Een bijdrage van Jeroen Hetzler.

Inmiddels weten we dat de hoofdonderhandelaar van de partij die de formatie gewonnen heeft, Rob Jetten van D66, het verschil tussen stikstof en CO2 niet wist. Dat verklaart een hoop. De Kamer doet er goed aan het stikstoffonds kleiner te maken. Niet terug naar nul, maar de komma drie plaatsen naar links. Wees royaal: 25 miljoen.

Dit schreef Plasterk in zijn jongste column over de exorbitante uitgave van € 25 mrd. aan het nepprobleem stikstof. Het gaat immers over nepnatuur, gemankeerde modellen, ontbreken van correcte depositiemeting en bepaling van de oorsprong van die depositie. Lukraak en op modelgestuurde vermoedens gebaseerd veehouders wegpesten vanuit dit uitkoopfonds heet onbehoorlijk bestuur. Het vindt vanzelfsprekend zijn oorsprong in de tirannie van de milieubeweging. Die milieutirannie begint onze hele maatschappij te schaden, te verzieken.

Het geloof in computermodellen voor o.a. stikstof, en zeker die voor CO2 bij het andere nepprobleem klimaat, zijn het best te vergelijken met heksenvervolging en werpbotjes van tovenaars uit tijden van ver voor de Verlichting. Vooruit, tarotkaarten in deze tijd mag ook. Vandaar het eredoctoraat van Timmermans.

Alles bij elkaar bezien kun je je afvragen of onze bewindslieden in staat zijn de consequenties van hun beleid te overzien. Gezien het kennisniveau van Jetten, ben ik niet optimistisch. Vraag en aanbod, dat is al te moeilijk. Juist Jetten lijkt zijn zinnen te zetten op zo spoedig mogelijke sluiten van alle fossiel en kerngestookte centrales. Die leveren weliswaar een kleine 20% van Neêrlands energie in de vorm van elektriciteit, maar toch…. Beseft Jetten wel wat er dan gebeurt met alleen al dit voornemen? Ik denk het niet, gehinderd door zijn onkunde gekoppeld aan zijn fanatisme. Elk weldenkend mens intussen begrijpt dat alleen aanbodgestuurde wind en zon nooit kunnen voldoen aan de momentane vraag. Denk ook aan Dunkelflaute (‘duisterluwte’?).

Zo niet Jetten, en naar ik vrees Kaag evenmin. Doen deze bewindslieden ooit wel eens het eenvoudige gedachte-experiment naar de uitkomst van hun streven, te beginnen met de levering van stroom. Wat bij langdurige windstilte en donkerte in de wintermaanden? Ziekenhuizen mogen van Timmermans en Milieudefensie (MD) geen dieselgenerators inzetten, want fossiel en dus verboden. Dus zullen alle patiënten op IC-afdelingen omkomen. Zie Maastricht 2021 bij een stroomstoring.

Wat te denken van de massale maatschappelijke ontwrichting? En dan heb ik het nogmaals over maar 20% van alle energie. Bewindslieden wuiven die problemen weg met jubelverhalen over stroomleverantie door wondermiddel waterstof, terwijl deze plannen zelfs de tekentafel nog niet hebben verlaten – en dat vermoedelijk ook nooit zullen doen. Nu al is duidelijk dat het nog maar de vraag is of waterstof iets kan betekenen. Immers, de vermogensdichtheid van ongecomprimeerde waterstof is de laagste van alle energiedragers.

In handen van dit soort bewindslieden is dus hun energiebeleid een gevaar voor het voortbestaan van onze maatschappij. Een natie, zelfs een simpele gemeenschap van mensen, kan niet bestaan zonder energie. Laat staan, onze moderne beschaving. De ontworsteling aan armoede van Ontwikkelingslanden, die wij rond 1850 zelf waren, staat of valt met toegang tot betaalbare energie. Hierin is zeker geen plaats voor inferieure middelen als windmolens, zonnepanelen en waterstof vanwege hun onbeduidende vermogensdichtheid, onbetrouwbare leveringszekerheid en levensduur ten opzichte van fossiele en kernenergie.

Helaas is het beleid van klimaatfantasten als Timmermans, Jetten, Kaag, MD en Urgenda c.s. er actief op gericht om niet alleen onze maatschappij, maar ook Ontwikkelingslanden de toegang tot overvloedige en betaalbare energie te onthouden. Zie de achterliggende gedachte:

Giving society cheap, abundant energy … would be the equivalent of giving an idiot child a machine gun. – Paul Ehrlich, “An Ecologist’s Perspective on Nuclear Power”, May/June 1978 issue of Federation of American Scientists Public Issue Report.

Dit credo is heden ten dage nog springlevend en onderwerp van met name Europees beleid in Afrika. Ik noem het misdadig beleid, daar het recht op een menswaardig bestaan belemmert. Hierover later meer. Je zou je dan ook afvragen of er opzet achter zit om deze woorden van Strong werkelijkheid te laten worden:

Dan begin ik mij toch af te vragen wat Urgenda en Milieudefensie nu precies willen.

Milieudefensie heeft per post dertig grote bedrijven, zoals FrieslandCampina, ABN Amro, KLM en Tata Steel, gesommeerd binnen drie maanden een ‘klimaatplan’ in te dienen. Ze moeten daarin duidelijk maken hoe ze hun CO2-uitstoot denken te verminderen en het klimaatprobleem aanpakken.[…] Werd het vonnis in eerste aanleg trots aan de wereldpers gepresenteerd, nu vindt het Hof de zaak opeens “te gevoelig” om in het openbaar te worden getoond. Is men bang dat men het ‘historische’ vonnis juridisch niet overeind kan houden? Blijkbaar vindt men dat dan voldoende reden om, zoals Bergkamp zegt, “fundamentele rechtsbeginselen opzij te zetten”. Maar: “dit is niet alleen in strijd met het beginsel van openbare rechtspraak, maar ook met de onpartijdigheid van de rechter.” Bron.

De despotisch aandoende aanmatiging van MD spat er vanaf. MD zal Nederland wel even aanvoeren in de strijd tegen het nepklimaatprobleem. MD, salvator mundi, redder der wereld. Welkom natuurlijk de donaties van de Postcodeloterij ter ondersteuning bij deze nobele taak. Dat bedrijven het land worden uitgejaagd en het vestigingsklimaat wordt verziekt, ziet de heer Pols kennelijk als een overwinning in de geest van de eco-profeet Strong. Despotische staten zoeken altijd naar een theoretische fundering, ofwel een relativistisch narratief tegen de mensenrechten. Dat wordt zelden in Peking of Teheran verzonnen. Sommige westerse intellectuelen voorzien de despoten van een relativistisch narratief.

Dit schreef Afshin Ellian, rechtsgeleerde, in EW, naar aanleiding van de subsidie van Peking aan de VU bestemd voor een studie naar mensenrechten. Zocht de rechter in de zaak van MD tegen Shell met een vergelijkbaar narratief rechtvaardiging voor haar eigen standpunt? Zo schrijft zij:

Voor mij is vooral belangrijk dat de tenuitvoerlegging van de levenslange gevangenisstraf ‘Straatsburg-proof’ is: in overeenstemming met de eisen van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Dat betekent dat perspectief van mogelijke terugkeer in de samenleving moet bestaan voor levenslanggestraften. Dat moet wel verantwoord zijn. Er moet ook rekening worden gehouden met de effecten daarvan op slachtoffers en nabestaanden en met de effecten op de samenleving. Dat vraagt in ieder concreet geval om een zorgvuldige belangenafweging. In mijn werk als rechter heb ik brede ervaring opgedaan met de toepassing van het EVRM en ook met omvangrijke, complexe zaken waar zwaarwegende belangen op het spel staan. Bron.

Tja, wat bedoelt zij met zwaarwegend? Haar geloof in de CAGW-hypothese (weerlegd dominant menselijke invloed op catastrofale opwarming)? Bron.

Daar heeft het alles van. Alleen, zoals hierboven gesteld, deze hypothese is inmiddels weerlegd. Zij als rechter baseert zich op haar eigen mening, geloof, niet op de feiten. Ik noem het vonnis dan ook een rechterlijke dwaling. Eender geldt voor Urgenda tegen de Staat der Nederlanden. We gaan verder:

Als Officier van Justitie maakte Larissa Alwin zich onsterfelijk belachelijk – nog steeds volgens HP de Tijd- toen ze een taxichauffeur een forse boete wilde opleggen omdat die voor de grap tegen de politie had gezegd dat ‘ie een vrouw met een Magnumijsje met nootjes had omgebracht. Gelukkig voor de chauffeur werd ze teruggefloten door iemand met gezond verstand, maar met haar Shell-uitspraak bevestigde Alwin definitief het beeld van de wereldvreemde rechter die niet gehinderd door enige kennis van zaken en zonder enig gevoel voor verhoudingen op de populistische tour ging. Alsof Greta Thunberg tot de Haagse rechtbank was toegetreden. Kijk mij eens! Shell gevloerd! Voor het goede doel! Who is next? Bron.

Men kan dus stellen dat aan de rechtspraak in dezen nogal wat mankeert. Wel is glashelder dat het onthouden van toegang tot betaalbare voldoende beschikbare energie, het doel van Jetten, MD en Urgenda c.s., een misdaad tegen de menselijkheid is gegeven artikel 2 en 8 van EVRM:

Artikel 2. Recht op leven

1. Het recht van een ieder op leven wordt beschermd door de wet. Niemand mag opzettelijk van het leven worden beroofd, behoudens door de tenuitvoerlegging van een gerechtelijk vonnis wegens een misdrijf waarvoor de wet in de doodstraf voorziet.

2. De beroving van het leven wordt niet geacht in strijd met dit artikel te zijn geschied ingeval zij het gevolg is van het gebruik van geweld, dat absoluut noodzakelijk is:

a. ter verdediging van wie dan ook tegen onrechtmatig geweld;

b. teneinde een rechtmatige arrestatie te bewerkstelligen of het ontsnappen van iemand die op rechtmlatige wijze is gedetineerd, te voorkomen;

c. teneinde in overeenstemming met de wet een oproer of opstand te onderdrukken.

Artikel 8. Recht op eerbiediging van privé-, familie- en gezinsleven

1. Een ieder heeft recht op respect voor zijn privé leven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn correspondentie.

2. Geen inmenging van enig openbaar gezag is toegestaan in de uitoefening van dit recht, dan voor zover bij de wet is voorzien en in een democratische samenleving noodzakelijk is in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen. Bron

Nu bijvoorbeeld het aantal weersgerelateerde doden met 95% is gedaald door passende maatregelen, gepaard aan uitblijvende toename van aan klimaatopwarming toegeschreven extreem weer, rest de vraag waar de rechter in de Urgenda-zaak en mevrouw Alwin (zaak Shell) zich wat betreft art. 2 op baseren. Bovendien verstoort het klimaatbeleid nu al bij amper 10% (inclusief biomassa) de levering van elektriciteit en brengt burgers tot energiearmoede met alle gezondheidsrisico’s van dien. Dit is in strijd met genoemd artikel 2.

Verder vrees ik dat het onthouden van inspraak, toepassing van de Crisis- en Herstelwet, door de Overheid welbewuste toebrenging van gezondheidsschade door gedwongen plaatsing van windmolens en biomassacentrales, gedwongen van het gas afkoppelen van alle particuliere huishoudens tot recht op binnentreding toe, in strijd zijn met artikel 8. Dit tenzij de rechter een andere opvatting heeft over respect voor zijn privé leven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn correspondentie en geen inmenging van enig openbaar gezag.

Naar mijn mening druist de Green Deal van Timmermans in tegen beide artikelen. Zo ook de intenties van MD en Urgenda.

Jeroen Hetzler.

Het moge duidelijk zijn dat de onverantwoordelijke intenties van Jetten, Kaag. MD en Urgenda door een verstandige rechter moge worden teruggefloten, daar het vonnis van de eerdere rechters is gebaseerd op de weerlegde CAGW-hypothese, tenzij deze rechters alsnog het fysisch wetenschappelijk bewijs kunnen aanvoeren dat CO2-toename het Recht op leven (art. 2) en Recht op eerbiediging van privé-, familie- en gezinsleven (art. 8) schendt. Consensus 97% is geen hard fysisch wetenschappelijk bewijs maar is gebaseerd op frauduleuze data-manipulatie, elke verstandige rechter onwaardig als bewijs. Bewijs voor het tegendeel heeft Happer onlangs overtuigend wel geleverd. Ik ben benieuwd wat Jetten en Kaag hier tegenin te brengen hebben, gezien hun ferme standpunten. Al met al is er dus sprake van rechterlijke willekeur en stevent Nederland bij het huidige klimaatbeleid af op zijn eigen ondergang en wordt zelf Ontwikkelingsland.

Ceterum censeo Legem Climae delendam esse.

(Overigens ben ik van mening dat de klimaatwet moet worden vernietigd).

***