Beste Jan en Paul,

Jullie vragen waarom ik zo zeker weet dat er geen catastrofale klimaatsverandering zal optreden ten gevolge van kooldioxide in de atmosfeer en of die zekerheid van hetzelfde gehalte is dan die van de alarmisten, die daar wel absoluut van overtuigd zijn. Dat is een goeie. Maar hiervoor moet je een beetje thuis zijn in de wetenschappelijke methode. Ik laat te pas en te onpas Richard Feynman uitleggen wat de kern daarvan is, maar misschien moeten we ons ook wenden tot Karl Popper en zijn falsificatiebeginsel. Een theorie is alleen wetenschappelijk, wanneer die kan worden gefalsificeerd. Laat me daarvan een voorbeeld geven.

Eeuwen geleden werd ontdekt dat licht interferentieverschijnselen toonde en daardoor een soort golfbeweging moest zijn. Golfbewegingen zoals geluid en de branding hebben iets nodig, een medium, om zich in voort te planten (lucht resp. water). Voor licht was dat medium minder voor de hand liggen. Dus nam men op wetenschappelijke gronden aan dat er een universeel voorkomende stof bestond, aether genaamd, waarin de lichttrillingen zich voortbewogen. Nu volgen trillingen ook de snelheid van het medium, denk aan mee- of tegenwind. Michelson en Morley wilden weten hoe snel de aarde zich door die hypothetische aether wind bewoog, en verzonnen een vernuftig experiment waarbij ze de individuele lichtsnelheid in verschillende richtingen konden meten. Dit liep uit op het meest beroemde mislukte experiment ooit. Er kon geen enkel verschil worden gevonden in lichtsnelheden in welke richting dan ook. Kortom er was helemaal geen medium aether waar de aarde zich met een zekere snelheid doorheen zou hebben bewogen. Falsificatie, maar tevens ook de bakermat van de relativiteitstheorie.

Is de global warming theorie ook op een dergelijke manier te falsificeren? Eh, ja, dat kan. Laten we afspreken dat we onder antropogene global warming verstaan, de opwarming van de aarde met meer dan 1,5 graad Celsius per verdubbeling van CO2, de ideale norm van Parijs. Uit primaire metingen, testen en modellen (bijv. MODTRAN) is echter vastgesteld dat de toename van de temperatuur – bijvoorbeeld onder laboratorium condities – rond één graad per verdubbeling is. Hierover bestaat weinig dispuut tussen alarmisten en sceptici (maar ik houd me hier in). Om nu die 1,5 graden te halen, moet er versterking komen van zogenaamde positieve feedback factoren, anders kun je wel naar huis gaan. Een belangrijke positieve feedback zou kunnen zijn dat wanneer de temperatuur iets hoger wordt door meer CO2 er daardoor ook meer waterdamp in de atmosfeer verdampt. Waterdamp is een krachtig broeikasgas en veroorzaakt dus nog meer opwarming, positieve feedback.

Maar positieve feedback heeft bepaalde karakteristieken, het duwt door, het is persistent. En dat is iets dat je kunt meten aan de verschillende atmosferische dataseries. Daar hebben we het hier uitgebreid over gehad. Het gaat dan niet zozeer om mijn gebrekkige uitleg van het optreden van persistentie bij positieve feedback en de afwezigheid daarvan in de klimaatdata, het gaat om de peer-reviewed publicaties van Olavi Kärner, die op verschillende data series bijvoorbeeld hierhierhier en hier, onomstotelijk  aantoont dat de atmosfeer wordt gedomineerd door negatieve feedbackprocessen.

Dit weerlegt de hypothetische positieve feedback die zou moeten optreden bij verandering van CO2 gehalte om deze tot boven de 1,5 graad per verdubbeling te versterken. Integendeel, de aangetoonde dominerende negatieve feedback zorgt ervoor dat de opwarming per verdubbeling van CO2 noodzakelijkerwijs minder moet zijn dan de theoretische één graad per verdubbeling. We halen die 1,5 graden dus nooit. Falsificatie.

Wat moet je daar nu mee in de klimaatdiscussie, waarbij beide partijen absoluut overtuigd zijn van hun gelijk? Welnu aan de alarmistenzijde wijst men op een stroom van meewerkende factoren, abusievelijk ook wel bewijs genoemd: de ijsberen, het ijs, de zeespiegelstijging, de temperaturen, de hockeystick en wat niet meer. Maar dat is vergelijkbaar met de alle-zwanen-zijn-wit hypothese. Na een acute falsificatie met een zwarte zwaan is verdere discussie zinloos. Er is dus een groot verschil tussen zeker weten dat een ’theorie’ waar is, en zeker weten dat een theorie niet waar is. Het eerste is in de wetenschap formeel niet mogelijk; het tweede is ‘business as usual’. Net zoals we zeker weten dat de aarde niet plat is en dat aether niet bestaat, weten we zeker dat er geen dominerende positieve feedback optreed om de eventuele geringe opwarming bij verdubbeling van CO2 op te krikken naar ongewenste hoge waarden.

Is dat echt zo? Wat nu als Olavi Kärner er nu eens gewoon naast zit? Dat is een essentieel punt. Het is evident dat zijn onderzoekingen uiterst bedreigend zijn in de kringen van de AGW-hypothese aanhangers en het valt dan ook te verwachten dat deze uitputtend zijn nageplozen. Als ze zijn weerlegd moet dat met een beetje googlen wel boven water te krijgen zijn.

We googlen dus Olavi Karner, en wat zegt de eerste hit?:

Ik heb maar even een snapshot gemaakt, anders hadden jullie me niet geloofd. De man die in zijn eentje de hele global warming hype definitief omver kegelt, heeft geen peer-reviewed climate papers geschreven met een “negative or explicitly doubtful position on human-caused global warming.”. Wow, ik heb net nog naar vier daarvan gelinked. Maar ja, zo kun je het ook oplossen, als je het niet kunt weerleggen, moet je het totaal negeren.

Wat is nu de boodschap? Wetenschappelijk is gevaarlijke opwarming door menselijk toedoen hier effectief weerlegd. De discussie over poolijs, welles/nietes, temperaturen welles/nietes, hockeystick welles/nietes, is zinloos. Laat je daar als scepticus niet toe verleiden. AGW heeft dezelfde status van aether, het is weerlegd. Vertel dat dan ook bij iedere gelegenheid. Helaas is die feedback een betrekkelijk gecompliceerd verhaal om uit te leggen aan niet-materiedeskundigen. Hopelijk kunnen deze mijmeringen daarbij helpen.