Enkele deelnemers aan aan klimaatsceptische studiebijeenkomst in Wenen, april 2007. Olavi Kärner rechts achter.

Een bijdrage van André Bijkerk.

Zo rond de eeuwwisseling was ik al druk bezig met de klimaatdiscussie op verschillende internetfora. Zoals ik al eens eerder verteld heb, was mijn interesse gewekt door “Raising the mammoth“, met onze eigen Dick Mol in een glansrol. Maar deze documentaire riep meer vragen op dan het beantwoordde. Waterplanten zo goed als op de noordpool tijdens het laatste glaciale maximum? Maar dat terzijde.

Het bracht me in de wereld van de paleo-klimatologie uit het Pleistoceen, waar positieve feedback een doorslaggevende rol leek te hebben gespeeld in een wisselwerking tussen de aardrotatie cycli (Milankovitch cycles) en CO2 in de atmosfeer. De Jarkov-mammoet echter vertelde ons dat we daar nog maar eens heel goed over na moesten denken.

Dat deed ik dan ook en deelde mijn bevindingen op diverse internetfora. Op één daarvan vond ik al in 2002 een link naar een artikeltje over de naspeuringen van Olavi Kärner, dat toen net was gepubliceerd. Het was heel ingewikkeld, maar het kwam er op neer dat er geen positieve feedback kon worden gevonden in meteorologische dataseries. Het commentaar van de poster was dat hiermee ‘global warming’ was gefalsificeerd, want er is dus geen positieve feedback die zo nodig is om de veronderstelde overdreven effecten van CO2 te kunnen bereiken.

Nu had ik altijd gedacht dat de wetenschap zo werkte: een hypothese of theorie zou waar kunnen zijn totdat het tegendeel is bewezen. Het tegendeel leek bewezen dus is de theorie niet waar. Om precies te zijn, de theorie dat positieve feedback de basis klimaatgevoeligheid van ongeveer één graad per verdubbeling van CO2 opschroeft tot waarden van meer dan 1,5 of 2 of 3 of 8, of whatever graden per verdubbeling. Hiermee viel de bodem uit de ‘global warming’-hype en daarmee zou het wel snel over zijn. Toch?

Afijn, U weet hoe het er nu voor staat. Er gebeurde helemaal niets, oorverdovende stilte. Met regelmatige tussenpozen Googelde ik naar de stand van zaken en ontdekte dat ergens iemand een weerwoord had geschreven: Kärner had een oude dataset gebruikt. Ik mailde Kärner daarover en hij antwoordde prompt, dat er nog wel een paar meer artikeltjes aan zaten te komen. Steeds met hetzelfde resultaat. En inderdaad, ze staan nog steeds op zijn ‘homepage’, hoewel hij vorig jaar is overleden.

Maar ondanks dat, is het niemand opgevallen dat ‘global warming’ toch echt is gefalsificeerd. Ik begon het rond te roepen in de diverse internetfora zoals hier (kunnen we eventueel later over discussiëren). Maar vreemd genoeg pikte niemand het op, ook sceptici niet. Geen krantenkoppen met: ‘Global Warming Bewezen Foutief’. Integendeel volgens de mindguards heeft Kärner zelfs geen skeptische artikelen geschreven.

Een tijd geleden is dit blog geplaatst, waarin ik zo eenvoudig mogelijk probeerde uit te leggen wat het verschil is tussen positieve en negatieve feedback en hoe je dat kunt onderzoeken. Het eerste geeft ‘global warming’, het tweede voorkomt ‘global warming’. Een leuke discussie volgde, maar daar bleef het dan ook bij. Nog steeds geen krantenkoppen, nog steeds geen einde hype.

Omdat de toonzetting van alarmisten steeds verder verhardt, zoals onlangs duidelijk is geworden met de ijsberen van Harvey, groeit de overtuiging dat scepsis over ‘global warming’ nergens op is gebaseerd. We zijn slechts ontkenners.

Nee, scepsis is gebaseerd op bewezen onjuistheid van de ‘global warming’-hypothese. Het wordt er niet beter op wanneer buitenstaanders op Climategate.nl stuiten en overal de sporen van een lokale huistrol tegenkomen, die de legitimiteit van scepsis ontkent. Mag ik daarom oproepen om – overal waar dit opportuun is – uit te dragen dat Kärner ‘global warming’ heeft gefalsificeerd?