Shutterstock: Arc de Triomphe.

Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Onlangs bereikte ons allen opzienbarend nieuws dat ik triomf der wetenschap zou willen noemen.

Klimaatwetenschappers uit IPCC-kringen hebben toegegeven dat hun nieuwe generatie klimaatmodellen – CMIP6-modellen genoemd – oververhit en daardoor veel te alarmerend zijn. Deze baanbrekende concessie werd gedaan aan de vooravond van de langverwachte publicatie van het AR6-rapport – het vlaggenschip van het vijfjarenproduct van het klimaatagentschap van de Verenigde Naties (VN), het IPCC. […] “Het is de afgelopen jaren duidelijk geworden dat we niet om deze erkenning heen kunnen”,[…] “Je eindigt met cijfers voor zelfs de nabije toekomst die waanzinnig eng – en onjuist zijn.” […] De opzienbarende aankondiging van NASA-directeur Goddard wordt algemeen gezien als een eerste stap in de rehabilitatie van kritische wetenschappers. Deze wetenschappers zijn jarenlang verguisd omdat zij, theoretisch en empirisch, hebben onthuld dat de IPCC-modellen een politiek verhaal vertellen en nauwelijks serieuze aandacht besteden aan de natuurlijke cycli in het klimaat van de aarde. Zij hebben ook keer op keer verklaard dat klimaatmodellen zeer nuttig zijn om het complexe klimaatsysteem van de aarde te bestuderen, maar dat die modellen totaal ongeschikt zijn om betrouwbare projecties te maken waarop klimaatbeleid kan worden gebaseerd.

Bron.

De vraag immers in debatten was altijd wat bedoeld werd met ‘de wetenschap’. Vooral wanneer de roep klonk: luister naar de wetenschap. Het was niet moeilijk raden dat hier toch gedoeld werd op uitsluitend het IPCC en de berichtgeving in de mainstream media. Een verengt begrip dus. Juist dan was het oppassen geblazen, want het consensus- en het autoriteitsargument domineerden. Juist deze staan correcte wetenschapsontwikkeling in de weg. Laat ik de NPO c.q. het NOS-journaal als voorbeeld noemen.

De voormalige baas van de NPO (2008-2018) Hagoort stelde herhaaldelijk: geen objectieve verslaggeving na te streven over het klimaat. Hij vindt dat de NPO de Nederlandse politiek moet aansporen om feller op te treden tegen klimaatverandering. Hagoort zei dan ook te weigeren programma’s te maken die aan de orde te stellen of er eigenlijk wel een klimaatprobleem is.

Zie hier (pagina helaas niet meer beschikbaar) en hier.

Verder lezen we deze intrigerende discussie hierover tussen Arendo Joustra en Hagoort

Begeleid door het motto ‘NPO 2 vertelt het hele verhaal’ krijgt de kijker te horen dat het helemaal misgaat met het klimaat. Het is met belastinggeld gefinancierde actiejournalistiek. Het begrip ‘agitprop’ komt uit het Russisch en is een samentrekking van de begrippen ‘agitatie’ en ‘propaganda’. De Russische communisten gebruikten agitprop honderd jaar geleden om de Russische bevolking te injecteren met de communistische ideologie. Waarbij de agitatie was bedoeld om mensen emotioneel over de streep te trekken en de propaganda de geest moest hersenspoelen. De publieke omroep (NPO) is met iets dergelijks bezig. Hij wil de kijker ervan doordringen dat het helemaal misgaat met het klimaat

Bron.

Er kwam dan ook een moment waarop Climategate.nl en De Groene Rekenkamer zich genoopt voelden een klacht bij de NPO c.q. het NOS-journaal in te dienen over de objectiviteit. Het antwoord van de ombudsvrouw van de NOS legde precies het probleem bloot dat het klimaatbeleid parten speelt, namelijk de juistheid van de wetenschap met name die binnen het IPCC. Het antwoord was namelijk een kringredenering:

Een cirkelredenering, kringredenering of petitio principii is een drogreden die volgt uit een manier van redeneren waarbij al als juist wordt aangenomen wat nog bewezen moet worden, of waarbij feiten gebruikt of aangehaald worden waarvan de spreker/schrijver verkeerdelijk veronderstelt dat ze al bestaan of verwezenlijkt zijn.

Bron.

De NOS stelt: de beste bewijzen, de hardste cijfers en sterkste argumenten. Hoe kan de NOS dit beoordelen en op grond waarvan?

Bron.

Hier wreekt zich blind geloof zonder voldoende inhoudelijke kennis. Onmiskenbaar herkennen wij in dit antwoord de funeste uitwerking van Hagoort’s beleid dat eveneens gespeend was van inhoudelijke kennis. We kunnen het klimaatbeleid dan ook eerder een resultaat noemen van politiek-idealistisme dat (ongewild?) de belangen van het Eco Industrieel Complex dient. De wetenschappelijke component evenwel lijkt, ook mondiaal, te zijn zoekgeraakt. Aldus is een slaafs politiek correct denkkader ontstaan berustend op zichzelf toegedichte morele verhevenheid dat zelfs de academische vrijheid van denken aantast en wetenschappers (financieel) afhankelijk maakt van politiek gewenste onderzoeksresultaten. Oftewel, wetenschap en politiek worden aangepast aan het gewenste resultaat. Wij zien zelfs dat klimaatbaas Nijpels in deze valkuil is getrapt:

Het probleem, zegt Nijpels in de Volkskrant, is dat uitvoering van het Klimaatakkoord stuit op allerlei bezwaren, bijvoorbeeld van bewoners die zich kunnen beroepen op hun democratische rechten en Europese regels. Die bezwaarprocedures en inspraak vertragen de uitvoering, […] Als Nijpels een kerel is, gaat hij niet zijn opvolger de pan uitvegen over de uitvoering van zijn onuitvoerbare plan, maar herneemt hij het, en komt terug met een plan zonder bossen verbranden, zonder ondoordachte gasuitstap, zonder windmolens op land, en mét klimaatneutraliteit.

Bron (mogelijk achter betaalmuur).

Nijpels’ curieuze uitspraken zijn kenmerkend voor lieden die ondoordachte besluiten nemen veelal hierin doorslaand in hun fanatisme dat omgekeerd evenredig is aan hun inhoudelijke kennis. Wij zien eender bij Kaag en Timmermans. De Green Deal, gespeend van elke realiteitszin is in strijd met alle fundamentele burgerrechten, democratie, als recht ervaren rechtspraak (Urgenda en Milieudefensie) en de Universele Rechten van de Mens die er al waren voor de Europese. Het mag niet zo zijn dat uitsluitend een elitair Eco-clubje van niet gekozen organisaties als Greenpeace, Milieudefensie de politiek, de grenzen van burgerrechten voor bijvoorbeeld boeren, vissers en bouwers, en zelfs het klimaatbeleid decreteren. Die dictatoriale kant gaat het nu wel op richting dikastocratie, schending van burgerrechten (denk aan binnentredingswet bij van het gas af) en het financieel benadelen van burger/belastingbetalers door het opdringen van onbetaalbare welvaartsschadelijke inferieure middelen als windmolens en zonnepanelen.

Het kernprobleem is ondanks alles recht overeind gebleven: waar zijn de feiten (bewijs) die de toekomstige catastrofale opwarming aannemelijk maken? Dit is men, het IPCC dus, tot op heden schuldig gebleven. Nu blijkt het een stap verder te gaan en ziet het IPCC zich genoopt zelfs gas terug te nemen waardoor dit bewijs verder uit zicht is geraakt. Dit mag de ombudsvrouw van de NOS zich wel ter harte nemen. Juist hier bewezen vele niet aan het gewenste politiek correcte systeem gebonden wetenschappers hun dienst als de noodzakelijke correctie, ja zelfs rem op eenzijdige en selectieve wetenschapsbeoefening en propaganda in vele media.

Het is te hopen dat men zijn of haar verantwoordelijkheid neemt. Ik vrees dat dit nog niet zal meevallen. Dit is een kwestie van waarachtige morele verhevenheid waar echter veel morele moed voor nodig is. Dit zou pas de triomf van wetenschap zijn.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).

***

 

Gerelateerd: