André van den Berg.

Een gastbijdrage van Brigitte Bloem en Eduard Harinck.

Tot de dag voor zijn dood bleef André actief met zijn werk, een bedrijf in exclusieve audio-apparatuur en het verzorgen van een digitale knipselkrant aan ongeveer 250 ontvangers in Nederland. 20 Jaar lang stelde hij uit eigen beweging en geheel belangeloos deze knipselkrant samen op het gebied van klimaat, energietransitie en milieu. De opwarming door de mens was niet wat hij geloofde. Iedere week spitte hij alle Nederlandse media door op zoek naar nuttige artikelen, hij had verschillende abonnementen, keek op internet en hield de televisie bij. Hij deelde dat wekelijks met een groeiende groep belangstellenden.

Geboren in Den Haag, wilde hij graag tekenleraar worden, maar belandde aanvankelijk in de audio- en daarna enige jaren in de computerbranche. Toen de markt instortte en zijn bedrijf failliet ging, besloot hij zich weer op audio te richten. Hij importeerde exclusieve merken en had zijn kantoor aan huis (magazijn en technische dienst waren elders gevestigd). Tot vlak voor zijn dood was hij op alle fronten nog actief. Hij zei vaak ik leef in geleende tijd’, omdat hij allerlei ernstige ziekten te boven kwam en leefde met COPD. Hij had een onverwoestbaar positief karakter en was altijd optimistisch, zelfs toen hij ongeveer een maand voor zijn overlijden hoorde dat hij uitzaaiingen had.

André was een wandelende database: hij verzamelde alles over klimaat en energietransitie en beet zich vast in onderwerpen die hij hypocriet vond, zoals de elektrische auto, windenergie en biomassa (kosten en vervuiling). Hij schroomde niet om politici en klimaatalarmisten met zijn mening om de oren te slaan, waarbij termen als tunnelvisie en groenverdwaasde niet geschuwd werden. Door zijn knipselkrant was hij een verbindende factor en dat was hij graag, als spin in het web hield hij met iedereen contact en velen kwamen met vele anderen in verbinding via zijn netwerk.

Zo was hij ook privé: zijn huiskamer was tevens demonstratieruimte en zijn enorme muziekkennis kwam daarbij goed van pas. Hij kende werkelijk alle muziek, ook van lang geleden en hij vond heel veel muziek goed. Zijn favoriet was Loudon Wainwright III, wiens humoristische teksten hij zeer kon waarderen. Ook hierover stuurde hij mailtjes met linkshier is een nummer voor jou.

Hij sloot ook aan op persoonlijke voorkeuren van mensen: zij kregen een dagelijkse portie krantenartikelen in de mail of over de app over onderwerpen die hen interesseerden. Dat kon van alles zijn, politiek, eten, gezondheid of muziek. Was ik pindakaas aan het maken, dan kreeg ik alles over winkeltjes die pindakaas maken en hoe je zoiets opzet. Onuitputtelijk. Een mail of app aan André leverde altijd direct een reactie op, voorzien van leuke emoticons of een TM, een taalmomentje, als een taalfout (taalvautje zeiden we dan) was geconstateerd; hij had een absoluut gevoel voor en interesse in onze taal.

André was trots op zijn hele familie, zijn dochter net als hij ondernemer, drie kleinkinderen en een achterkleinkind. Hij steunde ze waar hij kon. Had kleindochter, die sociologie studeert, problemen met een opdracht, dan zocht hij in zijn netwerk iemand die een handje kon helpen. Als echte lekkerbek deed hij niets liever dan met de hele familie, aanhang en vrienden te rijsttafelen. Hij kende vele restaurants in Den Haag, ging er vaak wekelijks eten, en een paar weken geleden probeerde hij nog een nieuwe Indo in Scheveningen. Ook ging hij regelmatig in zijn Cabrio Mini naar de de Boulevard van Scheveningen om een gebakken visje te eten, al dan niet met kornuiten uit het klimaatnetwerk.

Een gedreven, optimistisch en bijzonder sympathieke klimaatman is ons ontvallen.