Trippenhuis, Kloveniersburgwal, Amsterdam, thans hoofdgebouw KNAW.

Onlangs verscheen in het wetenschappelijke tijdschrift BioScience een frontale aanval op de wetenschappelijke integriteit van Susan Crockford, een Canadese zoöloge. Het artikel was geschreven door 14 auteurs, waarvan een aantal in Nederland werkzaam is. De hoofdauteur, Jeff Harvey, is als hoogleraar verbonden aan het KNAW-Instituut, NIOO KNAW, te Wageningen.

In mijn perceptie was dit geen bijdrage aan de wetenschappelijke discussie, maar een heksenjacht op een auteur, Susan Crockford, die het waagde om te wijzen op het feit dat waarnemingen in strijd zijn met de wijd verbreide opvatting dat de ijsberen bedreigd worden met uitsterven als gevolg van de opwarming van de aarde (onze schuld!). Bovendien werd deze feitelijke constatering geplaatst in een merkwaardige context, namelijk als ‘proxy van climate denial’ … en dus hoogst verwerpelijk, althans volgens de auteurs.

Naar aanleiding daarvan diende ik een klacht in bij de KNAW wegens schending van wetenschappelijke integriteit.

Ik kreeg binnen een week de navolgende – keurige – reactie van de KNAW:

Geachte Heer Labohm,

In uw mail geeft u kort samengevat aan dat in het wetenschappelijke tijdschrift BioScience een artikel is verschenen waarin kritiek wordt uitgeoefend op de publicaties van Susan Crockford, een Canadese zoöloge. Professor Jeff Harvey, medewerker bij het instituut NIOO van de KNAW, is de hoofdauteur van dit artikel. U heeft aan dat in het artikel ten onrechte wordt gesuggereerd dat Susan Crockford voldoende kwalificaties zou missen om over de desbetreffende materie te publiceren; ook wordt er volgens U ten onrechte gesteld dat ‘er consensus bestaat onder ijsbeerdeskundigen over het verband tussen AGW, het ijsoppervlak op de Noordpool, en de omvang en gezondheid van de ijsberenpopulatie.”

Om die reden verzoekt u de KNAW om de publicatie van Harvey et al te willen veroordelen en de auteurs aan te spreken op hun gedrag dat serieuze wetenschappers onwaardig is en de wetenschap als zodanig in diskrediet brengt.

Graag reageer ik hier als volgt op. Uw klacht betreft de wetenschappelijke integriteit van de auteurs, maar het gaat hier om de vrijheid van wetenschapsbeoefening, waarbij discussies over de wetenschappelijke inhoud worden gevoerd via de daartoe reguliere kanalen, zoals in wetenschappelijke tijdschriften. Het tijdschrift BioScience richt zich op “timely and authoratative overviews of current research, in biology accompanied by essays and discission sections on education, public policy, history, and the conceptual underpinnings of the biological sciences.

Bron hier.

Het tijdschrift biedt aldus een forum waar het wetenschappelijk debat kan worden gevoerd, waarbij de tijdschriftredactie verantwoordelijk is voor de geijkte processen voor de bewaking van kwaliteit (waaronder peer review).

Ik zal dan ook niet overgaan tot veroordeling van de publicatie en evenmin tot het aanspreken van de auteurs op hun gedrag. Ik verwijs u door naar vernoemd tijdschrift voor het voeren van het wetenschappelijk debat.

Met vriendelijke groet,

Mr. Mieke Zaanen,

Algemeen directeur.

Zoals ik al opmerkte: een keurige reactie! Maar inhoudelijk teleurstellend.

De hete aardappel werd mooi op het bordje van BioScience gelegd. Natuurlijk! Daar hoort deze ook in eerste instantie thuis. Dus formeel geheel correct! Maar daarmee zijn we m.i. er toch niet. M.i. heeft de KNAW over het hoofd gezien dat het hier niet om een gewone wetenschappelijke discussie ging, maar je reinste Lysenkoïsme.

Eerder schreef ik:

Zo op het eerste gezicht leek het gewraakte artikel over ijsberen te gaan, hoewel geen van de auteurs deskundig is op dat gebied. Susan Crockford heeft op dat gebied natuurlijk méér kennis in huis dan alle 14 auteurs bij elkaar. Maar goed …

Waar het werkelijk om gaat is dat signalering van het feit dat het goed gaat met de ijsberen wordt gepresenteerd als ‘proxy for climate denial’.

Dat is hoogst onwetenschappelijk en bovendien malafide jegens een collega.

Als je deze redenering doortrekt, mag geen enkele observatie die in strijd is met de menselijke broeikashypothese (zoals de afwezigheid van correlatie tussen CO2 en temperatuur op historische tijdschalen, het feit dat klimaatmodellen veel meer warmte projecteren dan in werkelijkheid wordt waargenomen, de opwarmingspauze of hiatus, lineaire in plaats van exponentiële zeespiegelstijging, de recente aangroei van het Noordpoolijs, de toename van de ijsmassa op de Zuidpool, afnemende weersextremen, de afnemende schattingen van de klimaatgevoeligheid in de wetenschappelijke literatuur, en de forse groei van de ijsberenpopulatie) aan de orde worden gesteld. Doe je dat toch, dan krijg je de klimaatinquisitie onder leiding van Torquemada’s als de Harveys en Verheggens van deze wereld op je dak.

En onder het mom van academische vrijheid kunnen zij ongehinderd hun gang gaan met deze intimiderende praktijken. Want zowel de directie van van het NIOO als de moederorganisatie, de KNAW, kijken de andere kant uit.

En dat allemaal gefinancierd door de Nederlandse belastingbetaler!

O tempera o mores.

Natuurlijk, vrijheid van academische meningsuiting is een groot goed. Maar financiering van dit soort innuendo door de overheid gaat m.i. toch een brug te ver. Dat dient op een of andere manier te worden gestopt.