Steven Koonin.
Auteur: Rupert Darwall
Vertaling: Martien de Wit.
Op 8 januari 2014 vond aan de New York University in Brooklyn een unieke gebeurtenis plaats in de geschiedenisboeken over de opwarming van de aarde: een bijna acht uur gestructureerd debat tussen drie klimaatwetenschappers die de consensus over de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde ondersteunen en drie klimaatwetenschappers die dit betwisten, onder leiding van een team van zes vooraanstaande natuurkundigen van de American Physical Society (APS) onder leiding van Dr. Steven Koonin, een theoretisch natuurkundige aan de New York University.
Het debat, dat werd georganiseerd door de APS, toonde aan dat klimaatwetenschappers die de consensus onderschrijven, twijfels en onzekerheden koesteren en toegeven dat er gaten zitten in de klimaatwetenschap – dit in schril contrast met de berichtgeving van instanties zoals het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC), waarin geen twijfel doorklinkt.
Op een bepaald moment las Koonin een passage voor uit het vijfde evaluatierapport van het IPCC, dat het jaar daarvoor was uitgebracht. De door computermodellen gesimuleerde reacties op forcings – de term die door klimaatwetenschappers wordt gebruikt voor veranderingen in de energiestromen in en uit het klimaatsysteem, zoals veranderingen in zonnestraling, vulkaanuitbarstingen en veranderingen in de concentraties van broeikasgassen in de atmosfeer – “kunnen naar boven of beneden worden bijgesteld”. Deze schaalverandering omvat ook broeikasgasforceringen.
Sommige factoren in sommige computermodellen moesten naar beneden worden bijgesteld om de computersimulaties te laten overeenstemmen met de werkelijke klimaatwaarnemingen. Maar toen het ging om het maken van honderdjarige projecties waarop regeringen vertrouwen en die het klimaatbeleid bepalen, werden de schaalfactoren verwijderd, wat waarschijnlijk resulteerde in een 25 tot 30% te hoge voorspelling van de opwarming in 2100.
De daaropvolgende dialoog tussen Koonin en Dr. William Collins van het Lawrence Berkeley National Laboratory – een van de hoofdauteurs van het hoofdstuk over de evaluatie van klimaatmodellen in het vijfde evaluatierapport – bracht iets aan het licht dat verontrustender was en meer opzettelijk dan gaten in de wetenschappelijke kennis:
– Dr. Koonin: Maar als het model u vertelt dat u de reactie op de forcing met 30 % verkeerd hebt, dan moet u toch diezelfde factor van 30 % gebruiken wanneer u een projectie maakt over een eeuw?
– Dr. Collins: Ja. En één van de redenen waarom we dat niet doen is omdat we de modellen niet gebruiken als een statistisch projectie-instrument.
– Dr. Koonin: Als wat gebruikt u ze dan wel?
– Dr. Collins: Wel, we hebben precies dezelfde modellen genomen die de forcing verkeerd hadden en die projecties tot 2100 min of meer verkeerd hadden.
– Dr. Koonin: Waarom tonen we die projecties dan op honderdjarige schaal?
– Dr. Collins: Wel, ik bedoel, dat is een deel van het [IPCC] beoordelingsproces.
Koonin was buitengewoon geschikt om de APS klimaat workshop te leiden. Hij heeft een grondige kennis van computermodellen, die de werkpaarden van de klimaatwetenschap zijn geworden. Als jonge man schreef Koonin een artikel over computermodellering van nucleaire reacties in sterren en gaf hij een cursus over computationele natuurkunde aan Caltech. In het begin van de jaren negentig was hij betrokken bij een programma waarbij satellieten werden gebruikt om het albedo van de aarde te meten – dat wil zeggen de weerkaatsing van inkomende zonnestraling in de ruimte. Als student aan Caltech aan het eind van de jaren zestig kreeg hij les van Nobel natuurkundige Richard Feynman en was hij onder de indruk van wat Koonin Feynman’s “absolute intellectuele eerlijkheid” noemt.
Toen hij in 2004 de hoofdwetenschapper van BP werd, werd Koonin onderdeel van het bredere klimaatveranderingsmilieu. Een van zijn opdrachten was het uitleggen van de fysica van de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde aan prins Philip tijdens een diner in Buckingham Palace. In 2009 werd Koonin ondersecretaris bij het ministerie van Energie in de Obama-regering.
Het APS-klimaatdebat was het keerpunt in Koonins denken over klimaatverandering en consensus-klimaatwetenschap (‘The Science’). “Ik begon met te geloven dat we in een race waren om de planeet te redden van een klimaatcatastrofe,” schrijft Koonin in zijn nieuwe boek, “Unsettled: What Climate Science Tells Us, What It Doesn’t, And Why It Matters.” “Ik kwam niet alleen verrast terug van de APS workshop, maar ik was ook geschokt door het besef dat de klimaatwetenschap veel minder volwassen is dan ik had gedacht.”
‘Unsettled’ is een gezaghebbende inleiding over de wetenschap van klimaatverandering die het deksel van ‘The Science’ optilt en volop zaken ontdekt die niet zijn zoals ze zouden moeten zijn. “Als wetenschapper,” schrijft Koonin, “had ik het gevoel dat de wetenschappelijke gemeenschap het publiek in de steek liet door niet onomwonden de hele waarheid te vertellen.” Het doel van Koonin is om dat recht te zetten.
Koonin’s aanklacht tegen ‘The Science’ begint met het (ten onrechte) vertrouwen op onbetrouwbare computermodellen. Het op bruikbare wijze beschrijven van het klimaat van de aarde, schrijft Koonin, is “een van de meest uitdagende wetenschappelijke simulatieproblemen.” Modellen verdelen de atmosfeer in pannenkoekvormige dozen van ongeveer 100 km breed en een kilometer diep. Maar de opwaartse energiestroom van tropische onweerswolken, die meer dan dertig keer zo groot is als die van menselijke invloeden, vindt plaats over kleinere schalen dan de geprogrammeerde dozen. Dit dwingt klimaatmodelleurs tot het maken van veronderstellingen over wat er binnen die kaders gebeurt. Zoals een modelleur bekent, “het is een echte uitdaging om te modelleren wat we niet begrijpen”.
Onvermijdelijk laat dit veel ruimte voor subjectieve opvattingen en voorkeuren van modelleurs. Een belangrijke vraag die klimaatmodellen moeten beantwoorden is de raming van de evenwichtsklimaatgevoeligheid van koolstofdioxide (ECS), die ons moet vertellen met hoeveel de temperatuur stijgt bij een verdubbeling van de koolstofdioxideconcentratie in de atmosfeer. In 2020 gaven klimaatmodelleurs van het Duitse Max Planck Instituut echter toe dat ze hun model hadden afgestemd op een ECS van ongeveer 3° Celsius. “Over creatief boekhouden gesproken!” aldus Koonin.
‘The proof of the pudding, is in the eating’, zo luidt een bekend gezegde. Computerprojecties kunnen natuurlijk niet worden getoetst aan een toekomst die nog moet komen, maar ze kunnen wel worden getoetst aan huidige en vroegere klimaten. Klimaatmodellen zijn het zelfs niet eens over wat de huuige gemiddelde temperatuur is. “Een bijzonder schokkende eigenschap is dat de gesimuleerde gemiddelde mondiale oppervlaktetemperatuur,” merkt Koonin op, “tussen de modellen onderling ongeveer 3°C verschilt, drie keer meer dan de waargenomen waarde van de opwarming van de twintigste eeuw die zij beweren te beschrijven en te verklaren.”
Een andere onverklaarbare eigenschap van klimaatmodellen betreft de eerste van de twee twintigste-eeuwse opwarmingsverschijnselen van 1910 tot 1940, toen de menselijke invloeden veel kleiner waren. Gemiddeld geven de modellen een opwarming van ongeveer de helft van wat werkelijk werd waargenomen. Het feit dat de laatste modellen er niet in slagen om in die decennia snel genoeg op te warmen, suggereert dat het mogelijk, zelfs waarschijnlijk, is dat interne klimaatvariabiliteit een belangrijke bijdrage levert aan de opwarming van de afgelopen decennia, stelt Koonin. “Dat de modellen het verleden niet kunnen reproduceren is een grote rode vlag – het tast het vertrouwen in hun projecties van toekomstige klimaten aan.” Het is ook niet geruststellend dat de nieuwste generatie klimaatmodellen voor de jaren na 1960 een grotere spreiding en grotere onzekerheid te zien geeft dan eerdere modellen – wat impliceert dat de wetenschap geen vooruitgang heeft geboekt, maar juist achteruit is gegaan. Dat is niet zoals wetenschap behoort te werken.
Het tweede deel van de aanklacht van Koonin betreft de vervorming, de verkeerde voorstelling en de verkeerde karakterisering van klimaatgegevens ter ondersteuning van een verhaal van klimaatcatastrofisme op basis van de toenemende frequentie van extreme weersomstandigheden. Als voorbeeld neemt Koonin een “schokkend misleidende” bewering en bijbehorende grafiek in het 2017 Climate Science Special Report van de Amerikaanse regering dat het aantal hoge-temperatuurrecords van de afgelopen twee decennia veel hoger is dan het aantal lage-temperatuurrecords in de 48 aan elkaar grenzende staten. Koonin toont aan dat de sterke stijging van het aantal hoge temperaturen in de afgelopen twee decennia een kunstgreep is van een methodologie die bewust is gekozen om te misleiden. Na het opnieuw doorlopen van de gegevens vertonen de recordhoogten een duidelijke piek in de jaren 1930, maar er is geen significante trend over de 120 jaar van waarnemingen vanaf 1895, of zelfs sinds 1980, toen de menselijke invloeden op het klimaat sterk toenamen. Daarentegen is het aantal koude recordtemperaturen in de loop van meer dan een eeuw gedaald, waarbij de tendens na 1985 is versneld.
Koonin merkt op: “Temperatuurextremen in de aan elkaar grenzende staten van de VS zijn sinds het einde van de negentiende eeuw minder vaak voorgekomen en iets milder geworden.” Evenzo wordt een kernboodschap in de 2014 National Climate Assessment van een opwaartse trend in orkaanfrequentie en -intensiteit, herhaald in de 2017 assessment, 728 pagina’s later tegengesproken door een verklaring , diep verstopt in een appendix waarin staat dat er geen significante trend is geweest in het wereldwijde aantal tropische cyclonen “noch is er een trend geïdentificeerd in het aantal orkanen op het land in de VS.”
