Auteur: Matt Ridly.

Vertaling: Martien de Wit.

Door gastredacteur Charles Moore werd ik gevraagd om op zaterdag 28 december in het programma Today (BBC4-radio) te verschijnen, waar ik beweerde dat de BBC-berichtgeving over klimaatverandering onevenwichtig is. Ondanks veel onderbrekingen door presentator Nick Robinson kwam ik op het punt dat de BBC zonder kritiek alle oude kletskoek over het milieu uitzendt, zolang het maar alarmerend is. Zelfs als die afkomstig is van een onwetende bron zoals de leider van Extinction Rebellion, of extremer is dan de wetenschappelijke consensus dat we deze eeuw op weg zijn naar een opwarming van 1-4 graden. Maar de staatsomroep heeft strikte regels over de toelating van gasten die zouden kunnen zeggen dat de dreiging van klimaatverandering wordt overdreven, zelfs als hun mening en hun feiten binnen de grenzen van de zogenaamde consensus vallen.

De BBC heeft nu een regel dat als door onoplettendheid een onverschillige of sceptische mening wordt uitgezonden, hij of zij moet worden gevolgd door een correctief interview met een wetenschapper, die de zaak weer rechtzet. Vanzelfsprekend werd ik gevolgd door Sir David King, voormalig wetenschappelijk adviseur van de regering. (Hij is een gekwalificeerde chemicus, terwijl ik een gekwalificeerde bioloog ben.)

Bob Ward.

Ik zat daar met open mond terwijl hij precies mijn punt prachtig demonstreerde met de ene overdrijving na de andere. Hij zei dat de Europese aanval op diesel niets te maken had met de ‘groenen’, terwijl groene actiegroepen daar actief op aandrongen. Hij zei dat we deze eeuw 1 tot 2 meter zeespiegelstijging zullen zien, terwijl de huidige stijgingssnelheid 3,4 millimeter per jaar is zonder enige versnelling (ofwel 0,3 meter per eeuw). Hij zei dat de gehele ijskap van Groenland zou kunnen smelten en 5 tot 6 meter zeespiegelstijging zou kunnen veroorzaken, hoewel de ijskap van Groenland met de huidige smeltsnelheid nog voor 99% intact zal zijn in 2100. Hij zei dat natuurbranden werden veroorzaakt door bomen die uitsterven vanwege de stijgende temperaturen, in plaats van dat men faalt bij het beheer van de steeds weelderiger wordende vegetatie in gebieden met brandgevaar, wat leidt tot een groeiende hoeveelheid licht ontvlambaar materiaal. Hij zei dat wetenschappers het erover eens zijn dat Calcutta moet worden verplaatst, terwijl de Ganges-delta zich qua oppervlakte uitbreidt, niet krimpt.

Wat lezers van kranten en luisteraars van de radio niet zien, is de aanhoudende en opzettelijke druk die op redacteuren wordt uitgeoefend om de alarmerende lijn over klimaatverandering te volgen. Neem Bob Ward, die werkt aan de London School of Economics, waar zijn salaris wordt betaald door een miljardair, Jeremy Grantham. Ward is niet in dienst genomen om onderzoek te doen, maar om klimaatwetenschap te ‘communiceren’. Hij kiest ervoor om dit te interpreteren als een plicht om druk op de media uit te oefenen om mensen zoals ik te censureren. Hij klaagt bijna altijd bij de Times als ik klimaatverandering noem, vaak met gebruik van onjuiste feiten. Hij schopte een enorme rel toen de Times, na het publiceren van een half dozijn van zijn brieven weigerde er nog meer te publiceren.

Onlangs heeft hij een klacht ingediend bij de Independent Press Standards Organisation (IPSO). Wanneer Charles Moore, James Delingpole, David Rose, wijlen Christopher Booker, ik of een andere journalist een artikel schrijft waarin wordt ingegaan tegen overdreven klimaatalarmisme in een van de kranten die door IPSO zelf worden gereguleerd, dan dient hij een gedetailleerde en uitgebreide klacht in. Hij klaagt nooit over de ontelbare fouten van alarmisten die er voortdurend verschijnen, zoals artikelen waarin staat dat ‘de wetenschap’ ons vertelt dat zes miljard mensen binnenkort zullen sterven vanwege klimaatverandering.

Vergeet niet, dat de IPSO werd opgericht om genoegdoening te bieden aan mensen in wiens privéleven journalisten zijn binnengedrongen, maar Ward klaagt nooit namens zichzelf (hoewel hij dat waarschijnlijk wel zal doen na dit stuk). Om een ​​voorbeeld te geven: ik schreef in 2017 in de Times een artikel over een wetenschappelijke klokkenluider in de Verenigde Staten die zei dat zijn collega’s opzettelijk een dataset hadden verdraaid om de klimaatverandering alarmerender te maken.

