Een bijdrage van Paul Scheffers.

We moeten strijd voeren tegen ‘klimaatverandering’! Dat bepleiten o.a. organisaties als Vattenfall, GreenPeace, Vestas, Milieu Centraal, Oxfam  Novib, MilieuDefensie, WWF, Fairtrade Nederland, maar ook Shell, Unilever, McKinsey, en vele grote internationale banken en het World Economisch Forum, een kongsi van intellectuelen, politieke activisten, CEO’s en miljardairs, die inmiddels pleiten voor een nog hardere strijd tegen ‘klimaatverandering’, namelijk door een ’Great Reset’. Bron hier.

Het zijn alle voorbeelden van marketing en merklabel gedreven commerciële organisaties die een strijd voeren om hun economisch voortbestaan, en die op de gesubsidieerde politieke bandwagon zijn gesprongen vanwege de in vroegere VN-IPCC-rapporten (IPCC = Intergovernmental Panel on Climate Change) gealarmeerde ‘catastrofale klimaatcrises’.

Ook het Parijse klimaatakkoord en de nadien ideologisch verder opgepompte Nederlandse klimaatwet strijden voluit mee tegen ‘klimaatverandering’. Is het een commercieel gedreven wijdverbreide politieke dwaalrichting?

‘Catastrofale opwarming’ was de voorganger, maar nu niet meer…

‘Klimaatverandering’ is het laatste decennium tot een rijksgesubsidieerd ideologische en politieke meme verworden, terwijl ‘klimaatverandering’ juist altijd de norm op aarde is geweest, tijdens alle eeuwen over tienduizenden en miljoenen jaren klimaathistorie, maar ook nog zelfs in de 21ste eeuw.

‘Klimaatverandering’ als politieke meme is te typeren als de bewuste angstopwekkende opvolger van de voorheen ‘catastrofale opwarming’, sinds die ‘catastrofale opwarming’ zowel niet meer ondersteund wordt in het laatste VN-IPCC klimaatrapport en ook niet meer door kritische en IPCC-sceptische klimaatwetenschappers, … maar daarover later.

Niemand die nog die twijfelt over het natuurlijke fenomeen ‘klimaatverandering’, behalve dwazen, ideologisch gedreven klimaatalarmisten, internationale ‘milieu’-activisten, politiek hoog gehouden puber-schoolspijbelaars en commercieel gedreven bandwagon ‘ondernemers’, die via onwetenschappelijke propaganda aangeleerd hebben gekregen, dat alle ‘klimaatverandering’ misdadig is.

Vervolgens moet het proces van ‘klimaatverandering’ worden stopgezet, vanuit een immer averechts werkende maakbaarheidsillusie, teneinde de wereld te redden door grote overheidsbijdragen, via extra door ‘klimaat’-belastingheffingen verworven subsidiegelden ten behoeve van de strijd tegen ‘klimaatverandering’ door ‘klimaatbeheersing’.

Stop zetten van ‘klimaatverandering’ is niet alleen onmogelijk, maar vooral feitelijk populistisch burgerbedrog, omdat het klimaat in de wereld en ook in Nederland niet altijd zo geweest is als vandaag de dag, maar ook in de toekomst zal veranderen door o.a. natuurlijke klimaatfactoren.

Gedurende sommige perioden in de verre en ook de meer nabije historie was het veel warmer en in andere perioden was het veel kouder dan heden, feitelijk is ‘klimaatverandering’ een normale hoedanigheid, ofwel de feitelijke norm in alle klimaatanalyses. Bron hier.

Al 11.000 jaar werd het geleidelijk warmer op aarde

Het laatste glaciaal (IJstijd) op aarde was een periode van extreme koude die tienduizenden jaren duurde en ongeveer 11.000 jaar geleden eindigde. Gedurende deze periode was de temperatuur zo laag dat veel van de omringende oceaan bevroor en een grote ijskap zich over een deel van Europa uitstrekte. In deze periode lag de Noordzee voor een groot deel droog en had Nederland dientengevolge geen gematigde invloed door de Noordzee en door een Atlantische warme golfstroom.

