De ezel en de steen miljard windmolens klimaatmitigatie Helaas blijkt de in de klimaatmitigatie Overheid dit principe te ontgaan.

Ronald Plasterk. Foto: Nancy Beijersbergen / Shutterstock.com

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Menig oplettende lezer weet dat in het gemeen geen ezel zich stoot aan dezelfde steen. Zoiets doet namelijk pijn. Helaas blijkt de in de klimaatmitigatie groepsdenkend gelovige Overheid dit principe te ontgaan. Helaas ligt de pijn wel bij de betalende burger nu en het nageslacht vanwege sterk achterblijvende broodnodige welvaartstoename. Dat nageslacht zit immers opgescheept met een kolossale berg aan rotzooi van vergane windmolens, rotte zonnepanelen, mondiale ontbossing en achterstallige technische R&D. Die Overheid is hardleerser dan de eerste de beste ezel. Hoe treffend is dan ook deze analyse van Plasterk in de Telegraaf:

’Fouten maken mag, maar altijd leren van je fouten, en niet dezelfde fout twee keer.” Dat leerden we in de derde klas lagere school van juffrouw Van der Hout. Het klimaatakkoord was niet één fout, maar een stapel fouten. Het is tot stand gekomen doordat een aantal lobbyclubs elkaar troffen, de fossiele industrie (Shell en BP voorop, op zich al opvallend), en dan hun aartsvijanden (Greenpeace), aangevuld met minister Wiebes die flink in de bus kwam blazen met 500 miljard belastinggeld. Om bij dat laatste even stil te staan: dat bedrag is naderhand hoger ingeschat door critici, maar in een artikel van De Volkskrant (14 februari 2019) was de conclusie dat 1000 miljard een overdreven inschatting was, en dat het hooguit 500-700 miljard was. Dat is dus, over pakweg 10 miljoen huishoudens in Nederland, 50-70 duizend euro per huishouden. Nooit een kiezer om de mening gevraagd over deze ingreep, eerste fout.

Er is meer gerekend aan die kosten. De uitkomst zonder landelijk netwerkverzwaring alleen al ligt rond de € 700 miljard.

Als we alles, zoals landelijke netverzwaring, meenemen wordt het € 50 miljard per jaar. We lezen verder in het artikel van Plasterk:

De volgende fout is dat er zo ongeveer een poging tot zwendel is gedaan met CO₂-duurzame energie. In de presentatie worden steeds opgeteld zonne-energie, wind en biomassa. Als je goed kijkt, is het voor twee derde deel biomassa. Dus de kolencentrales worden omgebouwd tot centrales die bossen verbranden; dat zou CO₂-neutraal zijn omdat die bossen weer aangroeien. Maar dat doen ze natuurlijk niet als je de hele wereld erop gaat laten draaien, dus nu sneuvelen in landen waar ze de inkomsten goed kunnen gebruiken de oerwouden voor onze biomassa. Gelukkig is dit verhaal nu doorgeprikt, maar daarmee stort het klimaatakkoord verder in elkaar.

Plasterk formuleert het nog netjes, maar het gaat hier om zwendel, overdracht van kapitaal van arm naar rijk, dwang, monddood maken van burgers en eigenbelang. De geëxalteerde mythe van planeet redden door ineffectieve mitigatie is een aanfluiting voor het verlichte Westen en het gezonde verstand.

Ten slotte: de grootste fout is dat de enige sector die schaalbaar en veilig grote hoeveelheden energie kan opwekken niet was uitgenodigd voor die klimaattafels! Wat voor hogere Shell- en BP-politiek daar achter zit is onbekend, maar de enige echte concurrent van olie en kolen was niet welkom. Zelfs de Amerikaanse Democraten, die decennialang ’nee bedankt’ hebben gezegd, zeggen tegenwoordig ja tegen kernenergie, maar bij Economische Zaken komen ze niet aan tafel.

Men is namelijk bang voor verlies van macht. Lees daarom dit zeer behartenswaardige artikel.

Ondertussen worden we steeds opnieuw geconfronteerd met de zogenaamde wonderen van windmolens als Wunderwaffen. Steeds weer moeten wij het gebalk aanhoren van koppige ezels aanhoren die abusievelijk menen dat de oplossing in schaalvergroting ligt of kernenergie per definitie onmogelijk is. Alle windmolens blijven rotzooi met een economische levensduur van 2 tot 3 maal de technische levensduur; dus welvaartverlagend Het blijft rotzooi met hoogstens een leveringszekerheid van 50% van die van fossiel en kern. Alle windmolens staan stil als het niet waait. Alle zonnepanelen leveren (hoegenaamd) niets als het donker is en in de wintermaanden. Desondanks blijven die lieden in hun sprookjes geloven. Wat moeten Ontwikkelingslanden met die rotzooi? Inderdaad:

…. ze hebben er niets van geleerd en maken de fouten opnieuw. Je gelooft het niet, maar het is werkelijk waar: er komt van ditzelfde gezelschap een Klimaatdag! Op 12 oktober. […] „Een opening op hoog niveau, verbindende webinars, koplopers in de schijnwerpers, een breed palet aan inspiratie. Zet 12 oktober maar vast in je (je!) agenda. Minister Wiebes trapt af, eurocommissaris, de internationale dimensie komt van Shell en BP. Beide bedrijven streven naar klimaatneutraliteit. Klimaatakkoord komt in volle breedte aan bod. Hoe houden we tempo erin? Hoe verduurzamen zonder dat de woonlasten stijgen? Hoe maken we veenweiden natter? Power to the people.

Laten we 12 oktober in de agenda zetten. Op die dag denken we allemaal aan wat we op de lagere school geleerd hebben over fouten maken. Daar probeer je van te leren. Was het groepsdenken? Wilde het ministerie van EZ relevant zijn en iets belangrijks doen? Was er onderliggend de wens om een nieuwe positieve gemeenschappelijke agenda voor de wereld te vinden, en samen iets groots en goeds te doen? Maar waarom dan een aantoonbaar werkende oplossing uitsluiten? Waarom dan doof en blind voor bezwaren tegen windmolens? En als je dan toch een bijeenkomst organiseert, agendeer dan het bedenken van een alternatief voor biomassa. Maar ga nu niet de oude fouten herhalen.

Bron (mogelijk achter betaalmuur)

Ik denk daarom dat het gaat om via bangmakerij afgedwongen kapitaaloverdracht van arm naar rijk en om macht van NGO’s. De mythe van de voornoemde Wunderwaffen en onjuistheden over de onmogelijkheid van kernenergie effenen dit pad. Zij en ons politiek systeem zijn niet geïnteresseerd in een oplossing. Daarom kiezen zij voor mitigatie.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).

Gerelateerd: