Auteur: F. William Engdahl.

Vertaling: Martien de Wit.

Binnen iets meer dan een jaar lijkt iedereen die je maar kan bedenken, op de kar te zijn gesprongen van de nieuwe groene agenda van radicale maatregelen om de klimaatverandering te ‘stoppen‘. Het bastion van de economische globalisering van bedrijven, het Zwitserse Davos World Economic Forum, heeft dit jaar tot zijn hoofdthema gemaakt: Stakeholders for a Cohesive and Sustainable World’, met een sterke focus op begrippen als ‘Hoe we de planeet redden’.

Spreker was de jonge Zweedse activiste Greta Thunberg. Wat weinigen zich realiseren is hoe zorgvuldig dit alles wordt georkestreerd om een enorme verschuiving in wereldwijde kapitaalstromen voor te bereiden waar een handvol financiële reuzen van denken te kunnen profiteren. 

Van Greta tot Bonnie en Prince Charles, de thema’s tijdens Davos 2020 werden voor het eerst gedomineerd door de klimaatveranderingsagenda. Wat over deze bijeenkomst van ongeveer 3.000 van de zakelijke reuzen van de wereld via de wandelgangen naar buiten komt, is dat er een grote wereldwijde campagne wordt georkestreerd, waarbij de grootste investeringsfondsen en belangrijkste centrale bankiers van de wereld zijn betrokken.

Davos trustees

Het was geen toeval dat het Davos World Economic Forum (WEF), de promotor van de globalisering, zo sterk achter de agenda van klimaatverandering staat. Davos WEF heeft een raad van ‘trustees‘. Onder hen is de supporter van het eerste uur van Greta Thunberg: klimaat-multimiljonair Al Gore, voorzitter van het Climate Reality Project. Tot de WEF trustees behoren ook voormalig IMF-president, nu president van de Europese Centrale Bank, Christine Lagarde, wier eerste woorden als ECB-chef waren, dat centrale banken klimaatverandering tot prioriteit moesten maken.

Een andere trustee van Davos is het vertrekkende hoofd van de Bank of England, Mark Carney, die Boris Johnson’s klimaatadviseur werd genoemd en die waarschuwt dat pensioenfondsen die klimaatverandering negeren, faillissement riskeren (sic). Het bestuur omvat ook de invloedrijke oprichter van Carlyle Group, David M. Rubenstein, en Feike Sybesma van chemieconcern DSM, die tevens voorzitter is van het High Level Leadership Forum on Competitiveness and Carbon Pricing van de Wereldbankgroep. En misschien wel het meest interessant in termen van het pushen van de nieuwe groene agenda is Larry Fink, oprichter en CEO van de investeringsgroep BlackRock.

De Fink-brief

BlackRock is geen gewoon beleggingsfonds. BlackRock is gevestigd in New York en is ’s werelds grootste vermogensbeheerder met een beheerd vermogen van ongeveer $ 7 biljoen, (ja, 7.000 miljard) in meer dan honderd landen. Dat is meer dan het BBP van Duitsland en Frankrijk samen. Ze domineren het aandelenbezit van elke grote beurs ter wereld, als topaandeelhouders van de grote oliemaatschappijen en ’s werelds grootste kolenbedrijven. De ambitieuze Duitse CDU-politicus Frederick Merz is sinds 2016 voorzitter van BlackRock Duitsland.

Op 14 januari 2020, enkele dagen voor de Davos-bijeenkomst, met als hoofdthema klimaatverandering, publiceerde BlackRock-oprichter en CEO Larry Fink een ongebruikelijke jaarlijkse nieuwsbrief aan CEO’s van grote bedrijven. Fink is overduidelijk aan boord van de trein met klimaat-investeringen gesprongen.

Hij schreef in een goed gelezen brief, die advies geeft aan de vele bedrijven die een deel van Blackrock’s $ 7 biljoen beleggen:

Klimaatverandering is een bepalende factor geworden voor de vooruitzichten op lange termijn van bedrijven.’ Onder verwijzing naar recente klimaatprotesten, stelt Fink, is het bewustzijn snel aan het veranderen en ik geloof dat we aan de rand staan ​​van een fundamentele hervorming van de financiële sector. Het bewijsmateriaal over klimaatrisico dwingt beleggers om kernaannames over moderne financiering opnieuw te beoordelen.

