Langzaam, tergend langzaam, begint in Duitse regeringskringen het besef door te dringen dat men met de Energiewende op de verkeerde weg is. Aan Peter Altmaier, thans minister van economische zaken, voorheen minister voor milieu en een van de politiek hoofdverantwoordelijken voor het huidige beleid, de ondankbare taak om het puin te ruimen. Maar héél behoedzaam!

Zijn recente rede voor de ‘Berlin Energy Transition Dialogue’ is een keerpunt.

Onder de titel, ‘Altmaier akzeptiert den wahren Zustand der Energiewende’, bracht Daniel Wetzel voor ‘Welt’ hiervan verslag uit. Ik pik er een aantal elementen uit.

Ongeveer 40 ministers en staatssecretarissen hadden zich verzameld bij het ministerie van buitenlandse zaken om de kansen van een wereldwijde energietransitie te bespreken.

Hij had gemakkelijk applaus kunnen oogsten. Maar Altmaier vertelde nu eens niet het traditionele Duitse klimaatsprookje.

Als milieuminister was het Peter Altmaier al een paar jaar geleden gelukt – waarin daarvoor en daarna slechts een paar politici waren geslaagd – de milieu- en de klimaatbeschermingsscène voor het hoofd te stoten. Zulks vanwege zijn idee van een rem op de elektriciteitsprijzen en zijn waarschuwing dat de energietransitie biljoenen zou kosten. Dat viel verkeerd bij de ecostroomproducenten.

De spanning was navenant groot toen Altmaier aan het begin van de week opnieuw een rede over het energiebeleid zou houden: deze keer in zijn nieuwe functie als minister van economische zaken en energie. Was de milieuminister Altmaier al niet al niet zachtzinnig omgegaan met zijn clientèle, hoe zou Altmaier dat in zijn nieuwe rol van minister van economische zaken doen?

Bij zijn optreden voor de internationale Energiewende-conferentie in Berlijn werd al snel duidelijk dat de angstige verwachtingen van het groene stroombranche gerechtvaardigd waren.

Ongeveer 40 ministers en staatssecretarissen van over de hele wereld hadden zich verzameld in het ministerie van Buitenlandse Zaken in Berlijn om de kansen van een wereldwijde energietransitie te bespreken. In totaal verzamelden meer dan 2.000 managers, politici, ambassadeurs, milieu- en klimaatbeschermingsactivisten uit 90 landen zich voor de “Berlin Energy Transition Dialogue”.

Altmaier zou zeker applaus hebben geoogst als hij de wereldwijde voorbeeldfunctie van de Duitse energietransitie hier had geprezen, zoals in dergelijke gevallen gebruikelijk is. … Maar Altmaier deed dat niet. Hij vermeed elke verwijzing naar een Duitse voortrekkersrol of voorbeeldfunctie. Integendeel: “De energietransitie zal alleen overleven als deze wereldwijd wordt”, beklemtoonde hij. Het was “geen oplossing voor individuele landen.”

De energietransitie zal alleen overleven als deze wereldwijd wordt.

Aangezien er geen indicaties zijn dat dit zal gebeuren, impliceert dit logischerwijs een erkenning van de mislukking van de Energiewende.

Niettemin is de energietransitie een ‘wereldwijd fenomeen’ geworden, stelde Altmaier. “Veel landen ter wereld vertrouwen op hernieuwbare energie en een verbeterde energie-efficiëntie bij de fundamentele transformatie van hun energievoorziening.” Altmaier beweerde echter niet dat dit over klimaatbescherming ging. Dat zou gezien de rond tien jaar durende stagnatie van de Duitse CO2-uitstoot ook niet opportuun zijn geweest.

“Voor mij is het belangrijkste argument voor de energietransitie dat deze helpt om welvaart over de hele wereld te verspreiden.” Aldus Altmaier. …

Gezien de enorme uitbreiding van het aantal kolencentrales in onder andere China en India, wordt deze opvatting kennelijk niet overal gedeeld.

