Kees le Pair.

Een bijdrage van Kees le Pair.

Doelstellingen, regels, voorschriften, zelfs wetten in strijd met de wetten van de natuurkunde en de technische mogelijkheden, zijn waardeloos en leiden tot rampen bij handhaving. De geschiedenis is er vol mee. Dat is thans het geval met klimaat en energie.

Wat het verband is met eerlijke lastenverdeling, hoop ik aan te geven.

We wéten dat windmolens elektriciteit leveren. En we wéten dat de Nederlandse molens nauwelijks fossiele brandstof sparen en dus ook CO2 uitstoot niet verminderen; wat ook regering en volksvertegenwoordiging er over zeggen. En wat de windlobby ook mag beweren. Die slagers keuren eigen vlees.

Molens van het lopende energieakkoord besparen ten hoogste één derde van wat overheid en molenaars beweren. Meer molens onder aanvoering van Nijpels en Samsom vergroten het verlies.

Omdat van een aantal verliesgevende factoren kwantitatieve gegevens ontbreken, is het feitelijk nog erger. In de verliezen zijn bv. de energiekosten van

  • de netuitbreiding,
  • de molenbekabeling,
  • de verminderde opbrengst door slijtage,
  • het onderhoud en werkzaamheden op zee, die niet met zeilbootjes plaatsvinden,

niet meegenomen.

Zelf schat ik de resterende besparing nihil. Zo niet de meerkosten. Die bedragen tot het jaar 2023 ongeveer 60 – 80 miljard. Weggegooid geld! De bestaande installaties kunnen de taak aan en blijven nodig bij weinig wind Het is een doublering.

Bedrijven investeren alleen, indien ze hun geld met winst terugverdienen. En dat doen ze, dankzij subsidies. Subsidies en SDE zijn geen cadeaus van de regering, maar van het volk. Die miljarden gaan ten koste van onze welvaart: zorg, scholen en noem maar op. Het is de grootste overheveling van arm naar rijk in onze geschiedenis. Zie hier en hier.

Economisch zijn klimaatakkoord windmolens zonder meer een ramp. De terugverdientijd van een molen op zee is 55 jaar, op land 36 jaar, terwijl hun levensduur rond 20 jaar ligt. Private investeerders vertrouwen dat subsidies jarenlang de verliezen in winst zullen omzetten. Arm land! Zie hier.

Hoeveel land we nodig hebben om met zonnecellen in onze energie te voorzien, toont de afbeelding. Zonnecellen staan op veel Nederlandse daken, dankzij gulle subsidies. Ze leveren ook onbetwist elektriciteit bij voldoend opvallend licht. De tot voor kort geïnstalleerde zonnepanelen produceren gedurende hun levensduur evenveel elektrische energie als Chinese kolenboeren en olie- en gasleveranciers er hebben ingestopt.

De nieuwere generatie doet het beter, die zal anderhalf à twee keer zoveel energie leveren. En de zonnecellen die nu nog in de laboratoriumfase zijn, zullen overdag misschien vier tot vijf keer die energie opbrengen. Dat is dan tevens een natuurkundige limiet. Maar als gebruikers ook ’s avonds stroom willen gebruiken, gaat die opbrengst drastisch omlaag.

Daarmee is de kous niet af. Om onze huidige welvaart te behouden moet de energieopbrengst van de installaties tenminste 7 keer zo groot zijn, als de energie die we er in stoppen. Indien de wereld de weg inslaat van zonne-energie betekent dat schrikwekkende armoede, honger en massasterfte. Zie hier.

Volgens regering en molenaars leveren Nederlandse molens 3% van de energie die we verbruiken bij voltooiing van het lopend ‘Energieakkoord’. Klinkt goed, maar bespaart, zoals ik opmerkte, ten hoogste 1% op onze fossiele brandstof. De zonnecellen doen nog minder. Voor het klimaat maakt het allemaal niets uit, omdat de CO2-uitstoot nauwelijks vermindert en de invloed van CO2 op het klimaat veel kleiner is dan men aanneemt, zo er al enige invloed is. Zie hier.

De kosten van het gedoe zijn gigantisch. De SDE-subsidies bedragen ~12 miljard per jaar. Per huishouden jaarlijks €1500 aan lasten extra boven wat energie anders zou kosten. De industrie betaalt vrijwel niet mee. De kosten zijn weggemoffeld in diverse heffingen, belastingen en tarieven. Tennet betaalt de aansluiting van de molens, ook die op zee. Zo worden die goedkoper, maar u betaalt het in uw elektriciteit- en gasrekening. De saldering van de stroomkosten van huizen met zonnecellen is niet anders dan de buren voor je stroom en aansluiting laten betalen. Over eerlijke kostenverdeling gesproken! Echt energie neutrale huizen bestaan niet. Die hebben geen elektriciteit- en gasaansluiting.

