Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Ik hield na het lezen van het boek van Steven Pinker, waar ik het in mijn vorige artikel over had, een dubbel gevoel over. Dit boek gaat over de Verlichting en de hierdoor spectaculaire progressie van de menselijke maatschappij qua welvaart, levensverwachting et cetera. Dit dankzij de wetenschap, techniek en de nieuwe energiebronnen kolen, olie en gas.

Opmerkelijk was de visie van Pinker op populisme in het algemeen en op Trump in het bijzonder. Het begrip populisme heeft een negatieve connotatie die bij nadere beschouwing niets anders blijkt dan alles wat links (Democrats, Liberals, D66, GroenLinks en CU) onwelgevallig is. Nu Trump de verkiezingen gewonnen heeft, manifesteert zich de verbijstering dat de door de Democrats geclaimde morele verhevenheid op onbegrip en weerstand stuit. Diezelfde verbijstering uitte Pinker ook. Een verbijstering, die ook in Europa heerst.

Wat je kunt vaststellen uit de argumentatie is het gebrek aan besef van de irritatie die zij opwekken door de ongebreidelde regelzucht (EPA en Brussel) en het opleggen van onbetaalbare overheidsmaatregelen om de planeet te redden van een niet bestaand klimaatprobleem. Dit zien wij bij het van de realiteit losgezongen klimaatbeleid (enkeltje Middeleeuwen) en de plannen van Macron. Zie hier.

Als ik de argumentatie van Pinker lees, dan zie ik een geforceerde poging deze onvrede om te buigen naar een anti Verlichtings-ideologie van de zijde van populisten. Dit in een kwaad daglicht stellen toont de verkokering aan van hun geclaimde morele gelijk waarnaar de wereld zich maar dient te schikken.

Extra irritant, en een voorbeeld van gebrek aan argumenten, is het om bij alles wat hen niet aanstaat de opponent(en) steevast weg te zetten als fascist, nazi of allebei. Dit paternalistische gedrag staat velen tegen en roept weerstand op. Dit denigrerend af te doen, is een denkfout. Het meest in het oog springende voorbeeld vormt het klimaatbeleid/energietransitie. Hoe ver van de werkelijkheid losgezongen de moreel ‘gelijkhebbende’ planeetredders zijn, laat dit zien. Ik citeer:

Vanaf nu hebben we nog 12.000 dagen te gaan voor 2050 en daarin moeten we 11.000 miljoen ton olie-equivalent zien kwijt te raken. Aangezien de energievraag ook nog flink gaat stijgen in die periode moet dagelijks (!) tenminste 1 miljoen ton olie-equivalent vervangen worden door een niet-fossiele bron. Dat houdt in dat we iedere dag tot aan 2050 1,5 kerncentrale moeten openen met een vermogen van 1 GW (dat is 2,5x zoveel als de 400 MW kerncentrale in Borssele). In totaal dus 18.000 kerncentrales [na 60 jaar afgeschreven; leveringszekerheid 95% JH]. Voor de goede orde, op dit moment (na zestig jaar kernenergie) staan er wereldwijd ruim 400 kerncentrales. Prefereert u windmolens dan gaat het dagelijks om 1500 windmolens met een vermogen van 2 MW [na 15 jaar technisch afgeschreven; leveringszekerheid 30%. JH]. Prefereert u zon dan gaat het dagelijks om 14 miljoen zonnepanelen [idem maar dan 20 jaar lvensduur. JH].

Zie hier.

Hoe verwonderlijk is het dan nog dat een volk hiertegen in opstand komt? Dit afdoen als populisme en anti-Verlichting, is dus een gotspe. Door dergelijk dedain creëer je polarisatie en kun je hevig verontwaardigd de schuld bij de ander (lees: populisten) leggen. Zo lopen de moreel ‘verheven’ hazen.

Derhalve geldt onverkort:

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.