Het klimaatdebat is sterk gepolariseerd langs politieke scheidslijnen. In de VS waarschijnlijk meer dan bij ons. Links (en dan vooral de ‘groene’ variant) is in meerderheid aanhanger van de menselijke broeikashypothese (AGW = ‘Anthropogenic Global Warming’) en het daaruit voortvloeiende klimaatbeleid en rechts is in meerderheid kritisch. ‘Klimaat’ is een soort lakmoesproef van politieke correctheid geworden, met de deugmensen aan de linker kant van het politieke spectrum en de rest aan de rechterkant.

AGW’ers beschouwen zich als moreel verheven boven klimaatsceptici. Hun doel is immers het redden van de planeet van de vermeende verschrikkelijke opwarming van de atmosfeer. Zij zijn hierdoor dermate geobsedeerd dat zij niet meer waarnemen dat de opwarming sinds 1998 reuze is vertraagd en Moeder Natuur zich niet (meer) wenst te conformeren aan de alarmistische projecties van de klimaatmodellen.

Het doel is zó heilig dat de klimaatpropaganda op oorlogssterkte is opgeschroefd. Hierbij worden list, bedrog en intimidatie niet geschuwd. Een kras voorbeeld daarvan is het volgende.

Ik was in een grijs verleden betrokken bij de opstelling van een rapport over de klimaatproblematiek, waartoe het ingenieursbureau CE te Delft de opdracht van de Tweede Kamer had gekregen. Een van de hoofdauteurs was Koos Verbeek (KNMI). Op verzoek van CE werd ik betrokken bij de bespreking van een van de laatste versies van het rapport. Ik stelde vast dat het allemaal koekoek éénzang was en bepleitte aanvulling met alternatieve opvattingen. De auteurs achtten dat, gegeven de tijdsdruk, niet mogelijk. Ik bood aan dan zelf een hoofdstuk daarover te schrijven. Na enige aarzeling werd dat aanbod aanvaard … maar onder voorwaarde dat ik mijn tekst de volgende dag zou inleveren. Dat was natuurlijk een onmogelijke eis! Maar het lukte mij. En – zoals ik al had verwacht – werden de doelpalen vervolgens verzet en werd mij medegedeeld dat mijn bijdrage niet in de opzet van het rapport paste.

Lees verder hier.

Daarnaast dient ook de klimaatinquisitie met de Wageningse professor, Jeff Harvey, als eigentijdse Torquemada te worden genoemd.

In de Angelsaksische wereld is vooral Naomi Oreskes bekend door haar giftige aanvallen op klimaatsceptici met haar boek: ‘Handelaren in twijfel‘.

Het spreekt vanzelf dat de ware gelovige niet mag twijfelen. Hiermee is de klimaatangst tot dogma verheven en dienen de twijfelaars te worden bestreden en te worden geëxcommuniceerd.

Ondanks het feit dat zij een tsunami aan banvloeken en intimidatie van de AGW’ers over zich heen hebben gekregen, hebben de klimaatsceptici in de loop der jaren toch terreinwinst weten te boeken. En in de VS hebben zij onder de huidige Trump–regering het tij mee.

Maar ware gelovigen zien dat met lede ogen aan. Gesteund door de ‘progressieve’ media zetten zij hun achterhoedegevecht onverdroten voort.

Zo schreef Zack Colman onlangs voor E&E News: ‘Skeptics feel empowered to ‘keep pushing’ under Trump’. Ik pik er een aantal elementen uit.

Climate skeptics are gaining ground.

There’s always been a vocal subset of conservatives who cast doubt on climate science, but what were once fringe views among broader Republicans — like warming’s a hoax — are enjoying a growing acceptance in the GOP, worrying academics, scientists and sociologists.

“They have taken over the [U.S.] EPA,” Naomi Oreskes, a professor of the history of science at Harvard University who has studied climate denier groups extensively, said in an email. “A very sad state of affairs.”

The groups sowing climate doubt are more emboldened than ever before, sociologists and historians said.

De activiteiten van sociologen en historici op het onderhavige gebied hebben mij altijd verwonderd. AGW’ers zijn er als de kippen bij om klimaatsceptici ondeskundigheid te verwijten als zij niet volbloed klimatoloog zijn. Maar ik ken geen kritische opmerkingen van hun kant waar het de betrokken historici en sociologen betreft.

Their effectiveness in the era of President Trump is a reflection of a deepening polarization in U.S. politics and a normalization of climate skepticism on the right, they said.

Democrats and Republicans have never been further apart on climate change, according to public opinion polling released last week by Gallup.

The results illuminate the anti-science sentiment within the GOP. The poll found that 82 percent of Democrats believe global warming has already begun compared with 34 percent of Republicans (Climatewire, March 28).

Daar istie weer. Kritiek op AGW wordt gelijk gesteld met ‘anti–science’, terwijl het juist de sceptici zijn die de toepassing van de wetenschappelijke methode bepleiten.

That rift has contributed to major differences between the Republican administrations of Trump and former President George W. Bush, said Riley Dunlap, an environmental sociologist at Oklahoma State University. Bush’s government internalized climate skeptics, but the groups scoring victories were largely silent when policies went their way. Now, however, those same organizations like the Heartland Institute and the Competitive Enterprise Institute boldly proclaim success — and then push even further.

“It’s like they sense victory. They are proclaiming victories, and they keep pushing,” Dunlap said. “This extreme radicalization of the Republican Party means they don’t have to hide it. They don’t have to dress it up like Bush 43 did. They can be in-your-face deniers.”

That’s materialized in recent weeks. EPA said it would no longer use science without publicly available data to craft regulations, honoring a long-sought industry goal (Climatewire, March 19). The agency also instructed employees to use skeptic talking points when describing its climate change research, according to a leaked memo obtained by HuffPost. …

EPA Administrator Scott Pruitt has invited those ideas into the building. He set Smith’s bill in motion within the agency. And climate skeptics were there to celebrate some of those victories, like when Pruitt banned scientists from serving on EPA’s independent advisory panel if they received agency funding. The move hollowed out years of expertise, critics say, and Pruitt installed a number of industry researchers in their place (Greenwire, Nov. 3, 2017).

That emboldened the far right.

“We’d love to have that debate with Obama and the left on the science because we’re going to win,” Heartland Institute President Tim Huelskamp said in a recent interview. …

That such groups have sympathizers in the Trump administration has diffused climate skepticism to the party base through elite signaling, the process by which party officials pass down cultural and ideological preferences to their constituents, Dunlap said. Such “elite cues” deepen polarization and offer the veneer of legitimacy for certain viewpoints, he said.

…. Pruitt has pushed climate skeptics to get louder and grow bolder. In years past, they might have tried to quietly influence the debate.

“The proof is in the pudding. You’ve got to do it,” said Steve Milloy, a prominent climate skeptic and former Trump EPA transition team member. “The oil and gas guys that think that none of this is going to hurt them; I think they’re wrong. Have they heard of the whole ‘keep it in the ground’ movement?”

Milloy and others also have backed Pruitt’s wishes to hold a “red team, blue team” debate on climate science as a prelude to attacking the endangerment finding. The White House has rebuffed those efforts, to Pruitt’s chagrin (Climatewire, March 14).

Lees verder hier.

Maar als de AGW’ers niet op inhoud kunnen winnen, dan worden andere middelen ingezet. Inmiddels is een mediacampagne gestart om Scott Pruitt, de directeur van EPA, beentje te lichten. Trump houdt hem de hand boven het hoofd. Maar ja … verrassingen uit het Witte Huis zijn nooit uitgesloten.