Metaforisch verhaal over klimaatsceptici versus klimaatalarmisten.

Een bijdrage van Jan Jacobs (België).

Toen op 31 mei mijn artikel ‘Waarom klimaatontkenners niet geloven in klimaatwetenschap’ verscheen, kwamen er natuurlijk en naar aloude gewoonte weer enorm veel reacties binnen. Velen steunden me (oef!), sommigen uitten striemende kritiek.

Maarten Boudry / Twitter

De ondoordringbare alarmisten van het grote gelijk hebben het altijd al lastig gehad met de andere mening. In dit artikel kan de lezer aan de hand van een metaforisch verhaal ontdekken waarom dat zo is. Het is tevens mijn overtuiging dat de onverdraagzaamheid en dit werkelijk in de feiten extremistisch religieus gedrag tot nog toe enorme en wellicht onherstelbare schade heeft toegebracht aan de wetenschap zelf.

Een fabel

Er zijn twee soorten wetenschappers in het klimaatdebat. Beiden gaan naar de oceaan en scheppen een emmer water. De alarmistische wetenschapper zegt: ‘Er zit geen vis in mijn emmer, mijn conclusie is dus dat er er geen vis in de oceaan zit. Dat is bewezen nu.’ De sceptische wetenschapper zegt: ‘Laten we de rest van de oceaan toch maar verder onderzoeken vooraleer drastische maatregelen te nemen.’

De emmer met water is de som van alle kennis die we vandaag bezitten over de werking van ons klimaat en de oceaan is de kennis die we nog moeten ontginnen. Aan u de keuze welke wetenschapper uw voorkeur krijgt.

De wetenschappers van de lege emmer, hun bevriende media en andere gelovige aanhangers staan nu op de kade te roepen, te tieren en te schelden naar die vervelende sceptische oceaanonderzoekers. Die oceaanwetenschappers doen echter stug verder met hun onderzoek van de oceaan van de nog niet ontgonnen kennis en trachten die nieuw verworven wetenschap in kaart te brengen en zo de som van de kennis over ons klimaat te vergroten.

Dat is echter een regelrechte bedreiging voor de lege-emmer-gelovigen hun reputatie en hun inmiddels florissante industrie. De lege-emmer wetenschap moet mordicus via een nieuw soort wereldsocialisme worden opgelegd, maar dan groen van kleur dit maal. Dat rood was zo jaren zestig.

Lege-emmerontkenners

Jullie ontkennen dus dat onze emmer leeg is, verwijten de lege-emmergelovigen nu aan de oceaanonderzoekers. Jullie zijn lege-emmerontkenners; want onze emmer is wel écht leeg. Wij hebben daar dikke rapporten over geschreven en gewichtige vergaderingen over gehouden met andere gelijkgezinde lege-emmergelovigen. En iedere wetenschapper die onze emmer onderzocht, zegt het ook: onze emmer is wel degelijk leeg. Daar hebben wij namelijk zelfs een 97% consensus over. Het heeft geen nut meer om de oceaan te onderzoeken. We weten alles al en bijkomend onderzoek van de oceaan is niet nodig.

Allerlei maatregelen worden voorgesteld door de lege-emmerwetenschappers. Want behalve het onderzoek van de lege emmer, weten deze wonderwetenschappers ook hoe u moet leven, denken en doen om die lege emmer weer vol te krijgen. Die oplossingen zijn ook te nemen of te laten. Er wordt een hele lege-emmerindustrie opgezet met geld dat er niet is, om producten op te richten die niet werken om die lege emmer te vullen. Als de subsidies wegvallen, dan stort de lege-emmerindustrie dan ook ogenblikkelijk als een kaartenhuis in elkaar. Niet zo duurzaam en rendabel dan, zo blijkt.

Verwijderen uit de maatschappij

Bijkomend moet er dus voor gezorgd worden dat de onderzoekers van de oceaan geen onderzoeksgeld krijgen en ook het besmeuren van hun reputatie, broodroof, haat en ja zelfs bedreigen met hun verwijdering uit onze maatschappij is een aangemoedigde bezigheid van de lege-emmergelovigen. Wetenschappers die voor de lege emmer werken, doen dit niet voor het geld, zijn integer en van de allerhoogste ethische en morele standaarden doorspekt, alleen de oceaanwetenschappers zijn corrupte onethische egoïsten en werken voor het geld. Dat is de boodschap.

Soms zijn er lege-emmergelovigen die een werkende en goedkope oplossing vinden, of een reeds bestaande willen uitbouwen. Ze willen samenwerken met de oceaanonderzoekers. Maar die worden dan als nieuwe vorm van lege-emmerontkenners meteen opzij gezet. Zoals Lysenko het allemaal al eens heeft voorgedaan. Bevriende media zoals The Guardian, passen zelfs hun berichtgeving en taalgebruik aan, om toch maar de lege-emmerreligie volop verkocht te krijgen aan hun argeloos publiek.

De lege emmer is de alarmistische klimaatwetenschap vandaag. Of het afkoeling, of verstoring, of nieuwe ijstijd is. Hoe dan ook, het is de fout van dat menselijk co2 en het is slecht. Wat de uitkomst ook zal zijn. Altijd prijs, zoals op de kermis: ‘Roulez roulez, tout le monde à gagner!’

Heisa van het grote gelijk

Dit verhaal is zowel illustratief als in zeker zin grappig en is een bevattelijk en voor iedereen te begrijpen metafoor voor de ‘gevaarlijke door de mens veroorzaakte klimaatopwarming’, de gevaarlijke AGW (antropogenic global warming); heisa van het grote gelijk. Het gaat immers niet over wetenschap, het gaat over ideologie, politiek en geloof. Dat overgieten met een sausje van zogezegde wetenschappelijke autoriteit, en klaar is kees.

Over werkelijk elke tak van de wetenschap is er voortdurend debat en onderzoek en is er bovenal enorm veel fraude. Behalve de klimaatwetenschap van de alarmistische lijn, die schijnt onfeilbaar te zijn en is boven elke verdenking verheven. Geen fout woord mag erover verschijnen in uw media.

De lege-emmergelovigen kunnen rekenen op heel erg loyale priesters. Zo was er het geval van een zekere William Connolley. Deze groene zeloot slaagde er in niet minder dan 5428 artikels op Wikipedia aan te passen aan zijn lege-emmerwereldbeeld. Wikipedia zelf heeft het lachwekkend over een probleem van etiquette.

Deze revisionist ging zelfs zover om een soort van wetenschappelijk werk te produceren dat moest bewijzen dat de kleine ijstijd voorspellingen maar nicheverschijnselen waren in de jaren 70. Dat is een flagrante leugen en is letterlijk het herschrijven van de geschiedenis. Kranten en media stonden vol van die berichten over de nakende nieuwe ijstijd in de jaren zeventig. De CIA, NASA, NCAR, NAS: allemaal berichtten ze over de nieuwe ijstijd. Zelf ben ik ook oud genoeg om mij de berichten te herinneren.

Jan Jacobs.

Wie dus twijfelt en zegt het niet te weten, of wie exacte en correcte cijfers vraagt, wie wil onderzoeken en optimistisch is over de toekomst en geen gevaar ziet in dat graadje milde opwarming de voorbije 150 jaar… is dus een klimaatontkenner of in dit geval een lege-emmerontkenner. Dat ben je dus zo. En haat zal dan uw deel zijn. Niet debat, want daar lopen lege-emmergelovigen van weg. Dat, of ze wissen u gewoon uit de geschiedenis, zoals ze dit al deden met de mede-Greenpeacestichter Patrick Moore.

Bron hier.