Afbeelding: BBC.

De angst voor de opwarming van de atmosfeer was aanleiding voor de Duitse Wissenschaftlicher Beirat der Bundesregierung Globale Umweltveränderungen (WBGU, een Duitse variant van onze Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, WRR) om te pleiten voor een wereldwijde maatschappelijke transformatie, waarin de markteconomie en democratie niet meer heilig zouden zijn. Onder de titel, ‘Kuddementaliteit in het klimaatdenken’, schreef ik daar eerder over:

Het huidige klimaatbeleid zal … ook van grote invloed zijn op het karakter van onze samenleving. Als we de tendens van het huidige beleid, dat door bijna alle politieke partijen wordt gesteund, extrapoleren naar de toekomst, dan resulteert dat in een sluipende collectivisering van onze maatschappij. Deze zal uiteindelijk uitmonden in een ecologische planeconomie. Een dergelijke ontwikkeling zal ernstige negatieve gevolgen hebben voor het welvaartscheppend vermogen van onze samenleving, onze levensstandaard en – nog belangrijker – voor onze persoonlijke vrijheid en de vrijheid van ondernemen.

Toen ik eens een paar bewindslieden daarover aansprak en hen wees op de gevaren van klimaatbeleid voor onze economische orde – een afdrijven in de richting van een planeconomie – vroeg één van hen of ik ‘Stalinisme via de achterdeur’ bedoelde. Hij keek mij misprijzend aan met een vragende blik of ik krankzinnig was geworden.

De ander reageerde luchtiger met: ‘Oh, je bedoelt ‘communisme via de achterdeur” – en verwees deze gedachte met een hartelijke lach naar het rijk der fabelen.

Maar de laatste jaren is deze aap toch uit de mouw gekomen. Een van de meest uitgesproken rapporten waarin een alternatief maatschappijmodel werd gepropageerd, waarin democratie en markteconomie niet meer heilig zijn om die verschrikkelijke opwarming van de atmosfeer (die ruim 18 jaar geleden is gestopt!) het hoofd te bieden, is te vinden in ‘Welt im Wandel: Gesellschaftsvertrag für eine Große Transformation. Hauptgutachten 2011, Wissenschaftlicher Beirat der Bundesregierung Globale Umweltveränderungen (WBGU).De WBGU kan enigszins met onze WRR worden vergeleken, met dit verschil dat alle minder ‘progressief’ denkende leden in de loop der jaren zijn weggezuiverd.

Enige citaten uit dit rapport:

Bereits seit geraumer Zeit befindet sich das fossile ökonomische System international im Umbruch. Dieser Strukturwandel wird vom WBGU als Beginn einer „Großen Transformation“ zur nachhaltigen Gesellschaft verstanden, die innerhalb der planetarischen Leitplanken der Nachhaltigkeit verlaufen muss. …Dies erfordert nach Ansicht des WBGU die Schaffung eines nachhaltigen Ordnungsrahmens, der dafür sorgt, dass Wohlstand, Demokratie und Sicherheit mit Blick auf die natürlichen Grenzen des Erdsystems gestaltet und insbesondere Entwicklungspfade beschritten werden, die mit der 2 °C-Klimaschutzleitplanke kompatibel sind. …Die Gesellschaften müssen auf eine neue „Geschäftsgrundlage“ gestellt werden. Es geht um einen neuen Weltgesellschaftsvertrag für eine klimaverträgliche und nachhaltige Weltwirtschaftsordnung. Dessen zentrale Idee ist, dass Individuen und die Zivilgesellschaften, die Staaten und die Staatengemeinschaft sowie die Wirtschaft und die Wissenschaft kollektive Verantwortung für die Vermeidung gefährlichen Klimawandels und für die Abwendung anderer Gefährdungen der Menschheit als Teil des Erdsystems übernehmen. …Der WBGU begreift den nachhaltigen weltweiten Umbau von Wirtschaft und Gesellschaft als „Große Transformation“. Auf den genannten zentralen Transformationsfeldern müssen Produktion, Konsummuster und Lebensstile so verändert werden, dass die globalen Treibhausgasemissionen im Verlauf der kommenden Dekaden auf ein absolutes Minimum sinken und klimaverträgliche Gesellschaften entstehen können.

Hans Joachim Schellnhuber. Foto: PIK.

Aldus de WBGU onder leiding van Hans–Joachim Schellnhuber, vanouds klimaatadviseur van Angela Merkel (maar daar hoort men de laatste tijd niet zo veel meer over) en thans ook klimaatadviseur van het Vaticaan met een belangrijke inbreng in de laatste encycliek ‘Laudato Si’ (daar hoort men des te meer over).

Het was de eerste poging tot het opstellen van master plan voor een grote transformatie van de samenleving, een blauwdruk voor een planeconomie – in dit geval een ecodictatuur – na de val van de muur.

En ook Christiana Figueras, ‘Executive Secretary’ van de ‘UN Framework Convention on Climate Change’ zit op die lijn en sprak in haar openingsvoordracht van de klimaatconferentie in Lima (december 2014) de volgende woorden:

The calendar of science loudly warns us that we are running out of time, … Here in Lima we must plant the seeds of a new, global construct of high quality growth, based on unparalleled collaboration building across all previous divides. History, dear friends, will judge us not only for how many tonnes of greenhouse gases we were able to reduce, but also by whether we were able to protect the most vulnerable, to alleviate poverty and to create a future with prosperity for all. …

In een recent interview zei zij:

This is the first time in the history of mankind that we are setting ourselves the task of intentionally, within a defined period of time to change the economic development model that has been reigning for at least 150 years, since the industrial revolution.

Aldus Figueras.

Fools rush in where angels fear to tread.

Friedrich von Hayek.

Gevreesd moet worden dat al deze hogepriesters van het ecologisme bezig zijn het wiel opnieuw uit te vinden en niet bekend zijn met de fundamentele schaduwkanten van centraal gestuurde maatschappijmodellen.

In dit verband behoren ‘A Road to Serfdom’ van Friedrich von Hayek en ‘Socialism’ van Ludwig von Mises tot mijn favorieten. In deze boeken worden de grondslagen van het socialisme/communisme gefileerd en wordt overtuigend aangetoond dat het systeem zijn aanspraken niet waar kan maken.

Dat was wat ik vele jaren geleden schreef.Bron hier.

Maar bij dit alles bleven de mogelijke geopolitieke consequenties van deze transformatie buiten beeld. En die zijn niet mis!Daarom is het zinvol aandacht te schenken aan een recente analyse van Todd Royal voor de website Eurasia Review onder de titel, ‘China And India Will Watch The West Destroy Itself.’Bron hier.

Hieronder de vertaling.

China en India zullen toezien hoe het Westen – onder leiding van de Verenigde Staten (VS) en de Europese Unie (EU) – zichzelf vernietigt door disfunctionele, binnenlandse en continentale politiek. Dit is geen kwestie van Donald Trump of de EU, maar van kiezers die slechts een vaag begrip hebben van hoe samenlevingen functioneren, vooral als het gaat om energie. De ‘Green New Deal‘ is daar een duidelijk voorbeeld van. Deze maakt geen enkele kans van slagen onder de huidige technologie en met de beschikbare belastinggelden. De eerste ‘New Deal’ was ook al een mislukking.China en India zullen toekijken hoe de VS, de EU, de NAVO en hun Aziatische bondgenoten …

.. doormodderen met hun endemische crises die hun bestaan bedreigen (bijv. economische stagnatie, demografische achteruitgang, toenemende niet-geassimileerde islamitische bevolking in veel EU-democratieën, hoge belastingen, toenemende schulden en de financiële onhoudbaarheid van de West-Europese sociale democratie)’. Energie vormt een cruciale factor. China en India begrijpen dit beter dan het Westen, omdat hun burgers en leiders energie zien vanuit het perspectief van wat in totaal meer dan twee miljard burgers zal helpen: sluit je aan bij de welvarende, westerse, consumptie–gedreven wereld. De meeste westerse landen die ecologie grote prioriteit toekennen, geloven dat fossiele brandstoffen slecht zijn. In plaats daarvan streven zij naar een CO2– vrije wereld met hernieuwbare energie. Maar zelfs als de VS zijn CO2-uitstoot 100% zou verminderen,  ‘zou dat geen verschil maken in de vermindering van de opwarming van de aarde.’ Zie hier.

China en India hebben energie nooit op deze wijze beschouwd en nooit gestreefd naar economische ontwikkeling gebaseerd op vermeende CO2-vrije hernieuwbare energiebronnen, die tot een schonere wereld zouden leiden. Ik zou wensen dat ze dat zouden doen, maar dat is niet de realiteit. Beide landen zullen tankers vol met kolen, olie en aardgas blijven importeren, exporteren en delven uit landen die autoritair worden geregeerd en de mensenrechten schenden, zoals Saoedi-Arabië, Rusland, Iran, Venezuela, Irak, Nigeria, Angola en Algerije. Bovendien zullen de Chinese en Indiase politiek, en in toenemende mate Afrika, nooit toestaan dat een gebrek aan pijpleidingen, binnenlandse politiek of gevoeligheid voor westerse milieuactivisten hen van een eerste wereldstatus, die thans wordt genoten door de VS, de EU en Aziatische landen, zoals Zuid-Korea en Japan, zullen afhouden.

Bron: BP.

Volgens naïef denken, grenzend aan westerse zelfmoord, zouden China en India stoppen met het gebruik van fossiele brandstoffen, vooral kolen. 

Elk land begrijpt dat kolen overvloedig aanwezig zijn (‘naar schatting 1,1 biljoen ton bewezen kolenreserves wereldwijd die bij het huidige productietempo 150 jaar meegaan’), en het is schaalbaar, betrouwbaar, kosteneffectief voor de eindgebruiker en heeft de hoogste energiedichtheid van alle beschikbare fossiele brandstoffen en hernieuwbare energiebronnen.China bouwt momenteel honderden nieuwe, kolen-gestookte energiecentrales. En om in de pas te blijven met China: ‘India heeft 589 kolengestookte elektriciteitscentrales, ze bouwen er 446 meer, wat hun totaal op 1.036 brengt.’ Zie hier.

