Van een onzer correspondenten.

Ach, waren we nog maar in de goede oude tijd van Erwin Kroll, de weerman die vol overgave zijn krachtige armen en sterke handen over de kaart van Nederland liet gaan, zwaaiend rond het IJsselmeer, traag strijkend over het Limburgse heuvelland. Als een olijke glazenwasser op grote hoogte.

Kroll werkte met een handvol magneetwolkjes en soms hield hij er een paar over, zo gaat de mare. Dan werd er door kijkers gebeld wat precies de reden was dat hij die wolkjes achterhield. Hij kon de kijkers geruststellen. Dat was in een tijd dat het klimaat nog niet bestond bij het journaal, het weerbericht had geen politieke agenda.

Regen was regen, sneeuw was sneeuw, ijzel was ijzel en nul graden was nul graden. Er was amper een weerrecord, je had het er gewoon niet over.

Inmiddels lijkt mooi weer een politieke factor te zijn bij de NOS. Kreeg je bij Erwin Kroll een stralend zorgeloos gulle lach als de temperatuur steeg, bij de weermensen van nu is er de zorgelijke blik. Warmer weer komt immers 100% door ons, vindt Gerrit Hiemstra in weerwil tot veel andere wetenschappelijke inzichten. En dus kregen wij vrijdagavond j.l. in het acht uur journaal weer even het CO2- vingertje. Hij had een weerfoto uitgezocht – of laten opsturen, je weet maar nooit – met op de achtergrond de Maasvlakte en priemde: de energiepluimen mochten niet, de windmolens wel.

Dat mag hij, als het binnenkort zwaar vriest, nog eens herhalen. Er is kou op komst.

***