Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Ik krijg de indruk dat de klimaat reddende fantasieën zichzelf steeds verder buiten de werkelijkheid plaatsen. Verwonderlijk is dit niet, want het bestrijden van een niet bestaand probleem met ongeschikte middelen leidt onherroepelijk tot fiasco’s zoals het gedoe rond het Afvalverwerkingsbedrijf in Amsterdam en het warmte uit zeewaterproject weer eens laten zien.

Veel klimaatgebral als verkooppraatje om subsidie, maar geen warmte. Dit soort overhaaste ondoordachte duurzaamheidsprojecten lopen onvermijdelijk op fiasco’s uit. Niet verwonderlijk vanwege de inferieure vermogensdichtheid van deze middelen. Alleen fossiel en kernenergie kunnen in onze vraaggestuurde elektriciteitslevering voorzien. Dit is de realiteit. Hoe geheel buiten deze realiteit beweegt zich het gedachtegoed van GroenLinks. Ik laat hier Afshin Ellian aan het woord:

De fantasiewereld van links, en vooral GroenLinks, is in beginsel schattig en onschuldig. Aanhangers zijn, uitzonderingen daargelaten, mensen met een optimistische instelling en geloof in maakbaarheid. Van het klimaat tot het menselijk gedrag willen ze veranderen. Ze geloven in hun eigen kracht. Deze bonte verzameling van communisten, socialisten, pacifisten, christenen en moslims is soms ook heel grappig. Terwijl ze liefde, aardigheid, mystiek en menselijkheid propageren, zijn ze in het dagelijks leven weleens rancuneus en dwangmatig.

Onder hen vinden wij ook veel die zich voorstaan op planeet redden. Ons wordt intussen wel een zwart wereldbeeld voorgespiegeld dat volledig van de realiteit is losgezongen zoals het boek ‘Feitenkennis’ van Hans Rosling overtuigend aantoont. Het probleem is dat alarmisten deze feiten negeren en blijven vasthouden aan het voor hen (en hun inkomsten?) conveniërende, alarmistische maar door de werkelijkheid achterhaalde, wereldbeeld van 60 jaar geleden. Het dwangmatige streven van GroenLinks naar maakbaarheid, gebaseerd op dat 60 jaar oud achterhaald wereldbeeld, is zeker niet iets om na te streven en zelfs gevaarlijk. Ellian schrijft hierover:

Door het dwangmatige streven naar maakbaarheid, moet het niet prettig zijn om onder het regime van GroenLinks te leven. Zo werd onlangs bekend hoe GroenLinks discriminatie wil aanpakken. De partij wil dat bedrijven die zich schuldig maken aan discriminatie aan de digitale schandpaal worden genageld. GroenLinks wil discriminatie met wortel en tak uitroeien. Daarvoor zijn ze bereid om het recht op privacy en het recht op een eerlijke rechtsgang bij een onafhankelijke en onpartijdige rechter overboord te gooien.

Schandpaal, Name and Shame, Rotmans, Urgenda? Het klinkt bekend in de oren. Rotmans bijvoorbeeld is een gevaarlijk man die bereid is een loopje te nemen met onze democratie.

Nu de feiten anders uitwijzen reageert Rotmans op een voor iedere dictator typerend manier: Soms denk ik: er mag best een verlichte dictatuur komen. Dat schiet tenminste op. Ja, laten wij dit doen. Nederland een klimaatdictatuur. En allemaal de schouders eronder.

Bron.

Ellian vervolgt:

Het is oneerlijk om continu, ook bij klimaat en andere zaken, de kosten van een GroenLinkse fantasie bij anderen neer te leggen. GroenLinks dreigt op een extremistische, dwangmatige beweging te gaan lijken. De droomwereld van GroenLinks is infantiel en kostbaar. Wie met GroenLinks in bed kruipt, zal in een onafgebroken droom-nachtmerrie terechtkomen.

Bron (mogelijk betaalmuur).

GroenLinks, overigens alle Links, probeert iedereen langs hun maatstaf te leggen omdat Links, overigens onterecht, morele superioriteit claimt. Dit is een gevaarlijke eigenschap die de weg naar dictatuur plaveit. Voorbeeld hiervan is Gleichschaltungspolitik.

De term was oorspronkelijk afkomstig uit het technisch jargon en duidde op de synchronisatie (in de pas laten lopen) van machines. De nazi’s wilden met hun maatregelen de hele Duitse bevolking “synchroniseren” in het keurslijf van de NSDAP. Iedere organisatie, van de kleinste niet-politieke hobbyclub tot de grootste deelstaten aan toe, en zelfs ook ideologisch verwante conservatieve verenigingen als Stahlhelm, moesten ondergeschikt gemaakt worden aan de NSDAP. De NSDAP verkreeg dan zo als het ware een monopolie op ieder aspect van het leven. Dit doel wilde men bereiken op de volgende manieren:

Een van deze maatregelen was: Het afschaffen van scheiding der machten in het staatsapparaat;

Dit is kenmerkend voor elke dictatuur, ook die van het Stalinisme, Castro, Mugabe, Chavez etc. Brengen wij ons in herinnering het Urgendaproces waarbij de rechter op de stoel van de uitvoerende macht en zelfs op die van de wetenschap ging zitten zonder ook maar enige bevoegdheid. Begin afschaffing scheiding der machten? Ik denk het wel.

Een ander aspect is: Het aannemen van repressieve wetgeving;

Ook hier mogen wij ons afvragen hoe het zit met de ondemocratische Crisis- en Herstelwet en wat ‘van het gas af’ nu echt in de praktijk betekent qua bestuurlijke dwang. Er wordt immers over bestuurlijke dwang gesproken. ‘Verleiden’ maar wel door gas onbetaalbaar te maken? Het klimaatbeleid krijgt wel degelijk repressieve trekjes. Ook in de media.

Bron.

De democratische moraliteit, het rechtsbesef en de vrijheid van meningsuiting zijn in dit land onderhevig aan normvervaging. Het ondemocratische klimaatbeleid en de eenzijdige informatie hierover in de meeste media zijn hier een voorbeeld van. Het is eenvoudig vast te stellen dat het klimaatbeleid niet op wetenschap berust, maar op de obsessie voor een volgens linkse ideologie maakbare maatschappij met klimaatbeleid als middel om deze links ideologische Gleichschaltung tot stand te brengen.

Ik vind het onbegrijpelijk dat partijen als VVD, CU en D66 zo in de ban zijn geraakt van die Gleichschaltungspolitiek van GroenLinks en zich zo hebben laten imponeren door de onzin die deze partij uitkraamt. GroenLinks is immers de adder aan de borst van onze maatschappij. Men zij gewaarschuwd.

Derhalve blijft van kracht:

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de Klimaatwet vernietigd moet worden.)

Gerelateerd: