In zijn spannende roman, ‘State of Fear‘, beschrijft (wijlen) Michael Crichton (tevens auteur van ‘Jurassic Parc’) hoe een groepje extremistische milieuactivisten erin slaagt om paniek te zaaien over de klimaatverandering.

Men moet oppassen met stereotypen, maar men kan zich toch moeilijk aan de indruk onttrekken dat sommige volkeren gevoeliger zijn voor dit soort propaganda dan andere. In Duitsland zijn dit soort activiteiten zelfs geïnstitutionaliseerd. Ze worden van overheidswege aangemoedigd en gefinancierd, waarbij het ‘Potsdam Institut für Klimafolgenforschung’ (PIK) onder leiding van Hans Joachim Schellnhuber een centrale rol speelt. Het PIK komt met steeds weer nieuwe impulsen ter aanwakkering van de klimaatangst, met daaraan gekoppeld aanbevelingen voor ingrijpende maatschappelijke transformatie, waarbij de markteconomie en democratie niet meer heilig zijn. Pikant, want van een andere orde dan vermeende staatsondermijnende activiteiten van Russische hackers e.d.

Maar gelukkig zijn er ook tegengeluiden, zoals die van Fritz Vahrenholt. Aan diens periodieke klimaatbulletin ontleen ik het volgende:

Fritz Vahrenholt.

Ons rapport over zonneactiviteit van juli laat opnieuw zien dat het aantal zonnevlekken met 1,6 extreem laag was in vergelijking met het langjarige gemiddelde. Dit geldt voor de gehele zonnecyclus, die begon in december 2008 en nog ongeveer een jaar zal duren. Deze laat de zwakste zonneactiviteit gedurende 200 jaar zien. Klimatologisch is dit belangrijk omdat de volgende cyclus, die tot rond 2030 zal duren, ook zeer zwak dreigt te worden. De effecten daarvan zullen zich pas na een paar jaar vertraging manifesteren. Conclusies over klimatologische invloeden van natuurlijke dan wel antropogene oorsprong kunnen alleen worden getrokken over een periode van 30 jaar of meer.

Het zomertheater in juli

Door de hitte van de Noord-Europese zomer kreeg men een andere indruk. De hete maand juli in onze Europese regio werd als het ultieme bewijs van de nakende klimaatcatastrofe afgeschilderd.

‘In 17 jaar weersverwachting heb ik nog nooit zoiets meegemaakt,’ verkondigde de meteoroloog Özden Terli op ZDF.

Dat is echter een onjuiste voorstelling van zaken. In juli 2015 was het warmer op het noordelijk halfrond, ook in juli 2016, alsook in juli 2017. En in juli 2006 was het véél warmer in Duitsland.

Kantelpunten voor een door angst gedreven beleid

Dit geldt ook voor een publicatie die in de juli–hitte voor sensatie zorgde. Een aantal wetenschappers rond de bekende Hans Joachim Schellnhuber … presenteert daarin een scenario, waarin bepaalde kantelpunten het aardse klimaat tot een onontkoombaar nieuw, hoger en heter evenwicht stuwen. Deze analyse mondt uit in de conclusie dat een dergelijke ontwikkeling alleen kan worden voorkomen door een nieuwe internationale organisatie ter beheer van het ‘Systeem Aarde’. Lezers die benieuwd waren naar berekeningen, softwarecodes, empirische gegevens die daaraan ten grondslag lagen, vonden niets van dat alles. Het bleef bij zuivere speculatie, science fiction, en hocus pocus.

De temperatuurtrends blijven constant

Als men de trend van stijgende temperaturen sinds 1960, jaar na jaar, dat wil zeggen van 1960 tot 1990, 1961 tot 1991, en van 1988 tot 2018 bekijkt, dan blijft de toename van de temperatuur met 1,6 tot 1,8 C per eeuw gedurende dertig jaar constant. Tegen deze achtergrond hoeft men niet bang te zijn voor de opwarming die ons deze eeuw te wachten staat. Dat wordt duidelijk door de ervaringen uit het verleden. Voor een door angst gedreven beleid heeft men elementen uit de wereld van de science fiction nodig.

