Onder de titel, ‘Abbruchstimmung in Deutschland. Vielen Windparks droht das Aus. Der Rückbau könnte zu unerwarteten Problemen führen’, schreef Alex Reichmuth voor de ‘Basler Zeitung’ over de ontmanteling van windenergieinstallaties in Duitsland. Ik pik er een aantal elementen uit.

Veel windparken in Duitsland zullen binnenkort moeten worden ontmanteld. De demontage kan tot onverwachte problemen leiden. Vanaf 2020 vervalt de jaarlijkse subsidie voor duizenden windturbines in de Bondsrepubliek. De exploitanten moeten dan hun elektriciteit aanbieden op de open markt – maar daar zijn de prijzen op een dieptepunt.

Er staan nu bijna 29.000 windturbines in Duitsland. Vorig jaar waren ze goed voor ongeveer 16 procent van de elektriciteitsproductie. Na tientallen jaren van windenergie zou het stilleggen van veel installaties echter binnenkort kunnen leiden tot een daling van de productie. De reden is niet dat de installaties niet langer functioneren, maar dat de subsidiëring binnenkort afloopt. De Duitse wet op de hernieuwbare energie, die in 2000 van kracht werd, garandeert exploitanten van windparken 20 jaar kostendekkende tarieven voor de elektriciteit die ze in het net invoeren. Vanaf 2020 zal deze financiering elk jaar voor duizenden windturbines verlopen. De exploitanten moeten dan hun elektriciteit aanbieden op de open markt, waar de prijzen zich op een dieptepunt bevinden. In veel gevallen is het onwaarschijnlijk dat de opbrengsten van het in bedrijf houden van de installaties kostendekkend zullen zijn, omdat vele na twintig jaar gebruik meer onderhoud nodig hebben en soms ook dure reparaties.

In 2020 vervalt de financiering voor 5700 installaties met een totale geïnstalleerd vermogen van 4500 megawatt (MW). In de volgende jaren zou dit tussen 2000 en 3000 MW kunnen zijn, waarvoor de overheidssubsidie wordt beëindigd. De Duitse vereniging van windenergie schat dat tegen 2023 de subsidie voor ongeveer 14.000 MW geïnstalleerd vermogen wegvalt, wat meer dan een kwart is van de Duitse windenergiecapaciteit op het land. Hoeveel installaties werkelijk van het net gaan, hangt af van de toekomstige elektriciteitsprijs. Als die zo laag blijft als nu, zouden meer installaties kunnen worden uitgeschakeld dan er nieuwe worden bijgebouwd.

De ontmanteling van windturbines is echter niet zonder problemen. Tegenwoordig kunnen oude installaties nog steeds met winst worden verkocht naar andere delen van de wereld, zoals Oost-Europa, Rusland of Noord-Afrika. Maar het aanbod van goed onderhouden, oude installaties stijgt en zou binnenkort de vraag kunnen overtreffen. Dan blijft alleen de ontmanteling van installaties over. En deze kost veel geld. Volgens het ‘Bundesverband Windenergie’ kost deze per megawatt naar verwachting 30.000 euro. Voor een grote turbine komt men zo al snel tot een bedrag van zes cijfers. Veel exploitanten, waaronder gemeenten, zijn waarschijnlijk niet voorbereid op deze kosten.

Het recyclen van de componenten vormt een bijzondere uitdaging bij de ontmanteling. “We hebben windturbines gebouwd met enorme subsidies, maar niemand dacht eraan wat er naderhand met de apparatuur zou gebeuren, bijvoorbeeld dat de gebruikte onderdelen recyclebaar moesten zijn”, zegt Herwart Wilms, Managing Director van het grootste afvalbedrijf van Duitsland, Remondis.

Het materiaal van stalen onderdelen of koperen buizen is zeer goed recyclebaar. De rotorbladen vormen echter een probleem. Die bestaan uit een mengsel van glas- en koolstofvezels en zijn gelijmd met polyesterharsen. Die kunnen niet meer van elkaar worden gescheiden.

Ook moeten de betonsokkels van de windmolens worden verwijderd. Dat kan al gauw meerdere honderdduizenden euro’s kosten. Vele exploitanten hebben daarmee geen rekening gehouden en daarvoor geen reserveringen getroffen. Maar de voor andere activiteiten zo strenge Duitse milieuregels worden in dit geval soepeltjes toegepast. Slechts de bovenste twee tot drie meter van de sokkels hoeven te worden verwijderd.

Aldus Alex Reichmuth.

Lees verder hier.