Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Profetieën hebben de eigenschap nooit uit te komen. Eender geldt voor die van mevrouw Bernice Notenboom.

Met veel bewondering heb ik vanavond een indrukwekkende documentaire bekeken, de eerste uit een reeks, deze over een nieuwe expeditie van Bernice Notenboom naar de Noordpool. Zie hier.

Men kan alleen maar respect hebben voor de uitzonderlijke fysieke conditie en de mentale gedrevenheid van mevrouw Notenboom om de menselijke schuld aan een onomkeerbare afsmelt van het Arctische zeeijs aan de kaak te stellen. Dit althans kan o.a. worden opgemaakt uit deze scène in een vraaggesprek met Twan Huys: de afsmelt van het Arctische ijs is onomkeerbaar.

Is dit ook zo?

De bedoeling van haar expeditie in 2017 is o.a. de dikte van de sneeuwlaag op de Noordpool te meten. Subtiel is in deze uitzending, en ongetwijfeld de volgende, het begrip klimaatverandering verweven als de, overigens weerlegde, catastrofale opwarming met de mens als schuldige. Wij weten dat sinds het begin van de satellietmetingen in 1979 op het hoogtepunt van de ijsbedekking de Arctische ijsbedekking flink achteruit is gegaan tot 2012. Nadien trad herstel op. Weinig reden tot paniek, wel reden om na te denken over een natuurlijke cyclus.

Het is dan ook verwonderlijk dat mevrouw Notenboom sprak over onomkeerbaarheid. De feiten zeggen anders. Manipulerend bovendien is het tijdstip van de start van de satellietmetingen namelijk op het hoogtepunt van de ijsbedekking in 1979 aan het eind van een koudeperiode. Toeval, maar wel handig voor alarmisten zoals o.a. mevrouw Notenboom. Zie hier. Het levert in elk geval genoeg brood op de plank om die uiterst kostbare poolexpedities te kunnen uitvoeren.

Er zijn twee punten die bij mij verbazing oproepen. Het eerste is de temperatuur. Bij mijn weten smelt ijs bij een temperatuur boven nul. Tijdens deze expeditie in de zomer van 2017 was het tegen de 40 graden onder nul. Eigenaardig, want mevrouw Notenboom had in 2016 ‘voorspeld’ dat de beide polen in de zomer van 2017 ijsvrij zouden zijn. Dus dan had ik een temperatuur boven 0 verwacht in de zomer van 2017. Het tegendeel is correct.

Vastgesteld kan dan ook worden dat mevrouw Notenboom niet correct is gebleken met haar uitspraken in 2016 (zie hier geen ijs meer op de polen) over de polen ijsvrij in de zomer van 2017. Zie hier voor het resultaat van die ‘voorspelling’.

Er kan worden vastgesteld dat de observaties door mevrouw Notenboom in 2017 in flagrante tegenspraak zijn met haar bewering in 2016, tenzij ijs smelt bij 40 onder nul, maar dan snap ik niet dat mevrouw Notenboom niet verdronken is in de door haar in 2016 voorziene ijsvrije Arctische Oceaan.

Ik geef toe dat het soms lastig is om zich te verplaatsen in de denkwereld van het parallelle universum dat zich druk maakt over het niet bestaande probleem van catastrofale opwarming, omdat men het historisch perspectief ontbeert. Voor mevrouw Notenboom bijvoorbeeld begint kennelijk het klimaat bij het jaar 1979 i.p.v. 4,5 miljard jaar geleden.

Het tweede eigenaardige punt zijn die ijsberen in de documentaire. Zijn deze de twee laatste ijsberen die nog op aarde rondlopen?

Dat er inmiddels 32.000 tegen een paar duizend in 1970 rondlopen wordt verzwegen. Curieus is ook te constateren dat die ijsberen geen eten konden vinden doordat alles was dichtgevroren. Dit is een ander verhaal dan door verdrinking uitstervende ijsberen wegens gebrek aan ijs dat wij te pas en te onpas te horen krijgen.

Wij kunnen mevrouw Notenboom, als niet wetenschapper, deze 3 vragen voorleggen: hoe weet zij dat de mens schuldig is aan catastrofale opwarming? Waarom gelooft zij dit en op grond van welke bewijzen kan zij dit aantonen?

Ik vrees dat metingen aan de sneeuwdikte op de Noordpool geen afdoend antwoord kunnen geven, zeker niet in het licht van de (verre) historie. Derhalve komt hier zijdelings ook de rol van de EO bij objectieve berichtgeving o.b.v. eigen onderzoek en gezond verstand ter discussie. Zie ook hier.

We zullen zien hoe ijsvrij de Noordpool in de zomer van 2018 is. Hier alvast een impressie uit 1987:

 

Bron hier.