De WBGU stelt uitgifte klimaatpas voor

Hoe treurig het met de verstrengeling van de politiek met de klimaatwetenschap en omgekeerd gesteld is, wordt duidelijk uit een nieuwe studie van de WBGU (Wissenschaftlicher Beirat der Bundesregierung Globale Umweltveränderungen): ‘Tijdig klimaatbeleid – Vier initiatieven voor rechtvaardigheid.’

De voorzitter van de adviesraad is prof. Schellnhuber. De adviesraad rapporteert rechtstreeks aan de regering en beveelt de uitgifte van een klimaatpas aan voor klimaatgerelateerde migranten. De klimaatpas ‘moet het individu in staat stellen vrij te beslissen over zijn migratie. De WBGU gaat uit van ‘Schattingen voor mondiale milieu–migratie in 2050 van 25 miljoen tot 1 miljard.’ ‘Schier onverdraaglijk is het idee dat miljoenen klimaatmigranten in de komende decennia afhankelijk zouden zijn van criminele smokkelorganisaties’. ‘In de eerste fase zou de klimaatpas de bevolking van kleine eilandstaten, waarvan het grondgebied als gevolg van de klimaatverandering onbewoonbaar zou worden, vroegtijdige, vrijwillig en humane migratieopties dienen te bieden. Op de middellange termijn zou de klimaatpas ook voor bedreigde mensen van andere landen, ook aan in eigen land ontheemde personen, beschikbaar moeten komen. Als gastlanden komen staten in aanmerking met aanzienlijke broeikasgasemissies in heden en verleden, die dus in hoge mate verantwoordelijk zijn voor klimaatverandering.’

Als eerste stap op de korte termijn beveelt de WBGU aan: ‘Als onderdeel van de 24ste conferentie over klimaatverandering in Katowice [december 2018], zou de regering als pionier van potentiële gastlanden een voorstel moeten indienen om de klimaatpas beschikbaar te stellen voor de bevolking van vlakke eilandstaten.’

Vergroting oppervlakte Tuvalu

Nogmaals, het heeft meer weg van science fiction dan van wetenschap. Want er zijn verschillende recente publicaties die de ‘ondergang’ van veel eilandstaten uitsluiten, en eerder een uitbreiding van hun oppervlakte vaststellen.

Het is de moeite waard de beleidsnota (zoals de betrokken wetenschappers deze noemen) te lezen om het simplistische denken aan te tonen van al degenen die er uit alle macht naar streven de ‘grote transformatie’ tot stand te brengen.

De nota is gericht aan de regering. De milieuminister en de staatssecretaris van wetenschap hebben het stuk braaf in ontvangst genomen en beloofden de voorstellen te zullen bestuderen.

Het is treurig hoe amateuristisch onze overheid reageert. Het is treurig hoe eenzijdig zij commissies samenstelt. En het is treurig dat niemand in deze regering de moed heeft om voorstellen die zijn gebaseerd op onjuiste beweringen, te benoemen voor wat ze zijn: politieke propaganda van wetenschappers die zichzelf overschatten.

Niemand spreekt hen tegen. Het is onvoorstelbaar.

Temperatuur in duikvlucht

De cruciale factor is de wereldwijde gemiddelde temperatuur. En wat dat betreft is er in 2018 sprake van een duikvlucht. De meting van augustus 2018 heeft dat weer eens bevestigd. De recente satelliet–UAH–metingen van augustus, tonen slechts een afwijking van 0,19 °C ten opzichte van het 30–jarige gemiddelde. Maar ik laat me niet verleiden om daaruit op dit moment conclusies te trekken.

Aldus Fritz Vahrenholt.

Naast daling van de gemiddelde wereldtemperatuur zijn er ook andere indicaties van afkoeling. Zo groeit het drijfijs op de Noordpool aan, neemt de ijsmassa op Groenland toe en is de oppervlakte drijfijs op de Zuidpool stabiel.

Bron hier.

En die verschrikkelijke opwarming? Die wil maar steeds niet komen.