Klimaatverandering verdient altijd onze aandacht, maar het idee dat we nu meteen onze energievoorziening op zijn kop moeten zetten?Onnodige klimaathaast.

Optimaal economisch resultaat wordt gezien bij 3,5 graden Celsius opwarming in 2100.

Sterfte als gevolg van extreem weer spectaculair gedaald.

Waarom heeft de EU de jonge Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg uitgenodigd om in Brussel te spreken in plaats van de Nobelprijswinnende klimaateconoom William Nordhaus? Die vraag wordt beantwoord in een essay getiteld ‘Undue Climate Haste’, dat de CLINTEL Foundation onlangs heeft gepubliceerd. Het essay concludeert: “De belangrijkste boodschap van dit essay is dat we geen haast hebben en dat paniek ongegrond is. Klimaatverandering verdient altijd onze aandacht, maar het idee dat we nu meteen onze energievoorziening op zijn kop moeten zetten, lijkt eerder door emotie dan door rede te worden gedreven.”

Een bijdrage van Marcel Crok (CLINTEL).

Klimaatverandering verdient altijd onze aandacht, maar het idee dat we nu meteen onze energievoorziening op zijn kop moeten zetten?

William Nordhaus. Foto: Yale.

De EU heeft besloten dat zij tegen 2050 een CO2 uitstoot van nul wil bereiken. Als dat lukt, wordt Europa het eerste ‘klimaatneutrale’ continent. De media hebben deze ambitie overwegend toegejuicht. Politici beweren dat dit beleid veel voordelen zal opleveren: het zal de economie sterker maken en banen scheppen. Maar zijn deze beweringen gerechtvaardigd, bijvoorbeeld op grond van een kosten-batenanalyse?

Dat zijn ze niet, stelt het essay Undue Climate Haste. Opmerkelijk is dat de Nobelprijswinnende klimaateconoom William Nordhaus (2018) in zijn Nobellezing in Stockholm aantoonde dat het ‘economisch optimum’ voor klimaatbeleid is om 3,5 graden Celsius opwarming toe te staan in 2100. Economisch gezien is het beter om een zekere mate van klimaatschade te accepteren en de kosten van mitigatie (beperking van CO2 uitstoot) te beperken dan andersom: ambitieuze doelen zoals onder de 2 graden of zelfs 1,5 graad blijven, zijn extreem duur.

Onhaalbaar

De klimaatdoelstellingen van de EU zijn niet alleen erg duur, ze zijn in de praktijk ook onhaalbaar. Een eenvoudige berekening toont aan dat om in 2050 een netto-nulemissie te bereiken, de EU vanaf nu tot 2050 elke week een nieuwe kerncentrale moet bouwen. In totaal zouden dan 1650 nieuwe kerncentrales nodig zijn. Vandaag, 60 jaar nadat het eerste kernenergiecentrale in productie werd genomen, zijn er echter slechts 450 van dergelijke centrales in de wereld.

De EU heeft een sterke voorkeur voor ‘hernieuwbare’ energiebronnen, zoals wind en zon, in plaats van kernenergie. Om netto nul te bereiken met wind zouden er tot 2050 elke twee dagen 450 nieuwe turbines van 2,5 MW moeten worden geïnstalleerd; 82.000 windmolens per jaar! Waar zou u die allemaal plaatsen?

Onnodig

In het laatste deel van het essay wordt uitgelegd dat de haast waarmee de EU haar klimaatdoelstelling nastreeft, totaal onnodig is. Bijna alle belangrijke parameters wijzen erop dat klimaatverandering een beheersbaar fenomeen is. We beschikken nu over de technologie en de rijkdom om die verandering het hoofd te bieden.

Het aantal slachtoffers van extreem weer is de afgelopen eeuw met meer dan 95% gedaald. Ook de schade van dergelijke fenomenen, gecorrigeerd voor de groei van de economie, is licht gedaald. De zeespiegel stijgt, maar zeer langzaam en bovendien is er geen versnelling merkbaar in de lange getijden-meetgegevens.

Klimaatverandering verdient altijd onze aandacht, maar het idee dat we nu meteen onze energievoorziening op zijn kop moeten zetten?

Marcel Crok.

Intussen zijn er sterke aanwijzingen dat de klimaatmodellen, waarop het klimaatbeleid grotendeels is gebaseerd, ‘overgevoelig’ zijn, d.w.z. dat het reële klimaat minder gevoelig is voor CO2 dan de klimaatmodellen beweren. Dit betekent minder opwarming in de toekomst en dat de CO2-reducties die nodig zijn om onder de 2 graden-doelstelling te blijven, niet zo agressief hoeven te zijn. Zelfs als de emissies de rest van de eeuw boven het niveau van 2020 blijven, blijft de tweegradendoelstelling in zicht. Helaas vertelt de klimaatwetenschap de beleidsmakers zelden over deze relatief nieuwe inzichten, en geeft zij er de voorkeur aan scenario’s te bespreken die op klimaatmodellen zijn gebaseerd.

Het essay Undue Climate Haste is geschreven in opdracht van de ECR-fractie van het Europees Parlement in Brussel.

U kunt het essay hier lezen.

***

Stichting CLINTEL

De stichting Climate Intelligence (CLINTEL) is een onafhankelijke stichting die actief is op het gebied van klimaatverandering en klimaatbeleid. CLINTEL is in 2019 opgericht door emeritus hoogleraar geofysica Guus Berkhout en wetenschapsjournalist Marcel Crok. De belangrijkste doelstelling van CLINTEL is het genereren van kennis en inzicht in de oorzaken en gevolgen van klimaatverandering, alsmede de effecten van klimaatbeleid.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Marcel Crok, marcel.crok@clintel.org

Website: https://clintel.org

***