Eerder schonk Climategate.nl aandacht aan het overlijden van Arthur Rörsch. Zie hier en hier.

In zijn rubriek ‘Het eeuwig leven’ schreef ook Peter de Waard in de Volkskrant een in memoriam.

Ik pik er een aantal passages uit.

Arthur Rörsch was hoogleraar, vice-voorzitter van het bestuur van TNO en een klimaatscepticus.

Wetenschappelijke inzichten moesten continu ter discussie worden gesteld, en dat deed hij. Ivo de Wijs typeerde hem als wetenschappelijk diagnost, provocateur, showman, morsig type en beminnelijk mens.

Arthur Rörsch twijfelde zelfs aan de oorzaak van zijn eigen dood. ‘Er waren vlekjes op zijn lever ontdekt. Maar hij dacht niet dat het kanker was’, zegt zijn dochter Vivien Rörsch. Haar vader noemde ‘twijfel in de wetenschap de noodzakelijke grondhouding’. ‘Zijn de zaken echt zoals ze lijken?’

Hij stelde continu heersende wetenschappelijke inzichten ter discussie met drie grondvragen: Hoe weten we iets? Waarom geloven we het? Waar is het bewijs? Hij vond dat veel wetenschappelijke standpunten in feite politiek waren gemotiveerd.

Hij rebelleerde door zowel de van plagiaat beschuldigde René Diekstra te verdedigen als de in diskrediet geraakte Deense klimaatscepticus Bjorn Lomborg. Zelf stelde hij dat de opwarming van de aarde in toom zou worden gehouden door de stabiliserende werking van wolken, wind en waterdamp. ‘Waterdamp heeft een thermostaatfunctie en zorgt ervoor dat de gemiddelde temperatuur van onze planeet binnen nauwe grenzen blijft.’

Veel klimaatdeskundigen vonden dat een fabeltje. Maar omdat Rörsch een grote reputatie had als wetenschapper, kregen zijn inzichten veel weerklank. ….

Op zijn uitvaart prees ir Guus Berkhout, voorzitter van CLINTEL (Climate Intelligence), hem als iemand die een breed wetenschappelijk terrein kon overzien.

‘En dat is noodzakelijk voor grote en complexe wetenschappelijke vraagstukken, zoals klimaatverandering. Rörsch zag heel goed dat er nu al veel bruikbare puzzelstukjes aanwezig zijn, maar dat er nog heel veel gedaan moet worden om van al die stukjes een totaal coherent plaatje te maken.’

Zie verder hier.