Dat zal veel politici verbazen. “In de afgelopen dertig jaar is het aantal natuurrampen dramatisch toegenomen,” beweerde minister van Financiën Janet Yellen vorige maand ten onrechte in een pleidooi ter ondersteuning van het infrastructuurpakket van de regering-Biden. “We bevinden ons nu in een situatie waarin klimaatverandering een existentieel risico vormt voor onze toekomstige economie en manier van leven,” beweerde ze. De opoffering van de wetenschappelijke waarheid in de vorm van objectieve empirische gegevens ten gunste van een catastrofistisch klimaatverhaal is duidelijk te zien. Zoals Koonin de zaak samenvat: “Zelfs nu de menselijke invloeden sinds 1950 zijn vervijfvoudigd en de aarde in bescheiden mate is opgewarmd, blijven de meeste ernstige weersverschijnselen binnen de variabiliteit van het verleden. Voorspellingen van toekomstige klimaat- en weersverschijnselen berusten op modellen die aantoonbaar ongeschikt zijn voor het doel.”
Koonin heeft ook scherpe woorden voor de beleidskant van de klimaatveranderingsconsensus, die beweert dat klimaatverandering weliswaar een existentiële bedreiging vormt, maar dat het oplossen ervan door de samenleving volledig koolstofvrij te maken ongecompliceerd en relatief pijnloos is. “Twee decennia geleden, toen ik in de particuliere sector werkte”, schrijft Koonin, “heb ik geleerd te zeggen dat het doel om de menselijke invloeden op het klimaat te stabiliseren ‘een uitdaging’ was, terwijl er in de regering over werd gesproken als ‘een kans’. Nu, terug in de academische wereld, kan ik het onomwonden ‘een feitelijke onmogelijkheid’ noemen.”
In tegenstelling tot veel wetenschappers en de meeste politici, heeft Koonin een goed begrip van de kloof tussen ontwikkelde landen en ontwikkelingslanden, voor wie het koolstofarm maken van de economie een luxe is die ze zich niet kunnen veroorloven. Deze kloof gaat terug tot de begindagen van het klimaatproces in de VN, eind jaren tachtig. Het is zelfs de reden waarom de ontwikkelingslanden aandrongen op het volgen van de V.N. route in tegenstelling tot een intergouvernementele route die in 1987 leidde tot het Protocol van Montreal betreffende stoffen die de ozonlaag afbreken. “De economische verbetering van het grootste deel van de mensheid in de komende decennia zal de vraag naar energie nog sterker stimuleren dan de bevolkingsgroei,” zegt Koonin. “Wie gaat de ontwikkelingslanden betalen om niet uit te stoten? Die simpele vraag stel ik al meer dan vijftien jaar aan veel mensen en ik heb nog steeds geen overtuigend antwoord gehoord.”
Het meest verontrustende deel van ‘Unsettled’ betreft de wetenschap en de rol van wetenschappers. “Wetenschap is een van de weinige menselijke activiteiten – misschien wel de enige – waarin fouten systematisch worden bekritiseerd en vrij vaak, na verloop van tijd, worden gecorrigeerd,” schreef Karl Popper bijna zes decennia geleden. Die voorwaarde geldt niet in de klimaatwetenschap, waar fouten zijn ingebed in een politiek verhaal en kritiek wordt onderdrukt.
In een recent essay merkt de filosoof Matthew B. Crawford op dat de trots van wetenschap als een manier om kennis te genereren – in tegenstelling tot religie – is om falsifieerbaar te zijn. Dat verandert wanneer de wetenschap als autoriteit wordt opgedrongen om politici te ontslaan van de verantwoordelijkheid om hun beleidskeuzes te rechtvaardigen (“de wetenschap zegt,” wordt ons herhaaldelijk voorgehouden). “Maar wat voor soort autoriteit zou het zijn die volhoudt dat haar eigen begrip van de werkelijkheid slechts voorlopig is?” vraagt Crawford. “Wil een autoriteit echt gezaghebbend zijn, dan moet zij een soort epistemisch monopolie claimen, of dat nu priesterlijke of wetenschappelijke kennis is.”
Aan het begin van ‘Unsettled’ wordt Feynmans axioma van absolute intellectuele eerlijkheid afgezet tegen de “dubbele ethische binding” van klimaatwetenschapper Stephen Schneider.
Aan de ene kant zijn wetenschappers ethisch gebonden door de wetenschappelijke methode om de waarheid te vertellen. Anderzijds zijn het menselijke wezens die het risico van een potentieel rampzalige klimaatverandering willen beperken. “Ieder van ons moet beslissen wat de juiste balans is tussen effectief zijn en eerlijk zijn,” zei Schneider.
“Effectief zijn’ helpt de druk op klimaatwetenschappers te verklaren om zich te conformeren aan ‘The Science‘ en het ontstaan van een kennismonopolie op het gebied van klimaatwetenschap. De functie daarvan is, zoals Crawford het uitdrukt, het vervaardigen van een product – politieke legitimiteit – dat op zijn beurt vereist dat concurrerende meningen worden gedelegitimeerd en uit het publieke debat worden verdreven door het opleggen van een “moratorium op het stellen van vragen”.
Dit betekent dat de poortwachters van de klimaatwetenschap bepalen wie wel en wie niet mag oordelen over klimaatwetenschap. “Alsjeblieft, red ons van gepensioneerde natuurkundigen die denken dat ze slimmer en wijzer zijn dan iedereen in de klimaatwetenschap, tweette Gavin Schmidt, NASA waarnemend senior klimaatadviseur, over Koonin en zijn boek. “Ik ben het eens met zo’n beetje alles wat je hebt geschreven”, zegt een voorzitter van een universitaire afdeling aardwetenschappen tegen Koonin, “maar ik durf dat niet in het openbaar te zeggen.” Een andere wetenschapper bekritiseert Koonin omdat hij munitie geeft aan “de ontkenners”, en een derde schrijft een opiniestuk waarin hij er bij de Universiteit van New York op aandringt de positie van Koonin daar te heroverwegen. Het gaat verder dan wetenschappers. Facebook heeft een “Wall Street Journal” recensie van ‘Unsettled’ verwijderd. Evenzo blijft ‘Unsettled’ onbesproken door de ‘New York Times’, de ‘Washington Post’” (hoewel er een opiniestuk in stond van Marc Thiessen gebaseerd op een interview met Koonin) en andere dagbladen, die Koonin’s beargumenteerde onenigheid over het klimaat liever behandelen alsof het niet bestaat.
Rupert Darwall.
Het moratorium op het stellen van vragen betekent de dood van de wetenschap, zoals begrepen en beschreven door Popper, een slachtoffer van de tegenstrijdige eisen van politiek nut en wetenschappelijke integriteit. Veel wetenschappers nemen dit voor lief. Koonin doet dat niet. Door zijn forensische vaardigheid en door zijn bevindingen toegankelijk te maken voor niet-specialisten, heeft Koonin het belangrijkste boek over klimaatwetenschap in decennia geschreven.
***
Rupert Darwall is senior fellow van de RealClear Foundation en auteur van Green Tyranny en Capitalism, Socialism and ESG.
Goed artikel over Koonin,
Schijnbaar een man die nog wat gelegen is om de waarheid boven tafel te krijgen, een moeilijk iets heden, je moet er veel kennis voor hebben.
Maar schijnbaar zijn er heel veel wetenschappers die juist rampen willen zien, het lijkt wel of ze er op kikken, ze willen er niets van weten dat alles uiteindelijk wel meevalt, hoe komt dat, bang voor hun gesubsidieerde baan?
En hoe is het mogelijk dat de wetenschappers mee gaan met bevindingen van modellen die totaal en toe niet deugen, subsidies?
De media doet hier ook aan mee, het moet immers spannend blijven, sensatie nieuws, hun aards verdoemenis beeld moet in stand worden gehouden, en zo word de hele wereld besmet met iets wat niet klopt en leeft in een computer, geweldig, een hele wereld voor de gek houden.
Alles word uit de kast getrokken om de mensheid kort te houden en te verarmen, let maar eens op, bijna maandelijks komen er wetjes, of voorstellen die onze vrijheid een beetje minder maken, heel heel langzaam bijna ongemerkt gebeurd dat.
Klimaat, wat een effectief middel, het middel voor totale controle te verkrijgen over de westerse mensheid, een nieuw soort oorlog, gericht tegen eigen bevolking.
Theo
Wetenschappers als Koonin kan ik waarderen, wetenschappers als Schneider die wetenschap met religie en politiek vermengen zou ik tot charlatans willen benoemen.
De wetenschap is een geschiedenis boek geworden. Ja er zijn enkele klagers. Het antwoord van de moderne samenleving is die te negeren. Een enkeling weet het nog in een boek op te schrijven. Nu leest toch niemand dat. Maar als de schrijver toch in de.media komt wordt hij kaltgestalt. Zie pim. Wat hij toen ter berde bracht is er nu nog niet beter op geworden.
Klimaat is een gepasseerd station. Het gaat nu om de oplossingen. Daar komt bij dat klimaatbeleid een politiek probleem is geworden en dus de oplossingen ook politiek moeten zijn. De ingenieurs er uit dan wel zodanig financieel afhankelijk gemaakt dat alleen de juiste keuzes worden gemaakt. Een goed voorbeeld is van het gas af voor de particulier. De eigen gas hoogrendement ketel vervangen door een warmtenet wat gestookt wordt op geïmporteerd huisvuil. De brandstof is gratis inkoop en past in de nieuwe circulaire economie. Er is dan NUL co2 uitstoot afkomstig van een directe fossiele bron. De wetenschappers en technici zijn alleen nodig om een rapport te schrijven dat dit een fantastische oplossing is en de bevolking kansen bied om mee te doen met de oplossing van de klimaat catastrofe.
