Het rapport van Noel Eichhorn voor de Conservation Foundation, van de conferentie van 12 maart 1963

Het rapport van Noel Eichhorn voor de Conservation Foundation, van de conferentie van 12 maart 1963

Zowel de onzekerheidsfactoren als de schattingen voor klimaatopwarming zijn ook na 5 IPCC-rapporten geen haar nauwkeuriger geworden, dan de bierviltje-berekeningen van Charles Keeling en consorten uit 1963. Zie hierboven dit rapport dat de Conservation Foundation toen liet opstellen door Noel Eichhorn van die in New York gehouden conferentie over klimaat en CO2.

De Conservation Foundation was een kleine groene New Yorker elite-club rond eugenetici Henry Fairfield Osborn en Madison Grant, waarover ik schreef in Elsevier (de Amerikaanse eugenetica-beweging).Net als de oprichter van IUCN, WWF en Unesco- en eugeneticus/mensverbeteraar Julian Huxley. Dat genre noemt zich nu ’transhumanist’.

Die Conservation Foundation ging in 1990 op in het Wereld Natuur Fonds. Hij werd gesticht door Henry’s zoon Fairfield Osborn jr, auteur van onder afgebeeld boek.

Richtte de Conservation Foundation op in New York, voorloper WWF.

Richtte de Conservation Foundation op in New York, voorloper WWF.

Kleine angstige elite achter milieu-globalisme
Orborn jr zette via essays als ‘Our Plundered Planet‘ in 1948 de revival van Malthus op de kaart, zo stelt deze publicatie uit 2009 in The Electronic Journal of Sustainable Development. Samen met ‘The Road to Survival’ (1948) van ecoloog William Vogt. Lees vooral ook deze bespreking van Vogt zijn leven door David Cameron Duffy.

screen-shot-2016-12-29-at-10-51-52Zij brachten met die 2 essays een fusie tussen economische ‘draagkracht’-opvattingen en ecologische ‘draagkracht’ van Aldo Leopold. Thomas Robertson beschrijft wat ik al eerder opmerkte: de ‘groene’ bemoeienis van de NAVO, en hoe de grote verhalen na WO2 een globalistisch groene component hadden.

screen-shot-2016-12-29-at-10-22-39Vogt was ook bestuurder bij de Conservation Foundation. Vogt was 10 jaar directeur van de Planned Parenthood Federation of America en tot zijn dood in 1968 vertegenwoordiger van de IUCN. Het is natuurlijk onzin dat Rachel Carson in The New Yorker de aftrap gaf voor de milieubeweging met ‘Silent Spring’ . Zij is hooguit een opgeblazen voetnoot, die de globalistische elite-agenda bij het klootjesvolk afleverde.

De Conservation Foundation leverde de fundering voor haar werk over DDT.

Hun aloude zorg: wij moeten consuminderen

Hun aloude zorg: gij zijt teveel

Neo-Malthusianisme
Vogt en Osborn’s publicaties gingen in de jaren ’50 bij miljoenen over de toonbank . Zij veroorzaakten de revival van het gedachtengoed van Robert Malthus: dat ging het Neo-Malthusianisme heten. En daaraan zijn de alarmisten als de ecoloog Paul Ehrlich schatplichtig. Die liet zonder bronvermelding in 1968 The Population Bomb barsten. Een alarmistisch pamflet tegen de alsmaar voortplantende mensheid, dat tegen 1990 al 3 miljoen exemplaren verkocht.

Terwijl Hugh Everett Moore in 1954 al een essay schreef met die titel ‘The Population Bomb’. Dat ging ook met anderhalf miljoen exemplaren over de toonbank. Moore was niet zomaar iemand. Hij was de penningmeester van het Marshall Plan, was betrokken bij oprichting van de Verenigde Naties. En hij richtte in 1965  Population Action International op. (toen Population Crisis Committee)

Actie tegen Trump van Population Action International

Actie tegen Trump van Population Action International. Een satelliet van de oude globalistische elite

Die club richt zich onder het mom van ‘Reproductive RIGHTS’ nu op het indammen van de Afrikaanse grondstofverbruikers. Tenzij ze het als eigen recht beschouwen om gewoon een lekker groot gezin te nemen.

Een echo van Osborn in 2010, nu door het hoofd onderzoek bij de Wereldbank Sir Paul Collier

Een echo van Osborn in 2010, nu door het hoofd onderzoek bij de Wereldbank Sir Paul Collier

Greep op grondstof
Hun werkelijke zorg was altijd exponentiele populatiegroei en greep op grondstoffen.  ‘Average Global Temperature’ en ‘De Biodiversiteit’ zijn van die zorg dan een soort thermometer. Het zijn aggregaten (containertermen, statistische opeenstapelingen van kersenplukkerij) waar deze zelfverklaarde elite – waaronder onze Oranjes (Wim Lex besteedt zijn leven aan greep op de watervoorraden, WNF sponsort zo’n leerstoel ‘Watermanagement’ aan TU Twente)- als een soort doktoren de planetaire gezondheid afleest.

Osborn was ook bestuurder bij de door Madison Grant opgerichte New York Zoological Society, waarvan die Conservation Foundation afsplitsing is. Madison Grant is de inspirator van Hitler’s rassenleer, en de Duitse eugenetica. Via ‘blame zie Dzjurmens’ zijn ze mooi geslaagd de aandacht af te leiden van hun eigen fascistische elementen.

Hoofd wetenschappelijk onderzoek bij de Wereldbank Sir Paul Collier was weer schatplichtig aan Osborn toen hij in 2010 ‘The Plundered Planet’ – schreef: ‘How to Reconcile Prosperity with Nature’ . Daarin bepleit hij ondermeer de CO2-tax van 40 dollar per ton. Het boek zet weer/corrigeert de discussie-agenda van globalistische NGO’s als Oxfam.  De mensen die de koek van klimaatgelden en ‘sustainable development’ verdelen.

Alles gaat over ‘draagkracht’ van economie en ecologie, met als 1 der fanatiekste voorvechters van het gelijk van Malthus: de ecoloog Garrett Hardin. (Tragedy of the Commons). Zie verder uit de uitvinder in 1980 van Biologische Diversiteit Thomas Lovejoy (later biodiversiteit, dankzij Walt Rosen en EO Wilson). Die was zowel bestuurder bij het Amerikaanse Wereld Natuur Fonds, als onderzoeker bij die Wereldbank.

En we weten al dat de Wereldbank een instrument is van de Amerikaanse agressiepolitiek mondiaal, met steevast Amerikaanse defensieministerie-functionarissen als baas. Zoals de architect van de Irak-oorlog Paul Wolfowitz. Het komt allemaal uit de zelfde hoek.

S.O.S= Same Old Shit. ROnd 2030 de ineenstorting bij Business as Usual zoals voorspeld in 1972

S.O.S= Same Old Shit. ROnd 2030 de ineenstorting bij Business as Usual zoals voorspeld in 1972: Bron ‘The Limits to Growth’

Bedenk verder dat de Club van Rome met haar World Model in 1972 de ineenstorting voorspelde van het wereldsysteem rond ongeveer 2030.

futurism-got-corn-graph-631-jpg__800x600_q85_crop

De nieuwe naam voor Agenda 21: geheel toevallig uiteraard, die overlap met de Club van Rome-voorspelling uit 1972

De nieuwe naam voor Agenda 21 van Verenigde Naties: geheel toevallig uiteraard, die overlap met de Club van Rome-voorspelling uit 1972

Wij schijnen verder het jaar 2050/2048/2052 bijzonder te moeten vinden
Geheel toevallig is Agenda 21 van de Verenigde Naties nu omgedoopt in 2030 Agenda. Ik meldde in mijn stuk over ‘de zee is leeg in 2048‘ al, hoe ze met Club van Rome/Zakenelite-satelliet het Wereld Natuur Fonds verder het jaartal 2050 tot een soort bijzonder omslagpunt in je hoofd lijken te etsen.

Wel, de Club van Rome wil dat geheel toevallig ook, met de publicatie 2052 van Noorse econoom/futurist Jorgen Randers (die ook het 1972-rapport schreef)

Bron 2052 Jorgen Randers bookwebsite

Bron 2052 Jorgen Randers bookwebsite

screen-shot-2016-12-27-at-11-45-21screen-shot-2016-12-27-at-11-45-03screen-shot-2016-12-27-at-11-33-27

Niets te zien hier, geen enkel patroongewoon doorlopen

Niets te zien hier, geen enkel patroongewoon doorlopen.

Uw dagelijkse portie publieksmisleiding

Klimaatkoffie-juffrouw
De mensen die onbelangrijk zijn zetten ze het meest op de voorgrond in media. Vergelijk het met iemand als Wouter van Dieren, geestelijk kleine kinderen hebben van anderen die sociale bevestiging nodig: ja, je mag er zijn, jij bent belangrijk.

De mensen die echt invloed hebben, die hebben dat niet nodig, en daar hoor je het minste van. Bedenk dat de co-voorzitter van de Club van Rome- Anders Wijkman– ons aan de Renewable Energy Directive hielp in 2009. Daaruit volgt de 14-procent ‘duurzaam’-doelstelling en het Energieakkoord. Om ‘De Doelen’ te halen voor 2030 en voor 2050.

Het gaat er dus niet om of ze wel/niet gelijk hebben. Het gaat er om dat ze via achterdeuren op de grote beleidslijnen gelijk KRIJGEN. En bij het dicteren van beleidsagenda’s en wat via media in je hoofd ge-etst zit als ‘belangrijk’. De grote lijnen van het wereldspel in de Boardroom van het Wereldtoneel. Dus niet welke koffie de klimaat-koffiejuffrouw schenkt.

Daar mogen een paar nerds lekker over kakelen, om zichzelf bezig te houden.