Media raken in paniek, verwarren “ongekende” temperatuurpieken van weermodellen met werkelijke temperaturen.

Eerder schonk Climategate.nl aandacht aan weerman Gerrit Hiemstra met zijn alarmerende berichtgeving in het NOS-journaal over het smelten van de Polen. Zie hier.

Hiemstra laat geen gelegenheid voorbij gaan om de klimaathysterie aan te wakkeren. Daarbij verlaat hij zich vaak op buitenlandse media, die op dit terrein notoir onbetrouwbaar zijn.

Onderstaande factcheck toont aan dat het voor de zoveelste keer om misleidende paniekzaaierij gaat, waarvan klimaatbevlogenen maar niet genoeg kunnen krijgen.

Auteur: Anthony Watts (VS).

De afgelopen week hebben twee linkse media, MSN (via The Washington Post, alias WaPo), en de altijd alarmerende Britse The Guardian bericht dat de Arctische en Antarctische wateren “ongekende” hoge temperaturen hadden ervaren. Deze beweringen kunnen niet worden geverifieerd omdat ze het resultaat waren van een reeks weermodelsimulaties, die variaties van boven de normale temperaturen voor de regio’s aangeven, niet de werkelijke oppervlaktetemperaturen gemeten door weerstations op de grond.

De kop van The Guardian was onheilspellend met dank aan de auteur Fiona Harvey:

Heatwaves at both of Earth’s poles alarm climate scientists

Antarctic areas reach 40C above normal at same time as north pole regions hit 30C above usual levels

Zij schreef:

Opzienbarende hittegolven aan beide polen van de aarde veroorzaken alarm bij klimaatwetenschappers, die hebben gewaarschuwd dat de “ongekende” gebeurtenissen een voorbode kunnen zijn van een snellere en abrupte ineenstorting van het klimaat.

Tegelijkertijd vertoonden de weerstations nabij de noordpool ook tekenen van smelten, met enkele temperaturen van 30 °C boven normaal, wat neerkomt op niveaus die normaal gesproken veel later in het jaar worden bereikt.

In deze tijd van het jaar zou Antarctica na de zomer snel moeten afkoelen en zou het noordpoolgebied maar langzaam uit de winter tevoorschijn moeten komen naarmate de dagen langer worden. Voor beide polen is het ongekend om zo’n opwarming tegelijk te laten zien.

De sleutelzin hier is: “weerstations in de buurt van de noordpool.” Het meest noordelijke weerstation is Alert, Nunavut en is 817 km (508 mi) van de Noordpool verwijderd. Dat is hetzelfde als proberen de temperatuur in Indianapolis te meten aan de hand van een warmere temperatuurmeting in Atlanta.

MSN/WaPo-auteurs Jason Samenow en Kasha Patel hadden deze verbijsterende kop:

It’s 70 degrees warmer than normal in eastern Antarctica. Scientists are flabbergasted.

De koudste locatie op aarde heeft deze week een episode van warm weer meegemaakt zoals nooit eerder is waargenomen, met temperaturen boven de oostelijke Antarctische ijskap die 50 tot 90 graden boven normaal stegen. De warmte heeft records gebroken en wetenschappers geschokt.

“Dit evenement is volledig ongekend en heeft onze verwachtingen over het Antarctische klimaatsysteem op zijn kop gezet,”

zei Jonathan Wille, een onderzoeker die poolmeteorologie studeert aan de Université Grenoble Alpes in Frankrijk, in een e-mail.

“Antarctische klimatologie is herschreven”,

tweette Stefano Di Battista, een onderzoeker die studies heeft gepubliceerd over Antarctische temperaturen. Hij voegde eraan toe dat dergelijke temperatuurafwijkingen tot op heden als “onmogelijk” en “ondenkbaar” werden beschouwd.

Beide artikelen noemden “klimaat” in de context van oorzaak of bijdrage aan deze weersomstandigheden.

Voor de niet-ingewijde lezer over deze “gebeurtenissen”, moet het zeker het bewijs lijken dat de planeet op weg is om te worden verwoest door de opwarming van de aarde, ook wel “klimaatverandering” genoemd, en dat de poolijskappen het gevaar lopen weg te smelten tot niets.

De realiteit is echter heel anders.

Het MSN-artikel bevat deze afbeelding:

Afbeelding 1 – het beeld dat de wetenschappers heeft verbijsterd.Het loont altijd om de kleine lettertjes te lezen, en in dit geval zegt het MSN-onderschrift voor die afbeelding uit figuur 1 (wanneer je erop klikt bij MSN om het te vergroten):

Simulatie van temperatuurverschillen van normaal gecentreerd boven Antarctica van het Amerikaanse (GFS) model.

Dat klopt, het is niet de temperatuur die werkelijk is gemeten aan het oppervlak van die verlaten ijskap, het is een modelsimulatie van de temperatuur van een enkel klimaatmodel, het GFS model.

Als we vandaag naar diezelfde “modelsimulatie” kijken, uit dezelfde bron, is dat “verbijsterende” beeld ineens verdwenen en zijn de temperaturen weer ijskoud, zoals te zien is in figuur 2 hieronder.

Afbeelding 2: Dezelfde modelsimulatie, alleen vier dagen later.

