Kees de Lange.

In een nieuwe aflevering van de DNZ-Podcast (DNZ = De Nieuwe Zuil) wordt emeritus-hoogleraar fysische chemie, Kees de Lange, geïnterviewd door Bart Reijmerink.

Als hoogleraar met de nodige kennis rondom klimaat en meerdere wetenschappelijke publicaties per jaar is Kees de Lange een zeer gerespecteerd wetenschapper binnen de bètawetenschappen.

Tevens is hij actief in de bestrijding van de klimaathysterie, die thans een dominante rol speelt in het publieke debat. Nochtans geven de waarnemingen daartoe geen aanleiding. Niettemin wordt de bevolking dagelijks blootgesteld aan bijbehorende ‘emotionele terreur’. In het kielzog daarvan wordt een carrousel van goed betaalde banen gecreëerd voor de promotoren van de klimaathype. Kees de Lange heeft deze ontwikkelingen van nabij meegemaakt in zijn tijd als senator.

Ik pik een aantal elementen uit het interview.

Kees de Lange ergert zich aan de overrompelende propagandamachine van linkse klimaatalarmisten die ons proberen aan te praten dat de wereld over een jaar of twintig vergaat als gevolg van opwarming. Het is belangrijk om daar tegenspel tegen te bieden, in wetenschappelijke zin. Daartoe is onlangs de stichting CLINTEL opgericht met als doel het wetenschappelijke debat tot realistische proporties terug te brengen. CLINTEL heeft een wetenschappelijke adviesraad die voor een belangrijk deel uit emeritus hoogleraren bestaat met een natuurkundige achtergrond, waaronder ook Kees de Lange.

In het debat worden klimaatsceptici vaak als klimaat’ontkenners’ neergezet. Kees de Lange betreurt dat. Dat is een ideologisch gemotiveerde manier om tegenstanders van de menselijke broeikashypothese te discrediteren en daarmee uit te sluiten van het debat.

Waar moet men aan denken bij de term ‘klimatoloog’? De klimatologie bestrijkt vele facetten van het klimaatsysteem en daarmee ook vele wetenschappelijke disciplines, zoals natuurkunde, scheikunde, astronomie, aardwetenschappen, oceanografie, glaciologie, biologie enz. En ook de economie en psychologie kunnen waardevolle inzichten opleveren wat het beleid betreft. Het zal duidelijk zijn dat geen enkele wetenschapper al die disciplines beheerst. Toch wordt in de media vaak de indruk gewekt dat de aldaar uitgenodigde ‘klimatologen’ op al deze terreinen over de nodige deskundigheid beschikken. En in het publieke debat klinken de luidste stemmen ten gunste van een actief klimaatbeleid van de kant van pleitbezorgers wier wetenschappelijke achtergrond gering of non-existent is. Maar nog erger is dat zij geen open mind hebben. Bij hen prevaleert ideologie boven kennis. Op politiek gebied gaat zulks gepaard met fractiediscipline, die hierbij extreme vormen heeft aangenomen. De klimaatwet is uiteindelijk het resultaat van een mengsel van ideologie en religie.

Over het klimaatakkoord van Parijs, dat leidend is bij het Nederlandse klimaatbeleid, bestaan veel misverstanden. Dit akkoord is niet meer dan een intentieverklaring. In het kader daarvan hoeven China en India als grootste CO2-emittenten pas in 2030 maatregelen te nemen. Ondertussen bouwt China honderden kolencentrales. De VS, Australië en Brazilië zijn inmiddels uit het verdrag gestapt.

Wat de wetenschap betreft bestaat er geen ‘CO2-knop’, waarmee het klimaat kan worden geregeld. Er is geen correlatie tussen CO2 en de temperatuur. Er is evenmin correlatie tussen CO2 en weersextremen. Gedurende de afgelopen twintig jaar is er weinig stijging van de temperatuur geweest – de laatste drie jaar is de temperatuur zelfs gedaald.

Elke fysicus kan weten dat een energievoorziening alleen op wind en zon totaal onmogelijk is. Aanbod-gestuurde energie, zoals zon en wind, is niet in staat om in de energiebehoefte van een groeiende wereldbevolking te voorzien. De energieprognoses van het Internationale Energie Agentschap (IEA) geven dat ook aan. De bevolking groeit en de energiebehoefte neemt navenant toe. De bekende voorraden fossiele brandstoffen, gas en kolen, zijn nog voor honderden jaren toereikend. We hebben dus voldoende tijd voor een geleidelijke energietransitie. Kernenergie is de enige optie die aan de toekomstige groeiende behoefte kan voldoen.

De kosten van het huidige energiebeleid zijn wel op 1000 miljard euro geschat. Voor de betrokken bedrijven biedt dit een aantrekkelijk verdienmodel.

Het klimaatdebat wordt gekenmerkt door ‘oorlogstaal’. Er wordt gesproken van een klimaatcrisis. Daarmee wordt een vijandbeeld gecreëerd. Maar degenen die deze taal bezigen, zijn de boodschappers van een niet-wetenschappelijke werkelijkheid.

Het klimaatdebat is gepolariseerd en verloopt moeizaam. Maar toch ziet Kees de Lange een geleidelijke kentering. Hij wordt regelmatig uitgenodigd om voordrachten te houden in het land, waarbij hij veel positieve reacties krijgt.

Gevraagd naar vooraanstaande wetenschappers wier opvattingen van belang zijn om meer inzicht te krijgen in de argumenten tegen de klimaathysterie, noemde Kees de Lange Judith Curry en Roy Spencer.

Aldus Kees de Lange.

De volledige podcast kan hier worden beluisterd. Zeer de moeite waard, niet in het minst vanwege de heldere en toegankelijke betoogtrant van Kees de Lange.