- werd vermoord door onze oude media en het establishement, met Volkert als pion.

Een inside job van de overheid valt hier niet uit te sluiten, in een wereld waar ook oud CIA-mensen al het bestaan van ‘false flag’-operaties toegeven (zoek dat maar eens op).

Goed dat Hajo een tribuut aan Fortuijn bewijst op het eind. Wannneer hij niet vermoord was, had de overheid iets meer van het volk kunnen zijn in plaats van bankiers, de pathologische leugenaars van de milieubeweging en Eurocraten. Zoals het Energieakkoord toont met haar corrumperende subsidies en de ongebreidelde ‘omvolking’ met kansarme steuntrekkers uit vijandige culturen blijven we nu nog steeds dienen als batterijtjes van private en parasitaire deelbelangen.

Een eigen Bernie of Donald zou hier alsnog heilzaam werk verrichten.

Uiteindelijk is Wilders ook maar een verlengstuk van de Vijanden van Vrijheid en Democratie (VVD) die met hun co-voorzitter verbonden zijn aan de foutste aller foute lobbyclubs voor hyperglobalisering, en Amerikaanse hegemonie; the Council on Foreign Relations. Geen wonder dat die partij de Nederlanders nu zo grotesk naait en oorlog loopt te hitsen met de Russen.

En dan nog een persoonlijke noot. Hajo en ik delen de zelfde honger naar kennis en een zeker temperament. Wat hij hier nu flikt, dat probeer ik al 10 jaar te doen; Gefeliciteerd broeder, dat je dromen verder mogen uitkomen.

Misschien moet ik toch ook wat meer ‘de kracht van positief denken’ gebruiken, het boekje van de dominee die Trump inspireerde. Can-do, typisch Amerikaans, dat is toch andere koek dan Schopenhauer. Dat gedweep met Ome Sjoop zou je kunnen uitleggen als intellectueel excuus vanuit een jeugd in een Friese Can’t – Do-culture. (It Kin Net)

It Kin Wol!