Een gastbijdrage van Matthijs Schoemacher.

Sinds Nederland in 1972 het algemeen kiesrecht voor mannen en vrouwen vanaf 18 jaar invoerde, is het nog nooit voorgekomen dat de kiezer zo overduidelijk en overtuigend heeft afgerekend met een zittend kabinet.

Nooit eerder geschiedde het, dat tijdens de Provinciale Staten Verkiezingen, het Orgaan dat de leden van de Eerste Kamer benoemd, een politieke nieuwkomer uit het niets dertien Kamerzetels veroverde en daarbij tevens de grootste politieke partij in dat orgaan werd. Een absoluut unicum!

Zelden eerder gaf de kiezer aan, het volstrekt oneens te zijn met het kabinetsbeleid in het algemeen en met het beleid aangaande het klimaat, de immigratie en de integratie van buitenlanders in het bijzonder. Zoals die onvrede op een duidelijke, met cijfers en feiten op wetenschappelijke onderbouwde wijze wordt verwoord, door een talentvolle politieke nieuwkomer.

Een beleid dat slechts berust op een meerderheid van slechts een enkele zetel in beide Kamers, dat slechts tot stand kwam dankzij de vele concessies en handjeklap tussen de regeringspartijen onderling. Voor de huidige machtshebbers genoeg, om de Nederlandse Bevolking volstrekt onnodig, een klimaatwet door de strot te duwen in plaats van te luisteren naar de zeer valide argumenten van vooraanstaande wetenschappers, zowel internationaal als nationaal, om daarvan af te zien.

Dit kabinet laat zien, wie er in Nederland de dienst uitmaakt en volgt kritiekloos, aan de hand van een aantal internationale intentieverklaringen waaraan praktisch niemand op de wereld zich houdt, de theorieën, conclusies en heilloze oplossingen van het sociaaleconomische orgaan, het IPCC, met hun nonsens theorieën over de gevaren van een verhoogde CO2-uitstoot en hun bangmakerij met de door hen voorspelde en verzonnen natuurrampen daardoor veroorzaakt.

Van de bovengenoemde verkiezingsuitslagen trekken zij zich weinig aan: Zij gaan gewoon door met zoeken naar een meerderheid in de Eerste Kamer. Op een manier zoals ze dat al eerder in de Tweede Kamer deden met veel koffiedrinken, telefoontjes plegen en het maken van allerlei afspraken.

Liefhebbers om mee te regeren genoeg! Daarvoor wil men maar al te graag de andere kant op kijken. Het gaat tenslotte om de meerderheid. Meerderheid is macht en macht is recht! Met slechts een enkele zetel meer, wil het zittende kabinet, zonder scrupules, de Nederlandse bevolking voor onbepaalde tijd opzadelen met de uit de lucht gegrepen conclusies en oplossingen voor een imaginaire klimaatramp, die alleen kan worden voorkomen door fors te investeren in de evidente schijnoplossing van de klimaatpredikers. Kan er worden voorgeschreven wat er gedaan moet worden en wat er moet nagelaten. De politiek bepaalt, de kiezer betaalt.

De coalitie bepaalt met wie er zal worden samengewerkt. Maar in geen geval met de door de kiezers uitgeroepen politieke overwinnaar, want die heeft zich, volgens één coalitiepartner al bij voorbaat uitgesloten vanwege buitensporige eisen. Aldus de verliezer van 4 zetels over de nieuwe partij die 13 zetels won. Commentaar overbodig.

Slechts een coalitiepartner behaalde een enkele zetel meer. Veruit de kleinste fractie. Daardoor werd het totale verlies beperkt tot zeven zetels! De kiezer heeft gesproken. Duidelijke taal. Referendum afschaffen? Dan gebruiken wij de komende verkiezingen als volksreferendum. De grootste opkomst sinds tijden. De uitslag? Duidelijker kan niet!

De reactie van de machtshebbers: Niets aan de hand. Wir schaffen es even goed! Al het ons behaagt kunnen jullie wellicht een keer komen praten. We hebben alternatieven genoeg om door te gaan. Verlies of geen verlies, wij blijven aan de macht! Ten koste van alles. Hoe dan ook.