De eerste geregelde wetenschappelijk aanvaarde temperatuur metingen in Nederland stammen uit 1706. Vanaf deze periode kunnen gemiddelden van de temperatuur over 30 jaar worden berekend. Deze opvolgende perioden van 30 jaar vormen de algemeen aanvaarde wetenschappelijke basis om ‘klimaatverandering’ in 200 jaar Nederlandse historie te analyseren en te typeren.

Bekende zeer vroege historische ‘klimaatveranderingen’ zijn wel uit de oude geschreven geschiedenis op te maken, maar tegenwoordig is deze klimaathistorie nauwkeurig te herleiden voornamelijk via wetenschappelijke chemische en radiologische (C14 koolstofdatering) analysemethoden. Algemeen wetenschappelijk aanvaard is, dat de aarde sinds de grote (laatste) ijstijd gestaag is opgewarmd gedurende de 11.000 jaar, maar met aanzienlijke natuurlijke temperatuurfluctuaties over lange koude en lange warme tijdperioden.

Over de laatste 2000 jaar historie zijn diverse langdurige koude en warme perioden te onderscheiden: de warme periode van de expansie door het Romeinse rijk, de koude ‘donkere’ middeleeuwen, gevolgd door de warme periode van de expansie-oorlogen en emigraties door de Vikingen, de middeleeuwse warmte periode, maar ook gevolgde door de zeer koude achttiende eeuw met sindsdien een langzame welkome opwarmende periode omvattend ook de periode van industrialisatie tot op heden. Hierbij steeg in deze laatste periode onze Nederlandse jaargemiddelde temperatuur rond 1800 van 8,7 gr C tot in 2016 met een meer aangenaam jaargemiddelde van 10,7 gr C. Bron hier.

‘Klimaatverandering’ is van alle tijden

De aanzienlijke temperatuurschommelingen over de duizenden tot miljoenen jaren aardse historie zijn ook onderzocht op de impact op meer of minder aanwezigheid en invloed door CO2 in onze atmosfeer via C14-koolstof datering. Algemeen aanvaard in de klimaatwetenschap is de onderstaand klimaathistorische grafiek van temperaturen en het CO2-volume in de atmosfeer over de aardse historie van miljoenen jaren voorafgaand aan heden (Mybp).

Figuur 1 Bron: Prokoph, A.; Shields, G.A.; Veizer, J. Compilation and time-series analysis of a marine carbonate database through Earth history. Earth Sci. Rev. 2008, 87, 113–133.

De groene lijn geeft het volume van CO2 aan, de rode lijn beeldt de temperatuur uit. Duidelijk zichtbaar is, dat de aardse temperatuur in de miljoenen jaren aardse historie grote sprongen omlaag en omhoog blijkt te hebben gemaakt en zich weinig tot niets van CO2 te hebben aangetrokken. De dikke rode ovaal geeft aan de laatste periode inclusief vanaf de laatste ijstijd. Oorzaken liggen vermoedelijk in zo’n 20 of zelfs meer afwisselend dominante elkaar beïnvloedende klimaatfactoren, die in de hele aardse historie het klimaat hebben aangedreven.

Ook het volume CO2 (aangeduid met parts per million ofwel ppm) in de atmosfeer bleek afwisselend veel meer en veel minder dan heden, en ook een duidelijke positieve correlatie tussen de aardse temperatuurschommelingen en CO2-volume ontbrak geheel, dan wel, dat er een zeer sterke aanwijzing bestaat dat het volume van CO2 in de atmosfeer vooral vertraagd volgend (een gevolg) was van de eerdere pieken en dalen in temperatuurvariaties.

Over welke beïnvloedende klimaatfactoren hebben we het eigenlijk?

De onderstaand lijst biedt een (onvolledig?) overzicht van huidige gekende meer of mindere dominant klimaat beïnvloedende factoren, zowel in het verleden als het heden.

Bron: Paul Scheffers 2020

Diverse van de hierboven genoemde klimaatfactoren blijken te interfereren of zelfs aanduwer te zijn van andere klimaatfactoren. Ze zijn òf geheel onafhankelijk òf juist een versterkend gevolg óf onbekend qua invloed als klimaatfactor.