Wetenschappers worden ook hier nog gewaardeerd. Jaap van dissel heeft als directeur van het rivm een wetenschap prijs gekregen voor de corona crisis. De modellen wezen op een totale uitsterven van de bevolking en dank zij de politieke keuzen als avondklok en winkel manden en karretjes poetsen is deze ramp afgewend. Dissidenten als Maurice de hond die hierover een webblog heeft die niet strookt met de who en rivm wetenschappers is hierbij volledig genegeerd. Dat gaan we met klimaat ook zien. In de modellen zijn we over dertig jaar allemaal dood door klimaatverandering. Ik doe de voorspelling dat dit niet zal gebeuren. Dank zij windmolens en houtstook zal deze ramp worden afgewend. Echt zorgen maak ik me over China waar nog geen enkele klimaat urgentie is en ze volo inzetten op gekochte brandstof zoals kolen en uranium terwijl Europa geheel op gratis energie gast draaien wat ons dank zij het niet meer in hoeven te kopen van olie en gas ons een geweldige rijkdom gaat opleveren. Te beginnen op 1 juli wanneer de nieuwe energie prijzen voor de klein verbruiker ingaan.
@eab,
China zet ook ook stevig in op zon & wind.
Ze hebben vorig jaar meer dan de helft van de wereldproductie aan zonnepanelen geïnstalleerd. Willen in 2060 klimaatneutraal zijn. Gegeven hun welvaartsachterstand, vind ik dat sterk.
Het boek staat hier
rapidgator.net/file/13bcf8adcead751b2c0e8aa655d912dd/SaNet.ST–Unsettled.pdf.html
Ik heb het gevoel dat op het niveau van bovenstaand stuk de discussie nog wel honderd jaar door kan gaan.
Wanneer komt nu die doorbraak eens, de echte, zodat iedereen van gemiddelde intelligentie verzuchten kan:
‘Eindelijk, ze zijn er uit, het slopen kan beginnen. Ik hoop dat ze die molen in mijn achtertuin de goede kant op laten vallen.’
Troubadour,
Ik vrees dat het ‘Point of no Return’ gepasseerd is. Ook al weten de wetenschappers dat de klimaatwetenschap ‘unsetteld’ is en dat er geen bewijzen zijn voor een klimaatcrisis, ze zullen wegkijken en het tegenovergestelde blijven beweren. Allemaal bevangen door angst stelling te moeten nemen tegen een almachtige en meedogenloze lobbycratie van het klimaatalarmisme, een nieuwe wereldgodsdienst. Wee je gebeente om je als afvallige of ongelovige te manifesteren. In de Middeleeuwen wisten ze daar wel raad mee. In onze moderne tijd ook voorbeelden te over.
Interessant artikel! Unsettled ga ik zeker nog in huis halen.
Het is het zoveelste signaal dat politiek en klimaatwetenschap in een buitengewoon kwalijke verstandhouding een neerwaartse spiraal ontketend hebben waarbij de waarheid en waarheidsvinding volledig uit het oog zijn verloren. Het draait niet om de inhoud. Het draait om de vorm. Het ene artikel na het andere artikel poogt met steeds krachtiger termen de onnozele burger te overtuigen van een aanstaande massa-extinctie. Orkanen, overstroming, droogte en hitte zullen ons uitroeien. Het is propaganda van de bovenste plank.
Toch komt er een moment waarop de pseudowetenschappers moeten toegeven er volledig naast te zitten. Het enige dat daarvoor nodig is is tijd. Helaas zullen politici in de schaduw van die tijd onze vrijheden hebben ingenomen. Wat niet zal lukken, zoals het artikel ook aangeeft, is om het gebruik van fossiele brandstoffen wereldwijd uit te roeien. De mensheid zal zeker nog 2 of 3 duizend gigiton CO2 in de atmosfeer brengen en waarschijnlijk leidt dat tot wat extra ppm’s. Zeer welkom overigens!
Ik zeg altijd maar zo: CO2, in de lucht ermee!
Het komt er vandaan, het hoort er thuis en het vormt de bron van de lange voedselketen in het ecologische systeem. Ondertussen doet CO2 in fysische zin nog iets aan wat broeikaseffect wordt genoemd. Eveneens een zeer welkom en levensvoorwaardelijk mechanisme dat de aarde leefbaar maakt. De eerste 200 ppm doen veruit het meest. Alle honderden ppm’s daarna zijn onbelangrijk.
Er is geen en komt geen klimaatnoodtoestand door gebruik van fossiele brandstoffen; dat is allemaal gebaseerd op Fake Science!
Maar de vraag is dan: hoe gaat die Fake Science van tafel en wie heeft de macht om dat te bewerkstelligen?
Iedereen danst mee in het ritme van de dirigent (VN en financiële elites)
Goeie vraag Willem.
Zolang er nog een beetje democratie is heeft de burger bij elke verkiezing de keus. De laatste verkiezing is van 3 maanden terug maar ik zag maar weinigen een verstandig besluit nemen.
De verkiezingen hebben laten zien dat de meerderheid kiest boor een rechtser geluid. De thema’s zijn bekend.
Hieronder valt ook de afkeer van het huidige energie- en klimaatbeleid.
Het zou goed zijn als er een rechts kabinet zou komen, dat de onzinnige en niet-kosteneffektieve elementen uit het beleid en maatregelen zou slopen, tijd zou inruimen voor herbezinning en kernenergie voor wind en zon in de plaats zou stellen.
Ik heb met veel interesse deze lovende review van het boek van Koonin gelezen.
Daarna heb ik ook eens gaan zoeken of anderen ook zo lovend zijn. Ik vond al snel een review die heel anders klonk: https://yaleclimateconnections.org/2021/05/a-critical-review-of-steven-koonins-unsettled/
“Koonin makes use of an old strawman concocted by opponents of climate science in the 1990s to create an illusion of arrogant scientists, biased media, and lying politicians – making them easier to attack.”
“Koonin’s bias became evident in the introduction by his use of biased language… “obfuscate”…alarmism”…”omerta”…”
Lees in detail eens deze review. Laat me dan eens weten dewelke ik moet geloven (en waarom): die hierboven of die in de link.
Ach Scientific American publiceert ook een hit piece van de hand van Oreskes en Mann. Dat doet me gelijk denken aan de actie van SA met The Skeptical Environmentalist van Lomborg toen dat boek verscheen.
https://wattsupwiththat.com/2021/06/02/scientific-american-steps-in-it/
Dus als Scientific American er zoveel moeite in steekt, dan weet je dat het een belangrijk boek is om aan te schaffen. Kopen dus!
Thomas,
Ik heb je via e-mail verzocht om je als nieuwkomer even voor te stellen. Je e-mail-adres bleek onbereikbaar, dus waarschijnlijk niet bestaand.
Dat betekent een blokkade.
H. Labohm
Dank. Ga zo door. Iemand die onder valse voorwendselen binnendringt, moet je wegjagen.
Ik heb zo’n vermoeden dat arnout thomas is.
Arnout is in de spam gezet.
Wie is Arnout
Anoniem
Wie is anoniem?
Hans L.
Ik heb daarnaast ook het vermoeden dat trollen soms onder andermans (hier bekende) naam (met een vals e-mail adres) hier reacties plaatsen. Controleer jij daar ook op?
Thomas, de ongelovige. Maar die had het ook bij het verkeerde end.
“Een andere onverklaarbare eigenschap van klimaatmodellen betreft de eerste van de twee twintigste-eeuwse opwarmingsverschijnselen van 1910 tot 1940, toen de menselijke invloeden veel kleiner waren. Gemiddeld geven de modellen een opwarming van ongeveer de helft van wat werkelijk werd waargenomen. Het feit dat de laatste modellen er niet in slagen om in die decennia snel genoeg op te warmen, suggereert dat het mogelijk, zelfs waarschijnlijk, is dat interne klimaatvariabiliteit een belangrijke bijdrage levert aan de opwarming van de afgelopen decennia, stelt Koonin. “Dat de modellen het verleden niet kunnen reproduceren is een grote rode vlag – het tast het vertrouwen in hun projecties van toekomstige klimaten aan.”
Dat lijkt me een achterhaald punt. Inmiddels is duidelijk dat de zon daarin een rol heeft gespeeld.
https://climate.nasa.gov/faq/14/is-the-sun-causing-global-warming/
De opwarming aan het begin van de vorige eeuw was overigens veel geringer dan de opwarming sinds 1980.
Bart Vreeken
Je wilt het (angst)vuurtje brandend houden?
Het gaat me erom dat de informatie klopt. Dan kan iedereen daarmee doen wat hij wil.
Bart Vreeken
Dat is dan heel goed Bart, maar wat betekent het in deze? Tja, tussen 1980 en nu zit 21 jaar. In theorie zou dat wat over klimaat kunnen zeggen. Het is dus warmer geworden, Vanaf het laatste glaciaal tot nu lijkt me dat volkomen voor de hand liggend. Of dat binnen de normaal geld kun je misschien vergelijken met een vorig interglaciaal. Elk ander vergelijk blijft dubieus.
In de tussentijd adapteer je, Bijv. in verband met natte voeten.
Bart: “De opwarming aan het begin van de vorige eeuw was overigens veel geringer dan de opwarming sinds 1980.”
Onjuist, de opwarming tussen1920 en 1930 bedroeg ongeveer 3 graden, dat is evenveel als die aan het eind van de eeuw, tussen 1980 en 2020 (https://www.researchgate.net/figure/North-Atlantic-average-temperatures-and-Greenland-Summit-temperatures-Error-band-red_fig4_307841256); https://www.researchgate.net/figure/The-rapid-temperature-increase-of-the-1920s-was-recorded-at-all-Greenland-stations_fig4_226761319).
Ook globaal is de opwarming tussen 1900 en 1930 (0.6 C) volkomen vergelijkbaar met die in het tijdvak 1980 – 2015. (https://www.researchgate.net/figure/Evolution-de-la-temperature-moyenne-annuelle-mondiale-ecart-a-la-moyenne-sur-la-periode_fig4_320467451).
Het gaat me erom dat de informatie klopt. Dan kan iedereen daarmee doen wat hij wil.
Onnavolgbaar, Chemical. Maar met je laatste regel ben ik het eens.
En Peter van Beurden, je kunt niet rekenen.