Eens te meer bewijzen de media dat ze niet in staat zijn onderscheid te maken tussen kortetermijnmodelsimulaties van een weergebeurtenis en langetermijnbewijs van klimaatverandering. Inderdaad, de “verbijsterende” temperatuurstijging kan heel goed niets anders zijn geweest dan een wiskundefout in het model, en niet het werkelijke weer.

Het verifiëren van het werkelijke weer is moeilijk. Er zijn erg weinig meetstations in het Oostelijke deel van Antarctica en geen enkele op de Noordpool. Zie voor meer informatie deze kaart.

In het noordpoolgebied is het een soortgelijk verhaal nadat het alarmerende model van vorige week, gesimuleerde “hittegolf”, de temperaturen weer op hun ijskoude normaal zijn, zoals te zien is in figuur 3 hieronder:

Afbeelding 3 – De temperaturen op de Noordpool op dinsdag 22 maart tussen -30 en -40 °C.

Oppervlakteweerstations in zowel het Noordpoolgebied als het Antarctische water zijn relatief recente ontwikkelingen in de meteorologie. In het noordpoolgebied drijft het ijs op de oceaan. Het is onstabiel, beweegt en breekt in de lente, waardoor het bijna onmogelijk is om een ​​weerstation op één plek te houden, laat staan ​​operationeel. De Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) is gestart met het plaatsen van drijvende weerstations en web cams in 2002 op de Noordpool, maar moest dat opgeven als gevolg van financiële problemen in 2015.

In Antarctica zijn wijn er weinig en ver uit elkaar liggende geautomatiseerde weerstations (AWS) vanwege de extreem barre omstandigheden van temperatuur, opwaaiende sneeuw en gebrek aan zonlicht om zonnecellen van stroom te voorzien. Zie hier. Daarenboven zijn die stations van recente datum. Zie hier. 

De barre omgeving begraaft deze weerstations vaak in de sneeuw, waardoor ze foutieve temperatuurgegevens opleveren of volledig onbruikbaar zijn omdat zonnepanelen bedekt zijn. Zij  moeten elk jaar uit de sneeuw worden gegraven.

Dit is de reden waarom meteorologen vaak vertrouwen op wiskundige simulaties van de atmosfeer om de temperaturen van de lucht aan de Noord- en Zuidpool te ‘raden’ – ze kunnen er niet altijd op vertrouwen dat de werkelijke gegevens er zijn of nauwkeurig zijn.

Samenvattend hebben we deze punten om te overwegen over Arctische en Antarctische weergegevens:

Op veel plaatsen op de Noord- en Zuidpool hebben we geen actuele weergegevens. De weergegevens die we wel hebben, kunnen aangetast of onderbroken zijn als gevolg van barre weersomstandigheden die van invloed zijn op weerstations op de grond. Vergeleken met meer dan 100 jaar aan klimaatgegevens voor de wereld, hebben we op zijn best misschien 40 jaar aan gegevens voor de polen.

Aangezien we op zijn best 40 jaar aan gegevens en observaties van de polen hebben, is de wetenschap dan in staat om te bepalen of weersgebeurtenissen zoals die gemodelleerd op Antarctica “ongekend” zijn of niet?

We weten gewoon niet of ze dat zijn, omdat we nog niet zo lang op zoek zijn.

De wetenschap kan inderdaad niet met zekerheid zeggen of de korte pieken in temperatuur aan de Polen vorige week echt waren of gewoon een product van de simulatie van een gebrekkig model, een storing in de uitvoer van het numerieke model. Zelfs als het echt zou zijn, is een korte piek in temperatuur niet hetzelfde als een langdurige klimaatverandering, die wordt gedefinieerd als een trend van 30 of meer jaar.

Maar op de een of andere manier zijn klimaatwetenschappers “gealarmeerd” en “verbijsterd” over een weersgebeurtenis van één dag gesimuleerd vanuit een computermodel.

Wetenschappers (en journalisten) die deze termen gebruiken, kunnen er beter aan doen hun mening voor zich te houden totdat ze echte gegevens hebben om hun ‘ongekende’ beweringen te bevestigen. Carl Sagan meende terecht, het principe van Laplace parafraserend:

“Buitengewone beweringen vereisen buitengewoon bewijs.”

Deze onderzoekers, en de media die hun beweringen kritiekloos navolgden, hebben geen buitengewoon bewijs geleverd dat ofwel Antarctica ofwel het Noordpoolgebied een ongebruikelijke piek in de opwarming heeft meegemaakt. Modelsimulaties zijn simpelweg geen bewijs.

***

Anthony Watts.

Over Anthony Watts

Anthony Watts is senior fellow voor milieu en klimaat bij het Heartland Institute. Watts zit sinds 1978 in de weerbusiness, zowel voor als achter de camera als een on-air televisie-meteoroloog, en doet momenteel dagelijkse radiovoorspellingen. Hij heeft presentatiesystemen voor weergrafieken gemaakt voor televisie, gespecialiseerde weerinstrumenten en is co-auteur van peer-reviewed artikelen over klimaat. Hij beheert de meest bekeken website ter wereld over klimaat, de bekroonde website wattsupwiththat.com.
***