Een van de kenmerken van een hype is dat Jan en Alleman willen meesurfen op de daardoor gegenereerde (media–)aandacht.

Wat de wetenschap betreft heeft de klimaathype zich als een golf in vele disciplines voortgeplant, die nu niet bepaald tot de aardwetenschappen behoren, waaronder de economie, politicologie, psychologie en het recht.

De economie heeft m.i. recht van spreken. Immers de economische gevolgen van de uit de klimaathysterie voortvloeiende energietransitie zijn ingrijpend en desastreus.

Aangezien alleen Europa een voortrekkersrol op dat terrein wenst te spelen, zal dit een structurele invloed hebben op haar plaats in de mondiale economische en politieke pikorde. Het lijkt mij een thema waarover de politicologie met vrucht haar licht kan laten schijnen.

De in het klimaatdebat actieve psychologen hebben in het algemeen een andere insteek. Voor hen is alles wat uit de AGW–hoek (AGW = ‘Anthropogenic Global Warming’) komt onaantastbare waarheid. Zij vragen zich vertwijfeld af hoe het komt dat de steun van de bevolking voor een stringent klimaatbeleid maar niet (voldoende) van de grond wil komen en trachten, met royale financiële steun van overheden, slimme methoden te ontwikkelen om het publiek te doordringen van de ernst van de onheilsboodschap, zonder dat zij kennis (wensen te) nemen van alternatieve, klimaatsceptische opvattingen.

Datzelfde geldt voor een aantal juristen die er naar streven om via het (aansprakelijkheids)recht tot een stringent klimaatbeleid te komen. Juristen zijn in het algemeen meesters in het zorgvuldig afwegen van argumenten pro en contra. Het heeft mij daarom altijd verwonderd dat ook in deze kringen de boodschap van het VN-klimaatpanel als onaantastbaar evangelie en ultieme waarheid wordt beschouwd.

Zie bijvoorbeeld hier en hier.

Ook in de communicatiesector breekt men zich het hoofd hoe men de de boodschap dat ons een klimaatramp te wachten staat het beste over het voetlicht kan brengen. Het nieuwste idee is: gebruik humor!

WUWT schonk onlangs aandacht aan deze aanpak, bepleit in een studie: ‘Pathways of Influence in Emotional Appeals: Benefits and Tradeoffs of Using Fear or Humor to Promote Climate Change-Related Intentions and Risk Perceptions. 

Onder de titel, ‘No laughing matter, yet humor inspires climate change activism – so does fear’, schreef Anthony Watts:

From CORNELL University and the Manntastic claims department comes this silly study.

Melting icecaps, mass flooding, megadroughts and erratic weather are no laughing matter. However, a new study shows that humor can be an effective means to inspire young people to pursue climate change activism. At the same time, fear proves to be an equally effective motivator and has the added advantage of increasing people’s awareness of climate change’s risks.

Young people have a huge stake in global climate change. They are going to bear the brunt of it, more so than old guys like me,” said Jeff Niederdeppe, associate professor of communication at Cornell University, who oversaw the study. “Young people buy green products, they believe in climate change, they’re worried about it, but they’re not as politically active on the issue as older generations are. And if you look at where millennials get news information, it’s from John Oliver and Trevor Noah, these satirical news programs. We wanted to test if this humorous approach could be used to engage young people in climate change activism.

The study, “Pathways of Influence in Emotional Appeals: Benefits and Tradeoffs of Using Fear or Humor to Promote Climate Change-Related Intentions and Risk Perceptions,” published in the Journal of Communication, was the result of a partnership grant between Cornell’s Atkinson Center for a Sustainable Future, where Niederdeppe is a faculty fellow, and the Environmental Defense Fund.

Lees verder hier.

Het vervelende (voor de auteurs van deze studie) is dat humor een tweesnijdend zwaard is. Deze is evenzeer inzetbaar om de overdrijving van het klimaatalarmisme aan de kaak te stellen.