Met als uitgangspunt dat ‘klimaatrisico investeringsrisico is’, stelt Fink vervolgens een onmogelijk moeilijke vraag over hoe klimaatrisico’s hele economieën zullen beïnvloeden. Hij heeft het antwoord, leren we. Verwijzend naar wat hij ‘een diepgaande herbeoordeling van risico- en activawaarden’ noemt, vertelt Fink ons:

omdat kapitaalmarkten het toekomstige risico naar voren trekken, zullen we veranderingen in kapitaalallocatie sneller zien dan veranderingen in het klimaat zelf. In de nabije toekomst – en sneller dan de meesten verwachten – zal er een aanzienlijke herverdeling van kapitaal plaatsvinden.

En zo leren we: slechts een handvol van ’s werelds grootste geldgroepen zal die herverdeling van kapitaal sturen. Dit alleen al zou om een pauze voor reflectie moeten vragen. Is hier een andere agenda?

Hoe zullen Fink en zijn vrienden hun investeringsstromen verschuiven? Investeringen trouwens van het geld van anderen: het spaargeld van miljoenen mensen. BlackWater is van plan om van bedrijven, voor welke het die $ 7 biljoen investeert, te eisen dat ze laten zien dat ze groen zijn door

duurzaamheid tot een integraal onderdeel van de portefeuille-opbouw en risicobeheer te maken; het verlaten van investeringen met een hoog duurzaamheidsrisico, zoals producenten van thermische steenkool; lancering van nieuwe investeringsproducten die fossiele brandstoffen screenen; en het versterken van onze toewijding aan duurzaamheid en transparantie in onze investeringsbeheeractiviteiten.

Anders gezegd: als u niet voldoet aan de eisen van de het klimaatpanel IPCC van de VN en aanverwante groepen, waaronder McKinsey & Co., verliest u veel geld.

TCFD en SASB zien er goed uit…

Als onderdeel van zijn aanspraak op het deugen van de nieuwe groene beleggingen, stelt Fink dat BlackRock een van de oprichters was van de Task Force on Climate-related Financial Disclosures (TCFD). Hij beweert:

Voor de evaluatie en rapportage van klimaatgerelateerde risico’s, evenals de gerelateerde governance-kwesties die essentieel zijn voor het beheer ervan, biedt de TCFD een waardevol kader.

TCFD is in 2015 opgericht door de Bank for International Settlements, voorgezeten door mede-bestuurslid van Davos en hoofd van de Bank of England, Mark Carney. In 2016 hebben de TCFD samen met de City of London Corporation en de Britse regering het Green Finance Initiative opgericht, met als doel biljoenen dollars naar ‘groene’ investeringen te sluizen. De centrale bankiers van de Financial Stability Board (FSB) nomineerden 31 mensen om de TCFD te vormen. Voorgezeten door miljardair Michael Bloomberg, omvat het naast BlackRock, JP MorganChase; Barclays Bank; HSBC; Swiss Re, ’s werelds tweede grootste herverzekeraar; de Chinese ICBC-bank; Tata Steel, ENI olie, Dow Chemical, mijngigant BHP en David Blood van Al Gore’s Generation Investment LLC. Let op de cruciale rol van de centrale banken hier.

En om BlackRock en vrienden in de wereld van biljoenen dollarfondsen ervan te verzekeren dat ze de juiste investering in de juiste bedrijven kiezen, zegt Fink:

BlackRock gelooft dat de Sustainability Accounting Standards Board (SASB) een duidelijke set normen biedt voor het rapporteren van duurzaamheidsinformatie over een breed scala aan problemen …

Dit klinkt geruststellend, totdat we kijken naar wie de leden van de SASB vormen die de klimaatvriendelijke zegen zullen geven. Leden zijn naast natuurlijk BlackRock, Vanguard Funds, Fidelity Investments, Goldman Sachs, State Street Global, Carlyle Group, Rockefeller Capital Management en tal van grote banken zoals Bank of America-ML en UBS. Wat doet deze kadergroep?

Volgens hun website:

Sinds 2011 werken we aan een ambitieus doel van het ontwikkelen en onderhouden van duurzaamheidsnormen voor 77 industrieën.