De moderne fysische wetenschap en research gaan steeds verder de interferentie van deze natuurlijke klimaatfactoren op elkaar te analyseren en te duiden voor een compleet klimaatveranderingsmodel ten behoeve van de bepaling van een optimaal klimaatcomputermodel met het doel de echte klimaatgevoeligheid door de verschillende natuurlijke en door de mens veroorzaakte klimaatfactoren te kunnen modelleren voor een meer betrouwbare voorspelling van de ‘klimaatverandering’ zoals tot op heden door het VN-IPCC werd voortgebracht.

Helaas, vertonen tot nu toe alle door een computer gefabriceerde klimaatmodellen onbetrouwbare uitkomsten naarmate de voorspelhorizon de 10 jaar grens overschrijdt en bestaan er nog aanzienlijke kennisleemtes, waardoor de juiste onderlinge oorzaak-gevolg en/of correlatie tussen alle klimaatfactoren (nog) niet betrouwbaar genoeg kan worden vastgesteld.

Maar er is ook positief wetenschappelijk nieuws te melden door het toenemende volume van meer CO2 ppm in de aardse atmosfeer. Een wereldwijde vergroening door een enorme toename van het aantal bladeren op planten en bomen, een toename die qua oppervlakte overeenkomt met twee keer het vasteland van de Verenigde Staten. Bron hier.

Intergovernmental Panel on Climate Change en hun CO2-‘catastrofe’

Het klimaatpanel van het IPCC is een ambtelijke VN organisatie, die geselecteerde wetenschappers uitnodigt een bijdrage te leveren in een periodiek klimaat eindrapport. Haar politieke opdracht is regeringen te waarschuwen voor de gevaren voor de wereld en voor het klimaat door de industriële of menselijke uitstoot van kooldioxide (CO2).

Doel van het klimaatpanel van het IPCC is de beschikbare kennis op het gebied van klimaat, ‘klimaatverandering’ en de gevolgen daarvan in kaart te brengen en samen te vatten voor de regeringen van lidstaten. Iedere zeven jaren wordt er een nieuw eindrapport opgesteld met politieke adviezen en waarschuwingen aan beleidsmakers van regeringen die zijn aangesloten bij de VN.

Het VN-IPCC maakt gebruik van een geselecteerde climate-research-unit (het EAU-CRU-kernteam) vanuit de universiteit van Ipswich in de UK, maar is ook samengesteld uit ambtelijke ‘experts’ uit diverse landen en uit brede sectoren van de sociale en economische wetenschappen.

Donna Laframboise, een Canadese onderzoeker gaf een bepaald niet flatterende samenvatting over het VN-IPCC omtrent hun organisatie van en de werkwijze bij de totstandkoming van het eindrapport. Citaten:

‘Het IPCC is in de eerste plaats een politiek orgaan in haar opdracht van de Verenigende Naties met politieke uitspraken. Afgevaardigden naar het IPCC worden vaak gekozen om de verschillende VN-naties politiek te vertegenwoordigen, niet vanwege hun wetenschappelijke competenties’.

‘Het IPCC vertrouwt niet uitsluitend op peer-reviewed literatuur zoals het beweert over de vele referenties in de meer dan 3000 pagina’s van de IPCC-rapporten. Er waren duizenden verwijzingen naar non-peer-reviewed literatuur – zelfs naar artikelen in kranten en tijdschriften, rapporten van instanties zoals het WWF’.

‘Op sommige plaatsen betrof meer dan 40% van de verwijzingen de zogenaamde grijze literatuur’ (= non-peer-reviewed rapporten).

Bron hier.

Voorgeprogrammeerde computermodellen

Het VN-IPCC maakt voor haar klimaatvoorspellingen in het eindrapport gebruik van voorgeprogrammeerde computermodellen, die verschillend gemeten en aan elkaar gekoppelde historische temperatuur dataseries aangevuld met toepasbaar geachte proxy’s extrapoleren, welke uitkomsten weer aangevuld worden met in het computermodel ingevoerde sociaaleconomische groeiparameters, die het nadelige effect van meer/minder CO2-emissie in de atmosfeer voor de beheersing van de ‘klimaatverandering’ moeten voorspellen.

We praten dan inmiddels over de typering van de (C-)AGW-hypothese (= door de mens veroorzaakte wereldwijde catastrofale opwarming) en de super-alarmistische klimaathockeystickcurve samengesteld voor het VN-IPCC, die vanuit een geprogrammeerde computermodel een logisch gevolg zou moeten zijn. Bron hier.

