Een gastbijdrage van Jan van Friesland.

Hoe maak je een verhaal? Dat is de basisvraag van de journalistiek. Voor een verhaal heeft een journalist bronnen nodig en technieken. Bronnen zijn o.m. quotes en waarnemingen van personen, beeldmateriaal, video’s, foto’s, cijfermatige onderbouwingen uit rapporten en eigen onderzoek. Een techniek is het maken en monteren van een filmpje, het schrijven van een verhaal. Ook komt daarbij de vraag in welke context het gevonden material wordt gepresenteerd. In dit verband een kleine casus, die inzichtelijk kan maken hoe journalistiek kan werken.

We nemen een blogbericht van het Jeugdjournaal van 28 augustus 2017. Het gaat hier over een bericht, over de dooi in Canada en de gevolgen voor permafrost.

Dit blog maakt deel uit van een serie reportages en blogs over een reis naar Canada, waar de mensen van het grote NOS-journaal filmpjes en verhalen hebben gemaakt over permafrost en dooi.

Het jeugdjournaal meldt:

Het ijs op de Noordpool smelt snel. Dat weet je misschien wel. Nu blijkt dat de problemen daardoor groter zijn dan eerder werd gedacht.

Als je als journalist eenmaal vindt dat er daar grote problemen zijn dan moet je daar een plaatje bij zoeken. In deze blog is een mooie foto geplaatst (zie boven) van een ijsbeer die van de ene schots naar de andere springt. Het beest lijkt zo duidelijk in de problemen. Het ijs is zo dun, de beer kan er klaarblijkelijk niet meer over lopen zou je denken. Een kind kan daarover piekeren. Gelukkig kunnen ijsberen dagenlang in open water zwemmen, waarbij ze honderden kilometers per keer afleggen. Maar dat wordt er niet bijverteld.

De foto is gemaakt door een fotografe Cory J Mendenhall vanaf een schip (Coast Guard Cutter Healy) bij de Noordpool op 23 augustus 2015.

 

Dezelfde fotografe heeft ook bovenstaande foto gemaakt vanaf hetzelfde schip. Het is een dikke beer aan de rand van een ijsvlakte met zijn snuit in het water. Als er een keuze moet worden gemaakt tussen deze twee beren om te laten zie hoe erg het is, dan ligt natuurlijk de keuze voor de eerste foto voor de hand.

 

Jim Swift, oceanograaf en onderzoeksleider op het schip maakt zich ook zorgen over en het wegsmeltende ijs, maar lijkt in zijn berichten eerder bezorgd over de walrussen dan over de ijsberen. Hij ziet hele dikke, gezonde beren die we zien op deze foto’s.

En het is ook niet zo – gelukkig maar zou je zeggen – dat er overal sprake is van dooi. Jim Swift:

 

 

 

 

We have had snowy weather. The deck crew shovels and salts the decks, but some areas of the decks are icy. We certainly feel as though winter is chasing us south. We also experienced a week of cold (around -12°C/10°F), and that took its toll on science operations.

(Blog 28 september 2015)

Goed, er is nu een passende cover-foto gekozen bij het blog, eentje die het probleem goed weergeeft. Dat er ook foto’s en berichten zijn die laten zien dat er ook geen of minder problemen zijn, laat het Jeugdjournaal buiten beschouwing.

Dan laat men een aantal indrukwekkende foto’s zien van wegsmeltend ijs in Canada, aan de kust. (Het (grote mensen-) NOS-journaal is ter plekke geweest.) Op de foto zit het copyright van de NOS.

Afbeelding: NOS-jeugdjournaal permafrost.

Als de beren problemen hebben, en er zomaar grote gaten ontstaan, hoe zit het dan met de mensen in Canada? Goede vraag. Natuurlijk heeft het jeugdjournaal hierop een antwoord.

Het blog gaat verder:

 

De grote gaten zorgen voor veel problemen. Om sommige plekken zakt de grond als een pudding in elkaar. Hele huizen storten daardoor in.

Vreselijk, deze ingestorte gebouwen. Ook op deze foto rust het copyright bij de NOS. In mijn eigen kinderlijke journalistieke fantasie dacht ik eerst: suf dat ze niet even naar die gebouwen toe zijn gegaan en de verwoesting in beeld hebben gebracht. Alleen dit gebouw op deze foto zul je niet in Canada aantreffen. Deze foto is ooit gemaakt in Chersky, in een ander land ver weg en is ook niet op het moment gemaakt toen de mensen van het grote journaal in Canada waren. Ook al staat er NOS-copyright onder. Wie wil weten waar dit gebouw staat, die moet helemaal naar Jakoetië. En je moet ook flink terug in de tijd. De foto is van juni 2001. En je moet opschieten, want zeer waarschijnlijk – ik heb het niet kunnen achterhalen – is het gebouw er al niet meer.

Is de foto wel echt?

Op internet zijn meer foto’s te vinden van dit gebouw. (Er zijn trouwens niet veel foto’s op internet van verzakte gebouwen in relatie tot permafrost …) Helaas is deze concrete foto een beetje ‘gefotoshopped’. Niet door de NOS, maar eerder. Maar als je vindt dat mensen in Canada last hebben van wegsmeltend ijs en je kunt geen goede foto vinden, dan pluk je gewoon deze van internet. (Let wel: ik denk dat er iets aan de hand is met permafrost en dooiperioden, maar dit kan mij niet overtuigen.)

Terug naar de foto. De suggestie wordt gewekt met deze foto, in deze door het journaal gecreëerde context van verzakking en dooi, dat de mensen zijn vertrokken vanwege juist die dooi. Hoewel deze foto van 2001 is, meldt de Moscoutimes op 12 januari 2011:

The town has shed more than half its population of 12,000 in the hard times that followed the 1991 collapse of the Soviet Union. Many of those remaining say they also would leave if they could.

We have no jobs to offer our people,” says the mayor, Ivan Suzdalov.

The harbor on the Kolyma River, once the gateway for supplies to Siberia’s gold mines, had 1,200 workers in Soviet times. Now it employs 62, he said.

Natuurlijk zijn er wel problemen in Chersky. Zo is er o.a. een schoolgebouw verzakt, wat men toeschrijft aan de dooi. Maar in 2016 konden de kinderen niet naar school vanwege de barre kou.

Goed we gaan verder. We waren bij de problemen. Er is een kort filmpje waarin iemand met zijn laarzen in de drek zakt in Canada. Best gevaarlijk, ook voor dieren natuurlijk. (Bij wadlopen in Nederland ligt het gevaar ook op de loer).

De grote gaten in Canada zitten vol met modder. Dat is erg gevaarlijk. Voor mensen, maar ook voor dieren. Soms zitten elanden vast in de modder. Ook de cameraman van de NOS kwam in de problemen.

Ik geloof best dat elanden in de blubber kunnen raken daar, zoals schapen ook kunnen verdrinken bij snel opkomend rivierwater. In mijn kleine zoektocht kon ik geen ‘harde’ informatie krijgen, geen foto, geen quote, geen cijfermatige onderbouwing.

Dan sluit men af met de volgende passage. (Vraag: hoeveel nuances kun je in deze tekst aanbrengen?)

In de permafrost zitten resten van planten en dieren. Meestal zijn die resten bevroren. Maar doordat de grond warmer wordt, worden die resten ook warmer. En daardoor komen er giftige gassen in de lucht. Klimaatdeskundigen maken zich grote zorgen. Door die stoffen wordt het op de hele aarde nog sneller warmer dan eerder werd gedacht.

Jan van Friesland

Ik hoop niet dat kinderen werkstukken gaan maken op basis van deze informatie. Met beelden en taal kun je veel suggereren. En een bericht of een video is ook geen wetenschappelijk rapport. Maar mensen, kinderen hebben recht op goede onderbouwing en uitleg.

Aldus Jan van Friesland.