Dus de puur financiële groepen die sinds decennia de wereldwijde kapitaalstromen sturen naar grote mijnbouw-, kolen- en olieprojecten, zullen nu de arbiters worden van welke bedrijven wel of niet in aanmerking komen om gezegend te worden met geld en een toekomstige investering in ‘groene obligaties’.

Plus de centrale bankiers …

In de afgelopen maanden hebben de belangrijkste centrale bankiers ter wereld verrassend de klimaatverandering tot een belangrijk onderdeel van de ‘kernverantwoordelijkheden’ van de centrale bank verklaard, waarbij zaken als inflatie of valutastabiliteit zijn vergeten. Niemand maakt zich druk om uit te leggen hoe dat zou moeten werken, wat nog verontrustender is.

In november 2019 organiseerde de Federal Reserve een conferentie met de titel Economics of Climate Change. Lael Brainard, voorzitter van de Commissie voor financiële stabiliteit van de FED, zegt dat klimaatverandering belangrijk is voor monetair beleid en financiële stabiliteit. En in recente opmerkingen vertelde het hoofd van de Bank of Japan, Haruhiko Kuroda, aan een Japanse krant: 

Klimaatgerelateerd risico verschilt van andere risico’s doordat de relatief langetermijnimpact betekent dat de effecten langer duren dan andere financiële risico’s, en de impact is veel minder voorspelbaar. Het is daarom noodzakelijk om de impact van klimaatgerelateerd risico grondig te onderzoeken en analyseren.

In haar eerste commentaar als hoofd van de Europese Centrale Bank en voormalig IMF-baas, verklaarde Christine Lagarde dat ze een sleutelrol wil spelen in de beleidsevaluatie van de ECB. Een uitspraak die kritiek opleverde van het Duitse lid van de ECB, Jens Weidmann.

Misschien zijn de meest uitgesproken en actieve centrale bankiers op het gebied van klimaatverandering het aftredende hoofd van de Bank of England, Mike Carney samen met Davos trustee Larry Fink. Carney, die zal optreden als adviseur over de opwarming van de aarde voor Boris Johnson, vertelde de BBC onlangs, citerend uit een naamloze pensioenfondsanalyse,

… dat als je het beleid van alle bedrijven optelt, ze consistent zijn met de opwarming van 3,7-3,8 °C. …

Hij beweerde verder dat wetenschappers zeggen dat de risico’s verbonden aan een toename van 4 °C onder meer zijn:

een stijging van de zeespiegel met negen meter – die tot 760 miljoen mensen zal treffen – hittegolven en droogtes, en ernstige problemen met de voedselvoorziening.

Onheilspellende vooruitzichten inderdaad.

Zoals hierboven opgemerkt, heeft Davos-bestuurslid Carney, al in 2015, als voorzitter van de Financial Stability Board (FSB) van de Bank for International Settlements de Task Force on Climate-related Financial Disclosure (TCFD) opgericht om ‘investeerders, geldschieters en verzekeraars te adviseren over klimaatgerelateerde risico’s.’

Wat steeds duidelijker wordt, is dat de laatste wereldwijde drang naar dramatische klimaatactie meer gaat over het rechtvaardigen van een grote reorganisatie van de wereldeconomie naar een veel minder efficiënte energiemodus, wat een drastische verlaging van de wereldwijde levensstandaard impliceert. In 2010 vertelde dr. Otmar Edenhofer, hoofd van werkgroep 3 van het IPCC over klimaatverandering, aan een interviewer:

men moet duidelijk zeggen dat we de facto de welvaart van de wereld herverdelen door klimaatbeleid. Men moet zich bevrijden van de illusie dat internationaal klimaatbeleid milieubeleid is. Dit heeft vrijwel niets meer met milieubeleid te maken …

Wat is een betere manier om dit te doen dan te beginnen met ’s werelds grootste geldcontrollers zoals BlackRock?

F. William Engdahl is strategisch risico-adviseur en docent, hij heeft politicologie gestudeerd aan Princeton University en is een topverkopende auteur op het gebied van olie en geopolitiek, exclusief voor het online magazine “New Eastern Outlook”

Bron: hier.