In het verleden heb ik vaak geschreven over de schaamteloze propaganda van de Volkskrant voor het klimaat- cum duurzaamheidsbeleid. Daarbij heb ik de laatste tijd vooral kritiek gehad op de artikelen van Jeroen Trommelen en hem gekwalificeerd als de Greenpeace-mol binnen de redactie van de Volkskrant. Maar laat ik daar te zijner verdediging aan toevoegen dat ik er van overtuigd ben dat hij dat met de beste bedoelingen doet, omdat hij gelooft dat er sprake is van een zorgwekkende opwarming van de aarde, die met klimaatbeleid en duurzame energie kan worden voorkomen. Maar zoals trouwe lezers weten, beide veronderstellingen zijn niet waar. Bovendien is de weg naar de hel geplaveid met goede bedoelingen.

Wanneer de jaarlijkse hoogmis van de klimaatkerk plaatsvindt, zoals nu weer in Bonn (COP23), is het traditie dat de gevestigde media breed uitpakken met alarmistische klimaatberichten van het type: ‘Het is nog erger dan we dachten’. Wie schetst echter mijn verbazing toen ik kennis nam van het laatste artikel van Maarten Keulemans, afgelopen zaterdag in de Volkskrant, onder de titel: ‘Het klimaat voorspellen blijkt achteraf een stuk gemakkelijker dan van tevoren. Warmt de aarde echt minder snel op dan gevreesd?’

Het eerste deel van de titel is onjuist. ‘Hindcasting’ (het ‘voorspellen’ of verklaren van het verleden) is nog steeds niet mogelijk met de huidige klimaatmodellen. En het tweede deel van de titel eindigt ten onrechte met een vraagteken. Maar een kniesoor die daarop let. Er blijft genoeg lezenswaardigs over. Ik pik er een aantal elementen uit.

Terwijl de wereld zich schrap zet voor klimaatrampspoed, lijkt de aarde een slagje langzamer op te warmen dan werd gevreesd. Je kunt de klimaatsceptici al horen juichen. Maar wat zeggen die laatste metingen?

Het artikel toont bovenstaande grafiek.

Keulemans schrijft daar onder meer over:

Maar dan is er die gekke toevoeging. Een rood, ingetekend vakje, een beetje onder aan de pluim. Dát, zo staat in het voor leken nagenoeg onleesbare koeterwaals dat de grafiek begeleidt, is waar we, afgaand op de werkelijk gemeten temperatuur, momenteel waarschijnlijk op afkoersen. Een temperatuurstijging die nog steeds goed merkbaar, en mogelijk zelfs ronduit rampzalig is. Maar: wél een opwarming van de wereld die beduidend lager ligt dan de somberste prognoses.

Trouwe lezers weten dat klimaatsceptici de voorkeur geven aan onderstaande grafiek die feitelijker, minder verhullend en zeker minder alarmistisch is.

Na nog wat gesomber moet Keulemans toch erkennen:

Want hoe wetenschappers het ook bekijken, het lijkt er verdacht veel op dat de opwarming wat achterblijft bij de verwachtingen.

Vervolgens verwijst hij naar een aantal ‘peer-reviewed’ studies die die opvatting bevestigen. Daarna schrijft hij over zijn bevindingen van een aantal bezoeken bij klimaatmodelleurs.

Het klimaat voorspellen blijkt achteraf een stuk gemakkelijker dan van tevoren. [Noot HL: hetgeen dus niet waar is, maar dat terzijde.] En dat weten de experts zelf heus ook wel. ‘We zijn voortdurend aan het finetunen’, zegt Van den Hurk. ‘Want natuurlijk blijven we zoeken naar de beste overeenkomst met wat we zien.’ Ook de vertraging van de opwarming, hoe twijfelachtig ook, is voor het KNMI tóch aanleiding om ‘nog eens forensisch te gaan zoeken’ of er in de modellen niet ergens een variabele is die de onderzoekers niet goed hebben ingeschat, zegt hij.

‘Als je eerlijk wetenschappelijk kijkt, kun je de vraag of de modellen te warm zijn afgesteld nog niet goed beantwoorden’, benadrukt ook Wilco Hazeleger van het eScience Center in Amsterdam. …

Uiteindelijk is het diepere probleem misschien wel dat we te veel van de modellen verwachten. ‘Een voorspellende kracht die er helemaal niet in zit’, zegt Hazeleger.

Maarten Keulemans

(Lees verder hier (achter abonnementsmuur). Het volledige artikel van Maarten Keulemans is overigens een aanrader voor klimatofielen van alle gezindten.)

En we hebben altijd gehoord: ‘The science is settled! All scientists agree!’ Dit is dus een heel andere boodschap, die overigens al sinds jaar en dag door klimaatsceptici wordt verkondigd.

Ondanks grote politieke druk om het klimaatalarmistisch vuurtje op te stoken, blijkt het zelfreinigend vermogen van de wetenschap toch te werken! Een hoopvolle ontwikkeling!

Voor de Volkskrant getuigt dit artikel van een belangrijke stap in de richting van de opvattingen van de klimaatsceptici. Dat is belangrijk omdat de berichtgeving van de media en de invloed daarvan op de publieke opinie bepalend zijn voor het speelveld van de politiek. Een evenwichtige in plaats van alarmistische benadering van de klimaatmaterie door de media doet de voedingsbodem voor politici met een Messias-complex, die de planeet willen redden, verschralen. Dat zou winst zijn.

Uit deze laatste ontwikkelingen kan worden afgeleid dat de vermeende consensus inzake klimaat verbrokkelt. Daarmee wordt duidelijk dat het klimaatbeleid nooit op een solide wetenschappelijke basis heeft berust, ondanks alle mooie verhalen dat zulks wèl het geval was. Mainstream klimatologen hebben zichzelf, de bevolking en de politiek al die tijd voor de gek gehouden, hetgeen tot tientallen miljarden aan zinloze uitgaven voor klimaat- cum energiebeleid heeft geleid, die – zelfs volgens de modellen van de protagonisten van de menselijke broeikashypothese – geen meetbaar effect zullen hebben, ook niet over honderd jaar.

Maar voor de verstokte klimaatsceptici gaat dit alles natuurlijk (nog) niet ver genoeg. Gegeven de gevestigde belangen van het eco industriële complex, het verdienmodel van de milieubeweging, de wijdverbreide (en begrijpelijke) wens om wetenschappelijk en politiek gezichtsverlies zo lang mogelijk uit te stellen, mag worden aangenomen dat we nog een lange weg hebben te gaan voordat het gezond verstand de overhand krijgt.

Inmiddels zijn in het nieuwe regeerakkoord de duimschroeven voor de toekomstige reductie van de menselijke CO2-uitstoot weer verder aangedraaid. Volgt men de teneur van de meest recente wetenschappelijke inzichten, dan blijkt dat zulks ten onrechte is gebeurd. Gelukkig zullen deze volgens het Planbureau van de Leefomgeving (PBL) echter bij lange na niet worden gehaald. M.a.w.: we hebben hier weer opnieuw met een stukje politiek theater te doen.

Zal het nieuwe kabinet in staat zijn over zijn eigen schaduw heen te springen door de geldverslindende doch heilloze doelstellingen van het voorgenomen klimaatbeleid te schrappen? De tijd zal het leren.

Dit artikel verscheen het eerst op Climategate.nl. Maak kennis met onze auteurs, en bekijk de filmpjes van climategateTV.