We hebben het niet gehaald

Een gastbijdrage van Hans Zabel.

Aan: Betrokken, zelfstandig denkend en zeer gemotiveerd medemens.

C.c.: Vertegenwoordigers van de bewoners in de mooie gemeenten Borger-Odoorn, Aa en Hunze, Stadskanaal en de provincie Drenthe.

Wat een domper op de gedrevenheid en de energie van zoveel maatschappelijk betrokken medemensen na zoveel jaren van actievoeren tegen de mogelijke plaatsing van 45 windturbines van 200 m. hoog in Z.O Drenthe en Oost Groningen.

Een grote teleurstelling dat een Raad van State zetelend in den Haag (het westen) groen licht geeft voor de aanleg van Windpark de Drentse monden en Oostermoer (zie onderstaand bericht).

De opmerking dat ‘wie voor windmolens is, houdt niet van mensen’ is zeker gerechtvaardigd !

Ik wens iedereen die bij dit proces betrokken is en er ook mee door zal gaan heel veel energie, aandacht en zelfvertrouwen.

Je doet het voor de gemeenschap.

Vraag blijft wat heeft de Raad van Staten ‘gemeten’ en op basis van ‘welk weten’ kunnen ze zo’n enorm dure schadelijke beslissing nemen voor de samenleving in Zuid Oost Drenthe en Oost Groningen? Zie wat er in Duitsland door de Energiewende is gebeurd, de energieprijzen zijn enorm gestegen en veel mensen zijn daardoor in de armoede geraakt.

“Wie de feiten van het altijd veranderende klimaat kent, ik bedoel de wetenschappelijke, die weet ook dat het alarmistische verhaal over CO2 enz. van A tot Z onwaar is, gefabriceerd voor en door de grote geldmakers in onze wereld. Het is het nieuwe lucratieve verdienmodel van de industriële grootmachten voor nu en voor de komende decennia, waarvan de gewone burgers de rekening moeten betalen. Vele mensen zijn bezweken onder het continue klimaat-bombardement van de media. Bang gemaakt geloven ze in deze commerciële hoax of denken dat je voor de zekerheid toch maar beter die miljarden moet uitgeven. Maar willen zij dat na enig nadenken echt een prijs betalen voor niets, behalve voor winst van de bazen, aandeelhouders, werknemers, adviseurs enz. van de groene industrie?”

Democratie, inspraak en alternatieven aandragen heeft binnen onze technocratisch, bureaucratisch, materialistisch en kapitalistisch handelende overheid geen enkele inhoud en betekenis. Deze maatschappij heeft een hoog hypocrisie-gehalte.

De huidige bestuurders en managers zijn geformatteerd door o.a. het systeem van de multiple choice toets, ingevoerd bij de introductie van de mammoetwet in 1969. Dat houdt in: ‘kans berekenen en scoren’, het ‘hoe, het waarom en waartoe denken wordt daarmee niet gevoed en ontwikkeld.

Zijn er ooit berekeningen gemaakt wat de productie van een windturbine van 200 m hoog kost (o.a. aan CO2-uitstoot, waar iedereen zich zoveel zorgen overmaakt)? Wat kost het transport van de materialen van en naar de windmolen maakplaats. Wat kost transport van een molen naar de plaats van bestemming, wat kost de aanleg van de infrastructuur etc. etc.? En hoe lang gaat een molen mee en wat is uiteindelijk de opbrengst? Neem het energie-akkoord: minister Kamp heeft nooit gezegd wat het gaat kosten. Niemand die het weet! Terwijl het misschien meer dan 100 miljard euro is. Er is geen debat over in de Kamer geweest, niets. Dat vind ik schokkend. Normaal gesproken wens je inzicht in de kosten en baten als je iets gaat ondernemen. Deze kosten behoren inzichtelijk te zijn, zoals ook een eerlijke voorlichting van de overheid.

Gezondheid van omwonenden, het leefklimaat van de bewoners, de daling van de huiswaarde, de sociale cohesie die kapot gemaakt wordt, de vernieling van een cultuurhistorisch landschap, doen er niet toe!!. Deze aspecten worden niet erkend en niet meegerekend binnen de huidige economische dictatoriale staatsmacht. We leven in de verstikkende greep van staat en economie. De economie lijdt onder de ideologie die in laatste instantie door de elites wordt gedicteerd en die de staatsmacht dicteert.

21 Maart a.s. zijn er weer raadsverkiezingen. Wat is de zin van dit ritueel?

Welke politieke beweging staat er op en heeft de moed om weer op te komen voor het algemeen belang?

Welke plaatselijke politieke partij durft in samenwerking met de burgers een daad van bestuurlijke ongehoorzaamheid te organiseren. Dus niet meer aan de leiband van Den Haag/Brussel lopen, maar gewoon uitgaan van het gezonde verstand en het praktisch inzicht.

Graag wil ik aan dit steeds noodzakelijker wordende bewustwordingsproces en veranderingsproces mijn bijdrage leveren.

Een verontruste medemens,

Hans Zabel

 

 

Raad van State Persbericht

Windpark De Drentse Monden en Oostermoer mag worden aangelegd

Woensdag 21 februari 2018

Het inpassingsplan ‘Windpark De Drentse Monden en Oostermoer’ blijft in stand. De bezwaren tegen het inpassingsplan van de toenmalige ministers van Economische Zaken en Infrastructuur en Milieu en de daarbij behorende besluiten die het windpark mogelijk maken, zijn ongegrond. Dat blijkt uit een uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van vandaag (21 februari 2018). Dat betekent dat het windpark met 45 windturbines in de gemeenten Aa en Hunze en Borger-Odoorn mag worden aangelegd.

Tegen het windpark in Drenthe bestaat veel weerstand. Omwonenden, bedrijven en belangenorganisaties zijn tegen de komst van de windturbines in het gebied. Volgens hen tasten die het Drentse landschap aan en zijn er geschikte alternatieve locaties voor het windpark. Daarnaast vrezen ze overlast.
Draagvlak

Een belangrijk bezwaar van de omwonenden, ondernemers en belangenorganisaties is dat er geen draagvlak is voor de aanleg van het windpark. In de uitspraak van vandaag legt de Afdeling bestuursrechtspraak uit dat het ontbreken van draagvlak “op zichzelf niet betekent dat de ministers het inpassingsplan niet hadden mogen vaststellen.” Er is geen wet die bepaalt dat een ruimtelijk plan een ontwikkeling alleen mogelijk mag maken als daarvoor voldoende draagvlak bestaat. Bij projecten zoals dit windpark spelen veel belangen een rol. Het is aan de ministers om een afweging te maken tussen het “nationale belang van een duurzame energievoorziening en de belangen van de omwonenden”.

De taak van de bestuursrechter

Het is niet de taak van de bestuursrechter om zijn eigen oordeel in de plaats te stellen van dat van de ministers, aldus de Afdeling bestuursrechtspraak. Dan zou hij zich namelijk op het politieke vlak begeven, terwijl het aan de ministers is om over hun besluit verantwoording af te leggen aan de Tweede en Eerste Kamer. De taak van de bestuursrechter is om te beoordelen of het besluit “berust op voldoende kennis over de relevante feiten en belangen” en goed is gemotiveerd. Ook moeten de nadelige gevolgen van het besluit in verhouding zijn met het doel van het besluit. De bezwaren die de omwonenden en organisaties naar voren brachten, leiden echter tot het oordeel dat het besluit voldoende is onderzocht en gemotiveerd. De besluiten om het windpark aan te kunnen leggen zijn daarom rechtmatig en blijven in stand.

Lees hier de volledige uitspraak met zaaknummers 201608423/1 en 201703826/1.

***

Column in het DvhN zaterdag 24/2/2017

Hoogste tijd voor een nieuwe Fré Meis

Nico Broekema

Ook de oppositie in de Drentse Staten lijkt zich neer te leggen bij het besluit van de Raad van State om de bouw van grote windturbines in Drenthe toe te staan. Dat kan en moet anders.

„Dan zijn we de burger helemaal kwijt”, zegt minister Cora Nieuwenhuis woensdagavond over een snelle uitbreiding van vliegveld Lelystad. Dat inzicht hadden de Statenleden van Drenthe helaas ​niet toen zij woensdagmiddag spraken over het windmolendossier.