Alles bij elkaar verschilde de minister van economie Altmaier op de Berlijnse Energiewende-conferentie nauwelijks van de voormalige Duitse minister van milieu, Altmaier. Zes jaar zijn verstreken sinds de vertrouweling van Merkel deze functie bekleedde.

Klimaatbescherming kost ons 2.300 miljard euro.

In Duitsland moet tot 2.300 miljard euro extra worden geïnvesteerd om de 2050 langetermijndoelen voor klimaatbescherming te bereiken. Dit blijkt uit een recente studie van de federale verbond van de Duitse industrie.

Trouwe lezers zullen zich nog herinneren dat Climategate.nl onlangs een kostencijfer van € 580 miljard had uitgerekend voor de klimaatplannen van dit kabinet tot 2030. Vele respondenten waren van oordeel dat dit bedrag véél te hoog was. Maar rekening houdend met het verschil in perioden en de grotere bevolkingsomvang van Duitsland, lijkt deze orde van grootte toch enigszins vergelijkbaar met die van Duitsland. Het is onvoorstelbaar veel geld voor een onmeetbaar klein klimaateffect.

Ironisch is dat tegenover het gruwelscenario van die verschrikkelijke opwarming (die overigens maar steeds niet wil komen en alleen maar bestaat in de virtuele werkelijkheid van de klimaatmodellen), het gruwelscenario van de uit de pan rijzende kosten wordt gesteld. Nu eens niet vanuit klimaatsceptische hoek, maar door dezelfde overheid, die eerder met alle middelen de onzalige Energiewende heeft gepropageerd.

In het verleden had Altmaier de woede van de groene elektriciteitsindustrie op zijn hals gehaald met de publicatie van een griezelcijfer: de energietransitie zou een biljoen euro kosten. Tegenwoordig bevestigen studies van de Duitse Academie voor Ingenieurswetenschappen en de adviesbureaus Prognos en Boston Consulting dat Altmaier er niet zo ver naast zat met zijn biljoenen-rekening.

Zoals was te verwachten, bleef Altmaier, als minister van economie, bij deze opvatting. Op de conferentie in Berlijn noemde hij de Duitse wet inzake hernieuwbare energie het “meest genereuze subsidiestelsel ter wereld”, dat verantwoordelijk was voor de recente “ernstige crisis” van de Energiewende. Andere landen kunnen leren van deze “fouten uit het verleden”.

De ontnuchterende boodschap van Altmaier aan de internationale groene elektriciteitsscène: een Energiewende is moeilijker dan je denkt, en het duurt langer dan velen denken. De ecologische transformatie is niets minder dan “een openhartoperatie van de economie” en bovendien een “langetermijnproject”.

Zo kondigde de nieuwe baas van de energietransitie de sector zelfs de spoedige beëindiging van overheidssubsidies aan. En verklaarde hij op deze conferentie van subsidie-verwende leveranciers van ecostroom als ultieme stemmingsbederver: “Ik neem aan dat hernieuwbare energie binnen afzienbare tijd beschikbaar zal zijn, dat wil zeggen: de komende vier tot vijf jaar volledig concurrerend zal zijn en dat we dan in staat zullen zijn om hernieuwbare energie zonder aanvullende subsidies te financieren.”

Aldus Altmaier.

Lees verder hier.

Al met al nog steeds veel wensdenken en cognitieve dissonantie, maar toch ook een pietsie gezond verstand. Voor pleitbezorgers en – vooral – producenten van hernieuwbare energie in Duitsland was het echter een koude douche, die waarschijnlijk niet bevorderlijk is voor het investeringsklimaat op dat terrein. Op die manier zou het probleem zich wel eens vanzelf kunnen oplossen.

Opmerkelijk is ook dat de Duitse mainstream media – in dit geval ‘Welt’ – kritischer geluiden laten horen over de Energiewende.

Aangezien Nederland, zij het op afstand, het Duitse voorbeeld volgt, kan dit Duitse muisje ook een gevoelig staartje voor ons land krijgen. Duimen maar!

 



Gerelateerd: