Het boek Unsettled geeft een helder beeld van de politieke drijfveren en de stand van de wetenschap m.b.t. de klimaatverandering.

Steve Koonin, voormalig Undersecretary of Science onder de Obama Administratie. Foto Shutterstock.

Een gastbijdrage van Herman Quast (Scheepsbouwer).

Het boek “Unsettled”, komt uit onverdachte hoek en geeft een helder beeld van de politieke drijfveren en de stand van de wetenschap m.b.t. de klimaatverandering.

Koonin stelt onjuistheden, misvattingen en onzekerheden aan de orde en onderbouwt dit degelijk met data en argumenten, die soms zelfs gebaseerd zijn, op de (onderliggende) rapportages van het IPCC!

Het klimaatbeleid cf. het akkoord van Parijs, wordt politiek bepaald o.b.v. de “Summary For Policy Makers” (SFP) van het IPCC en Koonin maakt duidelijk, dat de SFP en andere “Executive Summaries”, niet zijn gebaseerd op alle beschikbare informatie, maar slechts op informatie, die een bepaalde richting ondersteund (cherry picking?) Inhoudelijk wordt de SFP sterk beïnvloed, door overheden die een beleid willen bevorderen en er zijn veel mogelijkheden om de objectiviteit van het proces te corrumperen! (Hfdst.11, blz.197, 198,199, 200.)

Het klimaatbeleid, richt zich vooral op een overhaaste energietransitie en Koonin toont aan, dat dit beleid berust op misvattingen en manipulaties, met negatieve gevolgen voor de samenleving!

Het klimaat verandert en de prioriteit van de overheid dient zich meer te richten op de aanpassing aan (adaptatie) veranderende (klimaat)omstandigheden, dan op vruchteloze pogingen, om het klimaat aan te passen aan wensen en behoeften.

(Zie voor toelichting hfdst. 11& 12.)

Het boek Unsettled geeft een helder beeld van de politieke drijfveren en de stand van de wetenschap m.b.t. de klimaatverandering.DDe opwarming van de aarde en de vervuiling van onze leefomgeving, zijn onderscheiden uitdagingen, die onder één noemer zijn gebracht en hoewel de maatregelen soms in elkaars verlengde liggen, is er verschil in urgentie en tijdspad, zodat een gedifferentieerde aanpak gewenst en noodzakelijk is!

Naast prioriteit voor het aanpassen (adaptatie) aan de veranderende
(klimaat) omstandigheden, dient onderzoek naar geo-engineering veel meer aandacht te krijgen en is er niets tegen een voortvarende energietransitie, zonder onnodige tijdsdruk, o.b.v. onderzoek en innovatie, waarbij andere duurzame bronnen en kern(fusie)energie, niet kunnen worden uitgesloten

De politiek heeft CO2 gedemoniseerd en een geforceerde energietransitie wordt politiek gezien, als het enige middel om aan een catastrofe te ontkomen, i.p.v. de transitie te zien als één van de manieren om een constructieve bijdrage te leveren aan een serieus probleem!

De CO2 reductie heeft niet alleen nauwelijks invloed op het klimaat, maar bovendien is de doelstelling van “zero emissions” in 2050 volslagen onrealistisch. De totale impact van de door alle landen, toegezegde reducties, zou wereldwijd de emissies in 2030 met minder dan 10% beperken en dat staat in schril contrast met de vereiste doelstelling (100% reductie) die noodzakelijk is, om de CO2 concentratie in de atmosfeer, te stabiliseren! (hfdst.12)

Het, door angst gedreven, klimaatbeleid, verschaft echter nu politieke macht, terwijl een confrontatie en afrekening pas aan de orde komt lang nadat de huidige politieke generatie van het toneel is verdwenen.

Enkele standpunten van Koonin in “Unsettled”:

  1. Het klimaat verandert en naast vele variabelen, spelen ook broeikasgassen, zoals waterdamp, CO2, methaan etc. een rol. De additioneel, door mens uitgestoten CO2, verstoort het natuurlijke evenwicht in de atmosfeer. De gevolgen, kunnen echter moeilijk worden vastgesteld, omdat dit niet kan worden gekwantificeerd en onderscheiden, van de vele natuurlijke variabelen, zoals o.a. Milankovitch cycli, albedo v/d aarde, natuurlijke broeikasgassen, “Atlantic Multidecadal Oscilation”, (AMO) “Pacific Decadal Oscilation”, etc., etc. (hfdst. 4, blz. 88,89,90,91, hfdst.6, blz. 119).

  2. De opwarming van de aarde, tijdens de periode 1900 tot 1940 komt vrijwel overeen, met de opwarming tussen 1980 tot 2020, hoewel de uitstoot van broeikasgassen a.g.v. menselijk activiteiten over de respectievelijke periodes volstrekt onvergelijkbaar is (hfdst.1, blz.24,33,45).

  3. De gepresenteerde klimaatmodellen in de “Summary for Policymakers” zijn gebaseerd op gemiddelden van, met elkaar afwijkende grafieken, studies en observaties. De klimaatmodellen en projecties zijn bewezen onbetrouwbaar en wijken af van de (satelliet)observaties en historische, trends (hfdst.4, blz. 86, hfdst. 9, blz.170 tm 183). Dit is bij het publiek onbekend, omdat men zich daarvoor serieus moet verdiepen in de onderliggend wetenschappelijke rapportages van het IPCC. “Tuning” v/d modellen is essentieel en wordt mede bepaald door (inschattingen van) de “feedback” en andere variabelen, zoals het (veranderende) Albedo van de aarde, be- en ontbossing, landgebruik, hoeveelheid land- en zee ijs, urbanisatie etc. Het is niet denkbeeldig, dat de verwachte resp. gewenste uitkomsten een rol spelen, bij deze inschattingen, want de “wetenschap” lijkt zich meer te richten op overtuigen, dan op informeren! (hfdst.4. blz. 84, 93).

  4. Systematisch wordt de menselijke invloed op het klimaat, door wetenschap, politiek en m.n. de media, gekoppeld aan de toename van extreme weersomstandigheden, neerslag, droogten, bosbranden, overstromingen etc. Deze alarmerende berichtgeving, heeft echter geen wetenschappelijke basis en kan cijfermatig niet worden onderbouwd. Zelfs het IPCC beschrijft in het AR5 WGI rapport de relatie als “niet waarschijnlijk”! (hfdst.5, blz. 98, 99, hfdst.6, blz. 116, 117, hfdst.7, blz.127 tm 147). Dit wordt echter niet vermeld in de SFP en er worden besluiten genomen, met verregaande gevolgen o.b.v. onjuiste, gemanipuleerde en/of onvolledige informatie! (hfdst.5, blz. 101). Koonin toont overtuigend aan, dat de zg. toename van hurricanes en tornado’s in de VS niet is beïnvloed door menselijk activiteiten, maar het resultaat is van andere meetmethoden en manipulatie en/of misinterpretaties van grafieken! In werkelijkheid is er geen toename en zijn tornado’s van de sterkste categorieën zelfs afgenomen! (hfdst.6, blz. 111 tm126, hfdst.10, blz.190, 191).

  5. Global Mean Sea Level (GMSL) is de laatste 20.000 jaar, ca. 120 meter. gestegen. De laatste 7000 jr. heeft een afvlakking van deze stijging plaatsgevonden en vanaf 1880 tot heden, is het GMSL met ca. 300 mm gestegen (hfdst.8, blz. 150, 151, 191). Satellieten meten sinds 1992 een verhoging van het GMSL van ongeveer 3 mm/jr. met seizoen invloeden van (+/-) ca. 7mm. (blz. 154). Het verloop van de stijgingen fluctueert en sinds ca.1850 (sommige wetenschappers menen reeds vanaf eind 17de eeuw) zijn periodieke versnellingen vastgesteld, die niet veroorzaakt kunnen zijn door menselijke activiteiten. De stijging van de zeespiegel over de laatste 20/25 jr. verschilt niet met de stijgingen over de eerste helft van de 20ste eeuw! (hfdst.8, blz.156 tm 160, IPCC, AR5, WG1). Emissies a.g.v. menselijke aktiviteiten hebben nauwelijks invloed op het GMSL (hfdst.8, blz.161 tm 167) en hoewel er tot op heden geen verontrustende versnelling van stijgingen aan de orde is, zal adaptatie (toekomstige) problemen moeten voorkomen!

Het boek Unsettled geeft een helder beeld van de politieke drijfveren en de stand van de wetenschap m.b.t. de klimaatverandering.

Herman Quast.

Ik ben er inmiddels van overtuigd, dat het vigerende klimaatbeleid schadelijk en niet effectief is! Ik heb over dit onderwerp vele brieven geschreven aan politiek en media, zonder enig resultaat! Een enkele keer werd voorzichtig toegegeven, dat er inderdaad iets structureel mis is, maar uiteindelijk blaften de honden en ging de karavaan verder! Politieke systemen manipuleren samenlevingen op grote schaal en er wordt politieke macht uitgeoefend, met als alibi, dat “de wereld gered moet worden!”

De “redders”, zoals “opportunistische” wetenschappers en welgevallige activistische organisaties, worden financieel gesteund, daarbij toegejuicht door een enthousiaste klimaatindustrie en gefinancierd door de belasting betalende burgers! Kritiek wordt systematisch genegeerd, discussies worden vermeden en “opstandige” wetenschappers worden verguisd en zijn soms wat betreft inkomen en promotie kwetsbaar, dus enig opportunisme is niet geheel onbegrijpelijk!

Het klimaatbeleid levert nauwelijks een positieve bijdrage, maar de wal zal het schip op enig moment wel keren, maar niet nadat er veel geld is verdiend, veel schade is aangericht en velen het slachtoffer zijn geworden van het politieke systeem!

***