Hoewel dit alles in Amerika plaatsvond en niets te maken had met Britse wetenschappers, laat staan ​​Ward zelf, en hoewel de betreffende wetenschapper blij was met mijn artikel, stuurde Ward IPSO elf afzonderlijke lange klachten over veronderstelde onjuistheden in mijn artikel. Ik reageerde met een zeer uitvoerig antwoord, dat me twee weken kostte om te schrijven. IPSO vroeg hem te reageren op mijn antwoord, wat hij uitvoerig heeft gedaan. Hij bracht verschillende nieuwe kwesties aan de orde die niet in het oorspronkelijke artikel stonden. IPSO vroeg me om te reageren. Ik deed dat uitvoerig en met veel moeite. Ward reageerde een derde keer. (Vergeet niet: dit is zijn dagelijkse werk.) Deze keer, zes maanden na het begin van de twist, weigerden ik en de Times om te antwoorden en vroegen IPSO in plaats daarvan om hierover een uitspraak te doen. Ze deden dat en oordeelden in mijn voordeel, waarbij alle elf klachten van de heer Ward werden afgewezen. Stuk voor stuk.

In 2019 probeerde hij het opnieuw bij een artikel van mij in de Telegraph over hoe het stoppen met vlees eten weinig verschil zou maken voor de uitstoot, maar deze keer wees IPSO al zijn klachten af ​​zonder me zelfs om een reactie te vragen.

Laat me u een voorproefje geven van het soort dingen dat hij in een klacht zegt. In mijn artikel zei ik: “Een onderzoek op het platteland van Kenia wees uit dat het eten van eieren, kinderen 5 % sneller liet groeien.” Ward klaagde dat “hoewel uit het onderzoek bleek dat ‘een kind dat eenmaal per dag eieren at tijdens de onderzoeksperiode 5 % meer in lengte groeide in lengte groter dan een kind dat geen eieren at”, vond Ward de “claim misleidend omdat de studie geen vergelijking maakte met kinderen met een veganistisch dieet”. Maar ik had niet beweerd dat dat zo was. Dit is een heel duidelijk voorbeeld van iemand die alleen maar irritant is en niet eens verwacht het debat te winnen; alleen maar om mijn tijd te verspillen.

Het doel van Ward lijkt inderdaad nooit om het punt te winnen – dat zou een bonus zijn – maar om ons vast te pinnen in een tijdrovend proces om onszelf te verdedigen, in de hoop dat het ons weerhoudt soortgelijke artikelen in de toekomst aan uitgevers aan te bieden, en om redacteuren ervan te weerhouden om ze te publiceren. Het werkt.

Hij heeft sommige journalisten en redacteuren angst aangejaagd voor het belangrijke onderwerp klimaatverandering, waardoor de klimaatrampen-verkondigers volop de ruimte krijgen om kinderen naar hartenlust bang te maken.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat sommigen aan de andere kant van de discussie nu geleerd hebben deze tactiek na te doen. Hoewel de financiële middelen de ze hebben in niets lijken op de werkgever van de heer Ward, heeft het Global Warming Policy Forum de afgelopen jaren geklaagd over fouten in BBC-programma’s en kranten, maar in hun geval dat klimaatproblemen worden overdreven in plaats van ze te onderschatten. In tegenstelling tot Ward blijft de GWPF zijn zaken winnen. Het zorgde ervoor dat de BBC een absurde bewering corrigeerde dat overstromingen in tien jaar tijd 15 keer erger waren geworden en een ander bericht dat de rendierenpopulatie sterk achteruitging als gevolg van klimaatverandering. Het wees erop dat een David Attenborough-programma genaamd ‘Klimaatverandering: de feiten’ beweerde dat overstromingen en stormen erger worden – in tegenspraak met wat het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) zegt. De BBC moest toegeven dat Lord Deben (John Gummer) schuldig was aan misleiding van de luisteraars van het programma ‘Today‘ dat ‘wind op land’ in de ban was gedaan. Enzovoorts.

Het blijkt dat het tot de orde roepen van catastrofisten in de media veel succesvoller is dan het corrigeren van sceptici. Maar de BBC en anderen hebben zo’n intieme relatie met de alarmistische groene actiegroepen (de verbroedering op Twitter is duidelijk zichtbaar) dat ze fouten blijven maken.

Bron hier.