Aanhoudende kritiek op de wetenschappelijke onafhankelijkheid van het VN-IPCC

Over de voorbije decennia is er veel kritiek geweest door kritische klimaatwetenschappers op de sterk overdreven alarmistische ambtelijke VN-IPCC rapporten, waarbij diverse betrokken klimaatwetenschappers afstand namen van de geformuleerde eindconclusies, omdat hun kritische bijdragen en kanttekeningen, bij de diverse aangetroffen fouten, bleken te zijn verwijderd.

Ook was er de openbaring van een bewuste wetenschappelijke fraude bij het VN-IPCC met ideologische onwetenschappelijke tekststrofen gedicteerd vanuit GreenPeace. En er was ambtelijke obstructie vanuit het VN-IPCC-kernteam om een wettelijke verplichte beschikbaarstelling aan kritische klimaatwetenschapers van de toegepaste temperatuur dataseries tegen te houden, een obstructie die aan het licht kwam via een lek / publicatie van achtergehouden e-mails binnen de EAU-climate-research-unit van het VN-IPCC.

Deze ontdekte wetenschappelijke fraude en obstructie uit 2009 is het welbekende ‘Climategate’ gaan heten. Bron hier.

Natuurlijke klimaatfactoren buiten beschouwing gelaten

Sinds het eerste rapport van het VN-IPCC gepubliceerd in 1990 zijn de mens en de CO2-emissies de vooropgestelde hoofdschuldigen in hun catastrofe voorspellende AGW-hypothese (Antropogene Global Warming) geweest, en beide doosdoeners zijn dat nog steeds in het 5de meest recente rapport (AR5), ongeacht de voortdurende onbekendheid van de invloed van de 20 of meer bovengenoemde natuurlijke klimaatfactoren.

Natuurlijke klimaatfactoren werden bij het VN-IPCC in hun computer voorspellingsmodellen buiten beschouwing gelaten. Was het bij gebrek aan kennis, desinteresse of was er politieke druk? Nieuw onderzoek en nieuwe hypothesen naar de krachten en onderlinge interferenties door natuurlijke klimaatfactoren werden tot op heden buiten beschouwing gelaten.

En dan het debat over de klimaatgevoeligheid voor CO2 (en CO2-emissie-reductie)

Klimaatgevoeligheid voor meer industriële CO2-uitstoot is gebaseerd op aannames vanuit de VN-IPCC computermodellen. Waren de eerste rapporten doemvoorspellingen via een klimaathockeystickcurve met temperatuurstijgingen in 2050 van 4,5 grC en zelfs nog veel meer, het laatste VN-IPCC-AR5 rapport noemt 1,5 grC opwarming als haalbare klimaatbeheersingsdoelstelling via wereldwijde massale CO2-reductie. De catastrofale klimaathockeystickcurve werd overigens in het laatste eindrapport terecht niet meer geciteerd.

Er bestaan ook klimaatcomputermodellen, zonder sociale parameters invoer, die niet door het VN-IPCC worden erkend en die een veel mindere alarmistische klimaatuitkomst analyseren. Het klimaatcomputermodel MODTRAN door kritische klimaatwetenschappers toegepast, toont de infrarood (warmte) emissie naar de ruimte afhankelijk van de concentraties broeikasgassen.

Het MODTRAN model van de huidige aarde, inclusief de klimaatfactor ‘wolken’ toont aan, dat bij een CO2 concentratieverdubbeling van 300 ppm naar 600 ppm de gemiddelde oppervlaktetemperatuur op de wereld niet meer stijgt dan 0,21 grC en dat zelfs bij een waarde van 1000 ppm de bovengrens van de opwarming onder 0,4 grC blijft.

Worden de klimaatfactoren waterdamp en wolken aan het MODTRAN model toegevoegd, dan blijken in theorie convectieprocessen en wolken in staat om de oppervlaktetemperatuur in het geheel niet te laten stijgen bij een verdubbeling van de CO2 concentratie. Bron hier.