De uitspraak van de Raad van State, die juridisch groen licht gaf voor de bouw van windturbines in Drenthe, illustreert hoezeer het niveau van onze rechtsstaat is gezonken ten gevolge van ondemocratische wetgeving. Als ze al zouden willen, de rechters kunnen/mogen zich niet buiten de grenzen van deze wetgeving begeven. Wetgeving als de Crisis en Herstelwet en de Rijkscoördinatieregeling waar een aantal huidige rechters in voorgaande banen zelf aan meegewerkt heeft, beperkt de toch al kleine speelruimte van de rechterlijke macht in deze zaak. Deze uitspraak van de Raad van State was dan ook te verwachten.

Het uithollen van onze democratie verdient geen respect. Eerder is een wake-up call hier op zijn plaats. Maar de beraadslaging in de Statencommissie Omgeving van Drenthe van woensdagmiddag kenmerkte zich slechts door een zich boven de bevolking stellende belerende opstelling jegens de maatschappelijke organisaties en actievoerders. Ook oppositiepartijen PVV en SP kozen helaas de lijn van de gevestigde politieke orde in plaats van solidair te zijn met Tegenwind Veenkoloniën als maatschappelijke organisatie. Het voelde alsof er een mes in de rug gestoken werd van een ieder die in het windmolendossier opkomt voor een democratisch besluitvormingsproces waarin gemeenteraden en burgers niet buitenspel worden gezet. Kiezers doen er goed aan dit te onthouden voor de Statenverkiezingen in 2019 en de raadsverkiezingen in maart.

Wat betreft d​i​e raadsverkiezingen is Emmen interessant, waar beide partijen zich nu op papier uiterst hard opstellen tegen de windmolenplannen die de wethouder van anti-windmolenpartij Wakker Emmen in opdracht van EZ en GS Drenthe aan het voorbereiden is. Maar daar zijn nog geen onomkeerbare besluiten gevallen en een nieuwe raad kan het gezicht van de lokale democratie er nog redden.

Stemadviezen op basis van partijprogramma’s zijn in dit dossier niet voldoende. Het gaat om politici met karakter. Het is een dossier waarin miljarden euro’s aan belangen spelen. Gelukkig is Tegenwind Veenkoloniën niet afhankelijk van de gevestigde partijen, noch van de oppositie. Tegenwind Veenkoloniën kan vertrouwen op eigen kracht en creativiteit en het voert zijn eigen beleid. En legt de vinger op de zere plek waar de formele democratie de rechtsstaat in de steek laat!

De SP waarschuwde woensdag om bij acties geen grenzen te overschrijden onder verwijzing naar de Groningers die altijd binnen de grenzen van de rechtstaat gebleven zouden zijn. Die opmerking duidt op een schrijnend gebrek aan kennis van de historie, want gaat geheel voorbij aan de Groninger strijdvaardige traditie van Fré Meis.

‘Onze Fré Meis’ trotseerde op het hoogtepunt van de kartonstaking als actievoerder en stakingsleider in Oude Pekela in 1969 de karabijnbrigade. En hij week ook in de gemeenteraad en Provinciale Staten van Groningen en in de Tweede Kamer niet af van zijn actielijn.

Bij deze man van statuur kunnen de Drentse vertegenwoordigers van de oppositie nog niet in de schaduw staan. Terwijl zij zelf in de acties geen enkele rol vervullen, kapittelen zij de actievoerders. In plaats van perspectief te bieden door de gebeurtenissen te plaatsen in een bredere ontwikkeling: de steeds erger wordende achterstelling en plundering van Groningen en Drenthe. Wij zijn de afvalput van het energiebeleid van de regering en het mijnbouwkapitaal: mijnbouwschade ruïneert ons, bodemopslag, olieschade, en ook nog windmolens maken van onze regio’s één grote lange leegte. Veendam en Delfzijl laten deze desolate toekomst al zien. De regionale vertegenwoordigers van de oppositiepartijen zouden er goed aan doen een voorbeeld te nemen aan hun landelijke boegbeelden, die wel weten hoe een actie te steunen èn te voeren.

Jammer dat Jan Nieboer zich nog niet kandideert als volksvertegenwoordiger. Hij mag zich wel in de schaduw van Fré plaatsen en datzelfde geldt ook voor Lies Zondag in Veendam. Er is weer een vorm van actievoeren in het Noorden nodig zoals Fré Meis die de vorige eeuw met succes in praktijk bracht.

​​Nico Broekema

uit Emmen is lid van Tegenwind Veenkoloniën en het Platform Mijnbouwschade maar schreef deze bijdrage op persoonlijke titel.​