Bart, de beschrijving van Chemical is bij benadering vooral van toepassing op ontwikkeling van de temperatuur van het zeewateroppervlak.
Echter, vanaf de jaren ’80 is er een groot verschil ontstaan met de temperatuur op land want deze is wel aanzienlijk harder gestegen dan de temperatuur van het zeewater. Volgens mij wijst dit in de richting van de mogelijkheid dat naast broeikasgassen andere factoren een significante rol spelen als het gaat om de antropogene factor. Om deze zaken van elkaar te kunnen onderscheiden is het denk ik noodzakelijk om veel verder terug te kijken in de tijd dan de periode vanaf 1750 of 1850 of een nog meer recent startpunt.
Martijn, dat is ook de reden waarom ik naast de mondiale opwarming (gedomineerd door het zeewater) ook die van Groenland laat zien.
Chemical, Martijn,
Goed, je wilt dus verschil maken tussen de temperatuur boven land en boven zee. Hier nog eens het plaatje van de trend op basis van UAH. Je ziet het verloop van het voortschrijdend 30-jarig gemiddelde, opgesplitst tussen land en zee. Dat is heel robuuste statistiek waar door de lange periode veel kort durende fluctuaties uitgefilterd zijn.
https://www.logboekweer.nl/Actueel/UAH_Trend30yr_New.PNG
Je ziet een voortgaande opwarming, die inderdaad boven land sneller is dan boven zee. Dat is niet meer dan logisch: de zee heeft een enorme massa water, die maar heel traag opwarmt. Dat is de reden dat de klimaatverandering zo traag verloopt, en nog eeuwen door kan gaan. De ontwikkeling boven land zal meer in evenwicht zijn met de huidige CO2-concentraties.
Bovendien wordt een deel van de opwarming boven zee gebruikt om water te verdampen. Er is ook een toename te zien van atmosferisch waterdamp. Het verhaal van Bart is heel consistent.
Correctie. Mijn eerste post “ …de opwarming tussen1920 en 1930 bedroeg ongeveer 3 graden, dat is evenveel als die aan het eind van de eeuw, tussen 1980 en 2020 ” moet dus zijn:
“… de opwarming tussen1920 en 1930 VAN GROENLAND bedroeg ongeveer 3 graden, dat is evenveel als die aan het eind van de eeuw, tussen 1980 en 2020. “
(Helaas is er geen edit functie op Climategate)
“ Het verhaal van Bart is heel consistent.”
Behalve dan zijn bewering: “De opwarming aan het begin van de vorige eeuw was overigens veel geringer dan de opwarming sinds 1980.” Die is gewoon onjuist.
Nee hoor, ook dat klopt
http://www.woodfortrees.org/plot/hadcrut4gl/mean:12
Nee Bart, want de HadSST3 bevestigd dat beeld toch echt wel degelijk, zie:
https://www.woodfortrees.org/plot/hadcrut3gl/mean:12
PS. Bij het 10-jarig gemiddelde van de HadSST zien we duidelijk dat in de periode tussen de eind 1910s en de begin 1940s de temperatuur een stijging toont van ruim een halve graad C en bij de periode tussen de begin jaren ’70 en de resterende periode van ongeveer 40 jaar stijgt de temperatuur nog geen 0,55 graad C, zie:
https://www.woodfortrees.org/plot/hadcrut3gl/mean:120
(Bart, hierbij mogen we ook nog bedenken dat onder de experts consensus bestaat dat de temperatuur van het zeewater een meer betrouwbare indicator vormt dan de temperatuur gemeten op land… en het is enkel deze laatste factor die verklaart waarom de HadCRUT4 het beeld toont waar jij je aandacht op hebt gericht)
Dit zijn je eigen data Martijn:
https://i.ibb.co/BzXwzdS/1610-2020-22-year-moving-average-for-temperature-vs-sun-30-years-delayed-and-volcanism-combined.jpg
Sorry, ik verwees zojuist met de verkeerde linken naar de HadSST3; deze 2 linken had ik willen gebruiken:
https://www.woodfortrees.org/plot/hadsst3gl/mean:12
https://www.woodfortrees.org/plot/hadsst3gl/mean:120
PS. Het is geenszins vanzelfsprekend dat de zeewater temperatuur een langzamere stijging toont dan de temperatuur op land; want bij de CRUT4 zien we dat de temperatuur tussen de eind 1910s en begin 1940s op land duidelijk minder snel steeg dan bij het zeewater het geval was, zie:
https://www.woodfortrees.org/plot/crutem4vgl/mean:120
(Je voorbeeld betreffende de UAH gaat natuurlijk niet over de vergelijking met de temperatuurstijging in de 1ste helft van de 20ste eeuw)
Re: Modeleur 3 jun 2021 om 22:09
De dataset van het 2 Degrees Institute gaat niet over de zeewater temperatuur want vanaf 1880 wordt in die dataset de mondiale dataset van de NASA (GISTEMP v4) gebruikt.
De opmerking van Bart ging ook niet over zeewater temperatuur.
Bart zei:
“De opwarming aan het begin van de vorige eeuw was overigens veel geringer dan de opwarming sinds 1980.”
Dat vond Chemical onjuist, ten onrechte, laat ook jouw dataset zien.
Nogmaals, de zeewatertemperatuur is fundamenteel bezien de eerste factor waar we naar behoren te kijken – met name wanneer het gaat om een vergelijking tussen de stijging in de 1ste helft van de 20ste eeuw en de stijging die vanaf de 2de helft van de 20ste eeuw volgde.
(Je verwijzing naar enkel de 2 Degrees dataset is dus niet relevant want ik heb in mijn onderzoek immers diverse datasets gebruikt – inclusief de HadSST3 + de NASA dataset voor de zeewatertemperatuur; in de laatste studie hebben ik die dataset gebruikt omdat het voor zover ik weet de enige dataset betreft die beschikbaar is en representatief is voor de periode vanaf begin 1610 Overigens, de HadSST3 zou vanaf 1850 probleemloos aan de dataset van het 2 Degrees Institute kunnen worden gekoppeld maar ik realiseer me dat dit dan eigenlijk een nieuwe/samengestelde dataset zou opleveren… dit heb ik bewust willen vermijden ofschoon het resultaat dan wel nog meer de relevant van de invloed van de zon aantoont. Heb al aangekondigd dat ik momenteel op basis van de dataset van het 2 Degrees Institute werk aan een analyse gericht op het gehele afgelopen millennium met de periode vanaf het jaar 910 – artikel zit innmiddels in de fase van de afronding)
Overigens, in deze nieuwe studie (met 23 co-auteurs waar onder een groot aan tal bekende namen) kun je op pagina 46 mooi zien op basis van een analyse gericht op een groot aantal datasets (16 voor de zon + 5 voor de temperatuur) dat de relatief sterke stijging van de land-datasets een duidelijk effect toont dat is gekoppeld aan de drukstbevolkte gebieden – ofschoon dit effect wel sterk verschilt per dataset:
https://arxiv.org/ftp/arxiv/papers/2105/2105.12126.pdf
De grootste opwarming blijkt dus echt te worden aangetroffen bij druk bevolkte gebieden, wat eigenlijk geen verrassing vormt omdat het effect van het ‘hitte-eiland’ dit in feite gemakkelijk laat verklaren: eigenlijk is het een kwestie die gerelateerd is aan de factor ‘land-gebruik’.
PS. Pagina 48 en 49 toont een fraai visueel overzicht waarin de impact van de zon in verhouding tot het antropgene effect gemakkelijk kan worden afgelezen voor diverse benadering.
Modeleur,
Bart maakt het statement dat de opwarming in het begin van de vorige eeuw “veel geringer” is dan die aan het eind van de eeuw. Dat geldt zeker niet voor de opwarming van de zee. Of dat voor het land wel opgaat, hangt helemaal af van wat je onder “veel geringer” verstaat. Zie ook het review over de Early Twentieh Century Warming: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1002/wcc.522
Tja Chemical, dan komt de hele discussie dus neer op het woordje “veel”. Wat is veel?
Overigens, de meer recente HADSST4 geeft een iets ander beeld dan de tot nog toe veelal gebruikte HADSST3.
De meest interessante vraag in de context wordt hier eigenlijk nooit gesteld, laat staan beantwoord. Hoe representatief is de ene periode (1901-1950) voor de andere (1980-nu)? De studie in jouw link behandelt 1901-1950 en geeft mogelijke verklaringen voor die opwarming. Zijn diezelfde verklaringen toepasbaar op 1980-nu?
Interessant in jouw link zijn ook de beschreven extremen in de periode 1901-1950. In een verder opwarmend klimaat is het niet vreemd te veronderstellen dat dergelijke extremen zich vaker zullen voordoen.
Bart,
“Dat de modellen het verleden niet kunnen reproduceren is een grote rode vlag – het tast het vertrouwen in hun projecties van toekomstige klimaten aan.”
Dat lijkt me een achterhaald punt. Inmiddels is duidelijk dat de zon daarin een rol heeft gespeeld.”
Als dat zo duidelijk is zoals jij beweert, waarom is die kennis dan niet ingebracht door klimaatwetenschappers, opgeschreven door het IPCC en vertaald in betere klimaatmodellen?
Re: Willem77 “Als dat zo duidelijk is zoals jij beweert, waarom is die kennis dan niet ingebracht door klimaatwetenschappers, opgeschreven door het IPCC en vertaald in betere klimaatmodellen?”
Omdat de klimaatwetenschappers zichzelf (ten onrechte) wijs hebben gemaakt dat eerst het natuurkundige mechanisme volledig helder moet zijn voordat dit (sterke) empirische feit kan worden aanvaard. Dit is echter niet veel meer dan een onderdeel van de retoriek die eenzijdig wordt gebruikt om de impact van de zon te nihiliseren (door o.a. geen rekening te houden met de versterkende factor voor het signaal van de zon dat al lang bekend is + daarnaast worden niet-lineaire verbanden eigenlijk genegeerd of niet grondig geevalueerd).
Dit verklaart o.a. waarom bijvoorbeeld het werk van Scafetta in AR5 met soortgelijke (niet-wetenschappelijke) retoriek werd afgeserveerd.
Kortom, de kwestie betreffende de impact van de zon ligt dus erg gevoelig… vermoedelijk met name omdat men eigenlijk heel goed beseft dat wanneer alle onzekerheden hieromtrend worden meegenomen er eigenlijk geen stevig verhaal resteert om de energietransitie te rechtvaardigen, etc.
Politiek bezien ligt dit dus in feite zelfs supergevoelig.
Willem77,
zie Modeleur 3 jun 2021 om 14:01
Martijn, ik begrijp je antwoord en ik ben het daar helemaal mee eens.
Maar dat neemt mijn bezwaar tegen de opmerking van Bart niet weg.
Waarom de evidente “rode vlag” kwalificeren als achterhaald, zoals Bart schrijft. Er zou, net zoals jij impliceert, veel meer aandacht voor de invloed van de zon en andere overige faktoren van natuurlijke variabiliteit moeten komen. De (absolute) eenzijdige focus op CO2 lijkt op bewuste misleiding, ingegeven door manipulatieve elites.
“Als dat zo duidelijk is zoals jij beweert, waarom is die kennis dan niet ingebracht door klimaatwetenschappers, opgeschreven door het IPCC en vertaald in betere klimaatmodellen?”
Dat is voortschrijdend inzicht. Er zal zeker vanaf het begin door het IPC gekeken zijn of er belangrijke veranderingen waren in de zonkracht, maar echt grote veranderingen waren er niet. Later hebben astronomen er nog eens naar gekeken, en toen kwam er toch wat uit. Zie nog maar eens het bekende filmpje met Prof. Kees de Jager:
https://www.youtube.com/watch?v=PXKiifnBtJY
Daar schiet het weer door de andere kant op, want bleek niet zo te zijn dat het door verminderde activiteit van de zon nu weer af ging koelen. Later stelde Kees de Jager zijn mening weer wat bij, hij stelde vast dat de zonkracht vooral tot 1950 van belang was. Ook de NASA staat op dat standpunt. Zo komt de wetenschap steeds een stukje verder.
Bart, in het boek dat de Jager afgelopen december met collegas presenteerd wordt enkel beschreven dat de zon tot ~1920 de bepalende factor was.
PS. Afgelopen week werd rond het overlijden van de Jager in een email beweert dat de Jager in het boek zou claimen dat de zon tot 1970 bepalend was maar voor mij is duidelijk dat ook deze persoon dat boek van de Jager waarschijnlijk zelf nooit in handen heeft gehad. Zie bijvoorbeeld het statement op de achterkant van het boek waarin het jaar 1920 wordt genoemd:
http://klimaatcyclus.nl/klimaat/pics/solar-magnetic-variability-and-climate-de-jager-book.jpg
Voor meer details, zie mijn review van het boek die ook beschikbaar is op dit platform:
http://klimaatcyclus.nl/klimaat/solar-magnetic-variability-and-climate-boekrecensie.htm
(Het videointerview uit 2009 met de Jager is inderdaad niet representatief voor wat in het boek wordt beschreven)
De activistische politiek heeft een keuze gemaakt “The science is settled” en negeert daarmee de kritische klimaatwetenschap die de catastrofale klimaatverandering keihard weerlegt. Kort samengevat het hoofdartikel met grote waarheid.
Maar wanneer komt die wel voorspelbare economische crisis door de onmogelijke, geld verspillende en effectloze strijd tegen ‘klimaatverandering’ met ‘hernieuwbaar’? De 1000 tot 1500 miljard € kosten van bestrijding van de catastrofale “klimaatverandering”
Punt is, dat de klimaatverandering niet catastrofaal maar gesubsidieerd-ideologisch en politiek sterk overdreven is en met creatief boekhouden, via de kritiekloze en activistische MSM, dagelijks de aangedikte ‘duurzame progressie’ wordt gemeld.
Dat is het aanhoudende politieke activisme van actieclubs die een verborgen marxistische wereldagenda nastreven waarbij het vrije denken, vrije reizen, vrije ondernemen, vrije handelen en de vrijheid om nakomelingen op de wereld zetten per wet worden beperkt en een eigentijdse heksenjacht gaat worden, vanuit een anti-CO2 en anti-Stikstof activisme.
Energieleverancier Shell (een concurrerend energiebedrijf op de wereld) moet van de Nederlandse Rechterlijke Macht de CO2-uitstoot met 45% terugdringen voor 2030. Dat heeft de rechter bevolen zonder uitstel mogelijk. Dat schijnt “Algemeen Belang” te zijn conform de “Europese mensenrechten” een gezochte en misbruikte juridische kronkel.
Daarmee stelt de rechter Milieudefensie in het gelijk. Deze groene lobbyclub had een rechtszaak aangespannen tegen “grote vervuiler” Shell.
Bullshit dus. “Algemeen belang” wordt niet door een actiegroep via een rechter bepaald maar slechts door een gekozen volksvertegenwoordiging.
Deze uitspraak, maar ook het beruchte Urgenda-arrest, is het resultaat van een obscure wetswijziging in de jaren 1990, die moet verdwijnen.
Dat heeft de deur opengezet naar de dwingelandij van linkse klimaatclubs, die op alle vlakken onze vrijheid en privé-eigendom willen inperken.
Hierbij is energie uit zwaar (meer dan 50%) CO2-uitstotende afvalverbrandingscentrales politiek preferent geworden boven aardgas dat slechts 20% CO2 uitstoot
Bij hun activisme krijgen ze de hulp van een gepolitiseerde rechterlijke macht die de scheiding der machten negeert.
De drijvende kracht achter deze juridisch spraakmakende “mensenrechten” Shell-zaak is Milieudefensie.
Wie naar het jaarverslag van MilieuDefensie kijkt, ziet dat 11 van de 18,5 miljoen euro inkomsten komen vanuit het Ministerie van Buitenlandse Zaken (!), de Staat dus.
Shell is leverancier van toekomstig aardgas en LNG, dat Staat de komende 10 jaren blijkbaar nodig heeft om het overdreven klimaatdoel van 2030 te kunnen halen, omdat ‘hernieuwbaar’ zogezegd ‘geen deuk in een pakje boter slaat’.
Als Shell als gasleverancier dus bijdraagt aan de klimaatdoelstelling van de Staat, kan ze door de rechter wel nog een miljarden schadeclaim verwachten opgelegd door de gepolitiseerde Rechtspraak.
Kafka beschreef deze idiotie in “Der Prozess”: https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_proces
Het hek is van de dam nu een rechter niet meer over de grond van de zaak ( waar hij weinig tot niets van kent) oordeelt en kan ontsnappen via procedures die uiteindelijk opgerekt worden tot mensenrechten.
Tevens kan de relevantie van dergelijke rechtspraak in vraag gesteld worden , een klein aantal goed gesubsidieerden kunnen de wet opleggen aan een grote meerderheid die niet kan reageren wegens de scheiding der machten . We worden een dictatuur van de minderheden in plaats van een democratie
@Johan D, vele (nieuwe) wetten worden na verloop van tijd aangepast, omdat ze een onbedoeld doel dienden /effect bleken te hebben of waren uitgehold / misbruikt door mazen in de wet.
Dergelijke wetsaanpassingen in 2e instantie gebeurt overigens vele malen per jaar, dat na verloop van tijd na kritiek vanuit de maatschappij of ombudsman een wet wordt aangepast omdat die werd misbruikt, ondanks dat 2e en 1ste Kamer akkoord gingen.
Het kan toch principieel niet de bedoeling zijn in een democratie, dat een obscuur ideologisch activisten clubje een politieke uitspraak forceert via de rechter, die vanwege een zwakke wetenschappelijke onderbouwing / verdediging op de stoel van de wetenschap en politiek gaat zitten door een slinkse uitspraak verwijzend naar ‘Algemeen Belang en Mensenrechten’.
Het is in Nederland juridische systeemrot geworden, waarbij de Rechterlijke Macht daarmee de politiek en wetgeving gaan bepalen en buiten het Grondwettelijke boekje gaan. Daarvoor is juiste een Grondwettelijke scheiding tussen Rechtspraak en Wetgeving of te wel de scheiding der machten. Andersom moet niet geschieden dat de Wetgever zich door de zelfde Scheiding der Machten niet met de Rechtspraak moet bemoeien.
Prof. Jos Teunissen durfde het wel aan de uitspraak in de Urgenda casus door de Hoge Raad t.a.v. ‘Algemeen Belang en Mensenrechten’ naar de juridische vuilnisbak te verwijzen. Ook rechtsfilosoof Afshin Ellian deed het zelfde : h ttps://www.ewmagazine.nl/opinie/opinie/2020/02/urgenda-arrest-getuig-van-onjuiste-opvatting-van-het-recht-736701/
Prof. Jos Teunissen : https://www.climategate.nl/2020/01/urgenda-uitspraak-hoge-raad-en-algemeen-belang/
@SCheffer.
Die komt er niet want de kosten van hernieuwbare zijn aan het dalen tot onder de kosten van fossiel (ze waren al veel goedkoper dan kern).
De rechter heeft zich kennelijk gebaseerd op de wet die door de volksvertegenwoordiging is goedgekeurd. Dus de rechter kon niet anders, zoals ook blijkt uit de aarzeling van Shell om in hoger beroep te gaan en de aarzeling van andere juristen om die uitspraak aan te vallen.
Dus, als je er wat aan wilt doen dan moet je zorgen dat ons parlement de wet wijzigt.
“de aarzeling van andere juristen om die uitspraak aan te vallen.”
Hoogleraren die begrijpen aan welke kant hun boterham gesmeerd wordt.
Zelfs verhulde uitsluiting op afkomst wordt nu al door 600 hoog ontwikkelde “onderzoekers” gesteund.
https://www.nrc.nl/nieuws/2021/06/01/academische-boycot-israel-is-kortzichtig-en-hypocriet-a4045642
Tegen het Urgenda vonnis waren vele hoogleraren bereid zich uit te spreken, ook in openbare lezingen, maar na de derde uitspraak was niemand openlijk principieel meer.
Unsafe learning space voor “rechtenstudenten” die dit vonnis uit hun hoofd leren, dat riskeert geen hoogleraar meer.
“De rechter heeft zich kennelijk gebaseerd op de wet die door de volksvertegenwoordiging is goedgekeurd.”
Tja, daar heeft Seb wel gelijk.
Volksvertegenwoordiging goed gekeurd?
Kan je mij 1 hoogleraar of lid van de raad van staten aanwijzen die in 1998 verklaarde dat het verdrag voor de rechten van de mens zoals in 1998 geschreven is om bedrijven als Shell te vervolgen die wel aan de landelijke wetten voldoen?
En dat het in 1998 juridisch is opgezet om juist dit mogelijk te maken?
Over 1950 praten we maar helemaal niet.
Gevolg is simpel dat het werkelijk beschermen van mensenrechten zoals bescherming tegen martelen en doodstraf nu gelijk geschaald wordt aan of je benzine koopt of elektrisch gaat rijden.
Lo,
Rechters mogen zich niet baseren op een vermoeden of uitspraak van hoogleraren of parlementsleden over de bedoeling van de wet, maar moeten zich baseren op de wettekst en eventueel de toelichting ingeval de wettekst onduidelijk is.
Wij kennen de wetsartikelen niet waarop de rechter zijn oordeel heeft gebaseerd niet. Zelfs niet de feitelijke uitspraak. Alleen datgene wat journalisten er over hebben geschreven.
Ik heb genoeg ervaring met journalisten om te weten dat hun artikelen helaas notoir onbetrouwbaar zijn. Zelfs uitslagen van wedstrijden hen op een stencil aangereikt, blijken ze vaak verkeerd over te nemen..
Dus is het wild speculeren waarbij we wellicht 100% fout zitten.
Als rechters de wet anders interpreteren dan het parlement heeft bedoeld, dan kan het parlement snel een wet aanpassing aannemen en daarmee de “foute” interpretatie corrigeren.
Seb,
Dat je de feitelijke uitspraak nog niet kent verbaasd me niet.
Dat je hier argumenteert dat ik de uitspraken van hoogleraren als de basis voor rechters zou zien, is niet wat ik betoog.
Mijn opmerking is dat de specialisten op rechtsgebied zoals hoogleraren, de raad van State en de Minister, kennelijk niet begrepen hebben wat wetten en verdragen inhoudelijk gingen betekenen en alleen de rechter dat zou weten.
Kortom volgens jou is ons hoogste advies orgaan voor “Goedkeuringswetten voor internationale verdragen.”, niet capabel advies te geven over de reikwijdte van internationale verdragen.
Uitspraken van de Minister in de kamer “over de bedoeling van een wet” zijn wel degenlijk bepalend voor de uitvoering en dus het gebruik door rechters, als aanvulling op de wetstekst.
“dan kan het parlement”, “de “foute” interpretatie corrigeren.”
De essentie van deze uitspraak is dat de rechter beveelt, kortom deze uitspraak kan niet gecorrigeerd worden door een parlement.
Nieuwe uitspraken kunnen beïnvloed worden door een wet aan te nemen of af te schaffen, niet oude uitspraken.
Het bediscussieren van de uitspraak laat ik juist in eerste instantie graag aan “deskundigen” zoals hoogleraren over, omdat die geacht worden de wet te kunnen uitleggen, ik wordt wettelijk geacht de wet alleen te kennen.
Geen hoogleraar durft kennelijk zijn positie aan de universiteit te riskeren.
Lees de vele ridicule redeneringen over het gevaar voor de bewoners van de Waddenzee maar eens na, de rechter heeft duidelijk geen benul van zeespiegel stijging of risico.
Citaten:
“De onder (4.4. onderdeel (3.)) besproken beschreven ernstige en onomkeerbare gevolgen van gevaarlijke klimaatverandering in Nederland en het Waddengebied vormen een bedreiging voor de mensenrechten van de Nederlandse ingezetenen en de inwoners van het Waddengebied.”
“Volgens het KNMI is een zeespiegelstijging van 2,5 tot 3 meter deze eeuw niet uitgesloten.”
Ook jij zal weten dat gemiddeld 3,7 cm per jaar stijging voor de rest van deze eeuw totale onzin is.
https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBDHA:2021:5337
Ik kan wel doorgaan, het is een eindeloos samenraapsel van citaten over “zou kunnen”, “niet uitgesloten” etc etc.
Kortom de rechter heeft alles waar ze bang voor is gemaakt en geen verstand van heeft, via het voorzorgsprincipe uitgelegd als reëel gevaarlijk en daarom gaat ze Shell dwingen dat te voorkomen of anders naar de houten brandstapel met hun.
Dit is een juridische vorm van hekserij.
Gaat de rechter nu ook alle overwegen verbieden? Daar vallen jaarlijks meer doden dan deze hele eeuw op de wadden door zeespiegelstijging: namelijk geen.
Waddeneilanden wandelen, dat doen ze al duizenden jaren..
Aanvulling
https://www.boswachtersblog.nl/rottum/2014/11/06/analyse-deltares-rottums-zijn-in-beweging-en-verdwijnen-niet/
@Lo,
Mijn dank voor je interessante reactie.
“de rechter heeft alles waar ze bang voor is gemaakt en geen verstand van heeft, via het voorzorgsprincipe uitgelegd als reëel gevaarlijk en daarom gaat ze Shell dwingen”
Als dat zo is dan zou in hoger beroep gaan m.i. goede kans voor Shell opleveren. Die kan dan deskundigen erbij halen.
Maar ik heb een uitspraak van een deskundige gezien die schat dat in hoger beroep gaan waarschijnlijk niet zinvol is voor Shell (Oud-rechter Willems, oud-Vz ondernemingskamer Amsterdam waar geschillen tussen bijv. OndernemingsRaden en ondernemingen worden uitgevochten).
@Hans,
Heeft NL een wet of verdrag waar het zich aan moet houden die voorschrijft dat spoorweg overgangen zodanig moeten zijn dat er geen doden kunnen vallen?
Dat is niet echt zo. Dus kan de rechter NS niet verplichten om alle overwegen te vervangen door ongelijkvloerse kruisingen.
Ik heb mijn eerder bijdragen geschreven onder de naam ‘Prometheus’ en heb een tijdje geleden besloten mijn echte naam te gebruiken.
Zoals is meerdere malen heb aangegeven heb ik in een 4-tal ‘ontwikkelingslanden’ gewerkt aan projecten die -geheel of gedeeltelijk- werden gefinancierd vanuit de middelen voor het ontwikkelingswerk.
Het beeld van het ‘ontwikkelen’ van arme gebieden zoals dit door de media wordt gebracht is in hoge onjuist. Gebaseerd op de ‘zielig is lekker’ journalistiek. In werkelijkheid tracht met de ontwikkeling zoals wij die de afgelopen eeuwen hebben doorgemaakt door te voeren naar de ontwikkelingslanden. Vandaar dat de milieuwappies boos reageren als ze ontdekken dat in een arm werelddeel met ontwikkelingsgeld naast een zwaar verouderde olieraffinaderij een heel veel minder vieze nieuwe wordt neergezet.
Dit brengt mij tot de kern van mijn betoog. Het wel of niet opwarmen van de aarde, ongeacht of dit een beetje is dan wel dramatisch veel, is niet de bottleneck van het duurzaam voortbestaan van de mensheid. De hele klimaatdiscussie is oneigenlijk.
Als we de energietransitie echt serieus zouden nemen dan betekent dit het einde van de vliegreizen en gaat iedereen vanaf nu met de tram en de trein. We hoeven het dus niet eens te hebben over elektrische auto’s versus brandstof auto’s. Metalen als koper en lithium kunnen we veel beter voor andere doelen gebruiken dan voor auto’s.
Dit geldt zo ongeveer voor alles waar men het in de media over heeft zodra het over de klimaatverandering gaat. Men focust zich zonder inhoudelijke kennis op één facet van het totaal, vult dit aan met onderbuikgevoelens (angst dus), en over de werkelijke essentie heeft men het nooit. Daarbij merk ik ook nog op dat het gedachtegoed van de erfzonde onjuist, verwerpelijk en destructief is. Alleen als we bereid zijn ons leefgebied te beschermen en te onderhouden is er voor ons een toekomst. Het utopisch geen grenzen en geen regels denken maakt alles stuk.
Doemdenken.
Als we de energietransitie serieus willen nemen, dan moeten we er mee omgaan, zoals met alle materiele transities die de mensheid een eindje verder hebben geholpen. Rustig wachten op het moment dat er iets nieuws, iets beters ontdekt wordt, en dat geleidelijk aan, op basis van maatschappelijk nut en ondernemingslust, ontwikkelen tot een volwaardige applicatieve methode. Niet op basis van angstdrivers, maar op basis van zich ontwikkelende en groeiende appreciatie voor individueel menselijk vernuft.
Dat mag voortkomen uit een gezonde inschatting van de onrustige gevoelens die iemand heeft, maar niet uit rapporten van een Club van Rome, of een horizontaal krap bemeten grafiekje over de aanwijzingen van boomringen.
Beter eentje als die van Sheikh Yamani (attributed): The Stone Age did not end for lack of stone, and the Oil Age will end long before the world runs out of oil
En ik zou niet weten waarom dat bij voorbaat auto’s en vliegtuigen naar de vuilnisbelt zou moeten verwijzen – ofwel de aarde platter dan plat maken.
Bovenstaand artikel is zeer de moeite waard (ofschoon het niet echt nieuwe informatie bevat voor de trouwe volgers van dit platform).
Het transcript van het 2015 debat toont op pagina 202 een prachtig plaatje waarin de impact van zon + vulkanisme op het antropogene signaal wordt aangetoond, zie:
https://www.aps.org/policy/statements/upload/climate-seminar-transcript.pdf
(De rode lijn toont een factor 3 verschil met de groene lijn op basis van het perspectief van het afgelopen millennium; de blauwe lijn toon een factor 2 verschil met de groene lijn op basis van het perspectief sinds 1850; zie ook pagina 194 + 231)
PS. Ik heb het document gescand op de term ‘solar’. Hierbij kwam ik ook o.a. de volgende passage tegen op pagina 226:
“So, I think the bottom line
10 here is that internal and total
11 natural variability in the CMIP5
12 suite of models just can’t produce
13 patterns of change like we have
14 actually seen in the observations.”
(Op pagina 68 staat een illustratie die een duidelijke trend beschrijft waaruit blijkt dat de temperatuurimpact van klimaatmodellen in de loop der tijd flink naar beneden moest worden bijgesteld in termen van CMIP2, CMIP3 en CMIP5 klimaatmodellen; aanvankelijk werd een opwarming van 0,3 graad C per decennium verwacht maar inmiddels denkt men aan 0,2 graad per decennium… echter, anno 2021 tonen de observaties voor het zeewateroppervlak inmiddels waarden in de orde van ruim 0,1 graad C per decennium, wat in feite bewijst dat de CMIP5 modellen ook veel te hoog zaten maar het ziet er naar uit dat CMIP6 modellen – welke de basis vormen voor het volgende IPCC rapport – ongeveer dezelfde overschatting bevatten als CMIP5)
(Pagina 308 toont ook een interessante illustratie waaruit blijkt dat het gebruik van aerosolen die de impact van broeikasgassen compenseren niet of nauwelijks nodig is wanneer wordt uitgegaan van een lage klimaatsensitiviteit; hierbij wordt ook opgemerkt dat hierbij wordt verondersteld dat de opwarming geheel is veroorzaakt door broeikasgassen in combinatie met vulcanisme en aerosols… dus zonder de invloed van de zon! Zie ook pagina 310)
Reeds vanaf de eerste IPCC rapporten had ik argwaan voor de klimaatmodellen en dat om de volgende reden : Ik zocht tevergeefs naar publicaties waarbij de voorspellingsperiode vergelijkbaar , liefst kleiner was, dan de verificatieperiode . Extreem weinig te vinden.
Van de periode die achter de rug ligt kent men alle informatie , en toch kloppen de ( weinige publicaties, waarom?) klimaatmodellen hier niet met stijgende afwijkingen naarmate men verder van het referentiepunt afwijkt .
Hoe kan men waarde hechten aan klimaatmodellen die niet eens het verleden perfect kunnen beschrijven over een periode waarvoor men de toekomst voorspelt?
Goed punt Erik!
PS. In de klimaatwetenschap wordt veelal verondersteld dat t.g.v. niet-lineaire effecten de temperatuur soms weinig variatie toont; men meent dat deze periodes een lengte kunnen hebben tot wel 15 jaar. Dit maakt het welhaast onmogelijk om betrouwbare voorspellingen te geven voor de korte termijn. Desalniettemin vormt je punt wel een fundamentele kwestie die in feite een teken aan de wand vormt.
In het meest recente rapport van het IPCC (AR5, 2013) werd overigens nog helemaal geen rekening gehouden met niet-lineaire effecten.
@Martijn, is het omgekeerde ook het geval, kunnen we de temperatuur ontwikkeling van de afgelopen 15 jaar als maatstaf gebruiken voor de toekomst? Immers de huidige ‘opwarming’ is pas in 2013 begonnen en toont nu al weer een gang naar beneden.
http://www.drroyspencer.com/
Albert, in de definitie van klimaat wordt gesproken over gemiddelde waarden over tenminste 30 jaar.
Een analyse die enkel (of voornamelijk) is gebaseerd op data die betrekking heeft op de afgelopen 15 jaar voldoet dus niet aan de definitie; logischerwijs zal de korte termijn trend hierbij worden overschat.
PS. Ik werk zelf inmiddels aan een analyse op basis van de periode vanaf het jaar 910 (= 1111 jaar geleden).
Eric, wie ontwerpt deze modellen, wie gebruikt deze modellen en wie voert de data in in deze modellen?
Wij van …… zeggen dat het juist is en keuren ons eigen product. Ik heb er maar 1 woord voor dat is manipulatie.
eric,
toekomstige zonneactiviteit, vulkaanactiviteit, PDO, AMO, El Nino’s, La Nina’s zijn volledig onvoorspelbaar. Dus waarom zou je dergelijke processen in een klimaatmodel moeten stoppen voor toekomstige projecties?
Wat men wel kan doen is bovengenoemde effecten op het klimaat bestuderen met data uit het verleden en dat vertalen naar onzekerheidsmarges op toekomstige projecties.
Stuur ons eens een paar links naar wetenschappelijke artikelen waarin deze effecten en de afwijkingen die effecten hebben veroorzaakt in de uitkomsten van klimaatmodellen worden besproken.
Mooi Willem77, geen kritische noot op mijn eerste punt.
Voor het tweede punt meldde ik: “Wat men wel kan doen……”. Wat men ook kan doen is alleen effecten meenemen die een structureel effect hebben op klimaatparameters. Dat geldt niet voor ENSO, PDO, AMO, vulkaanas, dus die kan men, wat mij betreft, negeren bij het maken van klimaatprojecties.
Het probleem met de klimaatmodellen is dat er teveel onbegrepen mechanismen zijn die als black box meegenomen worden met een hele bak aan parameters. Het is alsof je het model hebt geleerd het eerste hoofdstuk van een roman te reproduceren en daarna veronderstelt dat je het verdere verloop van het verhaal kunt voorspellen.
Wanneer je teveel parameters gebruikt heb je alleen een andere manier gevonden om de tekst op te schrijven, maar er gaat nul voorspellende waarde van uit. Dit euvel is een heel bekend verschijnsel in predictive analytics.
Datzelfde argument geldt ook voor weermodellen, maar die hebben toch best voorspellende waarde. En kom nu niet aan met de gebruikelijke onzin dat de voorspellende waarde voor weermodellen “slechts” ongeveer 7 dagen is. Degenen die dat argument hanteren kennen het verschil niet tussen weersverwachtingen en klimaatprojecties.
Het IPCC geeft vanaf 2018 in haar publicaties aan dat het klimaat een niet lineair chaotisch systeem is . Leg maar even uit dat je met dat gegeven voorspellingen maakt tot 2100 en de politiek dwingt daarmee aan de slag te gaan .
Dit komt niet van het IPCC zelf maar van de drukkingsgroepen die de IPCC voor haar kar spannen ( dit was trouwens de reden waar het UNFCCC de IPCC heeft opgericht enkel en alleen om haar politieke beslissingen een wetenschappelijk tint te geven) . Het zegt veel over het wetenschappelijk karakter van het IPCC om niet de statistische termen van waarschijnlijkheid gebruikt maar wel een eigen eigen terminologie op te zetten.
Klimaatmodellen maken geen voorspellingen. Waarzeggers doen voorspellingen.
Je kunt geen voorspelling maken voor over 80 jaar als je niet weet hoe (1) de zon zicht gaat gedragen in die periode, (2) hoeveel (grote) vulkaanuitbarstingen er zullen komen, (3) de ENSO cyclus niet exact bekend is en (4) de PDO/AMO cycli niet exact bekend zijn.
Thomas, in de review die je onder de aandacht hebt gebracht wordt enerzijds wel gerefereerd aan de 97% die de “consensus” steunt maar anderzijds wordt tevens de indruk gewekt dat er geenszins sprake zou zijn van dat de term “science is settled” van toepassing is op de klimaatwetenschap. Dit lijkt een nogal opzichtige tegenstrijdigheid in de retoriek van de reviewer, ofschoon het wel illustratief is voor hoe er veelal opportunistisch wordt geredeneerd door mensen die met hand en tand de “consensus” proberen te verdedigen in het publieke debat.
Bovendien wordt de indruk gewekt dat Koonan in verband kan worden gebracht met “deniers”.
Kortom, de review gaat eigenlijk nauwelijks in op de materie die Koonin onder de aandacht brengt via een debat en lijkt daarom verdacht veel op niet veel meer dan een soort van opinie-stuk waarbij door de reviewer een poging wordt gedaan om het werk van Koonin in deze doelbewust te ‘framen’ op basis van eigenlijk niet veel meer dan een zeer oppervlakkig analyse gericht op slechts enkele elementen in het taalgebruik van Koonin.
Voor mij is niet duidelijk waar die 97% het mee eens is.
Wellicht alleen met de stelling dat de aarde de laatste 100jaar opwarmt?
Seb
Ne met de veronderstelling dat de mens invloed heeft op het klimaat. Bijvoorbeeld, meer akkerland en minder bos beïnvloeden het klimaat. Hoe dat uiteindelijk uitpakt in zijn totaliteit blijft de vraag. Kennelijk wordt de aarde groener.
Dat geeft mij juist wat meer vertrouwen in de klimaat wetenschap.
Ik meende dat die werd beheerst door een stelletje vooringenomenen die de modellen en hun uitkomsten naar hun visie probeerden aan te passen. Valt me mee.
Overigens vind ik de modellering inderdaad veel te grof(mazig) om echt serieuze uitspraken te doen.
Anderzijds kunnen pessimistische voorspellingen weinig kwaad want die leiden tot een daling van het gebruik van fossiele- en kernenergie, en daarmee tot schonere lucht zodat we langer gezond blijven leven. En dat vind ik heel veel waard!
We kunnen het klimaat van de toekomst niet in een glazen bol lezen, en de computermodellen zijn zeker naar de toekomst toe niet betrouwbaar. Trouwens in de vele computermodellen wordt weinig rekening gehouden met exogene invloeden zoals daar zijn de zon! Je kan nog zoveel debatten organiseren zoveel je wilt, je hebt niet de oplossing naar de toekomst toe. Je bent dan geen klimaatwetenschapper meer maar eerder een politieker die valse beloftes aflegt. er zijn in het klimaat teveel onverwachte indicatoren die we soms niet kunnen inschatten.
“The science is settled” is een stropop gefabriceerd door tegenstanders van klimaatwetenschap.
Het idee van de vermeende “consensus” doet afbreuk aan het feit dat bijvoorbeeld onder astronomen geen consensus bestaan over de omvang van de invloed van de zon op de aard (+ het bijbehorende klimaat systeem).
Diezelfde vermeende consensus veronderstelt impliciet dat de invloed van de zon op het klimaatsysteem gering zou zijn.
Echter, hiervoor is geen onomstreden bewijs beschikbaar.
PS. Er bestaat enkel consensus over de radiatieve impact van de zon in onze tijd (tijdens de zonneminima van afgelopen decennia). Maar er bestaat geen consensus over het verschil tussen de huidige waarde en de waarde tijdens bijvoorbeeld het Maunder minimum in de periode rond het jaar 1700.
Er bestaat wel consensus dat de opwarming sinds 1920 GHG gedreven is. Het is uiteindelijk een geluk voor de astronomen dat het klimaat van de afgelopen 10000 jaar (muv de laatste eeuw) zo constant is geweest. Anders was het helemaal geen doen geweest om de zonneinvloed daaruit te abstraheren.
Voorbijganger, nogmaals, de ‘consensus’ waarover je spreekt veronderstelt een aanname m.b.t. de invloed van de zon (waarover beslist geen consensus bestaat).
Men veronderstelt hierbij o.a. dat de invloed van de zon laag is maar: (1) hierover bestaat onder astronomen geen consensus + (2) bovendien is hierbij meestal geen rekening gehouden met niet-lineaire invloeden (welke kenmerkend zijn voor hoe het klimaatsysteem functioneert).
Dit verklaart tevens waarom klimaatmodellen niet (goed) in staat zijn om de oscillerende beweging van de temperatuur voor afgelopen eeuw (+ de voorgaande eeuwen) te reproduceren. Men probeert het gat speculatief te dichten met kunstmatige datasets voor aerosolen (welke niet berusten op empirische data die representatief is voor de situatie wereldwijd), echter bij een lage klimaatgevoeligheid verdwijnt de impact van deze factor volledig van het toneel.
@ Voorbijganger,
Ga je eens verdiepen in het ontstaan van de Consensus doctrine. En bekijk de aard van de analyses en vraagstellingen van de ‘analisten/onderzoekers’. Je zult zien dat het resultaat van hun onderzoeken nietszeggend is.
In een grijs verleden probeerde HenkdeJ de consensus doctrine te vuur en te zwaard te verdedigen.
Laten we dus ophouden om re praten over consensus. Degenen die hun geloof verdedigen met consensus verloochenen de wetenschap en hebben een politiek/ideologisch doel.
““The science is settled” is een stropop gefabriceerd door tegenstanders van klimaatwetenschap “
Je bedoelt Al Gore?
“The science is settled”. Als de geleerden het er over eens zijn dat AGW bewezen is, dan is verder onderzoek niet nodig. Daar zouden ze slechts mee bewijzen dat ze gelijk hebben en dat hebben ze toch al dus stop met onderzoeken om nog meer je gelijk te bewijzen. The science is tenslotte settled. Er zou dan alleen nog maar geld hoeven te vloeien naar onderzoek dat de gesettelde waarheid tegenspreekt. Á la Popper, als het ware.
De modellen zijn na 50 jaar onderzoek niet verbeterd, waardoor het argument meer onderzoeken te moeten doen om nog betere voorspellingen te kunnen doen, van tafel kan.
Maar ja, dan worden duizenden hoogopgeleide mensen werkeloos. Dat kan niet de bedoeling zijn.
Nee Chemical. Deze link van Thomas geeft je aanvullende informatie. Ik had ‘m zelf ook al gespot, dus hier nog eens de link:
yaleclimateconnections.org/2021/05/a-critical-review-of-steven-koonins-unsettled/
Johan D.,
“Als de geleerden het er over eens zijn dat AGW bewezen is, dan is verder onderzoek niet nodig”
Nee, er zijn nog voldoende open vragen over de feedbacks. De snelheid van AGW dus.
@voorbijganger/ Martijn
wellicht interesseert jou mijn reactie aan de NOS die ik echt wel wetenschappelijk kan onderbouwen:
Aan de NOS redactie
LS
Ik merk op dat u mij geen antwoord geeft op mijn schrijven van 14 Mei jl. (Zie e-mail onder)
Ik vind dit eigenlijk wel redelijk onbeschoft. Ik moet helaas daarvan afleiden dat de NOS het blatante sexisme in de Moslem kerk dus eigenlijk goedkeurt?
Ik heb besloten dat ik toch zal doorgaan om zaken aan de orde te brengen waar ik meen dat de NOS duidelijke onwaarheden verkondigd.
Ik verwijs nu naar het Journaal van 20 Mei jl. De bijdrage op het NOS journaal ging hier over de verschrikkelijke gevolgen voor het duinlandschap als gevolg van de stikstofuitstoot. Een meneer stond rond te bazuinen hoeveel plantjes er verdwijnen indien andere plantjes de overhand krijgen. Hij benadrukte vooral hoe die boze stikstof zijn duin naar de gallemiezen hielp.
Er is gewoon iets hier helemaal fout met deze beredenering!
Ik begrijp dat in NL de winden aan de kust hoofdzakelijk van het zuidwesten tot noordwesten waaien. Het zal een ieder duidelijk zijn dat vanaf die windrichtingen er geen stikstof verbindingen vanuit land naar de duinen zijn gekomen. Nou heb ik het van goede vrienden dat de duinen inderdaad groener zijn geworden (dat is fijn, toch?) – en inderdaad is dit waarschijnlijk oa. vanwege meer stikstof oxiden.
Maar het is duidelijk dat de extra stikstof moleculen van NL zich niet tegen de wind kunnen verplaatsen. Mijn conclusie is dat deze extra stikstof oxiden dus van zee zijn gekomen.
We beleven inderdaad bijzondere tijden op de zon!
De laatste decennia is de magnetische veldsterkte van de polen op de zon erg afgenomen. Het is waarschijnlijk lager nu dan in enige tijd de afgelopen 80 of 90 jaar; het laagste punt was volgens mij in 2014. Als gevolg hiervan is er een kleine verschuiving in de energie verdeling en komen er relatief meer van de meest energieke deeltjes vrij. Onze atmosfeer beschermt ons tegen deze uiterst gevaarlijke straling van de zon door formering van ozon, per-oxiden en stikstof-oxiden (van zuurstof, stikstof en OH radikalen).
Net zoals ozon aardig is toegenomen de afgelopen decennia kunt u dus ook geredelijk van mij aannemen dat ook de natuurlijke hoeveelheden stikstof-oxiden (‘stikstof’) zijn toegenomen. Vanwege de zwaarte van deze deeltjes en via de wind belanden die dan dus aan de kust in Nederland….
…maar natuurlijk ook in de rest van Nederland!!!
Ik vermoed dat er geen data van stikstof-oxide gehaltes zijn van voor 80 of 90 jaar terug en dat er dus geheel en al verkeerdelijk wordt aangenomen dat de mens in de bebouwde kom en de boeren in NL alleen schuldig zou zijn aan de toename ervan.
Ik ken ook geen ander land dan NL die zijn burgers wil inperken vanwege stikstof oxiden terwijl de natuurlijke oorzaken voor meer stikstof oxiden in de lucht niet of nog niet voldoende zijn onderzocht.
Ik hoop dat mijn brief iemand helpt.
MVG
Henry Pool
https://breadonthewater.co.za/blog/
Henry,
Misschien kun je dit stuk ook eens sturen naar het RIVM? Zij zijn per slot van rekening onze deskundigen op gebied van emissies.
Heb je trouwens al antwoord van de NOS?
Goed bezig Henry,
Wind waait inderdaad meestal uit het westen tot zuidwesten, je hebt ze boemvast geluld.
Daarbij bestaat onze lucht zoals ieder weet uit 78% stikstof, waar hebben ze het toch over?, allemaal onzin, net als de verschrikkelijke opwarming, allemaal verzonnen onzin, aangestuurd door de macht van het IPCC dat ieder aanbidt en straks zorgt dat we alleen nog maar een onderbroek in ons bezit hebben.
Waanzin kent geen grenzen meer, letterlijk en figuurlijk.
Henry, ik hoop vooral dat je je eerste email gericht aan de NOS met meer tact hebt geschreven.
Martijn. Het is zoals het is. Mijn volk gaat ten onder vanwege domheid. Dat is een tekst vd bijbel. Wat anders kon ik zeggen?
Henry, vaak is niet altijd. En dat is blijkbaar genoeg.
https://www.knmi.nl/nederland-nu/klimatologie/grafieken/maand/windrozen
Voorbijganger
Jij ontkent de natuurlijke oorzaken van NxOy
Johan D. 3 jun 2021 om 15:35
“De rechter heeft zich kennelijk gebaseerd op de wet die door de volksvertegenwoordiging is goedgekeurd.”
Tja, daar heeft Seb wel gelijk.
De rechter doet een uitspraak n.a.v. mogelijke toekomstige gebeurtenissen waar geenszins uit blijkt dat deze het belang van hetgeen in de rechten van de mens omschreven staat gaat aantasten.
Vergelijk dit met een aanklacht poging tot gekwalificeerde doodslag, jegens een autofabrikant, wegens de mogelijkheid dat er ooit een bestuurder zal zijn die iemand zwaar letsel of de dood toevoegen gaat.
Een rechter die een uitspraak doet op grond van aannames en veronderstellingen welke mogelijkerwijze ooit zich kunnen voordoen in een niet bestaande toekomst is of een helderziende of niet capabel om als rechter te fungeren.
Echter in dit land kunnen leugenaars, bedriegers en fantasten een heel land gijzelen met hum incompetentie en onkunde
Max X, we zijn het niet met elkaar oneens, hoor. Ik probeer alleen de gedachtegang van de rechters uit te leggen. Het is voor hun bewezen dat er CAWG is. ‘The science is settled’. Ze gaan uit van de rapporten die door het IPCC zijn opgemaakt. Andere deskundigen met een afwijkende mening hoeven niet gehoord te worden, want… the science is settled. Er is geen weg terug. Hoogstens de wal die het schip zal doen keren, maar waar en wanneer die wal is, weet niemand.
Jammer dat rechters niet eens aan zelfreflectie doen, zouden ze vaststellen dat hun hele kennis omtrent klimaat op los zand staat en bij de geringste tegenstand in elkaar gaat storten. Wellicht een idee om een nieuwe rechtzaak te beginnen om daarmee het ongelijk van de rechtspraak aan te tonen.
Willem. Jammer. Zoals gewoonlijk. Geen antwoord van NOS. Wel lees bevestiging.
Ik gooi maar zaadjes rond en hopelijk worden ze ergens bevrucht