Klimaatactivisme verziekt wetenschap

 

James Hansen, voormalig directeur van het ‘NASA Goddard Centre for Space Studies’, spreekt demonstranten toe.

Naast ‘Nature’ heeft ook ‘Science’ zich door de jaren heen als fervent apostel van het broeikasevangelie opgesteld. Wetenschappelijke artikelen die ook maar enige twijfel toonden aan de menselijke broeikashypothese (AGW = ‘Anthropogenic Global Warming’) werden stelselmatig geweerd. Met de komst van een nieuwe hoofdredacteur, Jeremy Berg, lijkt het tij nu te keren.

Onder de titel, ‘Science editor-in-chief sounds alarm over falling public trust’, schreef David Matthews:

Jeremy Berg is taking on one of the most influential jobs in science just as the scientific endeavour is facing a challenge of historic proportions.

As the new editor-in-chief of Science, a highly selective journal that still has the controversial power to make scientific careers, the biochemist and former University of Pittsburgh senior manager is worried about an apparent rejection of science by some parts of the public – and thinks that academics should look closely at how their own behaviour may have contributed.

“One of the things that drew me to this position …. is there’s a crisis in public trust in science,” he tells Times Higher Education after starting in the Science post on 1 July. “I don’t pretend to have answers to that question but it is something that I care deeply about.”

Berg, who started his career in chemistry but then moved on to span a host of other disciplines including biochemistry and personalised medicine, acknowledges that society’s confidence in science does “wax and wane” over time but thinks that, this time, things are different.

In the US, “scientists have been labelled as another special interest group”, he says.

Part of this is down to the polarisation of American politics and the rise of an anti-intellectual spirit, Berg thinks. …

But researchers are not entirely blameless for this rising hostility, thinks Berg. “Scientists are guilty of behaving in some ways of making this stick more than it needs to,” he says.

Too often they have gone beyond explaining the scientific situation and ventured into policy prescriptions, notably in the case of climate change, he thinks. “The policy issues should be informed by science, but they are separate questions,” he says. “Scientists to some degree, intentionally or otherwise, have been mashing the two together,” he adds, and urges scientists to be more “transparent” about “where the firmness of your conclusions end”.

Lees verder hier.

Op hun website ‘Die kalte Sonne’, stelden Fritz Vahrenholt en Sebastian Lüning dat deze kritiek bij uitstek geldt voor het ‘Potsdam Institut für Klimafolgenforschung’ (PIK).

Die Kritik richtet sich natürlich direkt auch nach Potsdam, wo das Potsdam-Institut für Klimafolgenforschung (PIK) eigens dafür gegründet wurde, um Wissenschaft und Politik zu vermischen. Ein schlimmer Strukturfehler, den die aktuelle Bundesregierung vehement ignoriert. Ob sie auch die Hinweise aus der “wissenschaftlichen Champions League” einfach so übergehen kann? Es ist schon seltsam, dass das PIK trotz unzähliger wissenschaftlicher Pleiten, Pech und Pannen regelmäßig mit Preisen überhäuft wird. Ein Dank für die politische Zuarbeit zur wackeligen Enegiewende?

Lees verder hier.

Ook in Nederland mengen wetenschappers zich actief in de politieke discussie. Zo verklaarde Gerard van der Steenhoven, de huidige directeur van het KNMI, onlangs in zijn inaugurele rede:

Om de risico’s als gevolg van klimaatverandering zo klein mogelijk te houden, is een combinatie van politieke maatregelen, wetenschappelijk onderzoek en maatschappelijke veranderingen nodig.

Het volgende kabinet moet verdergaande maatregelen nemen om te voorkomen dat de temperatuurstijging ten gevolge van klimaatverandering boven de 2 graden uitkomt. Om dat te bereiken moet de uitstoot van broeikasgassen tot 2050 zeer sterk verminderd worden. Het Energieakkoord uit 2013 was een goede start, maar de streefcijfers moeten verdubbeld worden als we in 2050 CO2-neutraal willen leven.

Aldus Gerard van der Steenhoven, van wie wij veel ‘moeten’.

Lees verder hier.

Van eenzelfde laken en pak was het recente rapport van de WRR, waaraan ik hier aandacht schonk.

In feite komen de voorstellen in dit rapport neer op het negeren van van de inhoudelijke kritiek op de AGW-hypothese, ook al komt die van topwetenschappers die aan de meest gerenommeerde wetenschappelijke instellingen zijn verbonden, alsmede een (verdere) institutionalisering van de klimaathysterie. Hierbij vertelt ‘de’ wetenschap wat de politiek graag wil horen ter legitimering van de klimaatverdwazing en het dito beleid en verzekeren de betrokkenen zich van jarenlange subsidiestromen. Tja, zo gaan die dingen.

Maar door deze opstelling gedragen zowel het KNMI als de WRR zich als radertjes in de propagandamachine van het klimaatalarmisme. Daarmee hebben zij hun wetenschappelijke integriteit te grabbel gegooid.

De Britse klimaatsceptica, Sonja Böhmer- Christiansen, noemde het eens:

Science on tap, not on top.

Zal het Jeremy Berg van ‘Science’ lukken om een koerswijziging door te voeren? Eerst zien, en dan geloven.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.