Normaal financiert belasting openbare voorzieningen. Deze belasting levert de burger niets op. Het is alleen een overdracht van arm naar rijk.

De afbeelding van het wereldenergieverbruik toont een verdubbeling sinds 1977. Het valt niet op, maar onderaan ziet u het aandeel van wind en zon. Het beeld is sinds 2014 niet veranderd. De bestaande ‘duurzame energie’ techniek is hopeloos ontoereikend om de wereld van energie te voorzien. Energie is niet slechts TV en verlichting. Het is transport, industrie, brood, tomaten, paprika, verwarming, baksteen, beton, asfalt, staal, plastic. Zonder fossiele energie sterft de halve wereldbevolking de hongerdood.

Het is dus zaak om aan vervanging te werken voor het over 200 jaar op is. Molenbouw en zonnepanelen op daken helpen niet. Net zo min als de verbranding van Amerikaanse houtsnippers, die meer dan de helft van de opgewekte zogenaamd duurzame energie leveren. Ze produceren meer CO2 dan steenkool.

De gasuitstap op termijn waaraan men denkt is een sneltrein naar armoede, honger, kou en ellende. De kosten zijn enorm. Het gaat om vele honderden miljarden. Het is een ongekende welvaartsvernietiging. Ook zonder Gronings gas is die uitstap onnodig. Er is wereldwijd gas genoeg. Leveranciers popelen het te leveren. Alle Groningers een nieuw aardbevingbestendig huis zou minder dan een tiende daarvan kosten!

Voor een haastige energietransitie is geen reden. Op het klimaat heeft het geen invloed en er is de komende tweehonderd jaar voldoende fossiele energie. Die tijd moeten we gebruiken om kennis voor een nieuwe, echt duurzame energievoorziening te ontwikkelen. Het zou ons niet meer dan een tiende kosten van wat we nu aan niet werkende systemen weggooien.

Onderzoek en ontwikkeling gericht op: energieopslag, conversie, veilige uraan-kweekreactoren, thorium reactoren en, als plan C, kernfusie. Dan kunnen we eeuwig eten, warm blijven, reizen, wonen en doen wat we altijd deden en graag blijven doen, maar dan schoner.

Daarnaast kunnen we al direct een energie bijdrage leveren door besparingsmaatregelen, zoals gebouwisolatie en efficiëntieverbetering in de industrie en het transport.

Ik ben blij met het verzet tegen de huidige gang van zaken, dat voortkomt uit de wens om de lasten eerlijker te verdelen en de besluitvorming democratischer te maken. Niet omdat een democratische molen beter energie levert, maar omdat elke molen minder het welvaartsverlies verkleint. Dat geldt net zo voor de andere technieken, die niet doen wat men gelooft.

In discussies zijn andere cijfers naar voren gekomen over kosten en energie-opbrengst van molens. De bovengenoemde cijfers zijn de werkelijke kosten en energieproductie van de molens in het huidige energieakkoord in Nederland. Elders kunnen die anders zijn. Overigens verschillen onze cijfers weinig van die in Ierland, Spanje en Duitsland. Duitsers en Denen lopen op ons voor. Zij betalen dan ook reeds 30 eurocent per kilowattuur. Bij ons was dat vorig jaar nog ~ 20 cent. Wij zullen ze snel inhalen.

Een veel gehoord argument is de verevening van de molenproductie door internationale spreiding. “Het zou altijd wel ergens waaien.” Dat zou de verliezen van de onregelmatige wind wegnemen. In werkelijkheid valt het tegen. Ik heb daarom bijgaande afbeelding toegevoegd. Die toont de windstroomproductie in 14 Europese landen per dag van januari – september 2016. Om de gevraagde stroom te leveren moesten gewone centrales in februari 78 gigawatt aanvullen, in juni 4. Dat was vijf keer de Nederlandse totale elektriciteitsproductie méér!

De molenprijs kan van land tot land verschillen. Maar niet meer dan marginaal. Projecten voor molens elders zijn alleen voordelig dankzij verschil in subsidie- en afzetafspraken. Meer kilowatturen leveren ze niet op.

Aldus Kees le Pair.

Gerelateerd: