NS-topman, Roger van Boxtel, vastgebonden aan draaiende molenwiek om te onderstrepen dat de NS op windenergie rijdt.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

It is one thing to impose drastic measures and harsh economic penalties when an environmental problem is clear-cut and severe. It is quite another to do so when the environmental problem is largely hypothetical and not substantiated by careful observations. This is definitely the case with global warming.”

Frederick Seitz, 17th president of the United States National Academy of Sciences

Men kan er aan toevoegen: en inmiddels weerlegd.

Onlangs belandde ik 2 keer achter elkaar in het ziekenhuis waar ik enkele dagen moest doorbrengen hierbij nauwkeurig geobserveerd, gemeten en vakkundig lek geprikt.

Ik van mijn kant constateerde de alom tegenwoordige 24/7 afhankelijkheid van elektrische stroom. Er is vrijwel niets in een ziekenhuis dat onafhankelijk is van elektrische stroom. Dit lijkt mij dan ook een punt van zorg en zorgvuldigheid bij beleid, waarbij men er verstandig aan doet af te zien van de inferieure rommel als windmolens en zonnepanelen. Zie ook de 2 incidenten in Maastricht na stroomuitval. Die rommel zou nog veel meer mensenlevens kunnen kosten. Hier moest ik aan denken terwijl alles in het ziekenhuis vlotjes verliep zonder alarm. Te danken aan fossiel geleverde stroom met 100% leveringszekerheid. Ik moet er dus niet aan denken dat die stroom door onbetrouwbare rotzooi als windmolens en zonnepanelen zou worden geleverd. Een ziekenhuis zou door puur toeval in maar 17 uur van het jaar wel de gevraagde stroom ontvangen. Dus in feite in 0% van de planbare tijd. Waanzin die past bij de waanzin van het klimaatbeleid.

Bron.

Wind en zon …. Begin er dus nooit aan! Het is rotzooi en geldverspilling. U wordt misleid met niet waar te maken beloftes over beschikbaarheid en lage kosten. Slijtage, inefficiëntie en verspilling, eveneens het adagium van de Bommeliaanse Bovenbazen, speelt dan ook dezelfde cruciale rol in het moreel verwerpelijke verdienmodel van het Eco Industrieel Complex.

Een goed voorbeeld van dat morele verval vormen de NS. Die beweren namelijk dat ze voor 100% op windstroom rijden. Laat me niet lachen want ik heb een sneetje in mijn lip. Je verstand staat er bij stil hoe een gerenommeerd bedrijf in alle ernst een dergelijke belachelijke bewering durft te doen. Zelfs Rutte beaamde die claim. Dan toont het groene paradijs zijn ware gezicht van volksverlakkerij, corrumperende machtswellust gepaard aan platte hebzucht. Het lijkt er bovendien steeds meer op, dat zich moreel verheven achtende NGO’s als Greenpeace en Milieudefensie hand in hand met dat verdienmodel in dit land de dienst proberen uit te maken en activistische anti democratische inhumane rechtspraak naar hun hand te zetten. Wij tot subsidie betaalslaaf gemaakte burger mogen het ergste vrezen rechteloos en monddood als wij zijn gemaakt door D66.

Concurrentie van kernenergie vrezen zij als de dood bovendien. Toch zouden juist kleine modulaire reactoren ons kunnen verlossen van die wind- en zonnerotzooi. …En het zorgwekkende fanatisme van incompetente lieden als Timmermans en von der Leyen. Hun afwijzen van kernenergie wijst op een kwaadwillende verborgen agenda, namelijk die van een planeconomisch ideologie.

Wat wij nu zien met het verschijnen van AR6, is slechts een doorzichtige poging de door observaties teloor gegane wetenschappelijke basis van die klimaatrampen te verdoezelen onder een tsunami aan alarmisme. Bij gebrek aan argumenten omdat de feiten anders uitwijzen, komt het IPCC uit pure wetenschappelijke armoede met de herintroductie van die aloude en door het IPCC jaren eerder als frauduleus afgewezen hockeystickgrafiek. Als je geen zinnige argumenten meer hebt, zet je bovendien in op bombastisch geschreeuw (en weinig wol!) door Greta en andere paladijnen. Ziedaar de banaliteit van het klimaatfiasco in al zijn geledingen blootgelegd. Wij hoeven ons slechts de lachwekkende lijsten van modelmatig “voorspelde”, doch niet uitgekomen rampen voor de geest te halen om te beseffen dat het IPCC zich met zijn groepsdenkend alarmisme in een onverdedigbare en vooral betreurenswaardige positie van ongeloofwaardigheid heeft gemanoeuvreerd. Dit geldt ook voor de instituten die het IPCC wel onderschrijven. Zie de hilarische bron.

Een kort voorbeeld:

Prince Charles. Mark William Penny / Shutterstock.com

However, it is Prince Charles who must take the prize for getting it wrong most often. Here is a list of his alarums over the years:

• July 2009: He told an audience of industrialists and environmentalists at St James’s Palace that he had calculated that we had just 96 months left to save the world.

• July 2015: He warned that we had just 35 years to save the planet from catastrophic climate change.

• July 2019: He warned global leaders that the next 18 months would decide our ability to keep climate change to survivable levels and to restore nature to the equilibrium needed for our survival.

• February 2020: He warned that humans had just ten years left to save the planet.11 Unfortunately, when he said ‘ten years’, he actually meant ‘one hour’, so he corrected himself in November 2020, telling the world that ‘we are literally at the last hour’ in the fight against climate change.

Het IPCC, en al diens verdedigers, is door dergelijke prinselijke “calculations” en door zo veel superlatieven aan rampen te presenteren niet langer geloofwaardig Er is derhalve evenmin reden om IPCC-uitvoerders als Nijpels, Samsom en Timmermans nog langer serieus te nemen. Zij moeten worden afgewezen en geweerd uit hun machtspositie vanwege het gevaar dat zij vormen voor onze maatschappij en die van de volgende generatie. De houding van hun schadelijke “elite” Is hieronder scherp geanalyseerd:

Hannah Arendt beschreef hoe vanaf de tweede helft van 19e eeuw Europese staten vooral de economische belangen en de expansiedrift van industriëlen en investeerders gingen dienen, ook via imperialistische avonturen. Tegelijkertijd raakten na elke economische crisis toen – net als nu – steeds grote groepen mensen uitgesloten van zinvol werk. Arendt noemde hen ‘human debris’– menselijke brokstukken – van het economische systeem. Ze behoorden niet meer tot een sociale klasse of beroepsgroep en verloren hun maatschappelijke status en waardigheid. Arendt beschreef ook hoe in de 19e eeuw de bovenlaag – en de bourgeoisie die zich qua mentaliteit op de bovenlaag richtte – de principes van economisch gewin en individueel succes boven alles gingen plaatsen. De verliezers, die hadden hun lot aan eigen falen te wijten. Die vervielen tot een anonieme massa, zonder invloed en inspraak.

Dit is goed herkenbaar inmiddels mede door de 18e -eeuwse elitaire minzame anti democratische opstelling van met name D66 en GL treffend verpersoonlijkt door markies de Canteclaer in de boeken van Marten Toonder: Parbleu, het janhagel meent dat er geen klimaatcrisis is. Zelden is het opmars van het grauw huiveringwekkender aan het licht gebracht. Op fel realistische wijze wordt de platte levenstrant van het rapaille blootgelegd zodat de nobele beginselen van onze beschaving (gedecreteerd door D66, GL, Greenpeace en Milieudefensie) worden aangetast.

In Nederland stemt een behoorlijk deel van de kiezers op partijen als VVD en D66. Het kader van deze partijen en hun actieve aanhang denken ook – als postmoderne ‘bourgeois’ – in termen van ‘waardige’ winnaars en ‘sneue’ verliezers. Deze partijen hebben geen basis in een maatschappelijke klasse, geloof of levensovertuiging. Hun politieke aanvoerders verbergen deze leegte met postmoderne vaagheden (D66) of met Ruttiaanse tsjakka-mantra’s (VVD). Ze spreken regelmatig smalend over de opvattingen en levenswijze van de ‘menselijke brokstukken’ van onze tijd (‘we luisteren niet naar tokkies’) en ontdoen hen het liefst van politieke invloed.

Hoe herkenbaar is dit alles. Daarom zal dit u niet verwonderen:

De enige diepe overtuiging van de ‘postmoderne bourgeois’ is de noodzaak het ‘populisme’ te stoppen, waarmee ze doelen op het bestrijden van ontevreden burgers en hun ongewenste opvattingen. Zo moeten er meer bevoegdheden naar de Europese Unie, wat nationale verkiezingen en daarmee de stem van ontevreden burgers minder belangrijk maakt. Arendt wees erop dat politieke stromingen met utopische trekjes zich graag beroepen op een verabsoluteerde versie van ‘de wetenschap’ – althans, van die wetenschappers die het wereldbeeld achter de utopie bevestigen. We zien die neigingen bij het Europese klimaatbeleid (‘wie niet gelooft dat de overstromingen in Limburg het gevolg zijn van klimaatverandering is een gevaarlijke populist’)

Bron.

Jeroen Hetzler.

Anders gesteld: het klimaatbeleid is verstrikt geraakt in groeps- en zondebokdenken dat volledig van correcte wetenschapsbeoefening en elke realiteit is losgezongen, en daarmee uitvoerders als Timmermans cs. Het IPCC gaat met haar rapport voorop in deze denktrant en is, nogmaals, door eigen wetenschappelijk falen zo dom geweest de frauduleuze hockeystickgrafiek van stal te halen. Een wanhoopsdaad voortgekomen uit gebrek aan evidence. Hoe ongeloofwaardig kan een toch al als bevooroordeeld te boek staand instituut zich nog meer maken. Luister naar de wetenschap, klinkt het. Welke? Die van de bourgeois elite, een Zweeds klimaatorakeltje, de populist of die van de tot subsidie betalend klimaatslaaf gemaakte burger met gezond verstand? Aannemelijker is dat er geen klimaatprobleem is, laat staan een crisis. Tijd om te stoppen met die postmoderne illusie en het klimaatjuk af te werpen.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).

***