Deze cijfers zijn bekend geworden nadat beide regeringen het Klimaatakkoord van Parijs hadden ondertekend, waarbij zij de indruk wekten hun CO2-uitstoot te willen terugdringen. Zie hier.

Omdat de VS, Rusland, China en India over de grootste steenkoolreserves beschikken, en elk land geopolitieke dominantie nastreeft, zullen ze steenkool in grote hoeveelheden blijven gebruiken. Energie is een geopolitiek wapen. Europa begrijpt dit niet.

Alleen Trump lijkt dit te beseffen, waarbij de VS hun schalie-olie en aardgas gebruiken om hun geopolitieke positie te verbeteren. Dagelijkse media-aanvallen, Amerikaanse Democraten en Never-Trump Republikeinen trachten Trump hierbij op allerlei manieren te dwarsbomen, hetgeen tot afnemende macht van de VS zal leiden. China en India leunen achterover en doen niets, wetende dat het westen te zwak is om de VS of Trump te hulp te schieten. Zie hier.

Voorstanders van hernieuwbare energie kunnen vrijelijk spreken, schrijven en in het openbaar lobbyen dat door zonne- en wind geproduceerde elektriciteit evenveel of minder kost in vergelijking met olie, aardgas, steenkool en kernenergie. Deze bewering is onjuist. Hernieuwbare energiebronnen kosten meer voor verbruikers en landen in vergelijking met fossiele brandstoffen of nucleaire energie.

Door veronachtzaming van de basiskennis dat elke windturbine en elk zonnepaneel intermitterend stroom opwekt en continu moet worden ondersteund door fossiele brandstoffen, schaadt het Westen het milieu en brengt het zichzelf in een zwakke positie tegenover China, Rusland, Iran en Noord-Korea.

Uit welbegrepen eigen belang, zal India dan de kant kiezen van landen die vijandig staan tegenover westerse belangen en geen prioriteit geven aan het milieu.Er is een grote machtsstrijd uitgebroken tussen ’s werelds grootste democratie, India, en ’s werelds grootste autoritaire staat, China. En het land dat de meeste energie gebruikt, zal een dominante positie innemen in Azië gedurende de rest van deze eeuw. En in het licht van hun nationale veiligheid en onderlinge concurrentie in Azië zullen zij met belangstelling toezien hoe de westerse economieën zichzelf vernietigen door een slecht energiebeleid.

Natuurlijk, India en China zullen aardgas, kernenergie en olie gebruiken, maar steenkool blijft de belangrijkste energiebron voor de economie. Dat is slecht voor de mondiale CO2-emissies , luchtvervuiling en wereldwijde gezondheid, maar wat geeft westerlingen, de Verenigde Naties en milieuorganisaties, het recht om opkomende landen te vertellen dat ze geen toegang hebben tot dezelfde energiebronnen en groei die het westen nu al meer dan zeventig jaar geniet? Het zal gewoon niet gebeuren.

Wereldgezondheidsorganisaties, onderzoeksinstituten, denktanks en multinationale ondernemingen, die geïnteresseerd zijn in gezondheid en schone lucht, zouden zich moeten richten op de ontwikkeling van schone steenkooltechnologie.

Alle grote landen, waaronder China en India, zien energie als een machtsbron. Het westen beschikt al over die macht, maar weet niet meer hoe deze te gebruiken, zoals het deed tijdens de Koude Oorlog. Thema’s als opwarming van de aarde, abortus, homohuwelijk en hernieuwbare energiebronnen versus fossiele brandstoffen prevaleren in alle facetten van het overheidsbeleid, boven militaire strategie, economie en het tegengaan van de wereldwijde bedreigingen van China, Rusland, Iran, Venezuela en Noord-Korea.

Rauwe, amorele geopolitiek die economieën zal laten groeien, realistische strategieën zal kiezen, het militaire apparaat zal versterken en energiebehoeftige bevolking zal voeden, is de nieuwe Koude Oorlog. Sociale kwesties zijn belangrijk, maar afgezien van de onbedoelde gevolgen van abortus in de VS en China, staan deze kwesties los van energie in geopolitiek perspectief.

Energie en elektriciteit zullen een belangrijke rol spelen in de uitkomst van de ideologische verschillen in de 21e eeuw.Toegankelijke energie wordt belangrijker dan ooit, naarmate de concurrentie tussen China en India toeneemt. Tenzij er iets drastisch verandert, zal de betekenis van het westen aanzienlijk afnemen en zal de ‘Aziatische eeuw’ beginnen met China en India die hun beurt afwachten om de door de VS geleide, liberale orde, die werd gecreëerd na de Tweede Wereldoorlog, over te nemen.