Geen spoor van zelfinkeer of verbijstering. Net doen of je neus bloedt. Gewoon wegkijken, de geliefde strategie. Wegkijken van alle problematiek zoals die de laatste decennia als een tsunami ons land heeft overspoeld. Leve de groene, kleurloze, steriele, wezenloze maatschappij. Weg met het CO2-spook, de oorzaak van alle klimaatellende op aarde. Weg met ons en ons criminele verleden en onze criminele voorouders. Het enige wat ons nog kan redden is een mea culpa, een mea maxima culpa; door onze schuld! Een op geestelijk masochisme gelijkend verschijnsel, gepaard aan een onverklaarbare mildheid, begrip en vergevingsgezindheid jegens ontoelaatbaar, crimineel en provocerend gedrag van bepaalde groepen immigranten, die dan ook nog eens, onevenredig vaak in verhouding tot de eigen bevolking, worden voorgetrokken.

In zo’n geestelijk klimaat kan het ook gebeuren, dat een universitair docent het waagt te zinspelen op een opvolger voor de eerdere moord op een begenadigd politicus, maar nu op de talentvolle politieke nieuwkomer, die gelijkluidende kritiek op het zittend kabinet heeft. Of dat een politicus, met gelijkende, maar absoluut geweldloze gedachten, al jarenlang onder zware bewaking van hot naar her moet worden gesleept en samen met zijn kiezers al die jaren wordt buitengesloten en geboycot. Of nog veel erger, tijdens een protestmars van de verliezers, waar de eerlijke winnaar op spandoeken wordt uitgemaakt voor racist en fascist, en neonazi. Een ordinaire scheldpartij, de meest verwerpelijke vorm van communiceren. Of nog schandaliger door het scanderen van de leuze: “Wie Thierry dood wil schieten, zeg dan paf!” Zo zijn de manieren van de voorstanders van een klimaatwet, die de samenleving in een totale chaos zal veranderen. Aanhangers van het zittend kabinet.

En toen geschiedde het dat de Nederlandse kiezers ontwaakten en het niet langer overlieten aan politici die hun stem voor eigen belang bleken te gebruiken. Die feilloos aanvoelden dat ze de mist ingingen, als ze nog langer passief zouden blijven afwachten.

Daarbij tevens geholpen door een bezielde politieke nieuwkomer, die feilloos, met wetenschappelijke argumenten onderbouwd, de zinloosheid en de nonsens van de komende klimaatdictaten aantoonde – dictaten die tevens het failliet van de Nederlandse samenleving zullen inluiden. Een politicus die een kleurrijke toekomst prefereert in een samenleving, waar gezond verstand en common sense de voorkeur hebben boven een groene heilloze utopie. Waarmee we moeiteloos zonder hulp van buitenaf en met eigen middelen en oplossingen, een nieuwe samenleving kunnen realiseren.

Naar een samenleving zonder windmolens, windhandel, laadpalen, aangeprate angst voor klimaatrampen, warmtepompen en zonnepanelen. Zonder idiote geldverspilling aan nauwelijks renderende energietransities, zonder onnodige voorschriften, wetten, bepalingen, opgedrongen subsidies en leningen. Maar wel met behoud van het brandschone aardgas, een geschenk uit de hemel, waarmee wij rijkelijk zijn voorzien, ook onder de zeebodem, waardoor wij een welvarend land zijn. Waarmee we jaarlijks 8 miljard kubieke meter waterstof of H2 uit aardgas produceren. In een van de grootste H2-producerende fabrieken ter wereld. In Pernis, Nederland. Waarmee we moeiteloos, zonder welk klimaatvoorschrift ook, de energietransitie naar kernenergie en kernfusie kunnen maken. Veilig, schoon, duurzaam, zeer krachtig en vele malen goedkoper dan de honderden miljarden euro’s die onze klimaatridders voor ons in petto hebben.

In plaats van een klimaatbeleid dat is gebaseerd op de CO2-mythe, zoals die werd uitgedacht en op pseudowetenschappelijke gronden werd verdedigd door het pseudowetenschappelijke orgaan het IPCC (Intergovernmental Panel for Climate Change).

Een mythe, nog geen dertig jaar oud en voor het eerst gepresenteerd op de eerste internationale klimaatconferentie in Rio de Janeiro in 1992. Die er met behulp van een machtig PR-apparaat en alle trucs uit de doos van de psychologische manipulatie en intimidatie werd ingehamerd.

En nu volgen ze ook nog kritiekloos de rampzalige oplossingen voor de nog steeds maar niet komende natuurrampen. Die er natuurlijk niet zullen komen zolang we maar blijven investeren in de bestrijding van het door hen bedachte klimaatspook het biogas. Klopt dit alles wel?

CO2 of kooldioxide is een reukloos, smaakloos, kleurloos, en volmaakt onschadelijk gas, onmisbaar voor Leven op Aarde. Fotosynthese is een proces waarmee een plant voedsel en zuurstof maakt. Daarbij heeft de plant water, kooldioxide en energie nodig (zonlicht). Daarmee verschaft de plant aan mens en dier een enorm uitgebreide en gevarieerde hoeveelheid fytonutriënten, voedingsstoffen uit planten, als vitaminen, mineralen en ook antioxidanten, en nog veel meer stoffen voor menselijk leven onmisbaar. Maar last but not least voor de productie van O2 of zuurstof!

Fossiele brandstoffen zijn ontstaan uit resten van dierlijk en plantaardig leven uit het geologisch verleden van de aarde. Het gaat om stoffen als bruinkool, steenkool, aardolie en aardgas, die bij verbranding, evenals in bovengeschetste situatie, worden omgezet in water, kooldioxide en energie.

Helaas komen daarbij ook ongewenste afvalstoffen bij als roet, fijnstof, zwavel en stikstofverbindingen, schadelijk voor het milieu. Dat is vooral het geval bij verbranding van bruinkool en steenkool. Minder bij aardolie en niet tot nauwelijks bij de verbranding van aardgas.

Water en kooldioxide zijn daarbij absoluut geen afvalproducten, maar essentieel bestanddelen van alle zuurstof verbruikende stofwisselingsprocessen en onmisbaar bij de fotosynthese.

Sinds de industriële evolutie vanaf 1850 nam de wereldbevolking toe van 1,2 miljard toen, tot 7,8 miljard nu. En daarmee de behoefte aan allerlei consumptiegoederen. En daarmee ook de toename van CO2, al is het alleen maar door de afname van dit edele gas door plantaardige organismen. Vergiftigd door de ernstige vervuiling van de Oceanen, waarin jaarlijks 5 tot 12 miljoen ton plastics worden gedumpt, naast grote hoeveelheden giftig chemisch afval sinds die tijd of door een dramatische bomenkap.

Het is de arrogante, oorlogszuchtige mens, die al sinds tijden, maar zeker vanaf 1850, bezig is om de aarde, ten behoeve van het grote geld, uit te hollen, te ondermijnen, te exploiteren, te misbruiken, te vergiftigen en die uiteindelijk de wereld ten gronde brengt.

Natuurlijk niet het levensgas CO2, dat zorgt bij verhoogde concentraties juist voor een groenere wereld. Is dan beslist niet schadelijk. Dat kooldioxide ook een broeikasgas is, zeker niet het belangrijkste, dat is waterdamp, is een groot pluspunt. Dankzij de broeikasgassen is de temperatuur op aarde 33 graden Celsius hoger en niet minus 18 graden Celsius. Het versterkt broeikaseffect, een stijging van 0,9 graad Celsius sinds 1850, ofwel meer dan anderhalve eeuw, komt wellicht voor een verwaarloosbaar percentage op rekening van dit gas. Dat een stijging van de CO2-concentratie een temperatuurstijging tot gevolg heeft is een achterhaalde mythe. Het geologisch verleden van deze planeet leert ons juist het tegenovergestelde.

En dan beweren een aantal klimaatwetenschappers (?) in het jaar 1992, nog maar 27 jaar geleden, dat de stijging in de atmosfeer van biogas CO2 (van 0,03 naar 0,04%), sinds het begin van de industriële revolutie in 1850, de allerbelangrijkste, nota bene, oorzaak zou zijn van alle klimaatveranderingen op aarde, inclusief een desastreuze temperatuursverhoging (0,9 graden Celsius in meer dan anderhalve eeuw), een stijging die zal leiden tot ongekende natuurrampen van apocalyptische omvang, die zijn tot in detail beschrijven. Rampen die slechts voorkomen kunnen worden, door hun conclusies, instructies en oplossing daaromtrent, naadloos over te nemen en uit te voeren. En uiteraard te betalen.

Matthijs Schoemacher.

En dan gebeurt het ongelofelijke! Hun ‘Untergang des Abendlandes‘-propaganda werkt! Vooral dankzij de steun van de media en de politiek.

De Nederlandse politiek neemt de IPCC-dictaten over en neemt een klimaatwet aan. De kiezer is tegen, en niet zo’n beetje tegen ook. Een ongekende verkiezingsuitslag, ook qua opkomst. Geen probleem voor de regering. Dat lossen wij op: ‘Wir schaffen es.’ Onze politieke tegenstanders gaan ons helpen aan een zetelmeerderheid in eerste kamer.

Uiteraard niet voor niets. Maar als het om macht gaat, zijn zij solidair. Tegen welke prijs ook. Kiezer of geen kiezer.

Kiezer, Houdt Braef Stant!

Bron hier.

Gerelateerd: