‘Geest’ klimaattop Parijs gesmoord in onderling EU-gekibbel

De klimaattop in Parijs (eind 2015) eindigde in euforie over de overeenkomst die daar was bereikt. Maar het bleek allemaal theater. Overschaduwd door de verkiezingsoverwinning van Donald Trump, die het klimaatgedoe een ‘hoax’ had genoemd en had aangekondigd dat de VS zich uit de overeenkomst zou terugtrekken, leverde de vervolgbijeenkomst in Marrakech niet meer dan een devote incantatie van de klimaatmantra op, maar geen concrete afspraken.

In de ‘geest’ van Parijs zou men een voortvarende aanscherping van het EU-klimaatbeleid hebben verwacht. Immers, de EU ziet zich graag als voortrekker van het internationale klimaatbeleid. Maar in plaats daarvan manifesteerde de onderlinge verdeeldheid binnen de EU, die tot dusver met de mantel der liefde was bedekt, zich sterker dan ooit.

Onder de titel, ‘EU countries stall over carbon market reform’ schreef Aline Robert voor EurActiv.fr

After more than a year of negotiations, EU member states have come up short in their efforts to find common ground on a carbon market reform seen as necessary if the ambitions of the Paris Agreement on climate change are to be met. EurActiv France reports.

Meeting at the final ministerial council chaired by the outgoing Slovak presidency yesterday (19 December), environment ministers appeared at odds over the planned reform of the Emissions Trading Scheme, the EU’s main tool to fight climate change and reward clean energy.

Negotiations kicked off more than a year ago but despite a big push by the presidency, there has been a “lack of political will” around the European Commission’s initial proposal, said László Sólymos, the Slovak Environment Minister who chaired the meeting. …

“Everyone agrees that carbon prices must go up,” Climate Commissioner Miguel Arias Cañete [zie foto boven] said at the beginning of the meeting in an attempt to find a consensus.

That turned out to be somewhat of an optimistic comment though, when Poland’s environment minister retorted that the price of CO2 “should not be influenced by the stability reserve”, the EU Commission’s proposed tool to manage the amount of carbon permits on the market and keep prices high.

“We still need to discuss this,” said Jan Szyszko, Poland’s environment minister.

Warsaw warned that EU member states “have not understood the spirit of the Paris Agreement”, saying each country should be allowed to go their own way with their own national legislation on climate change.

The other member states were less vehement in their criticism but rallied against the Commission’s plan nonetheless. …

EU countries seem to converge on their rejection of the Commission’s proposed “cross-sectoral correction factor (CSCF)”, a mechanism that would distribute free allocations to the top 10% of industry performers in terms of CO2 reductions.

The Commission’s proposal was generally seen as too complicated, with a majority of member states arguing for more straightforward market regulation instruments.

“We must avoid using this system and strengthen the carbon market with simple tools,” said Dutch minister Sharon Dijksma. “If we fall behind with a market that does not work, we are going to harm our children and our grandchildren,” she said.

Other market reform proposals, including the total number of allowances that should be auctioned off, as well as the method for calculating the total number of allowances, are still being debated.

“It is a triangle,” Cañete replied. “We must take measures to strengthen the carbon market,” he argued, but also protect against the risk of industry delocalisation associated with CO2 constraints and put in place a modernisation fund that will assist with the decarbonisation of the economy.

The Climate and Energy Commissioner challenged EU countries to reach a consensus, and pointed to a vote in the European Parliament’s environment committee last week. “If an agreement can be reached in the European Parliament, then the member states can find one too,” the Spaniard argued. …

Given the persisting differences between member states despite long negotiations, it seems unlikely that the more ambitious countries will be able to convince the proposal’s detractors without making further concessions. …

Lees verder hier.

Hoe zal het nu verder gaan? Mijn verwachting (en hoop) is dat die verschrikkelijke opwarming maar op zich zal laten wachten. Voorts dat er geen overeenstemming zal worden bereikt over een gemeenschappelijke EU-positie ter vermindering van de uitstoot van CO2 – hooguit een verwaterd compromis. Daarmee zal een einde komen aan de internationale voortrekkersrol – wat die ook moge betekenen – van de EU in de klimaatonderhandelingen.

De EU kan de kar niet meer trekken. De VS is afgehaakt. Er zijn geen andere landen die de voortrekkersrol op zich willen/kunnen nemen. De wetenschap heeft inmiddels duidelijk gemaakt dat de som van de nationale intentieverklaringen van landen ter reductie van hun CO2-uitstoot, waarover in Parijs overeenstemming werd bereikt, geen meetbare afkoeling zal opleveren – zelfs niet aan het einde van deze eeuw. Nochtans worden de uitgaven van het klimaatbeleid van de westelijke wereld op zo’n 1 à 2 miljard per dag geraamd – een verspilling waar het verstand bij stil staat.

Tegen deze achtergrond hoeft er niet om te worden gerouwd dat het kaartenhuis van het klimaatbeleid langzaam – te langzaam – uiteen zal vallen.

Voor mijn eerdere bijdragen over klimaat en aanverwante zaken zie hier, hier, hier, hier en hier.