De kernvraag die knellend blijft hangen is, ‘Wat is het effect thans bij 410 ppm voor klimaatbeheersing door CO2-reductie in de komende 10 ~ 30 jaren, via de Parijse CO2-reductie-doelstellingen en door de Nederlandse klimaatwet?’

Bron: Dr. Roy Spencer 2020.

‘Klimaatverandering’ ontkenners bestaan niet

Veelvuldig gelezen in de vrijwel op het VN-IPCC kritiekloze pers zoals bijvoorbeeld de Nederlandse VK, de NRC en ook de Britse The Guardian is, dat VN-IPCC critici en sceptici de klimaatopwarming ontkennen, de enige oorzaak daarvan ontkennen en de schadelijke gevolgen down-playen. Het is het bekende onjuiste en eenzijdige refrein van de journalistieke politieke volgelingen van de populistische alarmistische klimaatreligie, gepreekt vanuit ideologische en onwetenschappelijke milieuclubs.

Als we naar de strekking van de meest recente VN-IPCC rapportconclusies kijken, dan is het gevaar van een ‘catastrofale opwarming’ sterk afgenomen en zijn de bosbranden, overstromingen, orkanen en tyfoons niet talrijker dan voorheen, is de zeespiegel niet sneller aan het stijgen en is de materiële schade van de laatste decennia slechts een gevolg van toegenomen goedkope bewoning in sub-urbane bosrijke gebieden en gebieden langs de rivieren en kusten met het gevaar van onvoorspelbare overstromingen.

De VN-IPCC-kritische klimaatexperts zien zichzelf dus niet als klimaatontkenners, maar als succesvolle critici op het VN-IPCC die haar ‘dwalingen’ uit het verleden toegeeft, hoewel slechts schoorvoetend. De kritische klimaatexperts verzetten zich voorts tegen een ergerlijke dominante kongsi van aanhoudende journalistieke eenzijdigheid en eenkennigheid, zoals wordt verwezen naar voorbeelden te over in de Nederlandse papieren pers en de NPO. Bron hier.

Gaat de huidige politiek met meer biomassa en CO2-emissie-reductie het klimaat beheersen?

Uitgaande van het Parijse klimaatakkoord en de vooral ideologische premisse dat ‘klimaatverandering’ door CO2-emissie-reductie is te stoppen, zijn massaal aan te planten bossen wereldwijd pas een echte nuttige klimaatmaatregel gebleken volgens recente wetenschappelijke analyses, namelijk door vergroenende CO2-opname in de nieuwe bossen: ‘JUST DIG IT’ dus!.

Verbazingwekkend echter is dan de politieke keuze in Nederland voor een nog immer toenemend aantal veel meer CO2-uitstotende biomassa-elektriciteitscentrales te plaatsen met het doel de meer dan 50% minder CO2-uitstotende aardgascentrales voor de industrie en huishoudens te zo snel als mogelijk te kunnen afsluiten. Een politieke dwaling van de eerste orde, volgens vele critici!

Ook massale investeringen in ‘hernieuwbare’ energie en propaganda voor E-mobiliteit wordt thans nog als politieke ‘goede’ oplossing gezien om ‘klimaatverandering’ te beheersen, tenminste als we alle nadelige effecten voor milieu, natuur en ecologie opzij schuiven, zoals nu het geval is.

Huidige politiek van ‘klimaatbeheersing’ blijkt vooral een inruil te zijn voor grove natuurdestructie, voor wereldwijde milieuvervuiling, voor zorgwekkende grondstoffen depletie en is bovendien in Nederland door een Crises & Herstelwet een aantasting van de democratische rechten van de zich niet-gehoord voelende kritische burgers. Bron hier.

Sociaal-econoom waarschuwt voor foute sociale prioriteiten door ineffectieve strijd tegen ‘klimaatverandering’ via massale CO2-emissie-reductie

Dus grove verspilling van sociaal en maatschappelijk kapitaal en foute politieke prioriteiten als gevolg door massale CO2-emissie-reductie, zoals de internationale sociaal-econoom en voormalig klimaatactievoerder Bjørn Lomborg al meer malen aantoonde in zijn uitgebreide boekenreeks en lezingen. Stoppen van ‘klimaatverandering’ is helaas een rijksgesubsidieerd ideologische en politieke meme geworden met nauwelijks tot geen effect door ‘klimaatbeheersing’, zo stelde hij vast.

Bjørn Lomborg onderstreept in zijn boek ‘COOL IT’ (een alternatief voorstel tegen geldverspilling aan ‘klimaatbeheersing’ tegen ‘Klimaatverandering’) met een lijst met 20 sociale wereldprioriteiten de noodzaak tot goede en effectvolle armoede bestrijding, schoon drinkwater, educatie, hygiëne, malariabestrijding, inentingen, investeringen in industrialisatie, in R&D in CO2-loze energie, in arbeidsplaatsen en in de democratische ontwikkelingen in de ontwikkelingslanden, die alle een hogere prioriteit moeten hebben dan op de 21ste geplaatste ‘klimaatbeheersing’ van ‘klimaatverandering’, in plaats aan schaars maatschappelijk kapitaal te verspillen. Video hier.

Is er wel een klimaatcrisis?

De Canadese Emeritus Professor en klimatoloog Tim Ball belicht, in zijn spraakmakende boek ‘The Deliberate Corruption of Climate Science’, een geheel andere kant van de ‘noodzaak’ tot beheersing van de ‘klimaatverandering’ en toont aan, dat de strijd tegen ‘klimaatverandering’ vooral een economisch-financieel gedreven project (‘BIG BUSINESS’) is, dat door miljardairs (Rockefellers, Ford Foundation, Aspen Instituut) en grote bedrijven (o.a. Shell, Unilever, McKinsey) is bedacht en gepromoot. De milieubeweging is met de vele financiële donaties succesvol voor hun kar gespannen.

Er bestaat volgens Tim Ball geheel geen klimaatcrisis en hij was daarom een van de geïnterviewden in de video ‘The Great Global Warming Swindle’, die de instorting onderstreept van het klimaatwetenschappelijke fundament van een aanstaande ‘klimaatcrisis’. Bron hier.

Samenvattend

De mogelijkheid van effectieve beheersing van ‘klimaatverandering’ via de Parijse CO2-emissie-reductie / klimaatdoelstellingen en door een wereldwijde ‘Great Reset’ blijkt niet alleen volgens kritische klimaatwetenschappers als zeer speculatief te betitelen, maar het gunstige toekomstige klimaateffect van CO2-emissie-reductie wordt vooral politiek ideologisch zwaar overdreven en impliceert vooral foute sociale wereldprioriteiten. Daarbij wordt door de huidige politiek weggekeken van de impliciete enorme wereldwijde natuurdestructie, milieuvervuiling en ecologische schade als het gevolg van de beperkingen en nadelen van ‘hernieuwbare’ energie en van E-mobiliteit.

De invloed van de natuurlijke klimaatfactoren blijken dus veel meer divers en ook nog deels onbekend dan het VN-IPCC in haar eenzijdige politieke opdracht tot wereldwijde CO2-emissie-reductie focusseert. Of CO2-emissie-reductie gunstig klimaateffect heeft of juist geheel niet, dat is bij het VN-IPCC niet hun politieke opdracht. Niet alles is overigens negatief! Door het toegenomen volume CO2 ppm in de atmosfeer sinds de opkomst van de industrialisatie, is er inmiddels een enorme vergroening van de aarde aan de gang.

‘Klimaatverandering’ is niet te stoppen! In haar aard is ‘klimaatverandering’ niet te beheersen en ook niet met een grote zak ideologisch en verspillende subsidie van 1000 ~ 2000 miljard € vanuit het ‘groene’ EU-bureel van Timmermans-Samsom, op basis van het ‘moeten’ vanuit het Parijse klimaatakkoord.

Paul Scheffers.

Er is geen ‘klimaatcrises’ die wetenschappelijk stand kan houden. Ook een “Great Reset’ is vooral ‘BIG BUSINESS’. ‘Klimaatbeheersing’ tegen ‘klimaatverandering’ is dan ook DE politieke dwaling van jewelste van deze eeuw, populistisch klimaatburgerbedrog bovendien, waar zonder aanhoudende wetenschappelijke tegenargumenten en door een noodwettelijke geblokkeerde democratische inspraak wij kritische burgers onder de negatieve lasten ervan zwaar zullen moeten lijden.

 

 

***